Książka idealnie wpasowuje się w nurt powieści dysutopijnych, rozpopuloryzowanych przez "Igrzyska Śmierci" czy "Niezgodną". Wprawdzie dobrze się mi ją czytało ale mam wrażenie, że powiela te same wątki w innej odsłonie. Cała historia toczy się zbyt szybko. Jakoś nie przykuła mojej uwagi. Ciekawa ale raczej nie na tyle bym sięgnęła po kolejny tom.

Książka idealnie wpasowuje się w nurt powieści dysutopijnych, rozpopuloryzowanych przez "Igrzyska Śmierci" czy "Niezgodną". Wprawdzie dobrze się mi ją czytało ale mam wrażenie, że powiela te same wątki w innej odsłonie. Cała historia toczy się zbyt szybko. Jakoś nie przykuła mojej uwagi. Ciekawa ale raczej nie na tyle bym sięgnęła po kolejny tom.

Bardzo się dziwię, że nigdy przedtem nie słyszałam o tej serii, biorąc pod uwagę moje zainteresowanie dystopiami młodzieżowymi. "Deklaracja" jest bardzo typowym przedstawicielem swojego gatunku. Takim trochę niedogotowanym. Jest ciekawy pomysł na świat i tajemniczy chłopak, w którym główna bohaterka się zakocha, czyli główny szkielet historii z tego gatunku, ale niewiele ciekawego ponadto.
Główni bohaterowie mają w sobie coś takiego, że mój mózg uparł się, że mają max 13 lat, zachowują się i mówią jak takie dzieciaki, że nie mogę ich brać na poważnie, nawet gdybym chciała.

Najciekawsza część książki to chyba wątki dyrektorki i tej młodszej uczennicy (ale już zapomniałam jak się nazywały, więc najciekawsza to pojęcie bardzo względne)

Wordbuilding jest trochę naiwny - na pewno nie jest to najrealityczniejsze rozwiązanie problemu przeludnienia - ale ma też kilka swoich dobrych momentów, głównie związanych ze zbytnim przestrzeganiem jego zasad przez władzę

Bardzo się dziwię, że nigdy przedtem nie słyszałam o tej serii, biorąc pod uwagę moje zainteresowanie dystopiami młodzieżowymi. "Deklaracja" jest bardzo typowym przedstawicielem swojego gatunku. Takim trochę niedogotowanym. Jest ciekawy pomysł na świat i tajemniczy chłopak, w którym główna bohaterka się zakocha, czyli główny szkielet historii z tego gatunku, ale niewiele...

Pomysł ciekawy, ale wykonanie takie sobie, chociaż czyta się szybko. Książka zdecydowanie dla młodszych odbiorców.

Pomysł ciekawy, ale wykonanie takie sobie, chociaż czyta się szybko. Książka zdecydowanie dla młodszych odbiorców.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Całą trylogię odświeżyłam sobie po sześciu latach i muszę powiedzieć, że była to całkiem przyjemna lektura. Świat przedstawiony przez autorkę skłania do refleksji, wciąga i pochłania, sprawiając, że chce się jednocześnie czytać i skończyć czytać. Jest to książka młodzieżowa, nie pierwszy raz przekonuje się jednak, że, mimo iż jest to książka z myślą o nastolatkach napisana, niekoniecznie przez takowych tylko i wyłącznie musi być czytana. Szczerze polecam wszystkim wielbicielom dystopii.

Całą trylogię odświeżyłam sobie po sześciu latach i muszę powiedzieć, że była to całkiem przyjemna lektura. Świat przedstawiony przez autorkę skłania do refleksji, wciąga i pochłania, sprawiając, że chce się jednocześnie czytać i skończyć czytać. Jest to książka młodzieżowa, nie pierwszy raz przekonuje się jednak, że, mimo iż jest to książka z myślą o nastolatkach napisana,...

DNF 20%
pokonał mnie styl pisania autorki i rodzaj narracji. Pamiętnik i chaotyczne prowadzenie akcji zmęczyło mnie aż za szybko. Nie warto się męczyć.

DNF 20%
pokonał mnie styl pisania autorki i rodzaj narracji. Pamiętnik i chaotyczne prowadzenie akcji zmęczyło mnie aż za szybko. Nie warto się męczyć.

Nienajgorsza, ale nie zostanę fanką.

Cóż, opowieść zapowiadała się ciekawie, pomysł na fabułę całkiem interesujący, ale samo wykonanie nie zachwyca. Książkę ratuje fakt, że została napisana dla młodzieży - można zatem wybaczyć prosty język, nieskomplikowaną fabułę i przewidywalne rozwiązania. A także płaskich bohaterów, czy zbyt szybkie i słabo uzasadnione ich przemiany. Właściwie... to tylko pomysł wychodzi na plus, reszta niestety troszeeeczkę kuleje. Aczkolwiek, nastolatkowie odnajdą tu ciekawą historię.

Mnie niestety ta opowieść niespecjalnie wciągnęła i nie zaangażowała. Na plus wychodzi styl autorki, dzięki któremu skończyłam książkę w miarę szybko. Mimo to jakoś nie ciekawią mnie losy Anny na tyle, żebym miała sięgnąć po drugą część.

Nienajgorsza, ale nie zostanę fanką.

Cóż, opowieść zapowiadała się ciekawie, pomysł na fabułę całkiem interesujący, ale samo wykonanie nie zachwyca. Książkę ratuje fakt, że została napisana dla młodzieży - można zatem wybaczyć prosty język, nieskomplikowaną fabułę i przewidywalne rozwiązania. A także płaskich bohaterów, czy zbyt szybkie i słabo uzasadnione ich przemiany....

Seria jest sympatyczna (jestem w połowie trzeciej książki). Coś w tych książkach sprawia, że wystawiam wysoką ocenę. Książka dla młodszych czytelników, zaczyna się nielogicznie, ma wiele błędów i czegoś, co mnie razi. A pomimo to myślę, że warto ;)

Seria jest sympatyczna (jestem w połowie trzeciej książki). Coś w tych książkach sprawia, że wystawiam wysoką ocenę. Książka dla młodszych czytelników, zaczyna się nielogicznie, ma wiele błędów i czegoś, co mnie razi. A pomimo to myślę, że warto ;)

"Deklaracja" leżała na mojej półce od co najmniej 6 lat. I ze skutkiem muszę stwierdzić, że chyba przeleżała tam za długo.
Historia ma w sobie sporo wartości - to fakt. Książka zmusza do refleksji - owszem. Lektura porusza ponadczasowe i ważne tematy w formie, w której nie są ukazane wprost, tylko wyłaniają się z kontekstu, co nadaje im wartości - zdecydowanie.
Mimo wszystko, "Deklaracja" była powieścią przeglądają i nudną. Dla ciekawej końcówki przebrnęłam przez 3/4 książki w których główna bohaterka wciąż robiła, wciąż myślała i wciąż zachowywała się tak samo. Do tego fabuła jest całkiem przewidywalna, a niektóre zwroty nad wyraz głupie. Aż chciałoby się rzec - dlaczego postaci nie są mądrzejsze?!
W ogólnym rozrachunku lektura przyjemna, całkiem ciekawa, niestety trochę przegadana i rozwleczona z fabułą. Nie czuję potrzeby by poznać pozostałe tomy i tego nie zrobię.
Jednak ani nie polecam, ani nie odradzam.
Ja chyba jestem już na takie historie po prostu za stara.

"Deklaracja" leżała na mojej półce od co najmniej 6 lat. I ze skutkiem muszę stwierdzić, że chyba przeleżała tam za długo.
Historia ma w sobie sporo wartości - to fakt. Książka zmusza do refleksji - owszem. Lektura porusza ponadczasowe i ważne tematy w formie, w której nie są ukazane wprost, tylko wyłaniają się z kontekstu, co nadaje im wartości - zdecydowanie.
Mimo...

„…w naturze nie chodzi o zachowywanie starych rzeczy, ale o tworzenie nowych.”

Już nie pamiętam kiedy w jakiejś promocji za grosze nabyłam całą tę serię. A że zaczęłam mierzyć się z książkami, które zalegają na półce, spoglądają na mnie z żalem i błagają o swoją szansę, także oto jestem tu i teraz, już po lekturze Deklaracji i muszę przyznać, że bawiłam się całkiem dobrze. Nie była to jakaś mega rewelacja, napisana w bardzo prosty sposób, ale historia z pomysłem i potencjałem.

Anna jest nadmiarem. Od kiedy odkryto leki na Długowieczność i wprowadzono Deklarację, która zakazuje posiadania potomstwa, każde przypadkiem pojawiające się dziecko na świecie staję się nadmiarowym i zostaje rodzicom odebrane, a jego rodzice trafiają do więzienia. Nadmiar zaś trafia do specjalnego ośrodka, gdzie przechodzi indoktrynację. Wpajana zostaje nienawiść dla rodziców, którzy byli samolubni i złamali prawo. Nadmiar nie powinien był istnieć. Ale skoro już jest, może stać się Użytecznym dla legalnych ludzi. Po wielu latach takich nauk Anna wierzy w to i jej jedynym celem to być użyteczną i zapłacić za grzechy rodziców. Ale pewnego dnia pojawia się w ośrodku nastoletni już nadmiar Peter i cały świat Anny zostaje wywrócony do góry nogami.

Problem nieśmiertelności przedstawiony ciekawie i w sposób mogący dać młodemu czytelnikowi do myślenia, starszemu może troszkę zabraknąć. Przede wszystkim można mieć zastrzeżenia do formy, bardzo prostej, zbyt prostej wręcz. Książka razi też przewidywalnością fabuły, dość płaskimi postaciami i lekką naiwnością, zwłaszcza postaci Anny. Ale w sumie czego można oczekiwać po dziewczynie, której zrobiono wodę z mózgu i nie ma pojęcia o świecie zewnętrznym. Strasznie dużo oczywistości, jak to, że pisanie pamiętnika to nie jest dobry pomysł, jak będzie wyglądać przemiana Anny, która zaszła generalnie w ułamku sekundy. Zabrakło mi czasu, może przez to, że książka krótka, aby zarówno przemiana jak i wielkie uczucie mogło nastąpić, przez co nie wydawało mi się to wszystko w żaden sposób głębokie.

Mimo wszystko opowieść była o czymś, niosła jakieś przesłanie i można z niej było wyciągnąć coś wartościowego, dlatego dam tej serii szansę i będę czytać dalej, zwłaszcza liczę na akcję związana z Sheilą, który to wątek nie został zamknięty.

„…w naturze nie chodzi o zachowywanie starych rzeczy, ale o tworzenie nowych.”

Już nie pamiętam kiedy w jakiejś promocji za grosze nabyłam całą tę serię. A że zaczęłam mierzyć się z książkami, które zalegają na półce, spoglądają na mnie z żalem i błagają o swoją szansę, także oto jestem tu i teraz, już po lekturze Deklaracji i muszę przyznać, że bawiłam się całkiem dobrze....