Opis życia rosyjskich elit i ich zaangażowanie w trakcie rewolucji bolszewickiej. W powieści ukazane są moralne dylematy społeczeństwa, opresyjność caratu, ideologia komunistyczna mająca przynieść zbawienie uciskanemu ludowi.

Pojawia się także wątek nihilistów rewolucyjnych, choć oczywiście nie tak rewelacyjnie ukazany jak w „Biesach” Dostojewskiego.

Pomimo, iż „Droga przez mękę” nie jest książką wybitną na miarę bardziej słynnego Tołstoja (Lwa), to jednak i tu kilka wyśmienitych fragmentów można wyłuskać jak chociażby ten: „Nie śmierć jest straszna, [lecz] świadomość bezpłodnie przeżytego życia nęka nas”.

Generalnie jednak trylogia Aleksego Tołstoja nie wydaje się być wielkim arcydziełem trzymającym czytelnika w napięciu przez całą lekturę (choć po cichu liczyłem na coś zbliżonego). Mimo, iż monetami czuć przebłyski geniuszu literackiego to jednak ogólnie dość nierówno zdaje się być dzieło napisane, sporo jest tu nużących przestojów. Uważam, że jakby skrócić całość z trzech do jednego tomu, wyciąć co zbędne, ujednolicić, to książka byłaby lepsza, a przede wszystkim bardziej przyswajalna dla czytelnika, co naturalnie przekładałoby się na wyższą ocenę.

Opis życia rosyjskich elit i ich zaangażowanie w trakcie rewolucji bolszewickiej. W powieści ukazane są moralne dylematy społeczeństwa, opresyjność caratu, ideologia komunistyczna mająca przynieść zbawienie uciskanemu ludowi.

Pojawia się także wątek nihilistów rewolucyjnych, choć oczywiście nie tak rewelacyjnie ukazany jak w „Biesach” Dostojewskiego.

Pomimo, iż „Droga...