Piękna, wzruszająca i bardzo wartościowa książka. Polecam wszystkim :-)

Piękna, wzruszająca i bardzo wartościowa książka. Polecam wszystkim :-)

Domek w Moorgate, położony w malowniczej i spokojnej okolicy Kornwalii, należy od wielu lat do rodziny Seliny. Jednak za sprawą sprzedaży, staje się przyczyną pogłębienia sporu między Seliną i jej macochą. W międzyczasie oferta sprzedaży trafia w ręce Melissy. Zauroczona miejscowością o samym domem, postanawia natychmiast się tam udać. Jednak czy w przypadku jej choroby to dobry pomysł? Na miejscu spotyka mężczyznę, w równym stopniu, zauroczonego Moorgate jak i ona. Czy kilka dni spędzonych razem może zakończyć się wielkim uczuciem? Czy Melissa wyjawi mu swoją tajemnicę? Mimo ciążącego nad nią przeznaczenia udeje się jej, choć na moment, zapomnieć o wszystkich problemach i cieszyć się tą chwilą szczęścia.
To tyle tytułem wstępu.
Na początku nie byłam przekonana, dlatego książka odczekała swoje w kolekcje a ja chyba musiałam do niej ,, dojrzeć” 😅 na pierwszych stronach troszeczkę się pogubiłam, ale z każdą kolejną historia wciągała mnie coraz bardziej. Nie jest to zwykła powieść ,, ociekająca lukrem" i gwarantuję, że na długo pozostaję w pamięci. Autorka porusza w powieści codzienne problemy, rodzinne tajemnice i spory. W pięknym stylu traktuje o ulotności każdej chwili w naszym życiu, o czym zresztą, często zapominamy. Daje do zrozumienia, że powinniśmy szanować każdy dzień, który jest nam dane spędzić z bliskimi.
Powieść jest naprawdę piękna i daje wiele do myślenia. Polecam , bo warto 😊 zaryzykuje wręcz stwierdzenie, że pozwala inaczej spojrzeć na otaczającą nas rzeczywistość 😉

Domek w Moorgate, położony w malowniczej i spokojnej okolicy Kornwalii, należy od wielu lat do rodziny Seliny. Jednak za sprawą sprzedaży, staje się przyczyną pogłębienia sporu między Seliną i jej macochą. W międzyczasie oferta sprzedaży trafia w ręce Melissy. Zauroczona miejscowością o samym domem, postanawia natychmiast się tam udać. Jednak czy w przypadku jej choroby to...

Przyznam,że skusiła mnie okładka.Jednak powieść,ta nie zrobiła na mnie wrażenia.
Ot,po prostu czytając.Nie mogłem się przebić,przez mur.Jak wytworzyła pisarka.
Mimo,swych starań.Nie potrafiłem się przenieść w świat.
Tych ,ludzi i okoliczności zdarzeń.
Nic praktycznie w twej powieści mnie nie poruszyło.

Przyznam,że skusiła mnie okładka.Jednak powieść,ta nie zrobiła na mnie wrażenia.
Ot,po prostu czytając.Nie mogłem się przebić,przez mur.Jak wytworzyła pisarka.
Mimo,swych starań.Nie potrafiłem się przenieść w świat.
Tych ,ludzi i okoliczności zdarzeń.
Nic praktycznie w twej powieści mnie nie poruszyło.

"Tydzień w zimie" okrzyknięty bestselerem ,nie zrobił na mnie żadnego wrażenia.
Taka sobie powieść obyczajowa w której teraźniejszość rodziny splata się ze wspomnieniami z przeszłości bohaterów, wielka miłość która trwała przez tydzień, też jakość nie wywarła na mnie wrażenia.
Nic się tu specjalnie ciekawego nie dzieje, jedynie wybryki psa Poloniusza są wesołe i rozbrajające i wnoszą trochę uśmiechu do tej niezbyt ciekawej pod względem akcji powieści.

"Tydzień w zimie" okrzyknięty bestselerem ,nie zrobił na mnie żadnego wrażenia.
Taka sobie powieść obyczajowa w której teraźniejszość rodziny splata się ze wspomnieniami z przeszłości bohaterów, wielka miłość która trwała przez tydzień, też jakość nie wywarła na mnie wrażenia.
Nic się tu specjalnie ciekawego nie dzieje, jedynie wybryki psa Poloniusza są wesołe i...

Tytułowy tydzień odnosi się zaledwie do skrawka wydarzeń umieszczonych pośrodku opowieści. Dotyczy dość szczególnego momentu w życiu dwojga - Melissy i Roba - zauroczonych Moorgate. Ten dom na wrzosowiskach połączy na krótko historie dwóch istnień, choć od dawna jest też elementem sporu między Seliną a jej macochą.
To na bohaterach opiera się cała konstrukcja powieści. Relacje w rodzinie bywają różne. Najwięcej komplikacji jest tam, gdzie następuje rozpad czy to na skutek rozwodu czy śmierci jednego z rodziców, wymiany partnerów. Bohaterowie uświadamiają nam ,że każdy nosi w sobie poczucie winy.
Postaci są tak wyraźnie nakreślone, a przy tym na pierwszy rzut oka wydają się być jednoznacznie, że to może na początku drażnić czytelnika. Jednak trzeba przyznać, że są charakterystyczne i odnosi się wrażenie, że są autentyczne w przeżywanych przez siebie emocjach. Gwałtowne wybuchy zazdrości, pielęgnowana przez lata niechęć czy okazywana serdeczność są oddane realistycznie. Do tego w miarę czytania zaczynamy inaczej patrzeć na wydarzenia, prowokowane zajścia, histerię egoistycznej Seliny czy łagodność i podporządkowanie Patricka. Jednak dla mnie to 70-letnia Maudie stała się ulubienicą wśród tak zróżnicowanych charakterów. Jak na starszą panią, wracającą często do przeszłości z uwagi na niedawną śmierć męża, nie posiłkuje się tanim sentymentalizmem. Jest zasadniczą kobietą, której wciąż przychodzi ścierać się z jedną z pasierbic. Podchodzi do życia zdroworozsądkowo, choć oczywiście nie bez emocji, dzięki czemu zachowuje wielowymiarowość.

A jeśli miałabym określić treść jednym zdaniem? Refleksyjna powieść o relacjach międzyludzkich w ogóle, a stosunkach w rodzinie w szczególności.

Jakaś magia siedzi w tej snutej powoli opowieści. Chwilami łączyło nas coś na zasadzie przyciągania - odpychania, ale sprawiła mi dużo przyjemności. Z niektórymi książkami bywa tak, że trzeba na nie odpowiedniego momentu by aplikować sobie pełną dawkę emocji, jakie w sobie niosą. Taki był dla mnie "Tydzień w zimie". Dla mnie to jest jedna z tych książek, której nie chce się szybko kończyć.

Tytułowy tydzień odnosi się zaledwie do skrawka wydarzeń umieszczonych pośrodku opowieści. Dotyczy dość szczególnego momentu w życiu dwojga - Melissy i Roba - zauroczonych Moorgate. Ten dom na wrzosowiskach połączy na krótko historie dwóch istnień, choć od dawna jest też elementem sporu między Seliną a jej macochą.
To na bohaterach opiera się cała konstrukcja powieści....

Co do tej książki mam mieszane uczucia. Z jednej strony mi się podoba a z drugiej czegoś mi zabrakło. Początkowo akcja powieści jest wolna, mało się dzieje orócz tego, że Maudie wspomina swoje życie z Hectorem. Później pojawia się w kolejnej części bohaterka Melissa i nagle akcja przybiera takiego tempa, że aż nie naturalne. Zjawia się w Moorgate, poznaje Roba, wielka miłość od razu po jednym spotkaniu i już planują ślub, dzieci. Jak dla mnie mocno przejaskrawione i w pewnym momencie miałam wrażenie jakby autorka nie miała pomysłu na rozwinięcie wątku i szybko go ucięła poprzez śmierć Melissy...
Jak dla mnie fajna bajka, szybko się czytało natomiast nie urzekła mnie. A tego przyznam się spodziewałam do opisie i po recenzjach, które na jej temat czytałam.
Został pewien niedosyt...

Co do tej książki mam mieszane uczucia. Z jednej strony mi się podoba a z drugiej czegoś mi zabrakło. Początkowo akcja powieści jest wolna, mało się dzieje orócz tego, że Maudie wspomina swoje życie z Hectorem. Później pojawia się w kolejnej części bohaterka Melissa i nagle akcja przybiera takiego tempa, że aż nie naturalne. Zjawia się w Moorgate, poznaje Roba, wielka...

"Tydzień w zimie" to książka, która mnie zaskoczyła i to w bardzo pozytywnym znaczeniu. Biorąc ją do ręki i patrząc na jej okładkę oczekiwałam, iż środek będzie taki jak ona - ładny, ale kiczowaty. Oczekiwałam kolejnego romansu ze szczęśliwym zakończeniem o nie zbyt skomplikowanych bohaterach i przed jej czytaniem zastanawiałam się jak przebrnę przez te ponad 400 stron lania wody.

Wystarczyło jednak już kilkanaście stron, abym umiała zweryfikować swoje zdanie. Zostałam wciągnięta w opowieść o trudnych relacjach rodzinnych, które komplikują się i uwypuklają w czasie gdy zostaje podjęta decyzja o sprzedaży domu. Niezwykłe trafnie opisane postacie Maudie, Seleny i Posy przedstawicielek trzech pokoleń jednej rodzinny to największy atut tej powieści. Ich oczami widzimy skomplikowane relacje w ich rodzinnie i razem z nimi zmagamy się z poczuciem winy za mniejsze i większe grzeszki.

Posiadłość Moorgate, wokół której rozgrywa się spór oraz inne wydarzenia została umiejętnie odmalowana oczami wszystkich bohaterów i staje się też miejscem, gdzie rozgrywa się tytułowy tydzień. Dom wystawiony na sprzedaż przyciągnie do siebie parę zagubionych ludzi, którzy odnajdą siebie na wzajem i przeżyją z sobą niezapomniany czas.

Książka napisana w dobrym stylu, nie nudzi ani przez chwile chociaż na 460 stronach nie ma miejsca na zbyt dużo akcji. Opowieść wciąga niezauważalnie i zanim się zorientowałam czytałam już epilog. Zasługa to niewątpliwie bardzo dobrze skonstruowanym postacią kobiet, których przemyślenia niesamowicie wciągają i dają dużo do myślenia.

Polecam wszystkim, którzy chcą przeczytać dobrą i mądrą powieść obyczajową o problemach jakie napotykamy na co dzień.

"Tydzień w zimie" to książka, która mnie zaskoczyła i to w bardzo pozytywnym znaczeniu. Biorąc ją do ręki i patrząc na jej okładkę oczekiwałam, iż środek będzie taki jak ona - ładny, ale kiczowaty. Oczekiwałam kolejnego romansu ze szczęśliwym zakończeniem o nie zbyt skomplikowanych bohaterach i przed jej czytaniem zastanawiałam się jak przebrnę przez te ponad 400 stron...

Książka jest rewelacyjna :) To jest druga książka Marcii Willett którą przeczytałam i jestem pewna ,że uwielbiam Jej pióro i to z jaką łatwością się czyta Jej książki :)
Historie opisane są tak jakby sama autorka je przeżyła:)
polecam i czekam z niecierpliwością na kolejne pozycje tej autorki :)

Książka jest rewelacyjna :) To jest druga książka Marcii Willett którą przeczytałam i jestem pewna ,że uwielbiam Jej pióro i to z jaką łatwością się czyta Jej książki :)
Historie opisane są tak jakby sama autorka je przeżyła:)
polecam i czekam z niecierpliwością na kolejne pozycje tej autorki :)

Ciepła opowieść, bardzo obrazowo przedstawieni bohaterowie i otoczenie, przez co na długo pozostaje w pamięci

Ciepła opowieść, bardzo obrazowo przedstawieni bohaterowie i otoczenie, przez co na długo pozostaje w pamięci

Podobała mi się ta książka ;)

Podobała mi się ta książka ;)