Bogna Ziembicka

Jak to zwykle bywa w przypadku zbiorów, jedne utwory są tu lepsze inne nieco słabsze, wszystkie jednak zasługują na uwagę. Wspólnym motywem jest druga wojna światowa, chociaż w jednym z opowiadań odnajdujemy nawiązania do innych wojen. Akcja rozgrywa się w różnych miejscach i nieraz obejmuje także lata przed 1939 rokiem oraz dekady po roku 1945. Rozłąka to dominujący temat. Podobnie jak miłość, która najczęściej okazuje się siłą pozwalającą przetrwać nawet najbardziej ekstremalne warunki, bywa jednak i tak, że niszczy albo rozczarowuje. Bohaterowie opowiadań pochodzą z różnych środowisk, są młodzi, dojrzali albo starzy, bywają też dziećmi. Niezmiennie jednak ich życie zmienia się wraz z wybuchem wojny, a perypetie bywają nieprzewidywalne. I na tym właśnie polega siła tej prozy – nie wiemy, co się wydarzy, jak zakończą się opisywane historie, bez względu na to, czy są są one w całości literacką fikcją, czy zostały zainspirowane autentycznymi wydarzeniami z przeszłości. Na mnie największe wrażenie zrobiło opowiadanie Sylwii Winnik „Nim zakwitną grusze”, które oparte zostało na materiałach z Muzeum w Stutthof. Bardzo przeżyłam też lekturę „Ostatniego portretu” Barbary Wysoczańskiej i „Koniarza” Marii Paszyńskiej. To, oczywiście, mój subiektywny odbiór. Jestem pewna, że każdy może znaleźć w tym zbiorze coś dla siebie.