Fragment, który długo będzie szumiał w mych myślach, po przeczytaniu tej książki (str. 52):

"Człowiek musi sobie zdać sprawę, kim chce naprawdę w życiu być i co jest dla niego ważne. Musi uczynić to bardzo wcześnie. Nie wierz, jeśli Ci mówią, że jeszcze zdążysz, że masz czas... Nie wystarczy żyć, należy żyć świadomie"

Smutna i bolesna książka Pani Nurowskiej. Ostatnie strony zamknęłam dosłownie dwa dni temu, ale niechęć Polaków do Żydów została tak mocno opisana, że nie można jej zapomnieć nawet gdyby się chciało.
Krótko o książce, którą warto się zainteresować. Napisana językiem przystępnym, momentami mrożąca krew w żyłach.

Niemiecki dziennikach przedstawiający się jako Hans Benek podejmuje rozmowę z bohaterką Anną Łazarską (jak się później okazuje Miriam Zarg)na temat jej przeszłości, która wciąż tkwi w teraźniejszości i nie daje spokoju. Żydówka przygarnięta i uchroniona od śmierci przez obcego człowieka, próbuje zrozumieć opowiadając cierpliwemu Hansowi swoje życie w formie dialogu, w który wkradają się liczne nagrania jej z dziennikarzem i zapiski jej "ojca".
Podczas czytania serce bije tak rażąco, że nie sposób spróbować wcielić się w rolę bohaterki tak dramatycznie doświadczonej przez los, a jednocześnie życie, którego mogła nie mieć, gdyby człowiek zwany ojcem nie wyciągnął do niej ręki. Opisany pogrom kielecki, znany z innej literatury - antysemityzm, prowadzi do głębszej refleksji nad tym, by przetrawić nienawiść Polaków wobec Żydów.

Fragment, który długo będzie szumiał w mych myślach, po przeczytaniu tej książki (str. 52):

"Człowiek musi sobie zdać sprawę, kim chce naprawdę w życiu być i co jest dla niego ważne. Musi uczynić to bardzo wcześnie. Nie wierz, jeśli Ci mówią, że jeszcze zdążysz, że masz czas... Nie wystarczy żyć, należy żyć świadomie"

Smutna i bolesna książka Pani Nurowskiej. Ostatnie...