„Traktat o szczęściu“ to książka przewrotna, to kwintesencja mądrości wielu akademickich bibliotek świata zabrana w jednym, małym, ale jakże zaskakująco pięknym dziele. I nie jest to książka, którą się jedynie C Z Y T A. Ją się kontempluje, rozbiera na części pierwsze, dotyka wzrokiem kilku stron, aby zatrzymać się na chwilę, na kilka minut, na dłużej.

Autor nie stawia wprost pytań i odpowiedzi na wiele prawideł tego świata, daje jedynie wskazówki, jak i gdzie mamy ich szukać, z czym się zmierzyć, gdzie się zatrzymać, w jakie spojrzeć okno. Filozoficzna kwintesencja życiowych mądrości, odkryć naukowych, wszelkich prawideł, ciągłe poszukiwania doskonałości tego świata.

Szczęście ma tak naprawdę bardzo wymierną wartość i dla każdego oznacza coś innego – dotykanie natury na afrykańskiej sawannie, osiem minut uwieńczonych sukcesem w trakcie światowego pokazu własnej kolekcji mody, choć może jedynie być tu i teraz z osobą, którą się kocha. Traktat o szczęściu to książka dla wszystkich bez względu na wiek i płeć, bo każdy odnajdzie w niej coś dla siebie i każdy, no może prawie każdy, odnajdzie w niej cząstkę siebie, a to już pierwszy krok do szczęścia.

„Traktat o szczęściu“ to książka przewrotna, to kwintesencja mądrości wielu akademickich bibliotek świata zabrana w jednym, małym, ale jakże zaskakująco pięknym dziele. I nie jest to książka, którą się jedynie C Z Y T A. Ją się kontempluje, rozbiera na części pierwsze, dotyka wzrokiem kilku stron, aby zatrzymać się na chwilę, na kilka minut, na dłużej.

Autor nie stawia...

Podobała mi się ta książka. Należy ja smakować z poszanowaniem jej bohatera - czasu. Do przemyśleń własnych. dzięki, Janusz!

Podobała mi się ta książka. Należy ja smakować z poszanowaniem jej bohatera - czasu. Do przemyśleń własnych. dzięki, Janusz!

Nie doczytałam.
Nie pamiętam czy kiedykolwiek wystawiłam 1 gwiazdkę... Z bólem serca ponieważ wydanie tej książki jest piękne. Treść nie wnosi nic poza chaosem. Nic nie rozumiem. Gubię się w przekazie. Tutaj wszystkiego jest za dużo i tak wymieszane, że nawet teraz nie wiem co autor miał na myśli. Omijaj te książkę szerokim łukiem. Niechaj okładka i tytuł Cię nie zwiedzie.

Nie doczytałam.
Nie pamiętam czy kiedykolwiek wystawiłam 1 gwiazdkę... Z bólem serca ponieważ wydanie tej książki jest piękne. Treść nie wnosi nic poza chaosem. Nic nie rozumiem. Gubię się w przekazie. Tutaj wszystkiego jest za dużo i tak wymieszane, że nawet teraz nie wiem co autor miał na myśli. Omijaj te książkę szerokim łukiem. Niechaj okładka i tytuł Cię nie zwiedzie.

Spodziewałam się typowego poradnika.... Jak bardzo się pomyliłam... :-) trafilam na filozoficzne rozważania nad sensem życia, tym skąd się wywodzimy i w co wierzymy... Lubiących traktaty filozoficzne - zachęcam do lektury, ja - przeczytałam, ale to kompletnie nie mój świat...

Spodziewałam się typowego poradnika.... Jak bardzo się pomyliłam... :-) trafilam na filozoficzne rozważania nad sensem życia, tym skąd się wywodzimy i w co wierzymy... Lubiących traktaty filozoficzne - zachęcam do lektury, ja - przeczytałam, ale to kompletnie nie mój świat...

„Nie należy mówić byle czego i żyć byle jak” - to jeden z moich ulubionych fragmentów tej szczególnej filozoficznej książki. Oparta o równoległą podwójną narrację, próbuje odpowiedzieć na bazalne pytania ludzkości: jaki jest sens ludzkiego istnienia i co się z nami dzieje „potem”. Jean d`Ormesson bardzo zręcznie konfrontuje światy wiary i humanizmu, niczego nie narzucając i o niczym nie przesądzając, to czytelnik ma poczuć i wybrać w którą stronę jest mu bardziej po drodze. Z tekstu bije optymizm i zawołanie: „Carpe diem!”. Faktycznie, życie jest za krótkie na zamartwianie się pierdołami, trzeba dostrzec jego niepowtarzalność, przestać narzekać i często na przekór przeciwnościom losu cieszyć się tym, że jednak tu jesteśmy. To książka dla ludzi wrażliwych, myślących, poszukujących sensu siebie w otaczającym świecie i stawiających zapytania, gdyż kto nie stawia pytań – nie szuka na nic odpowiedzi.

„Nie należy mówić byle czego i żyć byle jak” - to jeden z moich ulubionych fragmentów tej szczególnej filozoficznej książki. Oparta o równoległą podwójną narrację, próbuje odpowiedzieć na bazalne pytania ludzkości: jaki jest sens ludzkiego istnienia i co się z nami dzieje „potem”. Jean d`Ormesson bardzo zręcznie konfrontuje światy wiary i humanizmu, niczego nie narzucając i...

Książka trafia w gusta. Udziela odpowiedzi na wiele pytań. Bardzo polecam tą książkę, wszystkim ludziom, którzy szukają sensu egzystencji na ziemi.

Książka trafia w gusta. Udziela odpowiedzi na wiele pytań. Bardzo polecam tą książkę, wszystkim ludziom, którzy szukają sensu egzystencji na ziemi.

Za pierwszą część, autor powinien dostać jeszcze jedną, może dwie gwiazdki, natomiast druga trochę mi się nie spodobała może z pojedynczymi rozdziałami. Może druga część jest zbyt filozoficzna i jeszcze nie dorosłem do tego obszaru.

Wracając do pierwszej części to ciekawa forma monologu z komentarzem, gdzie nić Adriany jest monologiem o historii nauki a komentarz Starca odniesieniem do tejże nauki.

Za pierwszą część, autor powinien dostać jeszcze jedną, może dwie gwiazdki, natomiast druga trochę mi się nie spodobała może z pojedynczymi rozdziałami. Może druga część jest zbyt filozoficzna i jeszcze nie dorosłem do tego obszaru.

Wracając do pierwszej części to ciekawa forma monologu z komentarzem, gdzie nić Adriany jest monologiem o historii nauki a komentarz Starca...

Książka niezwykle ujmująca , pięknie wydana zabiera czytelnika w tajemniczy świat rozważań na temat ludzkiej egzystencji.

Książka niezwykle ujmująca , pięknie wydana zabiera czytelnika w tajemniczy świat rozważań na temat ludzkiej egzystencji.

Do sięgnięcia po tę książkę skusiły mnie tytuł i okładka. Wiem, niekoniecznie dobre podejście. Zastanawiałam się czy uznać ją jako pozycję przeczytaną, ale niech będzie. Do połowy nie dotarłam. Za dużo w niej wszystkiego, a tak naprawdę nie ma nic. Nie trafiła do mnie ta książka.

Do sięgnięcia po tę książkę skusiły mnie tytuł i okładka. Wiem, niekoniecznie dobre podejście. Zastanawiałam się czy uznać ją jako pozycję przeczytaną, ale niech będzie. Do połowy nie dotarłam. Za dużo w niej wszystkiego, a tak naprawdę nie ma nic. Nie trafiła do mnie ta książka.

Zastanawia mnie, dlaczego książka ma tak niską ocenę. Była naprawdę fantastyczna, pełna pięknych cytatów, zmuszająca czytelnika do przemyśleń. Przy powieści filozoficznej konieczne są dwa czynniki: spokój i czas. Mi kilka dni po przeczytaniu zajęły rozmyślania na jej temat, ale także na temat samej siebie. Książka odmieniła moje poglądy na wiele spraw, w wielu pomogła mi znaleźć rozwiązanie. Ja jestem pewna, że do powieści powrócę, chciałabym również przeczytać inne utwory autora ,,Traktatu o szczęściu''

Zastanawia mnie, dlaczego książka ma tak niską ocenę. Była naprawdę fantastyczna, pełna pięknych cytatów, zmuszająca czytelnika do przemyśleń. Przy powieści filozoficznej konieczne są dwa czynniki: spokój i czas. Mi kilka dni po przeczytaniu zajęły rozmyślania na jej temat, ale także na temat samej siebie. Książka odmieniła moje poglądy na wiele spraw, w wielu pomogła mi...