*******/10

*******/10

Szkoda, że nie przeczytałam jej od razu po jedynce, bo lepiej bym pamiętała te wszystkie rodzinne koligacje. A tak troszkę mi pamięć zaśniedziała... Ale to nie szkodzi. Tak jak i przy lekturze Wieczornego wiatru, tak i miałam prawdziwą intelektualną ucztę. Tak naprawdę to dopiero ten tom jest właściwą historią, część pierwsza była jedynie swego rodzaju wstępem do całości. To dopiero tu poznajemy losy czterech sióstr i czterech braci.

Jest tu mniej ekspozycji niż w jedynce, co bardzo na plus. Fabuła jest oryginalna i nietuzinkowa, wraz z bohaterami obserwujemy najważniejsze wydarzenia epoki. Wszyscy wiedzą, że ja bardzo nie lubię mieszania w fabułę postaci autentycznych, a d'Ormesson to robi i to często, ale... jego ingerencje nie są bardzo, hmmm, inwazyjne. Bo przecież Verdi miał romanse, więc jego nieślubny potomek mógł istnieć, prawda? Churchill mógł się zaprzyjaźnić z bogatym i wpływowym politykiem ze starej rodziny, a Gary Cooper czy F. S. Fitzgerald mogli romansować z piękną dziedziczką... kupuję to, serio.

Och, no i te wszystkie odniesienia do sztuki! Myślałam, że w Wieczornym wietrze już się nimi nasyciłam, ale tu jest ich o wiele więcej... Autor jakby czytał czy oglądał to co ja, bo wiele tu wspomnianych osób, których dorobek uwielbiam, czy Remarque, czy Simon i Darrieux, moje ulubione aktorki francuskie, czy Visconti i jego Zmierzch bogów, o którym wspomniano w tym momencie fabuły, w którym ja dosłownie zaczęłam wspominać ten film...

Jedynym minusem jest dla mnie fakt, że o ile siostry O'Shaugnessy zostały wykreowane świetnie, od razu widać różnice i nie ma się problemu z zapamiętaniem, która jest która, tak z braćmi Romero ten problem wystąpił. Może to kwestia, że sióstr jest tu więcej, nie wiem, liczę na to, że w ostatniej części się to poprawi.

Nie mogłabym jeszcze nie wspomnieć o przewrotnym tytule. Spodziewałam się, że to za którąś z sióstr szaleją mężczyźni, ale prawda jest inna... I bardzo mi się podoba!

Szkoda, że nie przeczytałam jej od razu po jedynce, bo lepiej bym pamiętała te wszystkie rodzinne koligacje. A tak troszkę mi pamięć zaśniedziała... Ale to nie szkodzi. Tak jak i przy lekturze Wieczornego wiatru, tak i miałam prawdziwą intelektualną ucztę. Tak naprawdę to dopiero ten tom jest właściwą historią, część pierwsza była jedynie swego rodzaju wstępem do całości....

Po znakomitej I części Mężczyźni za nią szaleją – druga jest jeszcze lepsza, ciekawsza i bardziej wciągająca, znane watki (jak i zupełnie nowe) splatają się w sieć, nie do rozplątania… a wszystko na tle Europy okresu II wojny światowej.

D’Ormesson – mistrz słowa ponownie niczym wytrawny łowca wciąga nas strona po stronie w czar swej powieści. W taki sposób, że nie sposób się od niej oderwać! Jest klimat, jest błysk, po prostu jest to coś.

Nie zabraknie podobnie jak w Wieczornym wietrze wielu znanych postaci historycznych. Co szczegółnie lubię w takich „fikcyjnych” powieściach. No i niecierpliwie czekam juz na trzecią część.

Po znakomitej I części Mężczyźni za nią szaleją – druga jest jeszcze lepsza, ciekawsza i bardziej wciągająca, znane watki (jak i zupełnie nowe) splatają się w sieć, nie do rozplątania… a wszystko na tle Europy okresu II wojny światowej.

D’Ormesson – mistrz słowa ponownie niczym wytrawny łowca wciąga nas strona po stronie w czar swej powieści. W taki sposób, że nie sposób...

D’Ormesson po raz kolejny urzekł mnie klimatem, który stworzył, nie sięgając przecież daleko. Znajomość Pandory z Fitzgeraldem wydaje się najbardziej naturalną relacją na świecie, a to, że Jessica w szale miłości decyduje się pójść za ukochanym na wojnę wcale nas nie dziwi. To niesamowite w jak bardzo płynny sposób autor wytwarza wokół tej powieści swoisty klimat, wciągając nas do tego świata po kawałeczku – co raz bardziej i bardziej, w końcu nie pozwalając wynurzyć nosa zza książki.

Całość opinii pod adresem: https://niebieskapapuzka.wordpress.com/2016/07/20/wszystkie-nieszczescia-pandory/

D’Ormesson po raz kolejny urzekł mnie klimatem, który stworzył, nie sięgając przecież daleko. Znajomość Pandory z Fitzgeraldem wydaje się najbardziej naturalną relacją na świecie, a to, że Jessica w szale miłości decyduje się pójść za ukochanym na wojnę wcale nas nie dziwi. To niesamowite w jak bardzo płynny sposób autor wytwarza wokół tej powieści swoisty klimat, wciągając...

To druga część z trylogii tego autora dotycząca historii rodzinnych różnych rodów. Pierwszą część przez przypadek wypożyczyłam na wakacyjne wyjazd, i choć początek musiałam mocno przebrnąć książka później bardzo się rozkręciła. Tom II jest już moim zdaniem dużo lepszy, wciągający,ciekawy. Wątki osób splatają się ze sobą w czasach burzliwej historii Europu. Już nie mogę doczekać się ostatniej części!

To druga część z trylogii tego autora dotycząca historii rodzinnych różnych rodów. Pierwszą część przez przypadek wypożyczyłam na wakacyjne wyjazd, i choć początek musiałam mocno przebrnąć książka później bardzo się rozkręciła. Tom II jest już moim zdaniem dużo lepszy, wciągający,ciekawy. Wątki osób splatają się ze sobą w czasach burzliwej historii Europu. Już nie mogę...