Do książki podeszłam dosyć sceptycznie. Kilka razy o niej słyszałam lub czytałam, jednak dopiero niedawno wpadła mi w ręce, więc postanowiłam sprawdzić o co było tyle szumu...

O czym jest ta książka to kązdy wie. O ciotach - cytując autora lub jak ktoś chce być poprawny politycznie - o gejach.

Sposób zaprezentowania tego środowiska jest jednak daleki od poprawności politycznej. Niejednokrotnie narrator (lub jak ktoś woli - autor) zaznacza, że jego powieść pewnie się nie spodoba, bo nie ukazuje tej grupy w bardzo pozytywnym świetle, a wręcz odwrotnie. Opisuje życie gejowskie od tej najbardziej obrzydliwej strony, aż się ciśnie na usta: od d... strony. O tym właśnie jest ta historia, a raczej kilka historii: o peerelowskich pedałach, którzy we współczesnym świecie gejów nie potrafią się odnaleźć. Bohaterowie (czy też bohaterki) "Lubiewa" to osoby zupełnie niepasujące do dzisiejszego wyobrażenia o homoseksualiście. Ich opowieści dotyczą głównie obciągania, wypatrywania nowych obiektom, którym mogliby lub chcieliby obciągnąć i tak w kółko.

Język dość wulgarny, czasami prostacki, bo i tacy są bohaterowie.
Na początku czyta się naprawdę ciężko, potem - ku mojemu zdziwieniu - dużo lepiej. Książkę da się zmęczyć, choć nie jest to lektura z gatunku przyjemnych.

Do książki podeszłam dosyć sceptycznie. Kilka razy o niej słyszałam lub czytałam, jednak dopiero niedawno wpadła mi w ręce, więc postanowiłam sprawdzić o co było tyle szumu...

O czym jest ta książka to kązdy wie. O ciotach - cytując autora lub jak ktoś chce być poprawny politycznie - o gejach.

Sposób zaprezentowania tego środowiska jest jednak daleki od poprawności...