Książkę mi się dobrze czytało, ale trochę przeszkadzały mi aspekty homoseksualne w niej zawarte.

Książkę mi się dobrze czytało, ale trochę przeszkadzały mi aspekty homoseksualne w niej zawarte.

Przeczytałem ale jak miałbym opowiedzieć o czym jest ta książka to nie potrafię a w zasadzie potrafię: o niczym. Kompletny brak fabuły, postacie niewykreowane, w zasadzie to bardziej dywagacje autora.

Przeczytałem ale jak miałbym opowiedzieć o czym jest ta książka to nie potrafię a w zasadzie potrafię: o niczym. Kompletny brak fabuły, postacie niewykreowane, w zasadzie to bardziej dywagacje autora.

O autorze na odwrocie książki: "Jeden z najgłośniejszych polskich pisarzy" Serio? Dosłownie czy w przenośni? Przecież tu nie ma żadnej fabuły. Ciężko nawet napisać o czym jest ta książka. I to podobno jest pozycja, która przyniosła autorowi sławę. Chyba tylko w środowisku LGTB.

O autorze na odwrocie książki: "Jeden z najgłośniejszych polskich pisarzy" Serio? Dosłownie czy w przenośni? Przecież tu nie ma żadnej fabuły. Ciężko nawet napisać o czym jest ta książka. I to podobno jest pozycja, która przyniosła autorowi sławę. Chyba tylko w środowisku LGTB.

To, że tę książkę można kupić w księgarni za 6.90 PLN mówi dużo o jej jakości.

To, że tę książkę można kupić w księgarni za 6.90 PLN mówi dużo o jej jakości.

Ciotka Michaśka opowiada bajkę na dobranoc. Ale jak!
Michał Witkowski ma tak celne oko do obserwacji i tak wyczulone ucho na język, że mógłby pisać wiersze. Problem w tym, że nie potrafi przestać nawijać nam makaronu na uszy, bo wszystko "przydaje mu się do prozy", więc dostajemy soczystą dawkę absurdu i czarnego humoru w meandrującej opowieści zanurzonej w urokach nadmorskiego kurortu po sezonie.
Jeśli ktoś spodziewa się kryminału to raczej się rozczaruje. Historia zbrodni i zemsty po latach stanowi tylko pretekst do snucia rozważań o sensie życia i całej reszcie. Styl tekstu jest bardzo charakterystyczny i natychmiast rozpoznawalny, zwłaszcza jeśli czytany głosem autora, i jest to przyjemność porównywalna do szpinaku czy wątróbki - albo się kocha, albo nienawidzi.
Ja uwielbiam!

Ciotka Michaśka opowiada bajkę na dobranoc. Ale jak!
Michał Witkowski ma tak celne oko do obserwacji i tak wyczulone ucho na język, że mógłby pisać wiersze. Problem w tym, że nie potrafi przestać nawijać nam makaronu na uszy, bo wszystko "przydaje mu się do prozy", więc dostajemy soczystą dawkę absurdu i czarnego humoru w meandrującej opowieści zanurzonej w urokach...

Książka jest zdecydowanie nie w moich klimatach. Strasznie mnie wymęczyła. Jest to historia literata Michała, który decyduje się na zamieszkanie w głuszy by pisać kryminał. Przy okazji sam wplątuje się w kryminalną historię.
Całość jest bardzo niesmaczna. Narracja skupia jest przede wszystkim na relacjach głównego bohatera z Mariuszkiem . Im dalej tym bardziej monotonnie, jak pociąg po szynach. Momentami miałam wrażenie,że autor pisał by czymś zapełnić strony. Brnęłam przez wewnętrzne monologi, bo byłam ciekawa zakończenia. Ale ono też było takie nijakie. Nie, zdecydowanie nie moje klimaty.

Książka jest zdecydowanie nie w moich klimatach. Strasznie mnie wymęczyła. Jest to historia literata Michała, który decyduje się na zamieszkanie w głuszy by pisać kryminał. Przy okazji sam wplątuje się w kryminalną historię.
Całość jest bardzo niesmaczna. Narracja skupia jest przede wszystkim na relacjach głównego bohatera z Mariuszkiem . Im dalej tym bardziej monotonnie,...

Michał Witkowski, a właściwie jego alter ego, na tropie kryminalnej zagadki w Międzyzdrojach. Mamy tu wilgotną, mroczną atmosferę listopadowego kurortu po sezonie, wątek kryminalny (zdecydowanie drugoplanowy i dlatego uważam, że tytułowanie "Drwala" kryminałem to spore nadużycie),specyficzną relację między głównym bohaterem a lujem Mariuszkiem i - jak to bywa u Autora - mnóstwo ironii, absurdu, osobistych dygresji i soczystego języka. Czy jest to książka dla każdego? Zdecydowanie nie, ale na pewno docenią ją miłośnicy postrzegania świata z przymrużeniem oka. Witkowskiemu można zarzucić wiele, ale nie można odmówić doskonałej umiejętności postrzegania rzeczywistości i opisywania jej w nieco krzywym zwierciadle. Ode mnie osobiście wielki plus za kreację Jadzi Parszywej.

Michał Witkowski, a właściwie jego alter ego, na tropie kryminalnej zagadki w Międzyzdrojach. Mamy tu wilgotną, mroczną atmosferę listopadowego kurortu po sezonie, wątek kryminalny (zdecydowanie drugoplanowy i dlatego uważam, że tytułowanie "Drwala" kryminałem to spore nadużycie),specyficzną relację między głównym bohaterem a lujem Mariuszkiem i - jak to bywa u Autora -...

Naprawdę mi się spodobała.

Naprawdę mi się spodobała.

Z początku książka bardzo, ale to bardzo mi się podobała. Ten soczysty, plastyczny język autora fascynował, ten prześmiewczy opis rzeczywistości bardzo urzekał.

No ale potem już było coraz gorzej. Nie spodziewałam się typowego kryminału, nawet rzadko je czytam, ale to właściwie nie miało żadnej spójnej fabuły. Autor równie dobrze mógł zakończyć to 100 stron wcześniej, jak i 100 stron później. Z czasem cała ta opowieść coraz mniej wciągała i zamieniała się w jakiś dziwny strumień świadomości autora. Ocena dosyć wysoka głównie za pierwszą połowę książki.

Z początku książka bardzo, ale to bardzo mi się podobała. Ten soczysty, plastyczny język autora fascynował, ten prześmiewczy opis rzeczywistości bardzo urzekał.

No ale potem już było coraz gorzej. Nie spodziewałam się typowego kryminału, nawet rzadko je czytam, ale to właściwie nie miało żadnej spójnej fabuły. Autor równie dobrze mógł zakończyć to 100 stron wcześniej, jak...

Ubawiłam się! Witkowski at his best!

Ubawiłam się! Witkowski at his best!