Cała fabuła jest streszczona w opisie książki. Naprawdę cała.

Cała fabuła jest streszczona w opisie książki. Naprawdę cała.

Niesamowita! Wciągająca, melancholijna, pełna delikatnego napięcia! Mój nr 1 w tym roku.

Niesamowita! Wciągająca, melancholijna, pełna delikatnego napięcia! Mój nr 1 w tym roku.

Drugi tom nie zachwyca, znowu ma podobny ton fabuły i nieszczęśliwej nastolatki, której rodzice w końcu się nią przejmują, a ona się buntuje z tego powodu. Taki trochę zmierzch, ale są tam same wilkołaki i Bella która zachowuje się jakby miała 11 lat chociaż zaraz ma iść do college. Postać Cole' a jest ciekawa, ale trochę denerwuje tak samo jak Isabel, chociaż ta ma momenty gdzie zachowuje się nad wyraz dojrzale niż reszta bohaterów, lecz już w momentach podbramkowych. Pojawia się i daje tyradę i potem znika, by przy kolejnym problemie znowu jakby gdyby nic. A pomiędzy nimi widzimy tylko jak jest tak naprawdę samotna, ale totalnie jakby zapominała o tych komplikacjach.

Drugi tom nie zachwyca, znowu ma podobny ton fabuły i nieszczęśliwej nastolatki, której rodzice w końcu się nią przejmują, a ona się buntuje z tego powodu. Taki trochę zmierzch, ale są tam same wilkołaki i Bella która zachowuje się jakby miała 11 lat chociaż zaraz ma iść do college. Postać Cole' a jest ciekawa, ale trochę denerwuje tak samo jak Isabel, chociaż ta ma momenty...

UWAGA AUTENTYCZNE CYTATY Z KSIĄŻKI...

Sam
"Na górze, w swojej łazience, usiadłem na podłodze i zacząłem eksperymentować z właściwym sposobem przycinania paznokci u nóg. Gdy podstawiłem pod palce dłoń ułożoną w łódeczkę, udawało mi się złapać tylko połowę obcinanych paznokci; jeśli pozwoliłem im upaść byle gdzie, to mogłem odnaleźć zaledwie połowę z nich na białych płytkach. Z założenia była to przegrana wojna, w której tak czy siak ginęło pięćdziesiąt procent walczących".

Grace
"Zobaczyłam mały półksiężyc obciętego paznokcia, zawieruszony na płytce obok sedesu. Całkowicie normalna rzecz, która uświadomiła mi ostatecznie, że stoję w łazience Sama, w domu Sama i planuję spędzić noc w sypialni Sama. Z nim".

I cóż mogę więcej dodać? Książka jest pełna takich smaczków, które są albo absurdalne, albo słodkie do porzygu. Coś takiego jak logika bohaterów i autentyczność sytuacji, nie występują w tej opowieści. Jedyna opcja aby przez nią przebrnąć, to chyba traktować ją humorystycznie, z przymrużeniem oka.
Całość jednak można by streścić w kilku stronach, podobnie jak pierwszy tom. Niemal zero znaczących akcji i wątków. Strony wypełnione paznokciami, kiepskimi piosenkami Sama i pocałunkami wiecznie nieszczęśliwych bohaterów... Choć z przymusu sięgnę po kolejne część, to jednak całej serii nie polecam żadnemu wymagającemu czytelnikowi...

UWAGA AUTENTYCZNE CYTATY Z KSIĄŻKI...

Sam
"Na górze, w swojej łazience, usiadłem na podłodze i zacząłem eksperymentować z właściwym sposobem przycinania paznokci u nóg. Gdy podstawiłem pod palce dłoń ułożoną w łódeczkę, udawało mi się złapać tylko połowę obcinanych paznokci; jeśli pozwoliłem im upaść byle gdzie, to mogłem odnaleźć zaledwie połowę z nich na białych...

Zdecydowanie o wiele bardziej emocjonująca niż poprzednia, wydaje mi się, że momentami porusza poważniejsze tematy. Wciąga.

Zdecydowanie o wiele bardziej emocjonująca niż poprzednia, wydaje mi się, że momentami porusza poważniejsze tematy. Wciąga.

Gdy czyta się coś ponownie, to nawet jeśli nie pamiętasz zbyt wiele z fabuły, masz duże oczekiwania. Liczysz, że ponownie porwą cię tamte emocje. Że wciągniesz się tak samo jak kiedyś, a bohaterowie będą dalej wzbudzali twoją sympatię. Mimo to, są obawy - co jeśli nie będzie tak samo? Na moje szczęście, nie miałam czego się bać. To było cudowne.

Po "Drżeniu" chciałam zrobić krótką przerwę. Przeczytać kolejny tom za chwilę. Ale nie mogłam. Ilekroć widziałam ten grzbiet na półce, nęciło mnie by sięgnąć po niego i poznać na nowo dalsze losy tej historii. I było warto, bo znowu jestem oczarowana.

Jest wiosna, a Sam jest człowiekiem. Przed nim i przed Grace w końcu jawi się przyszłość, ale nie wszystko idzie jak powinno. Z Grace zaczynają dziać się dziwne rzeczy, a jej rodzice dodatkowo utrudniają sytuację, znienacka próbując ingerować w jej życie, choć zawsze wcześniej zostawiali wszystko na jej głowie.

Sam też ma na głowie rożne zmartwienia (i to nie licząc rodziców Grace). Nie jest wilkiem i w końcu czuje, że może ruszyć naprzód ze swoim życiem, ale to wszystko jawi mu się niby sen. W dodatku Beck tuż przed swoją ostatnią przemianą z człowieka w wilka przemienił nowych rekrutów do sfory. Samo to było uciążliwą myślą dla chłopaka, ale pojawiają się komplikacje. Jedną z nich jest Cole, a Sam nie pozbędzie się go tak łatwo.

Oj, Cole zdecydowanie też nie jest zadowolony z tego obrotu spraw - ale ja już tak, bo naprawdę lubię tą postać. I wy też polubicie. Cole St. Clair nie jest grzecznym chłopcem. Jest arogancki i ma w zwyczaju porzucać wszystko i wszystkich. Po prostu od dawna nie czuje nic. Więc czemu miałoby mu zależeć. Teraz pragnie jedynie zatracić się, pogrzebać swoje istnienie pod wilczą skórą i zapomnieć na chwilę o wszystkim. Bo choć jeszcze nocami jest zimno, Cole ma problemy ze swoimi zmianami w wilka.

Naprawdę się wkręciłam w tą historię. Nie wiem nawet kiedy ją przeczytałam, to zleciało tak szybko i lekko. Kocham Sama i Grace, uwielbiam Cole'a, a Isabel też jest cudowna. Wilki z Merxcy Falls bardzo mnie oczarowały. Drugi tom trzyma poziom pierwszego, ale rozbudowuje świat wilków o kolejne informacje.

Gdy czyta się coś ponownie, to nawet jeśli nie pamiętasz zbyt wiele z fabuły, masz duże oczekiwania. Liczysz, że ponownie porwą cię tamte emocje. Że wciągniesz się tak samo jak kiedyś, a bohaterowie będą dalej wzbudzali twoją sympatię. Mimo to, są obawy - co jeśli nie będzie tak samo? Na moje szczęście, nie miałam czego się bać. To było cudowne.

Po "Drżeniu" chciałam...

Druga część trylogii niczym nie zaskakuje, niestety. W opisie na okładce zawarta jest praktycznie cała treść powieści:
"Sam jest człowiekiem, ale tym razem to z Grace zaczyna się dziać coś dziwnego." Po przeczytaniu pierwszej części łatwo się domyślić co "dziwnego" dzieje się z Grace. A gdzie jakaś nutka tajemniczości?
Z okładki dowiemy się również, że: "Po długiej zimie w domu Sama pojawia się nowy wilk, Cole - niepokojący gość, który odmienia życie każdego z nich". Cały opis to właściwie nie tyle zapowiedź wydarzeń z "Niepokoju", co ich streszczenie.
Całość nie czyta się źle, tylko jakoś bez większych emocji.

Druga część trylogii niczym nie zaskakuje, niestety. W opisie na okładce zawarta jest praktycznie cała treść powieści:
"Sam jest człowiekiem, ale tym razem to z Grace zaczyna się dziać coś dziwnego." Po przeczytaniu pierwszej części łatwo się domyślić co "dziwnego" dzieje się z Grace. A gdzie jakaś nutka tajemniczości?
Z okładki dowiemy się również, że: "Po długiej zimie w...

Jest to typowa przejściowa część serii. Nic się w niej zbytnio nie dzieje, po prostu taki wstęp do finałowej akcji, Pomimo tego, czytało mi się ją przyjemniej od pierwszej części. Łatwiej jest się tu zżyć bohaterami i im kibicować.
Polecam

Jest to typowa przejściowa część serii. Nic się w niej zbytnio nie dzieje, po prostu taki wstęp do finałowej akcji, Pomimo tego, czytało mi się ją przyjemniej od pierwszej części. Łatwiej jest się tu zżyć bohaterami i im kibicować.
Polecam

Coraz bardziej podoba mi się ta seria. Ten tom dał mi dużo emocji gdzie dominował "niepokój"a nawet i gniew. Końcówka doprowadza do łez. Podczas czytania na jakiś czas wkradała się irytacja spowodowana zachowaniem rodziców głównej bohaterki. Jednak muszę przyznać że jestem zachwycona tym tomem i nie mogę się doczekać następnego.

Coraz bardziej podoba mi się ta seria. Ten tom dał mi dużo emocji gdzie dominował "niepokój"a nawet i gniew. Końcówka doprowadza do łez. Podczas czytania na jakiś czas wkradała się irytacja spowodowana zachowaniem rodziców głównej bohaterki. Jednak muszę przyznać że jestem zachwycona tym tomem i nie mogę się doczekać następnego.

Pierwszą część czytałam już dawno temu, więc nie pamiętałam całej akcji. Jednak na bieżąco przypominałam sobie minione wydarzenia. Było trochę tak jakbym poznawała bohaterów na nowo i przywiązywała się do nich jeszcze raz. Ale też ponownie musiałam przeżyć śmierć bohaterów, którzy zginęli wcześniej. Końcówka książki była szokująca! Jak do tego doszło?

Pierwszą część czytałam już dawno temu, więc nie pamiętałam całej akcji. Jednak na bieżąco przypominałam sobie minione wydarzenia. Było trochę tak jakbym poznawała bohaterów na nowo i przywiązywała się do nich jeszcze raz. Ale też ponownie musiałam przeżyć śmierć bohaterów, którzy zginęli wcześniej. Końcówka książki była szokująca! Jak do tego doszło?