Książka, która gdzieś tam nie była taka zła ale niewiele po sobie zostawi w pamięci. Niby rozwiązywanie zagadki, tajemnica, klimatyczny stary dworek. Ale jakoś nie wiele znalazłam tu wciągających rzeczy. Dokończyłam książkę tylko żeby zaspokoić ciekawość kto i dlaczego. Jednak gdyby nie fakt, że poznawałam historię w audiobooku, czuję, że nie dobrnęłabym do końca. Audiobook sam w sobie również niestety nie porwał pod względem lektorki i ciężko mi nazwać mi ten czas miło spędzonym. To bardziej taki zapchaj czas przy robocie i dobrze, że dość krótki.

Książka, która gdzieś tam nie była taka zła ale niewiele po sobie zostawi w pamięci. Niby rozwiązywanie zagadki, tajemnica, klimatyczny stary dworek. Ale jakoś nie wiele znalazłam tu wciągających rzeczy. Dokończyłam książkę tylko żeby zaspokoić ciekawość kto i dlaczego. Jednak gdyby nie fakt, że poznawałam historię w audiobooku, czuję, że nie dobrnęłabym do końca. Audiobook...

W położonym na Mazurach barokowym pałacu von der Groebenów obecnie mieści się dziesięć mieszkań gminnych. W jednym z nich zamordowane zostaje rosyjskie małżeństwo Reznikowów. Ich córka znika bez śladu.Palac to bardzo tajemnicze miejsce,zdaje sie ze nocami szepcze historie zamieszkujących je ludzi. To taka okolica, gdzie mrok otula serce i umysł, skłaniając do czynów, na które nigdy byśmy się w innych warunkach nie odważyli. To pałac, w którym rozegrała się niejedna tragedia, który dotknęła wojenna zawierucha, zbrodnia i zemsta.
Do pałacu w poszukiwaniu historii, prawdy i pasjonującego tematu przybywa Alicja Prus, przedstawiająca się jako autorka książek kryminalnych. Pod pretekstem zbierania materiałów do książki przeprowadza prywatne śledztwo, podczas którego stopniowo będzie układać fakty, rozsypane niczym puzzle. Okazuje się, że w noc zabójstwa w pałacu przebywało wiele osób i prawdopodobnie większość z nich jeszcze nie spała.Jest to pelen mroku kryminal z zaskakujacym zakonczeniem.Ja uwielbiam kryminaly Agathy Christie i cos z nich w tej powiesci jest.

W położonym na Mazurach barokowym pałacu von der Groebenów obecnie mieści się dziesięć mieszkań gminnych. W jednym z nich zamordowane zostaje rosyjskie małżeństwo Reznikowów. Ich córka znika bez śladu.Palac to bardzo tajemnicze miejsce,zdaje sie ze nocami szepcze historie zamieszkujących je ludzi. To taka okolica, gdzie mrok otula serce i umysł, skłaniając do czynów, na...

47/52

47/52

Twórczość Agnieszki Pietrzyk poznałam w zeszłym roku i od razu wiedziałam, że będę musiała nadrobić jej wcześniejsze powieści. Sięgnęłam więc po taką sprzed jedenastu lat i było to bardzo ciekawe doświadczenie, bo gołym okiem widać jak Autorka rozwinęła się od tamtej pory, a już wtedy jej styl był bardzo dobry. Nie zmienił się za to klasyczny sposób budowania fabuły i przede wszystkim to, co moim zdaniem jest znakiem rozpoznawczym Agnieszki Pietrzyk, czyli naprawdę oryginalne pomysły na kryminalne intrygi.

Uwielbiam, kiedy przeszłość odgrywa dużą rolę w dochodzeniu do prawdy, te wszystkie dawne spory, zatargi przenoszone z pokolenia na pokolenie, a wreszcie sprawy spadkowe związane z dawnymi rodzinnymi majątkami. To wprowadza do kryminału taką specyficzną atmosferę, rodem trochę z powieści przygodowych, jednocześnie nadaje mu nienachalny rys historyczny. W moim odczuciu daje to też autorom większe pole do popisu, a więc możliwość stworzenia naprawdę złożonej intrygi, a przy tym przekazania czytelnikowi między wierszami wielu prawd o społeczeństwie.

"Pałac tajemnic" to książka z rodzaju tych, w których przepada się od pierwszych stron. Osławiony motyw zamkniętego pokoju zyskał nową, ciekawą odsłonę. Tytułowy pałac stał się budynkiem socjalnym zamieszkanym nie tylko przez patologię, ale też tak zwanych porządnych ludzi, którym powinęła się noga. Warunki nie są łatwe, wspomnieć należy choćby o wspólnych toaletach na korytarzach. Sąsiedzi znają się doskonale, więc gdy w jednym z mieszkań odnalezione zostają zwłoki rosyjskiego małżeństwa, a ich córka znika bez śladu, układają własne teorie, którymi nie dzielą się z policją, ale z kobietą, która wprowadza się na miejsce zbrodni, już tak. Czy śledztwo prowadzone na potrzeby zebrania materiałów do książki opartej na tych wydarzeniach przyniesie odpowiedzi na najważniejsze pytania - kto zabił i gdzie jest nastolatka? Tego oczywiście Wam nie zdradzę, ale zakończenie z pewnością Was zaskoczy.

Zabrakło mi trochę rozwinięcia niektórych wątków w tej książce. Przede wszystkim życie prywatne głównej bohaterki aż prosiło się o poświęcenie mu kilku rozdziałów więcej.

"Pałac tajemnic" stanowi świetną kryminalną rozrywkę na jedno popołudnie. Konstrukcja książki sprawia, że czyta się ją błyskawicznie i z niesłabnącym zainteresowaniem.

Moje 7/10.

Twórczość Agnieszki Pietrzyk poznałam w zeszłym roku i od razu wiedziałam, że będę musiała nadrobić jej wcześniejsze powieści. Sięgnęłam więc po taką sprzed jedenastu lat i było to bardzo ciekawe doświadczenie, bo gołym okiem widać jak Autorka rozwinęła się od tamtej pory, a już wtedy jej styl był bardzo dobry. Nie zmienił się za to klasyczny sposób budowania fabuły i...

Dość przeciętny kryminał polskiej autorki. Agnieszka Pietrzyk kilka razy dosłownie nawiązuje w książce do słynnego "Morderstwa w Orient Expressie" Agathy Christie i właściwie na nim opiera fabułę swojej powieści. Morderstwo rosyjskiego małżeństwa w starej kamienicy i wszyscy sąsiedzi, którzy teoretycznie mieliby powód, żeby zabić...

Dość przeciętny kryminał polskiej autorki. Agnieszka Pietrzyk kilka razy dosłownie nawiązuje w książce do słynnego "Morderstwa w Orient Expressie" Agathy Christie i właściwie na nim opiera fabułę swojej powieści. Morderstwo rosyjskiego małżeństwa w starej kamienicy i wszyscy sąsiedzi, którzy teoretycznie mieliby powód, żeby zabić...

Książka mnie nie zachwyciła, ale miło się czytało. Polecam

Książka mnie nie zachwyciła, ale miło się czytało. Polecam

Moja opinia o tej książce będzie krótka - masz ochotę na nudę? Siegnij po tę książkę...
Całość okazała się dla mnie nudna, infantylna, płytka i irytująca. Nie odnalzłam w niej nic co by mnie wciągnęło, zaciekawiło, zainteresowało... "Stary, zabytkowy pałac o tajemniczej historii," wolne żarty... nie dla mnie. Fani kryminalnych zagadek najprawdopodobniej poczują zawód bo zagadki i intrygi tutaj nie ma - w dumie fabuły również. Cala ksiazka to rozmowy/wywiady głównej bohaterki z lokatorami palacu - poznajemy ich relacje z jednego dnia jak również własne spostrzeżenia, tym samym książka jest czymś w rodzaju reportażu.. nudnego i nieciekawego.

Moja opinia o tej książce będzie krótka - masz ochotę na nudę? Siegnij po tę książkę...
Całość okazała się dla mnie nudna, infantylna, płytka i irytująca. Nie odnalzłam w niej nic co by mnie wciągnęło, zaciekawiło, zainteresowało... "Stary, zabytkowy pałac o tajemniczej historii," wolne żarty... nie dla mnie. Fani kryminalnych zagadek najprawdopodobniej poczują zawód bo...

Niedawno skończyłam czytać "Porwanie", które było bardzo dobre, pełne napięcia i sensacji. Wcześniej rozczarowałam się "Urlopem nad morzem". Amplituda. "Pałac tajemnic" jest płytki, płaski, jednostajny, infantylny i bardzo nudny.
Alicja Prus domorosła pisarka - detektyw, która na 2 miesiące wynajmuje pokój, aby przeprowadzając uprzejmą "relację" z mieszkańcami pałacu, rozwiązać zagadkę morderstwa Rosjan (pod pretekstem napisania książki, cóż chętniej lokatorzy ujawnią dane w ważnej sprawie),no bo policja niestety nie podołała i nie znalazła mordercy. Aura tajemniczości i mroczności zasługą "kwiecistego języka" z powiewem silnego wiatru, silny podmuch wiatru, wiatr szarpał, padający deszcz, krople deszczu, żółtawe strumienie deszczu, ogromne kałuże itd...
Zaczynam się poważnie obawiać czytaniem tej autorki.

Niedawno skończyłam czytać "Porwanie", które było bardzo dobre, pełne napięcia i sensacji. Wcześniej rozczarowałam się "Urlopem nad morzem". Amplituda. "Pałac tajemnic" jest płytki, płaski, jednostajny, infantylny i bardzo nudny.
Alicja Prus domorosła pisarka - detektyw, która na 2 miesiące wynajmuje pokój, aby przeprowadzając uprzejmą "relację" z mieszkańcami pałacu,...

Jak reportaż, w napięciu nie trzyma wcale

Jak reportaż, w napięciu nie trzyma wcale

mimo że to Pani z mojego miasta to niestety ale się wynudziłam.a ktoś kto tą nudę chwali to chyba dobrej książki nie czytał...

mimo że to Pani z mojego miasta to niestety ale się wynudziłam.a ktoś kto tą nudę chwali to chyba dobrej książki nie czytał...