W opuszczonym gospodarstwie, dwadzieścia kilometrów od granicy z obwodem kaliningradzkim podczas ćwiczeń z rozpoznawania terenu, żołnierz wojsk terytorialnych z bliskiej odległości strzałem w głowę zabija cywilnego kierowcę. Pasażerka groźbami i przemocą jest zastraszana i zmuszona przez przełożonych żołnierza do składania fałszywych zeznań.
Kim jest ofiara ? W co zamieszana jest pasażerka ? Co tak naprawdę wydarzyło się w opuszczonym gospodarstwie ?
Na te pytania - pomimo niechęci a nawet wrogości i agresji ze strony wojska - musi odpowiedzieć inspektor Sum oraz komisarz Jamróz . A nie będzie to łatwe ponieważ terytorialsi mają własny interes w odnalezieniu odpowiedzi na te same pytania.
„Terytorium” pani Agnieszki Pietrzyk to pomysłowy i ciekawy kryminał z wciągającą fabuła oraz bardzo czytelna antyreklama wojsk terytorialnych, ich zakompleksionego dowództwa i skorumpowania służb mundurowych.

W opuszczonym gospodarstwie, dwadzieścia kilometrów od granicy z obwodem kaliningradzkim podczas ćwiczeń z rozpoznawania terenu, żołnierz wojsk terytorialnych z bliskiej odległości strzałem w głowę zabija cywilnego kierowcę. Pasażerka groźbami i przemocą jest zastraszana i zmuszona przez przełożonych żołnierza do składania fałszywych zeznań.
Kim jest ofiara ? W co...

Czyta się szybko, jednakże robić z mundurowych złodziei, morderców, oszustów, chyba nie ma tam bohatera, który nie powinien pożegnać się z mundurem. I do tego hit, propozycja służby w WOT dla osoby, która zastrzeliła człowieka dla paru kamyków.

Czyta się szybko, jednakże robić z mundurowych złodziei, morderców, oszustów, chyba nie ma tam bohatera, który nie powinien pożegnać się z mundurem. I do tego hit, propozycja służby w WOT dla osoby, która zastrzeliła człowieka dla paru kamyków.

Po prostu świetna książka. Super styl pisania, wartka akcja . Do przeczytania w 1 dzień. Bardzo polecam.

Po prostu świetna książka. Super styl pisania, wartka akcja . Do przeczytania w 1 dzień. Bardzo polecam.

Ciekawe, kto dał pani Pietrzyk zlecenie na napisanie takiego paszkwila na temat służb mundurowych, zwłaszcza terytorialsów.
Widać słabo zapłacił, albo przeliczył się, bo książka beznadziejna.

Ciekawe, kto dał pani Pietrzyk zlecenie na napisanie takiego paszkwila na temat służb mundurowych, zwłaszcza terytorialsów.
Widać słabo zapłacił, albo przeliczył się, bo książka beznadziejna.

Podczas ćwiczeń WOT w pobliżu obwodu kaliningradzkiego dochodzi do tragicznego w skutkach zdarzenia. Jeden z żołnierzy Obrony Terytorialnej zabija człowieka siedzącego w samochodzie zaparkowanym koło opuszczonego gospodarstwa. Twierdzi, że zrobił to w samoobronie. Wojskowi lekceważąco traktują sprawę jako drobny incydent, bo przy granicy w środku nocy człowiek musiał być po prostu przemytnikiem. Ponadto mundurowi będą bronić swojego towarzysza do upadłego. Wezwana na miejsce policja jednak nie daje za wygraną i nie chce zamieść zdarzenia pod dywan. Za wszelką cenę dążą do rozwiązania sprawy. Między służbami dochodzi do coraz większych spięć, niezdrowej rywalizacji, aktów agresji. Gniew i frustracja rosną z każdą chwilą.

Oj cóż to była za lektura! Nie tylko wciągająca od pierwszych zdań, ale również kontrowersyjna i wzbudzająca mnóstwo emocji. Zwroty akcji powodowały szybsze bicie serca i zawroty głowy. Ci, którzy mają chronić, mataczą, ci, którzy mają bronić, ranią, a mundur to tylko otoczka, która ma sprawić, że wszystko ujdzie płazem. Czy ktoś, kto zakłada mundur, staje się innym człowiekiem? Będąc w grupie, czuje się raźniej, odnajduje swoją zagubioną tożsamość, czy po prostu ukrywał do tej pory swoją drugą twarz?
Kontrowersyjny jest również poruszany temat WOT. Lektura bardzo na czasie i bardzo odważna. Brawa dla Autorki, że nie bała się podjąć trudnego i kontrowersyjnego tematu w kraju, w którym mundur traktuje się z pietyzmem bez względu na to, kto go zakłada. Na części pierwsze zostały rozłożone układy i zależności. Autorka bez litości oceniła współczesne bolączki świata ludzi w mundurach: orientacja na osiąganie własnych korzyści, nadużycia władzy, uprzedzenia, niezdrowa rywalizacja, broń znajdująca się w dłoni ludzi, którzy nawet nie powinni na nią patrzeć. Autorka tnie słowami niczym nożem.

Lektura od początku do samego końca była mroczna, duszna, stopniująca napięcie i poczucie zagrożenia. Wisienką na torcie było zakończenie. Wbiło mnie w fotel. Styl, którym posługuje się Agnieszka Pietrzyk, na tyle przypadł mi do gustu, że z pewnością i zapoznam się z jej poprzednimi książkami.

Podczas ćwiczeń WOT w pobliżu obwodu kaliningradzkiego dochodzi do tragicznego w skutkach zdarzenia. Jeden z żołnierzy Obrony Terytorialnej zabija człowieka siedzącego w samochodzie zaparkowanym koło opuszczonego gospodarstwa. Twierdzi, że zrobił to w samoobronie. Wojskowi lekceważąco traktują sprawę jako drobny incydent, bo przy granicy w środku nocy człowiek musiał być po...

Trzymająca w napięciu powieść pisana z perspektywy dwóch formacji mundurowych czyli policjantów i żołnierzy. Podczas ćwiczeń Wojsk Obrony Terytorialnej w lesie przy granicy rosyjsko-polskiej dochodzi do tragedii. Zostaje zastrzelony mężczyzna. Razem z nim jest kobieta, która próbuje uciec, niestety zostaje schwytana. Jej tłumaczenia dotyczące powodu, dla którego znajdowała się w samochodzie na terenie opuszczonej posesji, są bardzo mętne. Rozpoczyna się śledztwo prowadzone przez policję. Terytorialsi utrudniają je jak mogą.
Można stwierdzić, że kolejne wydarzenia następują na zasadzie efektu domina. Pokazują że fanatyzm, brawura i chciwość są marną podstawą służenia ojczyźnie obojętnie czy w policji, czy w wojsku.
Zakończenie mnie totalnie zaskoczyło.

Trzymająca w napięciu powieść pisana z perspektywy dwóch formacji mundurowych czyli policjantów i żołnierzy. Podczas ćwiczeń Wojsk Obrony Terytorialnej w lesie przy granicy rosyjsko-polskiej dochodzi do tragedii. Zostaje zastrzelony mężczyzna. Razem z nim jest kobieta, która próbuje uciec, niestety zostaje schwytana. Jej tłumaczenia dotyczące powodu, dla którego znajdowała...

Niewiele już z niej pamiętam oprócz tego, że wydała mi się strasznie naciągana i niezbyt interesująca.

Niewiele już z niej pamiętam oprócz tego, że wydała mi się strasznie naciągana i niezbyt interesująca.

Chciałabym przyjąć,że takie historie po prostu nie mogą się wydarzyc, ale co jeśli mogą?
Książka bardzo mi się podobała. Niekiedy raziły mnie jakby nienaturalne dialogi i ludzka głupota, ale całość oceniam bardzo na plus.

Chciałabym przyjąć,że takie historie po prostu nie mogą się wydarzyc, ale co jeśli mogą?
Książka bardzo mi się podobała. Niekiedy raziły mnie jakby nienaturalne dialogi i ludzka głupota, ale całość oceniam bardzo na plus.

Po tej autorce spodziewałam się czegoś więcej. Najsłabszy tytuł spod jej pióra.

Po tej autorce spodziewałam się czegoś więcej. Najsłabszy tytuł spod jej pióra.

Najgorsza książka tej autorki, bohaterzy jacyś nijacy ,zabijają się za parę kamyków, akcji nie ma tu praktycznie wcale poza strzelaniem i tarzaniem się w błocie

Najgorsza książka tej autorki, bohaterzy jacyś nijacy ,zabijają się za parę kamyków, akcji nie ma tu praktycznie wcale poza strzelaniem i tarzaniem się w błocie