Jako, że mam głupią tendencję do zwracania uwagi na książki, których okładki przykuwają moją uwagę, pierwszy tom „Sklepiku z Niespodzianką” od razu rzucił mi się w oczy w księgarni. Jednak tym razem odpuściłam sobie jej zakup. Gdy udało mi się ją w końcu uzyskać bardzo się ucieszyłam i z ciekawością rozpoczęłam jej lekturę. Kolejny raz moja estetyczna maniera do okładek mnie nie zawiodła.

Bogusia to dwudziestosześciolatka, która jest absolwentką studiów o kierunku ogrodnictwo. Podczas powrotu z praktyk odbywanych w Holandii samolot, w którym leci skierowany zostaje na lotnisko w jednym z nadmorskich miast zamiast normalnie zakończyć swoją podróż na warszawskim Okęciu. Dziewczyna, wracając do swego rodzinnego domu na Saskiej Kępie w stolicy, trafia w podróży do urokliwego miasteczka Pogodna. Tam znajduje piękną kamieniczkę, na której widnieje tabliczka „do wynajęcia”. Podczas rozmowy z właścicielem, pod wpływem chwili, decyduje się na jego dzierżawę. Bogusia spełnia swoje marzenie: na parterze kamieniczki otwiera Sklepik z Niespodzianką, sklepik, w którym sprzedawać będzie „kurzołapki”, czyli przedmioty cieszące oko i zbierające na sobie kurz, ale również będzie podawać gorącą czekoladę i ciasta pieczone według domowej receptury pani Leszczyńskiej (mamy). Dziewczyna poznaje Adelę, Lidkę, Konstancję i Stasię, z którymi się zaprzyjaźnia. Dzięki tym kobietom jej zaskakujące i szalone przygody w Pogodnej rozpoczynają się.

To moje drugie spotkanie z piórem Katarzyny Michalak. Kiedy przeczytałam „Rok w Poziomce” byłam bardzo zadowolona, że zdecydowałam się na jej zakup. Po skończeniu lektury „Sklepiku z Niespodzianką” byłam wprost zachwycona. Katarzyna Michalak stworzyła tak piękny i jednocześnie jakże realny świat w swojej książce, że nie mogę wyjść z podziwu do tej pory. Zwinnie wplatając elementy (niezbyt ukochanych prze mnie, choć dzięki tej pani coraz bardziej się do nich przekonuję) pamiętnika Bogusi, jej opowieści i przepisy kulinarne tworzy dzieło, które czyta się z zapartym tchem i mocnym kołataniem serca w momentach napięcia. Bogusia, młoda absolwentka ogrodnictwa to główna bohaterka i zarazem postać, która podbiła moje serce swoją osobą. Autorka nakreśliła świetnie wszystkie postaci, indywidualizując każdą, sprawiając, że wszyscy bohaterowie książki różnią się od siebie diametralnie. Przez to też każda ma w sobie coś, co da się u niej lubić. Mimo, że autorka ma tendencję do używania w książce swoich „ulubionych” słów to i tak ogólny wyraz „Sklepiku z Niespodzianką” jest przeuroczy. W dziełach pani Michalak podoba mi się to, jakim optymizmem one emanują. Po przeczytani choćby kilku kartek „Sklepiku z Niespodzianką” nabierałam ogromnej chęci do brnięcia i przezwyciężania wszystkich przeszkód, jakie stają mi na drodze, książka napawała mnie ogromnym entuzjazmem do życia. Kiedy skończyłam ją czytać, w sercu pozostało znajome już ciepło. To ciepło towarzyszyło mi, gdy zakończyłam lekturę „Roku w Poziomce”.

„Sklepik z Niespodzianką” to pozycja, która na pewno zainteresuje osoby lubiące przyjemną literaturę pisaną lekkim językiem zakończoną Happy Endem. Gorąco polecam tą książkę i zapewniam, że jest godna uwagi. Ja ze smutkiem w oczach odkładam ją na półkę i z niecierpliwością czekam na jej kolejne tomy.

Jako, że mam głupią tendencję do zwracania uwagi na książki, których okładki przykuwają moją uwagę, pierwszy tom „Sklepiku z Niespodzianką” od razu rzucił mi się w oczy w księgarni. Jednak tym razem odpuściłam sobie jej zakup. Gdy udało mi się ją w końcu uzyskać bardzo się ucieszyłam i z ciekawością rozpoczęłam jej lekturę. Kolejny raz moja estetyczna maniera do okładek...