Wyspa kobiet

Bardzo przyjemne, podnoszące na duchu czytadło.
Mimo iż życie bohaterek nie jest usłane różami, książka zawiera dużą dawkę optymizmu; przypomina też oczywiste prawdy, o których często zapominamy na co dzień.

Całość napisana jest lekkim stylem, dialogi są naturalne, o co coraz trudniej w polskiej beletrystyce ostatniej dekady.
Książka ma jednak i wady - jej akcja jest przewidywalna i to, moim zdaniem, jej największy minus.
Plus jednak należy się za ładne zakończenie, które nie jest zaskakujące, ale nie jest też banalne.

Polecam jako czasoumilacz i spory zastrzyk otuchy:).

Typowa historia dla kobiet. Może nie rewelacyjna, ale znalazłam coś w niej dla siebie.

Powieść typowo kobieca, trochę miłości, trochę małżeńskich problemów, odrobina tęsknoty za czymś lepszym, za zmianą, marzeniami... Dużo się dzieje, dużo postaci, miło i przyjemnie się czyta :) czytając, czuje się ten wiejski, sielski klimat: bujna przyroda w ogrodzie Joanny działa na wyobraźnię i przywołuje ciepłe, letnie wspomnienia :) postaci też przywołują pozytywne skojarzenia, no może za wyjątkiem męża Basi - a to drań!
Na jesienne wieczory lektura w sam raz :)

Taka sobie lektura. Różne kobiety - przyjaciółki mają swoje życie. Joanna próbuje znaleźć szczęście w remontowanym pałacu. Barbara, w związku z Kamilem, postanawia wreszcie odejść, bo ma dość upokorzeń. Czy z nim pozostanie i spróbuje od nowa, gdy Kamil ulegnie wypadkowi? Martyna mieszkająca z ciotką poznaje Bartka. W zasadzie to książka, którą przeczyta się raz i nie powraca. Mnie nie zachwyciła. Taka trochę smutna, trochę nudna. Ciągle dzielone rozdziały opisują kolejne kobiety. Książka na jeden, dwa wieczory i można ją przekazać innym czytającym. W końcu komuś się spodoba bardziej.

Książka zdecydowanie o kobietach i dla kobiet. Każda z nas odnajdzie w bohaterkach cząstkę siebie.
Tytułową wyspą jest stary, odrestaurowany dworek znanej kompozytorki, który stoi otworem dla gości. Głównie kobiet-i tych młodych, jak Basia, Małgosia i Martyna (nasze główne bohaterki), ale też starszych-babci Martyny-Agaty i jej przyjaciółek.
Siła przyjaźni emanuje z książki z taką siłą, że aż zazdrościłam bohaterkom, mi nie było jeszcze dane spotkać prawdziwej przyjaciółki...
Tym przyjemniej mi się czytało, że część akcji toczy się w "moim" Radomiu :) To była miła niespodzianka!
Po przeczytaniu czułam, że czegoś brakuje-chętnie przeczytałabym dalszy ciąg, taka jestem ciekawa jak potoczyły się dalsze losy dziewczyn, ale przede wszystkim Joanny i jej randki umówionej czterdzieści lat wcześniej!

Polecam-książka o problemach, ale ze szczęśliwym zakończeniem, pokrzepia i pozostawia po sobie niesamowite uczucie błogości

Ania

Książka z tych ,które czyta się dobrze albo bardzo dobrze.O kobietach i pewnie głównie dla kobiet. O tak ponadczasowych sprawach jak miłość, przyjaźń sięgająca lat szkoły średniej. Sama "odnalazłam" koleżankę z czasów licealnych .Obecnie jesteśmy Przyjaciółkami ,takimi jak to się określa ,które "nadają na tych samych falach".I mimo odległości Warszawa- Dukla jesteśmy w stałym kontakcie (kilkakrotnie spotykając się
w okolicach jednej lub drugiej z nas).Tym bardziej ta książka przemówiła do mnie ,jest taka "ciepła". Polecam mniejszym i większym kobietkom....

Świetna opowieść o kobietach dla kobiet. Każda z nas znajdzie siebie w którejś z bohaterek książki. Joanna, osoba po przejściach, przeniosła się na wieś, kupiła zrujnowany pałac, wyremontowała go i postanowiła tam zamieszkać. Jest szczęśliwą kobietą, która chętnie służy radą swojej siostrzenicy i jej przyjaciółkom. Każda z kobiet przedstawionych w książce jest inna, każda ma inne problemy lecz jest coś co je łączy - pałac Joanny do której często przyjeżdżają po radę, pomoc, po to aby ktoś im doradził w trudnych chwilach. Książka ta jest ciepłą opowieścią, którą czyta się lekko i przyjemnie.

Książka z gatunku "kobiecych", ale w jak najlepszym tego słowa znaczeniu. Przeczytałam w jeden wieczór.

Piękna pełna miłości, ciepła i przyjaźni książka opowiadająca o losach kobiet tych z młodszego pokolenia i tych starszych.
Wielkie przyjaźnie, niekoniecznie udane związki i codzienne problemy. O tym opowiada ta książka.
Akcja toczy się w Radomiu ale też w pięknym pałacyku w którym mieszka jedna z głównych bohaterek książki - Joanna do której wszystkie bohaterki przyjeżdżają by pobyć razem. Wspierają się i pomagają w najcięższych chwilach.
Mnie najbardziej poruszyła historia Basi. Nękana przez męża odzyskała siłę i moc w związku.
Jednak rozczarował mnie koniec, jestem ciekawa jak potoczyła się randka Joanny.

Polecam wszystkim kobietom :) Lekka i przyjemna opowieść.