Może i książka nie oparła się upływowi czasu (patrz opinia Sławomira) ale za to (w odróżnieniu od "Blackout") zaciekawiła mnie od pierwszych stron i z przyjemnością brnąłem dalej. Być może również rozwój akcji jest przewidywalny ale na pewno nie przedkładałbym bezmyślnego gapienia się w ścianę nad lekturę "Dominatora".

Może i książka nie oparła się upływowi czasu (patrz opinia Sławomira) ale za to (w odróżnieniu od "Blackout") zaciekawiła mnie od pierwszych stron i z przyjemnością brnąłem dalej. Być może również rozwój akcji jest przewidywalny ale na pewno nie przedkładałbym bezmyślnego gapienia się w ścianę nad lekturę "Dominatora".

Przewidywalna niczym wynik dyktanda u Bronka. Akcja dość opornie zawiązuje się w tym dziele i zajmuje jej to 1/3 książki. Nie można też powiedzieć, że książka oparła się upływowi czasu. Ponad dwadzieścia lat zrobiło swoje i nic nie wygląda ani nawet nie wydaje się prawdopodobne z wizji autora w stosunku do sytuacji jaką mamy. Momentami to śmieszy ale i momentami drażni. Atut jeśli można jakiś przedstawić to chyba tylko taki, że tak prosta jak mowa cepa książka kompletnie nie wymaga ruchów szarych komórek i odpręża na równi z bezmyślnym gapieniem się w ścianę.

Przewidywalna niczym wynik dyktanda u Bronka. Akcja dość opornie zawiązuje się w tym dziele i zajmuje jej to 1/3 książki. Nie można też powiedzieć, że książka oparła się upływowi czasu. Ponad dwadzieścia lat zrobiło swoje i nic nie wygląda ani nawet nie wydaje się prawdopodobne z wizji autora w stosunku do sytuacji jaką mamy. Momentami to śmieszy ale i momentami drażni....

Duże rozczarowanie.

Duże rozczarowanie.