Cóż, z tą książką miałam ciężki orzech do zgryzienia. Słyszałam o niej naprawdę dużo, wiele blogerów ją polecało jako naprawdę nowatorską powieść. I taka na pewno jest.
Na samym początku zaznaczam, że ogólne wrażenie jest bardzo pozytywne, ale...
Gdy zaczęłam lektura mnie nużyła. Nie wiem nawet co było powodem, ale tak po prostu było. Doszło nawet do tego, że odstawiłam ją na bok dla innej powieści. No ale wróciłam z zamiarem doczytania i teraz jestem z tego bardzo zadowolona, bo im więcej kartek przewróciłam tym bardziej mi się podobała.
Trzeba przyznać, że autor miał naprawdę świetny pomysł. Druid, druid... Przynajmniej mi ta osoba kojarzy się ze starcem, siedzącym pod drzewem w lesie, z długą, białą brodą. Tymczasem w "Na psa urok", której akcja dzieje się jakoś współcześnie tytułowy bohater ma wygląd zaledwie 21-latka! Mi też przydałyby się te jego sposoby na zachowanie witalności - jak zapewne wszystkim paniom ;]
Wracając do książki. Trzeba przyznać, że pomysłów panu Kevinowi nie zabrakło. Na kartkach możemy spotkać tak różnorodne postacie, że każdy będzie zdziwiony. Ja byłam przede wszystkim zachwycona pojawieniem się hinduskich bogiń, ze względu na fakt, że kiedyś te obszary Azji mnie bardzo interesowały. Jako Polka nie mogę również przejść obojętnie obok sabatu polskich wiedźm, którym udało się zwiać nazistom podczas wojny.
Jak dla mnie najlepszą postacią była chyba wdowa, którą Atticus odwiedzał. Uwielbiam ją, jej werandę, jej whisky i jej nienawiść do Anglików. Wprowadziła zabawny wątek.
Brak tu jakichś miłostek, za to fizycznie nasz bohater kilka razy został... zadowolony ;p

Ogółem: początek trochę się ciągnął, ale później było o wiele lepiej. Tak więc polecam ;D

Cóż, z tą książką miałam ciężki orzech do zgryzienia. Słyszałam o niej naprawdę dużo, wiele blogerów ją polecało jako naprawdę nowatorską powieść. I taka na pewno jest.
Na samym początku zaznaczam, że ogólne wrażenie jest bardzo pozytywne, ale...
Gdy zaczęłam lektura mnie nużyła. Nie wiem nawet co było powodem, ale tak po prostu było. Doszło nawet do tego, że odstawiłam ją...