Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jest książka z gatunku "wyłącznie dla niepełnoletnich" - poziom uproszenia świata, jaki jest w niej obecny, odstręczy każdego, kto skończył 18 lat. W związku z tym u mnie powodowała głównie robienie zniesmaczono-powiątpiewających min, a nie refleksję nad filozoficznymi problemami. Podoba mi się zamysł i koncepcja, żeby uczyć czytelników w formie dialogu, nie wykładu, niemalże jak u Platona. Jest tylko jedno ale - teksty, które wypowiadają w tej książce dzieci, nie mają absolutnie nic wspólnego z dziećmi w świecie rzeczywistym - no nie ma szans, w tym wieku nie ma się takich zdolności myślenia abstrakcyjnego i wnioskowania (trust me, I'm a teacher). Do tego autor przemyca w wypowiedziach tychże dzieci mocno konserwatywne wizje świata... Ponieważ ogólnie jestem filozoficznym laikiem, trudno mi powiedzieć, na ile wybór konkretnych zagadnień z całego dorobku omawianych filozofów jest reprezentatywny. Ufam autorowi na słowo, że jest. Ale nieszczególnie czuję się po tej książce mądrzejsza. I polecam ją tylko wczesnej młodzieży.