Urodzony 16 I 1956 w Łodzi; wnuk porucznika Armii Polskiej we Francji (pod dowództwem gen. Józefa Hallera) oraz Wojska Polskiego, żołnierza wojny 1920 roku, Władysława Bartyzela (1896-1980). Od XII 1975 uczestnik opozycji niepodległościowej i antykomunistycznej; uczestnik Ruchu Obrony Praw Czlowieka i Obywatela i współpracownik pism: Opinia i Droga; od 1977 współredaktor Pisma Młodych Bratniak oraz współzałożyciel (1979) i rzecznik Ruchu Młodej Polski, a także współautor jego Deklaracji Ideowej; 13 XII 1981 – 2 XII 1982 internowany, kolejno w Sieradzu, Łowiczu i Kwidzynie; 1983-89 współredaktor i członek Zespołu „Polityki Polskiej”; 1988 współzałożyciel (1988-95 wiceprezes) Klubu Inteligencji Katolickiej w Łodzi; od XII 1988 (do samorozwiązania) członek Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie; II 1989 współzałożyciel Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego; od IV 1989 współzałożyciel i prezes Klubu Konserwatywnego w Łodzi; 1989-1994 współzałożyciel (1993-94 członek Rady Naczelnej) Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego; od 1990 członek honorowy Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego i 1997-2007 przewodniczący Straży KZM; 1994-96 współzałożyciel i przewodniczący Rady Naczelnej Tradycjonalistyczno-Konserwatywnego Stowarzyszenia „Prawica Narodowa”; członek honorowy Organizacji Monarchistów Polskich i Stowarzyszenia „Młodzi Konserwatyści”; 11 XI 2006 odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Polityk demokratyczny, podobny złemu jeźdźcowi, który myśli nie o tym dokąd jechać, lecz aby nie spaść z konia, skazany jest zatem na dostos...
Polityk demokratyczny, podobny złemu jeźdźcowi, który myśli nie o tym dokąd jechać, lecz aby nie spaść z konia, skazany jest zatem na dostosowanie swoich zamiarów do nastrojów płynnych "większości" i "mniejszości".
Jak słusznie zauważa autor niniejszej książki - profesor Jacek Bartyzel, obaj bracia, tj. Stanisław i Józef Mackiewiczowie, pomimo wniesienia istotnego dorobku do pisarstwa, publicystyki, polityki oraz wielu nauk społecznych, pisarzy objęto nietrudną do dostrzeżenia marginalizacją (częściowo nieprzypadkowo, bo za sprawą pewnych środowisk nieprzychylnych im od dziesięcioleci).
Do tej pory (opracowanie wydane w 2016 roku, lecz sytuacja nie uległa zmianie),o czym również wspomina J. Bartyzel, pojawiła się zaledwie jedna biografia, a także jedna monografia naukowa, dotyczące Stanisława Cata-Mackiewicza.
Mając na uwadze powyższe, a co więcej fakt, iż omawiana publikacja Jacka Bartyzela jest jedną z kilku (można je liczyć na palcach jednej ręki) rozpraw prezentujących sylwetkę Cata-Mackiewicza w całej rozciągłości (od urodzenia i czasów dzieciństwa, po śmierć),to wydaje się, że tym bardziej książka J. Bartyzela zasługuje na uwagę.
"Stanisław i Józef Mackiewiczowie - litewscy szlachcice i..." jest dobrym wprowadzeniem do zaznajomienia się z twórczością i poglądami obydwóch tytułowych braci.
Książka jest przede wszystkim nierówna.
Teksty de la Fuente i Tarachy słabe. Tekst Bartyzela to staroć, do tego nie poprawił błędów (tyle że Masso, którego wtedy uśmiercił, w międzyczasie faktycznie umarł, więc niektóre błedy same się skorygowały). Teksty Backera i Rak są w ogóle nie na temat i nie powinny się w tej książce znaleźć. Tekst Wielomskiego może i ciekawy, ale dotyczy marginalego tematu. Teksty Ławniczaka, Orelli i Barreiro są dobre i miejscami nowatorskie (nawet w hispanistyce światowej, a już w polskiej to na pewno). Dla nich warto książkę kupić, zwłascza że nie jest droga.