Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno nie pisałam żadnej recenzji czy może po prostu opinii na temat jakiejkolwiek książki, bo słowo "recenzja" może być, w przypadku moich marnych umiejętności wyrażania własnego zdania o przebiegu danej historii, zbyt duże. Ale powieść autorstwa fenomenalnej Rainbow Rowell zachwyciła mnie tak bardzo, że nie sposób się nie wypowiedzieć na jej temat!

Siedziałam dzisiaj w swoim pokoju, zastanawiając się czym najlepiej zabić nudę. To nie tak, że w wakacje powinno się siedzieć w domu – zwłaszcza jeśli jest taka piękna pogoda – ale mnie dotknęło kiepskie samopoczucie, więc ustanie na prostych nogach było dla mnie ogromnym wyzwaniem. W końcu zdecydowałam się, że sięgnę po jedną z jeszcze nieprzeczytanych lektur na mojej półce. Padło na "Eleonorę & Parka" głównie dlatego, że potrzebowałam czegoś lekkiego, czegoś, co będzie mi się szybko czytać. Ale nie spodziewałam się, że aż tak szybko!

Pochłonęłam całość w kilka godzin, nie potrafiąc się oderwać chociażby na sekundę. Po prostu nie chciałam. Bałam się, że przegapię coś istotnego mimo tego, że książce nie wyrosną nóżki i nie ucieknie ode mnie w popłochu. No, ewentualnie mogłaby, widząc moje zafascynowanie wypisane na twarzy, kiedy z prędkością światła pochłaniałam tekst i przewracałam coraz to kolejne strony.

Eleonora i Park to szesnastolatkowie, którzy przypadkiem na siebie wpadają w autobusie szkolnym, a mianowicie w momencie, kiedy ten głupi Azjata ratuje ją i ustępuje jej miejsca, przesiadając się pod okno. W tamtym momencie naraża się na bezlitosne komentarze znajomych ze szkoły i upokorzenie, ponieważ dziewczyna jest nowa, a oprócz tego wygląda dziwnie. Ma rude włosy, beznadziejnie się ubiera i jej figura ani trochę nie przypomina figury Kate Moss. A wiadomo, że takich nie lubią najbardziej. Nie lubi się ludzi nieidealnych.

Park zaczyna myśleć, że stosownie byłoby się do niej odezwać, kiedy zauważa, że dziewczyna podczytuje ukradkiem jego komiksy, gdy on trzyma któryś na kolanach. Zaczyna je jej pożyczać, a ich pierwsza rozmowa zaczyna się od pytania o The Smiths jakiś czas później. Okazuje się, że Eleonora nigdy nie słyszała ani jednej z piosenek, których tytuły miała napisane na okładkach swoich książek. Park, wraz z kolejną stertą komiksów, wręcza dziewczynie kasetę z utworami zespołu. Nie chce jej przyjąć, dlatego ten dziwny Azjata zakłada jej słuchawki na uszy i nie ma wyjścia – musi wsłuchiwać się w głos wokalisty.

Potem było coraz lepiej. Park dał jej sprzęt, dzięki któremu mogła wysłuchać przygotowanej przez niego składanki do końca, ich rozmowy były częstsze – nawet jeśli dotyczyły komiksów i spierania się tego, czy X-Meni są seksistowscy, a muzyka nadal im towarzyszyła. Ale najbardziej szokującym i zapierającym dech w piersiach momentem był ten w którym Sheridan chwycił dłoń Douglas. W końcu czy ktoś się spodziewał, że któreś z nich odważy się zrobić coś takiego?

Jak wspominałam – najczęściej nie lubi się ludzi nieidealnych. Ale najwidoczniej Eleonora dla Parka stanowiła wyjątek. I to wyjątek którego się nie spodziewał. Potrafił stanąć w jej obronie, nawet jeśli na samym początku trochę się jej wstydził i dostrzegł sam w sobie pewne oznaki płytkości. Koniecznie chciał ją poznać, dziewczyna niewiele wspominała o swojej rodzinie i o sobie, jakby budując mur dookoła siebie. Była dziwakiem, ale przepięknym dziwakiem. Dziełem sztuki.

Kocham powieści w których potrafię się utożsamić z bohaterami. W których są chwile, kiedy głośno się śmieję, ale są takie, które rozrywają moje serce na pół i płaczę nad stronami, karcąc samą siebie, że pozostawiam plamy na papierze. Wtedy wiem, że książka jest dobra. A autor wykonał kawał świetnej roboty. Zdecydowanie tego typu lektury najdłużej pozostają w pamięci, powraca się do nich z uśmiechem na ustach, że ma się szansę przeżyć tę historię ponownie.

Jestem zakochana po uszy i dziękuję Rainbow Rowell za tak cudowną opowieść, jaką jest "Eleonora & Park".

Dawno nie pisałam żadnej recenzji czy może po prostu opinii na temat jakiejkolwiek książki, bo słowo "recenzja" może być, w przypadku moich marnych umiejętności wyrażania własnego zdania o przebiegu danej historii, zbyt duże. Ale powieść autorstwa fenomenalnej Rainbow Rowell zachwyciła mnie tak bardzo, że nie sposób się nie wypowiedzieć na jej temat!

Siedziałam dzisiaj w...