Oskar i pani Róża
Patronat LC
literatura piękna
88 str.
- Tytuł oryginału:
- Oscar et la dame Rose
- Data wydania:
- 2011-11-07
- Data 1. wyd. pol.:
- 2011-11-07
- Liczba stron:
- 88
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788324016662
- Tłumacz:
- Barbara Grzegorzewska
- Seria:
- Cykl o Niewidzialnym
- Wydawnictwo:
- Znak Literanova
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tagi:
- śmierć hospicjum chłopiec
- Tytuł oryginału:
- Oscar et la dame Rose
- Data wydania:
- 2011-11-07
- Liczba stron:
- 88
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788324016662
- Tłumacz:
- Barbara Grzegorzewska
- Seria:
- Cykl o Niewidzialnym
- Wydawnictwo:
- Znak Literanova
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tagi:
- śmierć hospicjum chłopiec
Oskar i pani Róża to wydarzenie literackie na miarę Małego księcia.
Czy w ciągu dwunastu dni można poznać smak życia i odkryć jego najgłębszy sens? Dziesięcioletni Oskar leży w szpitalu i nie wierzy już w żadne bajki. Wtedy na jego drodze staje tajemnicza pani Róża, która ma za sobą karierę zapaśniczki i potrafi znaleźć wyjście z każdej sytuacji...
Oskar i pani Róża to jedna z najpiękniejszych i najsłynniejszych powieści Erica-Emmanuela Schmitta, znakomitego francuskiego pisarza, wyróżnionego w 2010 roku Le Prix Goncourt de la Nouvelle.
Książkę uzupełnia niezwykły prezent. Zawiera ona niezwykle osobistą przedmowę w formie listu napisaną specjalnie do polskich czytelników. Autor zdradza w nim, co skłoniło go do opowiedzenia niezwykłej historii Oskara i jak zmieniła ona jego życie.
Oceń przeczytaną książkę
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Oficjalna recenzja
Oswajanie śmierci
Kto nie zna lub kto nigdy nie słyszał o książce „Oskar i pani Róża” Schmitta niech dziarsko podniesie rękę do góry. Niewiele jest takich osób, prawda?! Powieść (ja jednak użyłabym słowa opowiadanie – książeczka ta bowiem niewielka – raptem 70 stron) francuskiego autora to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i najczęściej wydawanych tytułów na kontynencie europejskim. Tekst przeniesiony na deski teatru, zekranizowany, z roku na rok cieszy się niesłabnąca popularnością nawet wśród odbiorców tzw. „nie-czytających”, których trudno skłonić do systematycznej lektury. W czym zatem tkwi fenomen Schmitta? W prostocie przekazu i języka? W tematyce opowieści? Może jedno i drugie? Jedno jest pewne – autor „Małych zbrodni małżeńskich” spędza sen z powiek niejednemu literackiemu twórcy, który podczas bezsennych nocy nerwowo przewraca się z boku na bok próbując wykombinować, jak osiągnąć taką sprzedaż jak francuski autor!
„Oskar i pani Róża” to opowieść o śmierci. Tej najtrudniejszej, niewytłumaczalnej, czyli dotyczącej dziecka. Główny bohater opowieści – 10 letni Oskar umiera na białaczkę. Wszelkie próby uratowania dziecka nie powiodły się. Lekarz bezradnie rozkłada ręce. Rodzice chłopca nie potrafią nawiązać z Oskarem kontaktu, oswoić się z nieuniknionym. Wtedy na drodze dziecka staje tajemnicza ciocia Róża. Była zapaśniczka, która przekonuje chłopca, że być może warto nawiązać korespondencyjny kontakt z Bogiem. Opisywać w liście każdy dzień, a każdy dzień w oskarowym kalendarzu ma szczególną wartość, bowiem zawiera w sobie metaforyczne 10 lat z życia chłopca. Niezwykły pomysł niezastąpionej cioci Róży umożliwi dziecku, ale także jego rodzicom pogodzenie się z nieuniknionym i w konsekwencji oswojenie śmierci.
Opowieść Schmitta to przykład dobrej i nietuzinkowej prozy. Narracji leciutko trącającej „zdrowym” sentymentalizmem stanowiącej świadectwo tekstu nie banalnego, który zmusza potencjalnego czytelnika do chwili każdemu tak potrzebnej refleksji. Autor, który w tym wyjątkowym wydawnictwie jest u szczytu swoich literackich możliwości (zresztą w przedmowie do polskiej publikacji podkreśla wagę i znaczenie tego tekstu dla swojej literackiej kariery) w tym krótkiej, aczkolwiek szalenie istotnej książeczce stawia na wartości podstawowe. Odwołanie się do nich w momencie ostatecznym stanowi, według pisarza, jedyne możliwe rozwiązanie.
„Oskar i pani Róża” to literatura z gatunku „pocieszającej”, niosąca nadzieje i wiarę. Gdzie pojęcia takie jak bliskość, miłość, radość jeszcze się nie zdewaluowały. Takich opowieści w dzisiejszym świecie, zdominowanym przez wizje Houellebecq’a, już się nie spotyka. To stanowi przyczynę sukcesu autora. I jak się okazuje (na szczęście!) - taka proza nadal się świetnie sprzedaje.
Monika Długa
144 Popieram
Link do recenzji
1408
108
128
Oceny
8,1 / 10
0 / 10
Dyskusje
Książka na półkach
- Przeczytane 47 772
- Chcę przeczytać 7 999
- Posiadam 6 363
- Ulubione 4 527
- Chcę w prezencie 664
- Lektury 637
- Z biblioteki 258
- 2013 193
- 2014 180
- 2012 156
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
...życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się nie...
Rozwiń
Zobacz więcej
Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jak byśmy byli nieśmiertelni.
Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy.
Jeżeli będę zajmował się tym, co myślą głupcy, nie będę miał czasu na to, o czym myślą ludzie inteligentni.
Zobacz więcej
48 
Opinie [3 015]
Krótka, przyjemna i poruszająca lektura. Miło mi się ja czytało, jednak czegoś mi brakowało... Mimo to, myślę, że kiedyś jeszcze do niej wrócę:)
Pokaż mimo toJedna z najpiękniejszych i najbardziej wzruszających historii, jakie poznałam w swoim życiu. ♥
Pokaż mimo toO wiele lepsza od Małego Księcia.
Pokaż mimo toKrótka,ale poruszająca lektura. Smutna chociaż napisana w tak ciepły sposób. O sprawach trudnych, z którymi ciężko się pogodzić. Promień słońca w tą atmosferę wprowadza tytułowa Róża, osoba która nie boi się tego co nieuniknione i potrafi nazywać rzeczy po imieniu. Taka historia nie wymaga więcej stron.
Pokaż mimo toNiesamowicie wzrusza. Tu nie są potrzebne recenzje - to po prostu trzeba przeczytać. To powinna być lektura szkolna.
Pokaż mimo toPiękna książka. Nic więcej nie trzeba pisać. Po prostu to pozycja obowiązkowa. Krótka, pełna życiowych cytatów, pokazująca życie i śmierć z rożnych stron, tak mało Nam znanych, a nawet i bardziej pozytywnych niż mamy w zwyczaju myśleć. Czytając, kilka razy uśmiechnęłam się do Oskara :) dzieci są mądrzejsze od dorosłych, prostota ich myślenia winna być wskazana Nam do obowiązkow...
więcejPiękne
Pokaż mimo toKilka głębszych wdechów i... smutna.
Pokaż mimo toAle budująca zarazem.
Wzrusza do granic.
Bardzo fajna , wzrószajaca powiesc o Oskarze i o jego ostatnich 12 dniach, pirwszej, ostatniej miłości Oskara, pani Róży oraz przede wszystkim życiu, smierci, milosci, Bogu i innych trudnych temtach. Powiesc jest w formie listów do Pana Boga w których Oskar opisuje cały swój dzień i prosi go o jedną żecz dziennie (nie zawsze). Wbrew pozorą lektura nie jest ciężka i smutna. Zac...
więcej+172/2019
Pokaż mimo to