Oskar i pani Róża
Patronat LC
literatura piękna
88 str.
- Tytuł oryginału:
- Oscar et la dame Rose
- Data wydania:
- 2011-11-07
- Data 1. wyd. pol.:
- 2011-11-07
- Liczba stron:
- 88
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788324016662
- Tłumacz:
- Barbara Grzegorzewska
- Seria:
- Cykl o Niewidzialnym
- Wydawnictwo:
- Znak Literanova
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tagi:
- śmierć hospicjum chłopiec
- Tytuł oryginału:
- Oscar et la dame Rose
- Data wydania:
- 2011-11-07
- Liczba stron:
- 88
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788324016662
- Tłumacz:
- Barbara Grzegorzewska
- Seria:
- Cykl o Niewidzialnym
- Wydawnictwo:
- Znak Literanova
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tagi:
- śmierć hospicjum chłopiec
Oskar i pani Róża to wydarzenie literackie na miarę Małego księcia.
Czy w ciągu dwunastu dni można poznać smak życia i odkryć jego najgłębszy sens? Dziesięcioletni Oskar leży w szpitalu i nie wierzy już w żadne bajki. Wtedy na jego drodze staje tajemnicza pani Róża, która ma za sobą karierę zapaśniczki i potrafi znaleźć wyjście z każdej sytuacji...
Oskar i pani Róża to jedna z najpiękniejszych i najsłynniejszych powieści Erica-Emmanuela Schmitta, znakomitego francuskiego pisarza, wyróżnionego w 2010 roku Le Prix Goncourt de la Nouvelle.
Książkę uzupełnia niezwykły prezent. Zawiera ona niezwykle osobistą przedmowę w formie listu napisaną specjalnie do polskich czytelników. Autor zdradza w nim, co skłoniło go do opowiedzenia niezwykłej historii Oskara i jak zmieniła ona jego życie.
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Oswajanie śmierci
Kto nie zna lub kto nigdy nie słyszał o książce „Oskar i pani Róża” Schmitta niech dziarsko podniesie rękę do góry. Niewiele jest takich osób, prawda?! Powieść (ja jednak użyłabym słowa opowiadanie – książeczka ta bowiem niewielka – raptem 70 stron) francuskiego autora to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i najczęściej wydawanych tytułów na kontynencie europejskim. Tekst przeniesiony na deski teatru, zekranizowany, z roku na rok cieszy się niesłabnąca popularnością nawet wśród odbiorców tzw. „nie-czytających”, których trudno skłonić do systematycznej lektury. W czym zatem tkwi fenomen Schmitta? W prostocie przekazu i języka? W tematyce opowieści? Może jedno i drugie? Jedno jest pewne – autor „Małych zbrodni małżeńskich” spędza sen z powiek niejednemu literackiemu twórcy, który podczas bezsennych nocy nerwowo przewraca się z boku na bok próbując wykombinować, jak osiągnąć taką sprzedaż jak francuski autor!
„Oskar i pani Róża” to opowieść o śmierci. Tej najtrudniejszej, niewytłumaczalnej, czyli dotyczącej dziecka. Główny bohater opowieści – 10 letni Oskar umiera na białaczkę. Wszelkie próby uratowania dziecka nie powiodły się. Lekarz bezradnie rozkłada ręce. Rodzice chłopca nie potrafią nawiązać z Oskarem kontaktu, oswoić się z nieuniknionym. Wtedy na drodze dziecka staje tajemnicza ciocia Róża. Była zapaśniczka, która przekonuje chłopca, że być może warto nawiązać korespondencyjny kontakt z Bogiem. Opisywać w liście każdy dzień, a każdy dzień w oskarowym kalendarzu ma szczególną wartość, bowiem zawiera w sobie metaforyczne 10 lat z życia chłopca. Niezwykły pomysł niezastąpionej cioci Róży umożliwi dziecku, ale także jego rodzicom pogodzenie się z nieuniknionym i w konsekwencji oswojenie śmierci.
Opowieść Schmitta to przykład dobrej i nietuzinkowej prozy. Narracji leciutko trącającej „zdrowym” sentymentalizmem stanowiącej świadectwo tekstu nie banalnego, który zmusza potencjalnego czytelnika do chwili każdemu tak potrzebnej refleksji. Autor, który w tym wyjątkowym wydawnictwie jest u szczytu swoich literackich możliwości (zresztą w przedmowie do polskiej publikacji podkreśla wagę i znaczenie tego tekstu dla swojej literackiej kariery) w tym krótkiej, aczkolwiek szalenie istotnej książeczce stawia na wartości podstawowe. Odwołanie się do nich w momencie ostatecznym stanowi, według pisarza, jedyne możliwe rozwiązanie.
„Oskar i pani Róża” to literatura z gatunku „pocieszającej”, niosąca nadzieje i wiarę. Gdzie pojęcia takie jak bliskość, miłość, radość jeszcze się nie zdewaluowały. Takich opowieści w dzisiejszym świecie, zdominowanym przez wizje Houellebecq’a, już się nie spotyka. To stanowi przyczynę sukcesu autora. I jak się okazuje (na szczęście!) - taka proza nadal się świetnie sprzedaje.
Monika Długa
145 Popieram
Link do recenzji
1413
108
128
Oceny
8,1 / 10
0 / 10
Dyskusje
Książka na półkach
- 48 516
- 8 188
- 6 391
- 4 536
- 665
- 636
- 259
- 192
- 181
- 155
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
...życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się nie...
Rozwiń
Zobacz więcej
Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jak byśmy byli nieśmiertelni.
Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy.
Jeżeli będę zajmował się tym, co myślą głupcy, nie będę miał czasu na to, o czym myślą ludzie inteligentni.
Zobacz więcej
48 
Opinie [3 057]
Moja ulubiona lektura szkolna. Polecam nadrobić jeśli ktoś nie czytał.
Pokaż mimo toKrótko mówiąc: ta powiastka jest jak skondensowana nauka życia i umierania.
Pokaż mimo toKsiążka dobra, czyta się szybko. Nie mniej spodziewałam się chyba większych fajerwerek jednak.
Pokaż mimo toPrzepiękna książka czytana jednym tchem z poczuciem humoru .Polecam
Pokaż mimo to20/52/2020
Pokaż mimo toNic nowego nie napisze - to wszystko zostało już wiele razy powiedziane: piękna książka, wzbudzająca dużo emocji i pozostająca w głowie na długo.
Pokaż mimo toTa krótka opowieść o chłopcu i jego przyjaciółce niesie ze sobą ogromny pokład mądrości, emocji i nadziei. Nie znajdziecie w niej klasycznie rozumianego happy endu, ale ujrzycie śmierć pokazaną jako coś dobrego, a nawet trochę wyczekiwanego.
więcej💔
Oskar, główny bohater, to dziesięcioletni chłopiec chory na białaczkę. Jego życie to ciągła hospitalizacja, zabiegi medyczne,...
Książka, która przez chwilę sprawia, że inaczej patrzysz na swoje życie.
Pokaż mimo toPiękna, przepełniona życiowymi wartościami. Zawsze stawiałam ją na równi z pozycją "Mały Książę"
Pokaż mimo took
Pokaż mimo to