Eleonora i Park

och... co to była za książka... przeczytałam ją w gimnazjum w ciągu dwóch dni.. ciężko nawet coś powiedzieć o tej książce. ma po prostu ona swój jedyny i niepowtarzalny, bardzo przyjemny klimat, który zachęca do czytania. żadnych prostych romansów, tylko urocza historia dwóch osób, których aż się chce poznać. historię opowiada i Park, i Eleonora - jakże prosty, ale efektowny pomysł. polecam :)

och... co to była za książka... przeczytałam ją w gimnazjum w ciągu dwóch dni.. ciężko nawet coś powiedzieć o tej książce. ma po prostu ona swój jedyny i niepowtarzalny, bardzo przyjemny klimat, który zachęca do czytania. żadnych prostych romansów, tylko urocza historia dwóch osób, których aż się chce poznać. historię opowiada i Park, i Eleonora - jakże prosty, ale...

" - Nie lubię cię, Park - zaczęła i przez chwilę brzmiała, jakby właśnie to chciała powiedzieć. - Ja... - Jej głos prawie zanikł. - Myślę, że dzięki tobie żyję."
[...]
- Kiedy nie jesteśmy razem, wydaje mi się, że nie oddycham - wyszeptała. - Co oznacza, że kiedy widzę cię w poniedziałek rano, mija jakieś sześćdziesiąt godzin od czasu, gdy po raz ostatni zaczerpnęłam tchu."

Po przeczytaniu "Fangirl" byłam bardzo ciekawa kolejnej książki Rainbow Rowell i z przyjemnością sięgnęłam po historię Eleonory i Parka, którą autorka osadziła w latach osiemdziesiątych, gdy królowali Sex Pistols, Joy Division czy też The Smiths, a młodzież zaczytywała się w komiksach o Batmanie lub X-menach, co stało się genialnym prowokatorem początków relacji chłopaka wyróżniającego się azjatyckim wyglądem i ekscentrycznie ubierającej się dziewczyny z burzą rudych loków. I chociaż sam początek książki rozwijał się dość powoli, sposób prowadzenia narracji pokazujący naprzemiennie punkty widzenia bohaterów, które czasami przeskakiwały między sobą po zaledwie kilku zdaniach, które unaoczniłały jak zmieniała się ich znajomość, od nie rozmawiających ze sobą siedzących obok siebie współpasażerów jednego autobusu, przez pierwsze wypowiedziane do siebie pojedyncze słowa, do wzajemnej troski, chęci spędzania każdej chwili razem, pierwszych pocałunków i nastoletniej pięknej miłości. Zwłaszcza, że obok niej mierzą się z bardzo odmiennymi sytuacjami rodzinnymi, gdzie Park musi mierzyć się z surowym wychowaniem ojca, a Eleonora z uzależnioną od przemocowego partnera matki, który terroryzuje cały dom rodzinny dziewczyny, jak również z okrutnymi zaczepkami w szkole. Akcja nie rozwija się szybko, jednak wciąga i wywołuje ciekawość tego, jak dalej potoczy się ta słodko - gorzka historia tytułowych bohaterów, którzy wywołują sympatię czytelników i za których chce się trzymać kciuki. Ze swojej strony polecam

" - Nie lubię cię, Park - zaczęła i przez chwilę brzmiała, jakby właśnie to chciała powiedzieć. - Ja... - Jej głos prawie zanikł. - Myślę, że dzięki tobie żyję."
[...]
- Kiedy nie jesteśmy razem, wydaje mi się, że nie oddycham - wyszeptała. - Co oznacza, że kiedy widzę cię w poniedziałek rano, mija jakieś sześćdziesiąt godzin od czasu, gdy po raz ostatni zaczerpnęłam...

Takie powinny być książki YA. Z ciekawą fabułą, pozbawioną toksyczności relacją między głównymi bohaterami a także z morałem, który powinien uderzyć prosto w serce. Ta książka była naprawdę piękna, nie tylko w tym nowym wydaniu, wciągnęłam ją w półtorej doby i ani trochę nie żałuję spędzonego z tą niezwykłą pozycją czasu. Bardzo polecam nie tylko fanom YA. Z ogromną przyjemnością sięgnęłabym po inne powieści autorki.

Takie powinny być książki YA. Z ciekawą fabułą, pozbawioną toksyczności relacją między głównymi bohaterami a także z morałem, który powinien uderzyć prosto w serce. Ta książka była naprawdę piękna, nie tylko w tym nowym wydaniu, wciągnęłam ją w półtorej doby i ani trochę nie żałuję spędzonego z tą niezwykłą pozycją czasu. Bardzo polecam nie tylko fanom YA. Z ogromną...

O mój Boże, nie spodziewałam się że to będzie AŻ TAK dobra książka, pięknie napisana, mogę też potwierdzić zgodnosc głównej bohaterki i jej charakteru na swoim przykładzie, bardzo się z nią zżyłam, oczarowała mnie ta książka

O mój Boże, nie spodziewałam się że to będzie AŻ TAK dobra książka, pięknie napisana, mogę też potwierdzić zgodnosc głównej bohaterki i jej charakteru na swoim przykładzie, bardzo się z nią zżyłam, oczarowała mnie ta książka

Znajomość bohaterów dość powoli się rozwijała. Byli wobec siebie nieufni jednak szło to do przodu.
Przykro mi było kiedy czytałam z jakimi okropieństwami musiała się każdego dnia zmagać Eleonora. Rozumiałam jej problemy i zachowanie.
Jest ona dla mnie silną i odważną bohaterką.
W relacji bohaterów było troszkę nieporozumień i wątpliwości jednak jak mogło ich nie być skoro Eleonora nigdy nie zaznała uczucia ciepła czy miłości nawet w rodzinnym domu.
"Skoro rodzina mnie nie kocha to jak może kochać mnie jakiś chłopak." Mniej więcej takie myśli krążyły po jej głowie.
Zaimponowało mi zachowanie Parka, który zdobył się na odwagę by obronić dziewczynę przed innymi, a potem również o nią walczyć.
Dość szybko przeczytałam tę książkę jednak nie wywołała ona we mnie takich emocji bym ją zapamiętała. Miło spędziłam z nią czas, ale to by było na tyle.

Znajomość bohaterów dość powoli się rozwijała. Byli wobec siebie nieufni jednak szło to do przodu.
Przykro mi było kiedy czytałam z jakimi okropieństwami musiała się każdego dnia zmagać Eleonora. Rozumiałam jej problemy i zachowanie.
Jest ona dla mnie silną i odważną bohaterką.
W relacji bohaterów było troszkę nieporozumień i wątpliwości jednak jak mogło ich nie być...

🔥🔥🔥RECENZJA 🔥🔥🔥

Eleonora to dziewczyna, która nie ma w życiu lekko. Razem z matką oraz rodzeństwem mieszka w domu ojczyma. Mężczyzny, który nadużywa alkoholu oraz siły mięśni. Cisza oraz spokój to luksus, na który w jej domu nikt nie może sobie pozwolić. Z braku pieniędzy oraz odpowiedniego ubioru jest pośmiewiskiem w szkole. Podczas jazdy autobusem pierwszego dnia do szkoły, Eleonora dosiada się do chłopaka o imieniu Park. Żadne z nich nie jest z tego powodu zadowolone, zwłaszcza że sytuacja powtarza się kilka dni z rzędu. Jednak pewnego dnia coś się zmienia. Park zauważa że dziewczyna wspólnie z nim czyta komiks, który akurat on przeglądał. Zaczynają ze sobą rozmawiać. Coraz więcej i coraz więcej.......

Jaki wpływ na życie Eleonory będzie miał Park? Jaki los czeka ją w domu gdzie rządzi agresywny ojczym? Ile jeszcze będzie musiała znieść aby w końcu zaznać szczęścia i spokoju?

Nie mogę wam powiedzieć że ta książka jest lekka i przyjemna. Ale mogę wam zagwarantować że jest świetna😊 Mimo iż porusza naprawdę ciężkie tematy takie jak: przemoc w rodzinie, problemy alkoholowe czy szykany oraz odrzucenie przez rówieśników to jest warta każdej spędzonej z nią minuty. Eleonora to młoda dziewczyna, która naprawdę dużo w życiu wycierpiała. To jak okrutni byli wobec niej rówieśnicy oraz sytuacja w domu nie ułatwiały jej życia. Niestety jak dla mnie winę w większości ponosi matka Eleonory. Brak reakcji na przemoc jest jawnym jej przyzwoleniem. Ona pozwalała na to żeby jej mąż każdego dnia krzywdzil jej dzieci i nic z tym nie zrobiła i nie widziała w tym problemu. Za to relacja jaką połączyła Eleonorę oraz Parka była naprawdę cudowna. On był jej światełkiem w całym tym chorym świecie. A samo zakończenie jak dla mnie było super. Pozwala mi dopowiedzieć sobie koniec tej historii taki jaki Dama bym chciała. Podsumowując jest to naprawdę świetna książka, którą polecam przeczytać.
Za egzemplarz do recenzji bardzo dziękuję wydawnictwu @odyseya.books😘😘

#ksiazk

🔥🔥🔥RECENZJA 🔥🔥🔥

Eleonora to dziewczyna, która nie ma w życiu lekko. Razem z matką oraz rodzeństwem mieszka w domu ojczyma. Mężczyzny, który nadużywa alkoholu oraz siły mięśni. Cisza oraz spokój to luksus, na który w jej domu nikt nie może sobie pozwolić. Z braku pieniędzy oraz odpowiedniego ubioru jest pośmiewiskiem w szkole. Podczas jazdy autobusem pierwszego dnia do...

„Eleonora i Park” to książka, która już od pierwszych stron sprawiła, że nie mogłam się od niej oderwać, płynęłam przez nią nie, patrząc na ilość stron i cały czas bardzo dobrze się bawiłam podczas samego czytania.

Od samego początku bardzo, ale to
bardzo spodobał mi się styl pisania autorki oraz to jak fajnie napisana była ta książka, a mianowicie powieść jest pisana w trzeciej osobie, ale ma dwie przeplatające się perspektywy co, uważam, za naprawdę genialny pomysł i bardzo przyjemnie się to czytało, mimo że za trzecioosobową narracją niezbyt przepadam.

Co do głównych bohaterów, jak i tych pobocznych to jestem absolutnie w nich zakochana. Naprawdę zostali przez autorkę genialnie przedstawieni i fantastycznie wykreowani. To samo akcja. Nawet na chwilę podczas czytania się nie nudziłam, i tak jak już wcześniej powiedziałam, nie mogłam się kompletnie oderwać od tej powieści.

Kolejną rzeczą, która totalnie urzekła mnie w tej książce to jej cudowny klimat, który sprawia, że czułam się, jakbym przenosiła się do samego miasteczka, gdzie odbywa się sama akcja książki.

Książka porusza też masę ważnych tematów, o których warto mówić, są one bardzo dobrze przedstawione i z tymi tematami wiąże się też koniec książki, który tak swoją drogą wywołał łezkę w moim oku, ale nie będę wam tutaj zbyt dużo spojlerować 💔.

Czy polecam ? Oczywiście, że tak !
Nawet bardzo ! ❤️

PS Coś czuję, że ta historia zostanie ze mną na bardzo długo ❤️‍🩹✨.

„Eleonora i Park” to książka, która już od pierwszych stron sprawiła, że nie mogłam się od niej oderwać, płynęłam przez nią nie, patrząc na ilość stron i cały czas bardzo dobrze się bawiłam podczas samego czytania.

Od samego początku bardzo, ale to
bardzo spodobał mi się styl pisania autorki oraz to jak fajnie napisana była ta książka, a mianowicie powieść jest pisana w...

Czasami trafiam na książki, co do których mam pewność, że nie wszystkim się spodobają, ale ja kocham je całym sercem. Jedną z nich jest „Eleonora i Park”. Czytając recenzje innych osób, mogłam zrozumieć, dlaczego pewne elementy im się nie spodobały, ale jednoczenie sama uważam je za ogromne plusy. Jak to możliwe?

Wielu recenzentów stwierdziło, że nie potrafią wczuć się w historię, utożsamić z bohaterami. Ja nie miałam z tym problemu. Dlaczego? Bo sama czasami jako nastolatka czułam się tak jak postaci z tej książki. Wyalienowana, dziwna, zażenowana samą sobą. Eleonora i Park mają specyficzną kreację. Nie są idealni, podkoloryzowani. Nie są też „normalni”. Ich zachowanie również może wydawać się dziwaczne. Ale właśnie w tym dostrzegłam ich piękno.

Czytanie tej powieści to zupełnie inny wymiar. Czułam się, jakbym weszła w sferę duchową tej opowieści. Mam wrażenie, że w książce akcja czy fabuła ustępują miejsca osobowości bohaterów i ich uczuciom. Dzięki temu tytuł ten wywołuje emocje w czytelniku, jednak nie są one łatwe do zinterpretowania. Nie są też typowe. Momentami czujemy bowiem zażenowanie, innym razem dojmujący smutek, a czasami nawet bliżej nieokreślony dyskomfort. Innym razem historia była słodka do bólu. Do jednych będzie to duży minus powieść. Dla mnie stanowi za to niebywały walor, bo czyni z niej coś wyjątkowego.

Warto też zauważyć, że książka osadzona jest w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku i to czuć. Autorka zadbała o stworzenie klimatu typowego dla tamtych czasów. Postacie słuchają popularnych wówczas utworów muzycznych, wymieniają się komiksami, nagrywają wszystko na płyty, nie mają ze sobą łatwego, nieograniczonego kontaktu. Bardzo mi się to podobało.

Książka poświęca też uwagę bardzo ważnym, ale i ciężkim tematom. Została poruszona tutaj problematyka przemocy, problemów rodzinnych, poczucia braku własnej wartości, wyalienowania, samotności, kwestii majątkowych. Niektóre tematy zostały lepiej przedstawione, inne nieco gorzej, ale cieszę się, że w ogóle znalazło się tu dla nich miejsce.

Jak już wspomniałam, książka nie jest dla wszystkich, ale ja pokochałam ją już jako nastolatka. Zachęcam do dania jej szansy!

Czasami trafiam na książki, co do których mam pewność, że nie wszystkim się spodobają, ale ja kocham je całym sercem. Jedną z nich jest „Eleonora i Park”. Czytając recenzje innych osób, mogłam zrozumieć, dlaczego pewne elementy im się nie spodobały, ale jednoczenie sama uważam je za ogromne plusy. Jak to możliwe?

Wielu recenzentów stwierdziło, że nie potrafią wczuć się w...

Dziękuję Odyseya za egzemplarz do recenzji. Współpraca Zacznę może od plusów: książka ma niecałe 400 stron i przyznam szczerze, że łatwo i szybko czytało mi się tę pozycję. Rozdziały były krótkie, a samo tłumaczenie mi się podobało. Występuje tutaj narracja 3-osobowa, nie przepadam za taką, lecz tutaj nie miałam zbytnio do tego problemu. Plus są tutaj dwie perspektywy także ciekawie. Poza tym książka została prześlicznie wydana, okładka przyciąga uwagę: jest urocza i napewno będzie zdobić wasz książkowy regał. Sam zamysł na fabułę strasznie mi się spodobał. Szczerze mówiąc to miałam duże oczekiwania co do tej książki. Myślałam, że ta historia mnie porwie i wciągnie od pierwszych stron. Niestety tak się nie stało i lekko się zawiodłam. Pierwsze 100 stron bardzo mnie nudziło i miałam wrażenie, że akcja dzieje się zbyt szybko. Tak naprawdę było dużo fragmentów, które pojawiały się znikąd. Bardzo mnie to nużyło. Czytając dalej pokładałam nadzieję w tym, że jednak coś się zmieni, że książka mi się spodoba. Przykro mi to pisać, ale dalsza część tej pozycji również nie była zaskakująca. Uważam, że końcówka trochę uratowała tę książkę, była poruszająca i szczerze?? Jedyne emocje jakie odczułam podczas czytania tej książki to smutek. Bohaterowie jak dla mnie zostali wykreowani po prostu słabo i niedokładnie. Z żadnym nie mogłam się utożsamić i nie przypadli mi go gustu. Ich relacja była dla mnie dziwna i momentami żenująca. Mam wrażenie, że wszystko działo się za szybko i sam początek ich znajomości nie należy do moich ulubionych. Autorka miała świetny pomysł na tę historię, ale nie zrealizowała go w 100%

Dziękuję Odyseya za egzemplarz do recenzji. Współpraca Zacznę może od plusów: książka ma niecałe 400 stron i przyznam szczerze, że łatwo i szybko czytało mi się tę pozycję. Rozdziały były krótkie, a samo tłumaczenie mi się podobało. Występuje tutaj narracja 3-osobowa, nie przepadam za taką, lecz tutaj nie miałam zbytnio do tego problemu. Plus są tutaj dwie perspektywy także...

Lekka, przyjemna, bez większego przekazu. Dobra na miły wieczór pod ciepłym kocykiem.

Lekka, przyjemna, bez większego przekazu. Dobra na miły wieczór pod ciepłym kocykiem.