Ania ze Złotego Brzegu

Próba odmłodzenia fabuły, poprzez oddanie łam książki, dzieciom Ani i ich dziecięco-młodzieńczym wybrykom.
Zgrabnie napisane, ale z chęcią sięgnę po Rillę, gdzie są bardziej młodzieńcze, dorosłe problemy.

Próba odmłodzenia fabuły, poprzez oddanie łam książki, dzieciom Ani i ich dziecięco-młodzieńczym wybrykom.
Zgrabnie napisane, ale z chęcią sięgnę po Rillę, gdzie są bardziej młodzieńcze, dorosłe problemy.

Bardzo przyjemne przygody w rodzinie Ani. Wzloty i upadki, nauka na błędach i rodzinny dom.

Bardzo przyjemne przygody w rodzinie Ani. Wzloty i upadki, nauka na błędach i rodzinny dom.

Ostatnimi czasy mam ochotę na powtórki książkowe. I w ramach tych nostalgicznych powrotów do przeszłości, swoje kroki skierowała do Avonlea. Nikogo pewnie nie zdziwi, że adresem pod którym wygodnie się ulokowałam, było Zielone Wzgórze. Cóż, łza się w oku zakręciła, dyskretnie ją starłam rąbkiem rękawa. A gdy emocję już opadły zaczęłam swą obserwację. I muszę przyznać, że roli obserwatorki już do końca lektury nie opuściłam. Ania już nie jest moją pokrewną duszą, już mnie nie porywa, nie śledzę jej losów z zapartym tchem, nie mówię sobie w myślach: „mam tak samo”. Ktoś by powiedział, że dziwnym by było gdybym identyfikowała się z dzieckiem, bo przecież sama stwierdziłam, ze to powrót po latach. Niby tak - odpowiem – ale przecież Ania w kolejnych częściach dojrzewa. Dorasta, przybywa jej lat i robi się nudna jak flaki z olejem. I zanika. Bo w Zielonym Brzegu Ani praktycznie już nie ma. Ciągle gdzieś jeździ, wybywa a ślady jej obecności przekazywane są tylko w relacjach jej bliskich. Tak jakby stając się matką i żoną, rozmył się jej kontur. Zeszła na jakiś bliżej nieokreślony plan.

Szkoda, nie tak to zapamiętałam.

Ostatnimi czasy mam ochotę na powtórki książkowe. I w ramach tych nostalgicznych powrotów do przeszłości, swoje kroki skierowała do Avonlea. Nikogo pewnie nie zdziwi, że adresem pod którym wygodnie się ulokowałam, było Zielone Wzgórze. Cóż, łza się w oku zakręciła, dyskretnie ją starłam rąbkiem rękawa. A gdy emocję już opadły zaczęłam swą obserwację. I muszę przyznać, że...

Niestety moja najmniej lubiana część. Za mało tu Ani. Dostajemy za to dużo krótkich opowiastek, prze które ciężko mi było wyczuć klimat i się wkręcić w historię. Większość jest z perspektywy dzieci Ani, które były dobrze napisanymi postaciami lecz nie mogłam zacząć ich rozróżniać.

Niestety moja najmniej lubiana część. Za mało tu Ani. Dostajemy za to dużo krótkich opowiastek, prze które ciężko mi było wyczuć klimat i się wkręcić w historię. Większość jest z perspektywy dzieci Ani, które były dobrze napisanymi postaciami lecz nie mogłam zacząć ich rozróżniać.

Chyba najgorsza część do tej pory. Powtarzalna w stosunku do innych części i samej siebie. Nie znaczy, że zła, ale trochę ją wymęczyłam

Chyba najgorsza część do tej pory. Powtarzalna w stosunku do innych części i samej siebie. Nie znaczy, że zła, ale trochę ją wymęczyłam

Och, jak to by tutaj ocenić...

Ania ma już własną rodzinę i to naprawdę sporą. Chociaż Ania jest dalej główną bohaterką, możemy troszkę poczytać z perspektywy jej dzieci.

Nie jest to na pewno moja ulubiona część... po prostu nie porwała mnie tak w swoje sidła, ale na pewno będę czytać następne części!

6,6/10

Och, jak to by tutaj ocenić...

Ania ma już własną rodzinę i to naprawdę sporą. Chociaż Ania jest dalej główną bohaterką, możemy troszkę poczytać z perspektywy jej dzieci.

Nie jest to na pewno moja ulubiona część... po prostu nie porwała mnie tak w swoje sidła, ale na pewno będę czytać następne części!

6,6/10

Minusy podobne jak w przypadku wcześniejszych tomów + nie rozróżniam absolutnie nikogo z dziecięcej menażerii

Minusy podobne jak w przypadku wcześniejszych tomów + nie rozróżniam absolutnie nikogo z dziecięcej menażerii

Jestem ogromnie rozczarowana tym jak potoczyły sie losy Ani. Jej życie rodzinne, jak i ona sama jako matka jest przedstawiana w bardzo kryształowy sposób, przez co powieść staje się nudna i nie autentyczna. Dalej zachwyca sposobem pisana postaci dziecięcych, mimo iż ich ilość jest dość pokaźna w tej części.

Jestem ogromnie rozczarowana tym jak potoczyły sie losy Ani. Jej życie rodzinne, jak i ona sama jako matka jest przedstawiana w bardzo kryształowy sposób, przez co powieść staje się nudna i nie autentyczna. Dalej zachwyca sposobem pisana postaci dziecięcych, mimo iż ich ilość jest dość pokaźna w tej części.

Po krótkiej przerwie kolejna część przygód Ani. Trochę ciekawszy tom niż poprzedni. Bardzo fajna książka. Cała seria moja ulubiona.

Po krótkiej przerwie kolejna część przygód Ani. Trochę ciekawszy tom niż poprzedni. Bardzo fajna książka. Cała seria moja ulubiona.

Książki, w których Ania wiedzie żywot mamy u boku ukochanego Gilberta to moje ulubione tomy cyklu jej przygód. Z wielką nostalgią i sentymentem wracam do tych powieści - pełne śmiechu, miłości, dziecięcych wygłupów, w otoczeniu przyrody. To taka idylla, w której nie ma miejsca na nudę. Ania to dla mnie wzór matki i kobiety - obecna przy dzieciach, jednak wciąż pełna szalonych pomysłów.

Książki, w których Ania wiedzie żywot mamy u boku ukochanego Gilberta to moje ulubione tomy cyklu jej przygód. Z wielką nostalgią i sentymentem wracam do tych powieści - pełne śmiechu, miłości, dziecięcych wygłupów, w otoczeniu przyrody. To taka idylla, w której nie ma miejsca na nudę. Ania to dla mnie wzór matki i kobiety - obecna przy dzieciach, jednak wciąż pełna...