Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka jest dziwna. Z jednej strony wciągnęła mnie i chciałam do niej wrócić, ostatnie 150 stron czytałam ciurkiem do późna w nocy. Miałam swoje podejrzenia co do rozwoju wypadków, ale nie spodziewałam się, że finał będzie taki. Z drugiej strony drażnił mnie styl pisania - był... banalny. Również przeskakiwanie w czasie, które wydaje mi się wtórnym pomysłem. Może to wynika z małego odstępu czasowego pomiędzy "Muzą" a "Światłem, którego nie widać". Z kolei historia z obrazem w tle przywołała "Szczygła", tyle że tamten istnieje naprawdę. Opisy obrazu wręcz mnie irytowały - zachwyty i peany nad czymś, co nie istnieje i zapewne nie mogłoby powstać... Mam wrażenie, że to babski harlequin w lepszym opakowaniu.

Ta książka jest dziwna. Z jednej strony wciągnęła mnie i chciałam do niej wrócić, ostatnie 150 stron czytałam ciurkiem do późna w nocy. Miałam swoje podejrzenia co do rozwoju wypadków, ale nie spodziewałam się, że finał będzie taki. Z drugiej strony drażnił mnie styl pisania - był... banalny. Również przeskakiwanie w czasie, które wydaje mi się wtórnym pomysłem. Może to...