Świetna książka rzucająca zupełnie nowe światło na życie Judasza, jego historię i powody, dlaczego zdecydował się zdradzić Jezusa. Polecam z całego serca każdemu do przeczytania.

Świetna książka rzucająca zupełnie nowe światło na życie Judasza, jego historię i powody, dlaczego zdecydował się zdradzić Jezusa. Polecam z całego serca każdemu do przeczytania.

Książka, którą powinien przeczytać każdy katolik. Postać Judasza jest nam przedstawiana od najmłodszych lat, jak najgorzej tzn. zdrajca, sprzedawczyk itp. Nikt nigdy nie pokazał mi, że to też był człowiek taki jak ja. Pełen wątpliwości, zakochany w Panu Jezusie. O jego losie zdecydowały sprawy polityczno-społeczne.

Dodatkowo świetnie jest tu przedstawiona postać Jezusa Chrystusa i jego osadzenie w historii Żydów. Znowu, w szkole uczymy się Jezusa jako świętego, nieomylnego, nieskazitelnego. Tu widzimy tę prawdę, że był w 100% Bogiem, ale też w 100% człowiekiem. W tej książce widzimy Go zmęczonego, skrajnie wyczerpanego po 40-dniowej wędrówce na pustyni, zirytowanego postawą otoczenia, bojącego się wypełnienia swojej misji.

Czytając tę książkę na finiszu Adwentu miałem ciarki na plecach. To powinna być lektura obowiązkowa na lekcje religii do szkół średnich. Polecam ją też innym, zarówno wierzącym, ale zwłaszcza tym, którzy szukają.

Książka, którą powinien przeczytać każdy katolik. Postać Judasza jest nam przedstawiana od najmłodszych lat, jak najgorzej tzn. zdrajca, sprzedawczyk itp. Nikt nigdy nie pokazał mi, że to też był człowiek taki jak ja. Pełen wątpliwości, zakochany w Panu Jezusie. O jego losie zdecydowały sprawy polityczno-społeczne.

Dodatkowo świetnie jest tu przedstawiona postać Jezusa...

Fajna książka - autor proponuje inne, poniekąd przewrotne spojrzenie na Judasza. Powieść daje do myślenia.

Fajna książka - autor proponuje inne, poniekąd przewrotne spojrzenie na Judasza. Powieść daje do myślenia.

Zawsze miałam wiele zrozumienia i współczucia dla postaci Judasza w Ewangelii i ta książka była naprawdę dobrym doświadczeniem.

Zawsze miałam wiele zrozumienia i współczucia dla postaci Judasza w Ewangelii i ta książka była naprawdę dobrym doświadczeniem.

Miałem okazje wysłuchać audiobooka w wykonaniu Pana Gosztyły, i bardzo przyjemnie się słuchało. Sama książka bardzo ciekawa. Polecam dla relaksu.

Miałem okazje wysłuchać audiobooka w wykonaniu Pana Gosztyły, i bardzo przyjemnie się słuchało. Sama książka bardzo ciekawa. Polecam dla relaksu.

W okresach okołoświątecznych często dopada mnie nastrój na książki w jakiś sposób związane z Biblią i wiarą (niekoniecznie typowo katolickie). Idealnym wyborem wydawał się ,,Judasz” Tosci Lee.

Autorka przedstawia nam losy Judasza od dzieciństwa do samobójczej śmierci. Poznajemy go jako młodego chłopca, którego ojciec bierze udział w powstaniu przeciwko Rzymianom. Niestety, bunt zostaje krwawo stłumiony, a ojciec i starszy brat Judasza giną, natomiast matka zostaje zmuszona do prostytucji, czego owocem są narodziny kolejnego syna. Judasz postanawia poświęcić życie temu, aby wynagrodzić sobie stratę rodziny oraz zmyć ,,hańbę” matki – angażuje się w życie świątynne, zostaje uczonym w Piśmie, znanym z pobożności i mądrości. Niestety, los wciąż rzuca mu kłody pod nogi i kiedy mężczyzna traci żonę z rąk Rzymian, pozostaje mu tylko wiara, że pojawi się prawdziwy Nauczyciel, który wyzwoli plemiona Izraela z niewoli. Te poszukiwanie prowadzą go najpierw do Jana Chrzciciela, a potem jego kuzyna Jezusa.

Judasz w powszechnym myśleniu i mowie potocznej stał się synonimem bezwzględnej zdrady. Oczywiście, wraz z liberalizacją podejścia do religii i poszukiwania bardziej ludzkiego oblicza Jezusa i wydarzeń biblijnych, pojawiły się próby wgłębienia się w historię tej postaci, odpowiedzenia na pytanie, czy rzeczywiście był tak zły i czy można winić go za coś, co według Biblii stać się musiało. Powieść Lee na pewno nie jest jedyną ani pierwszą próbką tego rodzaju (wystarczy sobie przypomnieć chociażby ,,Moje Ewangelie” Schmitta czy musical ,,Jesus Christ Superstar”, a nawet młodopolskiego ,,Judę z Kariothu”),ale chyba pierwszą tak rozbudowaną i dokładną. Pisarka skupia się bowiem nie tylko na relacji Judasz-Jezus, ale kreśli praktycznie całe życie swojego bohatera, pokazuje jak przeżycia z dzieciństwa i młodości wpłynęły na jego podejściu do religii, nauczania Mesjasza, a także do sytuacji politycznej swego narodu. Kreśli ludzkie oblicze Judasza, pokazuje go jako człowieka takiego jak my, a zarazem warto pamiętać, że autorka jest osobą głęboko wierzącą, więc to nadal jest wizja zgodna z Biblią i nieprzerabiająca jej treści, nie znajdziemy tu żadnych wywrotowych treści czy teorii spiskowych (na przykład, bardzo szybko i jasno zostają tu ucięte tezy na temat domniemanego związku Jezusa z Marią Magdaleną). Niektórzy to docenią, innych to znudzi, co widać po recenzjach, dlatego uważam, że warto być świadomym, czym jest ta książka przed sięgnięciem po nią.

Ze względu na kwestie powiedziane wyżej, mam wrażenie, że jest to książka bardziej dla wierzących, którzy chcieliby poczytać coś związanego z chrześcijaństwem i zyskać szersze spojrzenie, ale to tylko moja interpretacja i być może ,,Judasz” będzie interesujący też dla innego grona. Dla mnie to jednak była przede wszystkim historia głęboko duchowa. Historia ukazująca opowieści biblijne w sposób niezwykle wzruszający i emocjonalny, ponieważ opisany z perspektywy apostoła. Historia pokazująca tak naprawdę drogę każdego człowieka, który się miota, popełnia błędy i ciągle żyje na rozdrożu między dobrem a złem, a jednak autorka pokazuje, że zawsze gdzieś tam czeka na nas Bóg. Tosca Lee nie szczędzi brutalności i przemocy, pokazuje nam grozę i okrucieństwo starożytnego świata, praktycznie każdy rozdział jest nasycony bólem, przez co ta książka zdecydowanie nie wprowadzi nas w wiosenny, radosny nastrój, natomiast nie jest też pozbawiona nadziei, głównie poprzez pokazanie Bożej miłości i łaski. Podczas czytania absolutnie wierzyłam w taką wizję Jezusa i taką wizję Judasza – pogubionego, naznaczonego demonami przeszłości, który ma w sobie tyle samo dobra i zła i w kolejnych momentach musi wybierać między nimi. Zakończenie może być dla niektórych bardzo mocne i przygnębiające. Przyznam, że sama liczyłam tu na jakąś ,,Hosannę”, na szczyptę nadziei i odkupienia pod koniec, ale po posłowiu autorki trudno wyobrazić sobie inny koniec. Tosca Lee zaznacza bowiem, że zależało jej, aby czytelnik sam mógł odpowiedzieć sobie na pytanie, kim tak naprawdę był Judasz, czy był jedynym winowajcą i czy jego winy zostały odpuszczone.

Warto jednak też powiedzieć o innych warstwach tej powieści. Mnie osobiście zafascynowała historia rodziny Judasza i jego relacji z matką i bratem. Mimo że bohater doznaje w niej miłości, nie potrafi zapomnieć matce, że się prostytuowała, uważa ją za nieczystą, wstydzi się tego i nie potrafi zrozumieć, że dla niej był to tak poświęcenia dla dobra syna. Judasz w dzieciństwie nienawidzi Natana (przyrodniego brata),a w dorosłym życiu z trudem akceptuje jego pochodzenie i chyba podświadomie też szuka w nim dowodów ,,nieczystości”, z kolei Natan jednocześnie pragnie aprobaty brata i trochę nim pogardza. Historia tych relacji, naznaczonych jednocześnie miłością i pretensją, niesamowicie mnie poruszyła i także zmusiła do wielu przemyśleń. Bardzo dobre jest też tło historyczne, Lee wyraźnie odmalowuje epokę i przede wszystkim podkreśla sytuację Żydów pod ,,batem” rzymskim, ich gorące pragnienie wolności i oczekiwanie od obiecanego Mesjasza nie zbawienia, ale ziemskiego wyzwolenia. Widać tu też mocne umiejscowienie w kręgu kulturowym i to, jak Jezus te zasady przełamywał i na pierwszym miejscu stawiał człowieka – pewnie większość Polaków kiedyś była w kościele czy na lekcjach religii, gdzie mówi się o tym, że zachowanie Jezusa było w tamtych czasach kontrowersyjne, ale mało się poświęca miejsca wyjaśnieniu dlaczego, a Tosca Lee zdecydowanie chce nam pokazać, jak bardzo ta nauka była odważna i wywrotowa (Judasz zniesmaczony tym, że ma siadać obok kobiety podczas zgromadzeń, chociaż nie ma między nimi żadnych podtekstów).

Mam wrażenie, że im więcej myślę o tej książce, tym mniej mam do powiedzenia. Trochę brakuje mi słów, żeby wyrazić, jak bardzo przeczytanie ,,Judasza” było dla mnie ważne i po części otwierające oczy. Domyślam się, że ta książka nie trafi do każdego, że jest to raczej specyficzny rodzaj literatury, ale dla mnie to chyba będzie jedna z powieści życia.

,, Wszelkie nadzieje pokładane w Prawie wypadały blado przy miłości ważniejszej od samego Izraela.”

W okresach okołoświątecznych często dopada mnie nastrój na książki w jakiś sposób związane z Biblią i wiarą (niekoniecznie typowo katolickie). Idealnym wyborem wydawał się ,,Judasz” Tosci Lee.

Autorka przedstawia nam losy Judasza od dzieciństwa do samobójczej śmierci. Poznajemy go jako młodego chłopca, którego ojciec bierze udział w powstaniu przeciwko Rzymianom....

210611 audio G5.
Spodziewałem się czegoś ciekawszego. Autor praktycznie przekłada prawie całość treści Ewangelii na swój język opisując wydarzenia z perspektywy ucznia. Wyjątkiem jest kilka pierwszych rozdziałów, gdzie pokazuje tło historyczne oraz młodość Judasza. Plus za wplecenie elementów kultury, zwyczajów tamtych czasów.

210611 audio G5.
Spodziewałem się czegoś ciekawszego. Autor praktycznie przekłada prawie całość treści Ewangelii na swój język opisując wydarzenia z perspektywy ucznia. Wyjątkiem jest kilka pierwszych rozdziałów, gdzie pokazuje tło historyczne oraz młodość Judasza. Plus za wplecenie elementów kultury, zwyczajów tamtych czasów.

Chyba spodziewałem się po tej książce czegoś innego. Więcej Judasza, mniej czarów.
Taka dygresja. Fajnie się czyta książki, które opisują miejsca w których się było. Izrael zjeździłem wzdłuż i wszerz. Muszę ostrzec wszystkich fanów słodyczy - góra karmel nie jest z karmelu! Totalne rozczarowanie!

Chyba spodziewałem się po tej książce czegoś innego. Więcej Judasza, mniej czarów.
Taka dygresja. Fajnie się czyta książki, które opisują miejsca w których się było. Izrael zjeździłem wzdłuż i wszerz. Muszę ostrzec wszystkich fanów słodyczy - góra karmel nie jest z karmelu! Totalne rozczarowanie!

Opowieść, która bazując na znanej historii, tworzy nową, porusza czytelnika, aby odnalazł na kartach fragmenty siebie: smutku, opuszczenia, doznanych krzywd. Wzruszająca i bardzo ludzka historia "zdrajcy - przyjaciela".

Opowieść, która bazując na znanej historii, tworzy nową, porusza czytelnika, aby odnalazł na kartach fragmenty siebie: smutku, opuszczenia, doznanych krzywd. Wzruszająca i bardzo ludzka historia "zdrajcy - przyjaciela".

"Będą mówić, że go zdradziłem, że sprowadziłem jego wartość do trzydziestu srebrników. Powiedzą, że jestem zachłanny. Że zwróciłem się przeciwko swojemu mistrzowi. Nie wiedzą, że umrę ze zgryzoty. Z żalu ... Z miłości. /.../ Jestem trędowaty. Opętany. Ja, sparaliżowany przez lęk, ślepy. Nierządnica, umarły w grobie. Ja. To wszystko ja. Ja, który się go zaparłem i wydałem nieprzyjaciołom. Ja, który umieram razem z nim. Moje imię stanie się synonimem zdrajcy. Ale on kochał swoich nieprzyjaciół. Kochał i mnie."

"Judasz" Toski Lee niewątpliwie powinien zainteresować każdego, niezależnie od od tego, jak blisko jest wiary i Kościoła. To opowiedziana w bardzo oryginalny, przejmujący i wciągający sposób historia Jezusa i Judasza, mistrza i ucznia, mesjasza i zdrajcy. Autorka w swojej powieści stara się przedstawić w najbardziej wiarygodny sposób motywy działania Judasza, człowieka, którego zamiarem nie było zdradzenie tego, którego ukochał, dla którego poświęcił rodzinę, życie. Judasz Toski Lee to nie żądny zemsty czy pieniędzy człowiek; to człowiek, którego dobre intencje, zmierzające do uratowania Jezusa przed śmiercią, niestety spowodowały tragiczny finał. On sam również stał się niejako ofiarą, został zdradzony, oszukany, co w efekcie przepłacił życiem.

Polecam, bo książka jest naprawdę ciekawa i wciągająca, między innymi dlatego, że rzuca nowe światło na wyobrażenie o Judaszu, a także samym chrześcijaństwie w okresie narodzin tej religii. To piękna powieść, która pomaga wyjaśnić wiele wątpliwości, niejasności na temat Judasza, którego powszechnie uważa się za zdrajcę.

"Będą mówić, że go zdradziłem, że sprowadziłem jego wartość do trzydziestu srebrników. Powiedzą, że jestem zachłanny. Że zwróciłem się przeciwko swojemu mistrzowi. Nie wiedzą, że umrę ze zgryzoty. Z żalu ... Z miłości. /.../ Jestem trędowaty. Opętany. Ja, sparaliżowany przez lęk, ślepy. Nierządnica, umarły w grobie. Ja. To wszystko ja. Ja, który się go zaparłem i wydałem...