Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z lektury paru blogów wiedziałam, że "Dożywocie" albo zachwyca albo odrzuca. W moim przypadku kluczowym uczuciem towarzyszącym lekturze było rozczarowanie.
Z jednej strony - pomysł na książkę świetny, bohaterowie - może oprócz głównego, który mnie do siebie nie przekonał i raczej denerwował niż bawił swoimi błyskotliwymi wypowiedziami - hmm... co najmniej nieoczywiści i obiecujący, miejsce akcji - gotycki dom na odludziu - również... Do tego niezłe i w moim stylu "chmielewskie" poczucie humoru. Człowiek sobie myśli - wreszcie pojawiła się kolejna książka, do której będzie można wracać!
Ale niestety wraz z każdą przewróconą stroną cała radość w oczekiwaniu na smakowitą lekturę powoli, lecz konsekwentnie, zamienia się w nuuuuudę.
Bo jednak - mimo że jestem fanką leniwie toczących się opowieści - dobrej książce przydałaby się jednak jakaś fabuła... A tej według mnie było w "Dożywociu" jak na lekarstwo.
Pozostał smutek, że zmarnowała się historia z potencjałem.

Z lektury paru blogów wiedziałam, że "Dożywocie" albo zachwyca albo odrzuca. W moim przypadku kluczowym uczuciem towarzyszącym lekturze było rozczarowanie.
Z jednej strony - pomysł na książkę świetny, bohaterowie - może oprócz głównego, który mnie do siebie nie przekonał i raczej denerwował niż bawił swoimi błyskotliwymi wypowiedziami - hmm... co najmniej nieoczywiści i...