Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli cokolwiek przygnębiało go bardziej niż własny cynizm, to fakt, że często nie był aż tak cyniczny jak prawdziwy świat.

Jeśli cokolwiek przygnębiało go bardziej niż własny cynizm, to fakt, że często nie był aż tak cyniczny jak prawdziwy świat.

Spokój, spokój, prawie szczęście.

Spokój, spokój, prawie szczęście.

- Ty zawsze byłeś inny. Od samego początku - i to nie potem dopiero oddzieliłeś się od innych ludzi, zawsze byłeś oddzielony. - Pochlebiasz mi, Kaziu. (...) - To nie jest żadne pochlebstwo. To nie jest ani zaleta, ani zasługa. Ja nie mam żadnych zalet ani zasług, a przecie także jestem oddzielona i osobna, i to jest w moim życiu najważniejsze. Te rzeczy decyduje ktoś poza naszymi plecami - ustawia na szachownicy, wilki osobno same, a owce gromadnie. Z tą tylko różnicą, że tutaj owce zjadają wilki, a nie na odwrót.

- Ty zawsze byłeś inny. Od samego początku - i to nie potem dopiero oddzieliłeś się od innych ludzi, zawsze byłeś oddzielony. - Pochlebiasz mi, Kaziu. (...) - To nie jest żadne pochlebstwo. To nie jest ani zaleta, ani zasługa. Ja nie mam żadnych zalet ani zasług, a przecie także jestem oddzielona i osobna, i to jest w moim życiu najważniejsze. Te rzeczy decyduje ktoś poza naszy...

Musiałby znaleźć jakąś odpowiedź, a nawet nie znał właściwego pytania.

Musiałby znaleźć jakąś odpowiedź, a nawet nie znał właściwego pytania.

Kobiety stanęły naprzeciw siebie uzbrojone w opłatki.

Kobiety stanęły naprzeciw siebie uzbrojone w opłatki.

(...) On to nauczył Ojca powiedzenia: "A to świetnie", które należy stosować w dramatycznych momentach. Na okrzyk na przykład: "Niemcy są przed domem!" należy odpowiadać: "A to świetnie".

(...) On to nauczył Ojca powiedzenia: "A to świetnie", które należy stosować w dramatycznych momentach. Na okrzyk na przykład: "Niemcy są przed domem!" należy odpowiadać: "A to świetnie".

Wielki to grzech nie umieć spostrzec własnego szczęścia.

Wielki to grzech nie umieć spostrzec własnego szczęścia.