Bardzo ciekawy reportaż, szybko się czyta, zwięźle i treściwie napisany.
Rajska wyspa z tragiczną historią o której istnieniu zapewne wielu z nas nawet nie słyszało.
Natura ludzka, prymitywizm, zasady i prawo ustanowione przez silniejszego. Bardzo interesujące z punktu antropologicznego czy socjologicznego. Polecam się zapoznać.

Bardzo ciekawy reportaż, szybko się czyta, zwięźle i treściwie napisany.
Rajska wyspa z tragiczną historią o której istnieniu zapewne wielu z nas nawet nie słyszało.
Natura ludzka, prymitywizm, zasady i prawo ustanowione przez silniejszego. Bardzo interesujące z punktu antropologicznego czy socjologicznego. Polecam się zapoznać.

Pod pozorem idealnej społeczności na rajskiej wyspie kryje się tragedia wielu dzieci, przede wszystkim dziewczynek. Ciężka, przytłaczająca lektura o tym odległym skrawku ziemi.

Pod pozorem idealnej społeczności na rajskiej wyspie kryje się tragedia wielu dzieci, przede wszystkim dziewczynek. Ciężka, przytłaczająca lektura o tym odległym skrawku ziemi.

Momentami bardzo trudna lektura, ale zapisana w dobry sposób, forma dobrana do treści. Opisane życie mieszkańców jest szokujące, ale myślę że warto się zapoznać z tak odmiennym tokiem rozumowania i rzeczywistością, której się w ogóle nie spodziewamy. Należy się też uznanie autorowi ze względu na trudność dostania się na wyspę i ukrywania swej profesji, aby reportaż ten w ogóle powstał.

Momentami bardzo trudna lektura, ale zapisana w dobry sposób, forma dobrana do treści. Opisane życie mieszkańców jest szokujące, ale myślę że warto się zapoznać z tak odmiennym tokiem rozumowania i rzeczywistością, której się w ogóle nie spodziewamy. Należy się też uznanie autorowi ze względu na trudność dostania się na wyspę i ukrywania swej profesji, aby reportaż ten w...

Nie ma znaczenia czy to będzie malownicza i ciepła wyspa Pitcairn gdzie jest garstka ludzi czy surowa i zimna Grenlandia (reportaże Ilony Wiśniewskiej) schemat pojawia się ten sam. Małe społeczności, które same sobie fundują piekło.

Nie ma znaczenia czy to będzie malownicza i ciepła wyspa Pitcairn gdzie jest garstka ludzi czy surowa i zimna Grenlandia (reportaże Ilony Wiśniewskiej) schemat pojawia się ten sam. Małe społeczności, które same sobie fundują piekło.

Świetna książka. Dobrze napisana, całość jest dobrze zebrana.

Świetna książka. Dobrze napisana, całość jest dobrze zebrana.

Zwięzły reportaż ubrany dokładnie w tyle słów, ile potrzeba. Może się wydawać wręcz oschły, biorąc pod uwagę problem, którego dotyka. A jednak właśnie dzięki tej oschłości oddaje najbardziej przerażający aspekt opisywanych zdarzeń.
Krzywda dotykająca dzieci i dziewczęta na odciętej od świata wysepce jest czymś naturalnym nawet dla ich rodziców. Matki same były krzywdzone, ojcowie sami krzywdzili. Gwałt na 7-latce wydaje się normalnym etapem dorastania, jak utrata mlecznego zęba.
Nie sięga tu prawo, nie powiodła się działalność misyjna. Historia wyspy Pitcairn zaczęła się od przemocy brytyjskich buntowników wobec thaitańskich osadników i z przerażeniem odkrywamy, że tej przemocy nie da się wyrugować, póki naturalnie nie umrze ostatni Pitcairneńczyk.
Bolesne, smutne, nie dające nadziei, a jednak potrzebne przeżycie literackie.

Zwięzły reportaż ubrany dokładnie w tyle słów, ile potrzeba. Może się wydawać wręcz oschły, biorąc pod uwagę problem, którego dotyka. A jednak właśnie dzięki tej oschłości oddaje najbardziej przerażający aspekt opisywanych zdarzeń.
Krzywda dotykająca dzieci i dziewczęta na odciętej od świata wysepce jest czymś naturalnym nawet dla ich rodziców. Matki same były krzywdzone,...

Historia Pitcairn jest zaskakująca i bardzo zachęcam do zapoznania się z nią, ale ... niekoniecznie poprzez ten reportaż, bo pozostawia on wiele do życzenia. Przede wszystkich jest chaotyczny i próbuje naśladować jakiś thriller, a to wcale nie jest potrzebne, bo same fakty są szokujące i przerażające. A taki zabieg wzbudza moją nieufność co do rzetelności.

Historia Pitcairn jest zaskakująca i bardzo zachęcam do zapoznania się z nią, ale ... niekoniecznie poprzez ten reportaż, bo pozostawia on wiele do życzenia. Przede wszystkich jest chaotyczny i próbuje naśladować jakiś thriller, a to wcale nie jest potrzebne, bo same fakty są szokujące i przerażające. A taki zabieg wzbudza moją nieufność co do rzetelności.

"Wladca Much" w wersji non-fiction. Wyspa, ktora rzadzi sie swoimi prymitywnymi prawami, a swiat odwraca wzrok. Bardzo trudno jest zrozumiec mentalnosc mieszkancow Pitcairn, jednak bol i szok, gdy sie czyta o tragediach, jakie sie tam rozgrywaly, przychodza z latwoscia. Szacunek dla autora za odwage, a minus za nieco irytujaca chaotycznosc reportazu.

"Wladca Much" w wersji non-fiction. Wyspa, ktora rzadzi sie swoimi prymitywnymi prawami, a swiat odwraca wzrok. Bardzo trudno jest zrozumiec mentalnosc mieszkancow Pitcairn, jednak bol i szok, gdy sie czyta o tragediach, jakie sie tam rozgrywaly, przychodza z latwoscia. Szacunek dla autora za odwage, a minus za nieco irytujaca chaotycznosc reportazu.

Opis książki zupełnie nie oddaje tego, co jest w środku. Nagle dostaje się obuchem w łeb i czytasz nie dowierzając, że tak naprawdę gdzieś się dzieje.

Opis książki zupełnie nie oddaje tego, co jest w środku. Nagle dostaje się obuchem w łeb i czytasz nie dowierzając, że tak naprawdę gdzieś się dzieje.

Opis tragedii, czegoś co trudno objąć umysłem. Gratulacje dla autora za dociekliwość i determinację w zdobywaniu materiału. Ale forma reportaży trochę chaotyczna i przez to męcząca.

Opis tragedii, czegoś co trudno objąć umysłem. Gratulacje dla autora za dociekliwość i determinację w zdobywaniu materiału. Ale forma reportaży trochę chaotyczna i przez to męcząca.