Jesteśmy społecznością, która kocha książki

nasz-zaczytany-swiat.blogspot.com

Od dobrych kilku lat bardzo lubię i interesuję się literaturą dziecięcą. Chętnie po nią sięgam z moimi synami, samej także zdarza mi się zatopić w takiej lekturze. Staram się wcześniej zapoznać z danym tytułem, zanim przeczytam go na głos moim dzieciom, by niepotrzebnie nie tracić czasu na niewartościowe wydania. Jestem raczej wymagającą czytelniczką, zwłaszcza jeśli chodzi o książki dla dzieci. Bo kto jak kto, ale nasze skarby zasługują na twórczość najwyższych lotów :-)

Wbrew pozorom wcale nie tak łatwo natrafić na taką dziecięcą „perełkę”. Na szczęście mi się udało i z chęcią się z Wami podzielę swoją opinią.

Książka o której chce Wam dzisiaj opowiedzieć jest zbiorem najpiękniejszych opowieści, wydanych przez Papilon w ramach akcji „Cała Polska czyta dzieciom” (z pewnością o niej słyszeliście). Zawarte w niej opowieści zostały wyłowione w ramach Konkursu Literackiego im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży. Wszystkie opowiadania są wyjątkowe i nie można ich porównywać ze sobą. Są naprawdę piękne i w pełni zasłużyły na takie wyróżnienie.

Pierwsza z historii nosi tytuł „Biuro Zagubionych Zabawek”. Głównym bohaterem jest sympatyczny pan Hipolit Miotełka, który jest dozorcą w przedszkolu. Poznajemy go w momencie, gdy traci swoją ukochaną pracę i nie wie, co dalej zrobić ze swoim życiem. Przypadkiem natrafia na starego, zniszczonego pajacyka, który staje się jego przyjacielem. Kilka zbiegów okoliczności sprawia, że Pan Hipolit otwiera swoje Biuro Zagubionych Zabawek. I tu już zaczyna się prawdziwa historia porzuconych zabawek i ich zmartwionych właścicieli. Czasami wystarcza mała zmiana, czyjaś pomoc, by zauważyć, to co najważniejsze. Bardzo ciepła opowieść :-)

Drugi tytuł to „Kosmiczni odkrywcy. Franio i jego babcia”. To pełna zwrotów akcji historia małego chłopca i jego babci, którzy wspólnie postanawiają wyruszyć w kosmos. Pomaga im w tym rakieta w kształcie... kota :-) Dzięki niej nasi bohaterowie co rusz lądują na jakiejś innej planecie. Przeżywają niesamowite przygody, poznają wyjątkowych mieszkańców i muszą stawiać czoła różnym zagrożeniom. Dzieje się wiele, są chwile radości i grozy, a akcja wciąga już od pierwszych stron. Idealna opowieść nie tylko dla chłopców :-)

Kolejna część nosi tytuł „Misiostwo świata”. Jest to zbiór krótkich bajek, które na pewno przypadną do gustu zarówno dzieciom jak i rodzicom. No bo jak tu nie polubić myszki, która chciała być niedźwiedzicą, fryzjera pana Uczesława, do którego niespodziewanie przychodzi potwór, misia Podarka, który ma geograficzną misję czy kota Kiciuka, który nie chciał przynosić pecha. W tym rozdziale jest sporo niezwykłych opowieści, napisanych barwnym językiem, zabawnych i pouczających. Z wielkim zainteresowaniem czytaliśmy „Misiostwo świata”.

I na koniec, mój ulubiony rozdział, który wywarł na mnie ogromne wrażenie. „Opowieść o Błękitnym Psie, czyli o rzeczach trudnych dla dzieci” - łączące się ze sobą historie, które poruszają bardzo ważne tematy. Tytułowy Błękitny Pies towarzyszy dzieciom na różnych etapach ich życia. Uczy dostrzegać piękno, pokazuje jak widzieć sercem, czasem po prostu jest. W bardzo mądry, delikatny sposób dzieci poznają wartościowe teksty. Czytają historię niewidomej dziewczynki Basi i małej kotki, mądrego Stasia, który pomaga odkrywać talenty, bardzo chorego Tomka, który opowiada przepiękną bajkę o motylu i Zosię, która tylko z pozoru jest zła. Wszystkie te bajki łączy historia Błękitnego Psa, który jest wiernym przyjacielem i nauczycielem pięknego życia. Dawno nie czytałam tak mądrych opowieści dla dzieci i myślę, że każdy je powinien poznać. To prawdziwa lekcja empatii, dobroci i dostrzegania tego, co najważniejsze.

Podsumowując „Najpiękniejsze opowieści” to prawdziwa skarbnica mądrych, ważnych i pięknych bajek. Znajdziemy w niej zabawne opowiastki, pełne akcji przygody i trudne tematy. Całość jest przepięknie wydana, co dodatkowo podnosi wartość tej książki. Bez wahania, podarowałabym ten tytuł komuś na prezent. Gdy czytałam moim synom to wiedziałam, że daje im coś bardzo cennego...

nasz-zaczytany-swiat.blogspot.com

Od dobrych kilku lat bardzo lubię i interesuję się literaturą dziecięcą. Chętnie po nią sięgam z moimi synami, samej także zdarza mi się zatopić w takiej lekturze. Staram się wcześniej zapoznać z danym tytułem, zanim przeczytam go na głos moim dzieciom, by niepotrzebnie nie tracić czasu na niewartościowe wydania. Jestem raczej wymagającą...

nasz-zaczytany-swiat.blogspot.com

Świat widziany oczami dziecka ma mnóstwo barw i kryje wiele tajemnic. Nieustająca ciekawość skłania najmłodszych do poszukiwań i zadawania pytań. Fascynujące są przedmioty codziennego użytku, a także wszystko dookoła. A jak wiadomo, rodzice nie zawsze potrafią poradzić sobie z wyjaśnieniami na zadawane na co dzień pytania. Czasem te najprostsze, bywają najtrudniejsze :-) By sobie z nimi poradzić warto sięgnąć po bardzo ciekawie wydaną książkę pt. „Jak to możliwe? Rozwiązujemy zagadki życia codziennego”, która jest ratunkiem dla rodziców i skarbnicą wiedzy dla ciekawskich :-)

Kiedy dotarła do nas ta księga od razu przykuła uwagę moich synów. Z wielkim zaciekawieniem przekładali kolejne kartki książki. Wspólnymi siłami zaczęliśmy czytać poszczególne zagadnienia. Właściwie interesowało nas wszystko, bo pytania okazały się bardzo zaskakujące.

Nasza księga podzielona jest na takie rozdziały:

„Ciało”, „Jedzenie i picie”, „Niebo i ziemia”, „Zwierzęta i rośliny”, „Pojazdy i komunikacja”, „Technika na co dzień”, „Indeks”

W każdym z nich znajdziemy odpowiedzi na intrygujące nas pytania. Bo jak się okazuję, nie tylko dzieci mają w sobie ciekawość świata ;-) Nie jestem w stanie wymienić wszystkich zapytań, ale przytoczę Wam kilka przykładów:

Jak goją się rany?
Dlaczego burczy nam w brzuchu?
Jak myśl dociera do mózgu?
Z czego składają się żelki-misie?
Jak pozyskuje się sól?
W jaki sposób jajko dostaje się do skorupki?
Jak powstaje śnieg?
Kto sprząta śmieci w kosmosie?
Jak działa wiatrak?
Dlaczego koty mruczą?
Dlaczego węże syczą?
Kto sprawia że banan jest krzywy?
Jak działa syrena na wozie policyjnym?
Jak samolot przekracza barierę dźwięku?
Dlaczego odkurzacz ssie?
Jak działa czujnik dymu?
Kto robi pianę w wannie?
Jak działają ruchome schody?

Jak widać są to bardzo różnorodne ciekawostki. Ich wyjaśnienie opisane jest w bardzo prosty i przystępny sposób, tak by dzieci nie miały problemu z ich zrozumieniem. Dodatkowo, przy każdym rozdziale znajduje się propozycja eksperymentu, który można wykonać w domu. A my uwielbiamy eksperymentować :-)

Na zakończenie razem z dziećmi możemy sprawdzić się w quizie :-) Książka „Jak to możliwe...” jest dla moich dzieci prawdziwą skarbnicą wiedzy, do której często zaglądają. Czasem jakieś pytanie jest początkiem do dalszego odkrywania świata nauki, przyrody i techniki. Poza tym oprawa graficzna tej pozycji jest świetna i aż zachęca do czytania :-)

nasz-zaczytany-swiat.blogspot.com

Świat widziany oczami dziecka ma mnóstwo barw i kryje wiele tajemnic. Nieustająca ciekawość skłania najmłodszych do poszukiwań i zadawania pytań. Fascynujące są przedmioty codziennego użytku, a także wszystko dookoła. A jak wiadomo, rodzice nie zawsze potrafią poradzić sobie z wyjaśnieniami na zadawane na co dzień pytania. Czasem te...

nasz-zaczytany-swiat.blogspot.com

Odkąd pamiętam zawsze lubiłam czytać książki, które napisane zostały na podstawie doświadczeń autora. Urzeka mnie w nich autentyczność. Czasami są to do bólu szczere historie, które wydobyte na światło dzienne są świadectwem ogromnej odwagi. Taką odwagą wykazała się Glennon Doyle Melton, autorka książki „Wojowniczki. Jak być nieperfekcyjną i szczęśliwą kobietą”, która w znakomitych esejach dzieli się swoimi doświadczeniami.

I nie są to słodkie opowiastki, pełne oklepanych banałów o tym, jak stać się szczęśliwą matką i żoną. Nie jest to żaden poradnik ani zbiór wyświechtanych haseł o zmianie życia. Jest to prawdziwa historia kobiety, która udowodniła, że niemożliwe nie istnieje.

Kiedy była na samym dnie, pogrążona w alkoholizmie, narkomanii i bulimii dowiedziała się, że jest w ciąży z facetem, którego zna zaledwie od dziesięciu dni! Był to przełomowy moment. Tamtego dnia Glennon rozpoczęła drogę ku życiu – prawdziwemu życiu. I choć nie było łatwo, to nie poddała się. Codziennie opisywała swoje uczucia i przeżycia. Założyła blog, który powstał z miłości do pisania i potrzeby dzielenia się emocjami. Zjednała sobie tysiące kobiet na całym świecie. A w rezultacie stała się cenioną pisarką i mówczynią.

Pewnie zastanawiacie się, co takiego niezwykłego jest w tych esejach. Nie można ich zaszufladkować i podsumować kilkoma zdaniami. Dla mnie są czymś bardzo osobistym i skłoniły mnie do wielu refleksji. Czasem utożsamiałam się z autorką, a czasem się z nią nie zgadzałam. Najbardziej podobało mi się jej podejście do macierzyństwa i związku - odejście od idei doskonałości, a skupienie się na otwartości, szczerości i akceptacji. Z każdą przeczytaną stroną czułam coraz większy podziw dla Glennon i jej decyzji życiowych. Jej trafne porównania (jak choćby o tkaniu własnego dywanu) i myśli zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Wystarczy przeczytać fragment o miłości:

„Miłość nie jest ciepła ani mętna, ani słodka, ani lepka. Prawdziwa miłość jest twarda jak gwoździe. To wyrwanie ci serca, włożenie go z powrotem, a następnego dnia zaoferowanie go ponownie temu samemu światu, który je wydarł. To bieg ku bólowi, żalowi i uczuciu rozdarcia zamiast ucieczki przed nimi. To nadstawianie drugiego policzka, aż zostaniesz w niego uderzona. To opieranie się wszechogarniającemu pragnieniu rzucenia wszystkiego, by uratować siebie dla siebie. Jest to wyczerpujące i niekomfortowe. Czasami jest też okropne, jak przekopywanie łajna gołymi rękoma w poszukiwaniu złota.”

„Wojowniczki” zostaną w moim sercu na dłużej, bo to jedna z tych książek, które się pamięta. I nie jest przeznaczona tylko dla wąskiej grupy odbiorców, bo każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Nie brakuje w niej także opisu zabawnych sytuacji (zdziwicie się co ma wspólnego wózek dla lalek z dywanem ;-) ), dlatego czas spędzony z tą pozycją na pewno nie będzie stracony.

nasz-zaczytany-swiat.blogspot.com

Odkąd pamiętam zawsze lubiłam czytać książki, które napisane zostały na podstawie doświadczeń autora. Urzeka mnie w nich autentyczność. Czasami są to do bólu szczere historie, które wydobyte na światło dzienne są świadectwem ogromnej odwagi. Taką odwagą wykazała się Glennon Doyle Melton, autorka książki „Wojowniczki. Jak być...

Bardzo lubię takie momenty, kiedy wraz z chłopcami sięgam po nową książkę i wspólnie odkrywamy jej tajemnice. I nieważne, na jaki wiek jest przeznaczona, ponieważ zawsze każdy znajdzie coś dla siebie. Tak właśnie było z książką pt. „Złamałem trąbę” Mo Willemsa – autora bestsellerowej serii o przygodach Leona i Malinki, wydanej przez Wydawnictwo Babaryba.

Nie sposób przejść obojętnie wokół tej książki, ponieważ już na pierwszy rzut oka widzimy bardzo fajne i dobrze zilustrowane wydanie. Gdy tylko chwycicie ją w ręce to gwarantuję, że będziecie błyskawicznie przewracać kartki, by dowiedzieć się, jak to się stało, że przesympatyczny słoń złamał trąbę...

Historia wcale nie jest taka prosta jak mogłoby się wydawać. Moi chłopcy prześcigali się w domysłach, co też mogło się przytrafić biednemu słoniowi. W tej ciekawej opowieści pojawia się też zmartwiona świnka Malinka, która z niebywałą cierpliwością (oj, można by się od niej wiele nauczyć!) wysłuchuje relacji swojego przyjaciela.

Wyjaśnienie tej zagadki okazuje się bardzo zaskakujące i zabawne, ale o tym przekonać musicie się sami...

A jak wygląda środek tej oryginalnej bajki? Otóż, na każdej stronie nasi bohaterowie prowadzą ze sobą ożywioną rozmowę. Ilustracje zwierzątek są duże i charakterystyczne, a tekst w dymkach napisany jest dużą czcionką. Oznacza to, że książka nadaje się dla maluchów (Adaś od razu ją polubił),a także starszaków do samodzielnego czytania (Dawid z chęcią czytał ją na głos).

Muszę przyznać, że ta bajka od razu przypadła nam do gustu. Nie dość, że od razu nas zaciekawiła, to jeszcze bardzo rozbawiła. A książki, które wywołują uśmiech na naszych twarzach to książki warte uwagi :-)

Bardzo lubię takie momenty, kiedy wraz z chłopcami sięgam po nową książkę i wspólnie odkrywamy jej tajemnice. I nieważne, na jaki wiek jest przeznaczona, ponieważ zawsze każdy znajdzie coś dla siebie. Tak właśnie było z książką pt. „Złamałem trąbę” Mo Willemsa – autora bestsellerowej serii o przygodach Leona i Malinki, wydanej przez Wydawnictwo Babaryba.

Nie sposób...

nasz-zaczytany-swiat.blogspot.com

Na rynku wydawniczym pełno jest książek dla dzieci, które są warte uwagi. Cały czas wydawało mi się, że już na tyle jestem obeznana w literaturze dziecięcej, że nic mnie nie zaskoczy. Oczywiście, myliłam się.

Bo czy potraficie sobie wyobrazić książkę, z którą się rozmawia? Do której rodzic będzie się zwracał wraz z dziećmi, które będą zachwycone taką interakcją?

Koniecznie muszę Wam o takiej nowości opowiedzieć.

„Mieszkamy w książce” to kolejna część serii o śwince Malince i słoniu Leonie. Tym razem nasi bohaterowie ze zdziwieniem odkrywają, że mieszkają w książce i na dodatek ktoś na nich patrzy... Wzajemne poznawanie jest początkiem świetnej zabawy. Mogę obiecać, że będziecie tak samo rozbawieni jak Wasze dzieci.

Kartki tej książki przewraca się z prędkością światła (ach, ta ciekawość!), ale to nie znaczy, że po jej przeczytaniu odłożymy ją w kąt i o niej zapomnimy. Wręcz przeciwnie. Mój Adaś przynosi mi ją nie raz, a kilkanaście razy dziennie! I za każdym razem odkrywa ją na nowo. Z kolei starszak czyta ją chętnie (tak duża czcionka aż zachęca do samodzielnego czytania) i stara się naśladować miny zwierzaków :-)

Nie sposób wymienić wszystkich zalet tej książki. Ja jestem zauroczona i zachwycona. Muszę przyznać, że dlatego tak bardzo lubię książki Wydawnictwa Babaryba, że zawsze mnie czymś zaskakują, a moi chłopcy po prostu je uwielbiają :-)

nasz-zaczytany-swiat.blogspot.com

Na rynku wydawniczym pełno jest książek dla dzieci, które są warte uwagi. Cały czas wydawało mi się, że już na tyle jestem obeznana w literaturze dziecięcej, że nic mnie nie zaskoczy. Oczywiście, myliłam się.

Bo czy potraficie sobie wyobrazić książkę, z którą się rozmawia? Do której rodzic będzie się zwracał wraz z dziećmi, które będą...

Od niedawna bardzo popularne stały się książki dla dorosłych, których zawartość wypełniamy sami zgodnie ze stanem swoich uczuć. Przykładem jest książka „Zniszcz ten dziennik”. Ale to nie tylko my, dorośli mamy potrzebę uzewnętrzniania się w ten sposób. Przecież nasze dzieci każdego dnia przeżywają tysiące emocji, które czasem zmieniają się jak w kalejdoskopie. By ułatwić im poznawanie siebie i swoich uczuć powstała (jak dla mnie rewelacyjna!) książka pt. „Daj upust emocjom” na podstawie kinowego przeboju „W głowie się nie mieści”.

Już od pierwszych stron nasze dziecko może poczuć się jak prawdziwy autor, ponieważ wkleja własne zdjęcie, rozpoczynając w ten sposób wypełnianie SWOJEJ książki. Na początku poznaje głównych bohaterów czyli: Radość, Smutek, Gniew, Odrazę i Strach i ich cechy charakterystyczne. Ale to tylko wstęp, bo im dalej, tym robi się ciekawiej :-)

Zaczynamy od radzenia sobie z Gniewem. Każdy rodzic wie jak duża potrafi być dziecięca złość. Czasem powód jest poważny, czasem błahy. Ale sztuką jest pokazanie dziecku sposobu na uwolnienie złych emocji. I tu z pomocą przychodzi nasza książka. W chwili, gdy nasz syn lub córka aż kipi ze złości podsuwamy mu dwie strony, które musi jak najszybciej zamalować czerwonym kolorem, mierząc przy tym swój czas. Uwierzcie mi, że skupienie na tym zadaniu sprawia, że i dziecko i rodzic czują ulgę ;-) Ale to tylko jeden ze sposobów. Na kolejnych stronach nasza pociecha będzie mogła poprzyklejać watę, użyć dziurkacza do zrobienia jak największej ilości dziur, włożyć kartkę pod wodę (by ugasić emocjonalny pożar) czy po prostu zgnieść kartkę w kulkę i poodbijać ją stopą. No tak, ale to sposoby na złość. A co ze Smutkiem? On również zagląda do naszej codzienności. I na niego znajdziemy radę. Nie będę opisywać wszystkich tajemnic. Zdradzę tylko, że będzie trochę magicznie (świeczka i farbka zaskoczą każdego), ciekawie i przede wszystkim zabawnie.

Im dalej tym kreatywniej. Trzeba m.in. narysować kryjówkę dla Stracha czy wkleić coś strasznego. (co po czasie wcale takie straszne nie jest :-)). Nasza wspólna przygoda z emocjami okazuje się pełna niespodzianek. Mali autorzy mają okazję do nazywania swoich uczuć, opisywania ich i radzenia sobie z nimi. Nam dorosłym wydaje się, że to wszystko jest proste i oczywiste. Ale sami przekonacie się, że świat dziecka okazuje się bardziej zaskakujący.

Dla mnie książka „Daj upust emocjom” jest świetnym towarzyszem w codziennych rodzicielskich zmaganiach. To doskonały sposób na uwolnienie i poznanie różnych emocji. Mój syn naprawdę się na niej wyżył :-) A to chyba najlepsza rekomendacja :-)

nasz-zaczytany-swiat.blogspot.com

Od niedawna bardzo popularne stały się książki dla dorosłych, których zawartość wypełniamy sami zgodnie ze stanem swoich uczuć. Przykładem jest książka „Zniszcz ten dziennik”. Ale to nie tylko my, dorośli mamy potrzebę uzewnętrzniania się w ten sposób. Przecież nasze dzieci każdego dnia przeżywają tysiące emocji, które czasem zmieniają się jak w kalejdoskopie. By ułatwić im...

nasz-zaczytany-swiat.blogspot.com

Kiedy w moje ręce trafiła książka Anny Wojtachy pt. „Zabijemy albo pokochamy. Opowieści z Rosji” Wydawnictwa Znak zastanawiałam się jak ją odbiorę. Bardzo szybko zaczęłam ją czytać i całkowicie mnie pochłonęła. Czytałam w każdej wolnej chwili, a moje myśli ciągle wokół niej krążyły. Tego się nie spodziewałam. Ale nic dziwnego, skoro autorka ukazuje nam Rosję z zupełnie innej perspektywy.

Anna Wojtacha jest korespondentką wojenną i dziennikarką, bardzo bezpośrednią i odważną kobietą. Zaskakiwała mnie gdy dotrzymywała kroku w piciu nawet najwytrwalszym. Potrafiła wzbudzić zaufanie, dzięki temu poznała często dramatyczne losy swoich bohaterów.

Książka podzielona jest na 7 rozdziałów, każdy poświęcony jest innej historii, innemu człowiekowi. Za każdym razem autorka w przypadkowy sposób poznaje swoich rozmówców i całkowicie wkracza w ich świat. Już od samego początku bardzo nas zaskakuje, gdy wiąże się ze snajperem Specnazu. Ich relacja jest bardzo burzliwa, pełna dylematów i prób wzajemnej oceny. Inne spotkania są równie fascynujące. Anna Wojtacha poznaje budowniczych rurociągu w mrocznej tajdze, nieszczęśliwą Rosjankę, kombatanta wojennego, czeczeńskiego chłopca, bezdomnego czy młodą prostytutkę. Gdy skupiałam się na danej historii miałam wrażenie że jestem blisko tych ludzi i razem z autorką próbuję wniknąć w ich świat.

Obraz Rosji jaki wyłania się z tych opowieści to obraz z perspektywy zwykłych ludzi, którzy raczej nie chcą zmian i całkowicie poddali się otaczającej ich rzeczywistości. Autorka próbuje czasem pomóc, ale bez skutku. Bardzo ciekawe są wypowiedzi na temat Putina, jego władzy i mechanizmów rządzących krajem. Nie brakuje również relacji z wojny czeczeńskiej i jej trudnej oceny.

„Zabijemy albo pokochamy. Opowieści z Rosji” to nie jest zwyczajny reportaż. To historie zwykłych Rosjan, którym przyszło żyć w kraju Putina. Jestem wdzięczna autorce za tak cenną lekcję życia.

nasz-zaczytany-swiat.blogspot.com

Kiedy w moje ręce trafiła książka Anny Wojtachy pt. „Zabijemy albo pokochamy. Opowieści z Rosji” Wydawnictwa Znak zastanawiałam się jak ją odbiorę. Bardzo szybko zaczęłam ją czytać i całkowicie mnie pochłonęła. Czytałam w każdej wolnej chwili, a moje myśli ciągle wokół niej krążyły. Tego się nie spodziewałam. Ale nic dziwnego, skoro...

To jeden z tych reportaży, których się nie zapomina. Mocny, poruszający i niebywale prawdziwy. Pokazujący inną rzeczywistość - Filipiny z symbolicznym skrzyżowaniem, oddzielającym biedę od luksusu. Zdjęcia i opisy autora na mnie akurat zrobiły ogromne wrażenie...

To jeden z tych reportaży, których się nie zapomina. Mocny, poruszający i niebywale prawdziwy. Pokazujący inną rzeczywistość - Filipiny z symbolicznym skrzyżowaniem, oddzielającym biedę od luksusu. Zdjęcia i opisy autora na mnie akurat zrobiły ogromne wrażenie...

To jedna z tych książek, których nie można zapomnieć. Zrobiła na mnie tak wielkie wrażenie, że bardzo często ją wspominam. Czytałam powoli, delektując się każdym zdaniem. A historia tak mną poruszyła, że przez kilka dni nie przestawałam o tym myśleć. Uwielbiam, kiedy książka potrafi tak wpłynąć na człowieka. "Bóg rzeczy małych" to powieść zaskakująca, wzruszająca, a przy tym bardzo smutna...

To jedna z tych książek, których nie można zapomnieć. Zrobiła na mnie tak wielkie wrażenie, że bardzo często ją wspominam. Czytałam powoli, delektując się każdym zdaniem. A historia tak mną poruszyła, że przez kilka dni nie przestawałam o tym myśleć. Uwielbiam, kiedy książka potrafi tak wpłynąć na człowieka. "Bóg rzeczy małych" to powieść zaskakująca, wzruszająca, a przy...

Kilka razy przymierzałam się do zakupu tej książki mojemu synkowi. Nie byłam przekonana, czy Mamoko przypadnie mu do gustu. Zwlekałam, zwlekałam i rozmyślałam. Zupełnie niepotrzebnie! Synek od razu poczuł magię tej książki - bogactwo szczegółów, niezwykłe postaci i ich niesamowite historie. Można przy tym siedzieć naprawdę długo. Najbardziej cieszy mnie radość synka, gdy znajduje to, czego szukał i rozmyśla, co wydarzy się dalej. Ale uwaga! Mamoko wciąga również dorosłych ;-)

Kilka razy przymierzałam się do zakupu tej książki mojemu synkowi. Nie byłam przekonana, czy Mamoko przypadnie mu do gustu. Zwlekałam, zwlekałam i rozmyślałam. Zupełnie niepotrzebnie! Synek od razu poczuł magię tej książki - bogactwo szczegółów, niezwykłe postaci i ich niesamowite historie. Można przy tym siedzieć naprawdę długo. Najbardziej cieszy mnie radość synka, gdy...