Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezwykła, urzekająca. Tyle w niej informacji przyrodniczych, a ani przez chwilę nie poczułam się nimi przytłoczona. Można zarzucić, że opis przyrody nie uwzględnia zagrożeń i uciążliwości życia na mokradłach, ale ci, którzy kochają dziką przyrodę, jak każdy zakochany, patrzą przez różowe okulary. Nie mogłam się od niej oderwać. A i łez nie zabrakło...

Niezwykła, urzekająca. Tyle w niej informacji przyrodniczych, a ani przez chwilę nie poczułam się nimi przytłoczona. Można zarzucić, że opis przyrody nie uwzględnia zagrożeń i uciążliwości życia na mokradłach, ale ci, którzy kochają dziką przyrodę, jak każdy zakochany, patrzą przez różowe okulary. Nie mogłam się od niej oderwać. A i łez nie zabrakło...

Trochę naiwna - tak. Ale wciągająca - dokąd wyobraźnia pisarki zaprowadzi głównych bohaterów.

Trochę naiwna - tak. Ale wciągająca - dokąd wyobraźnia pisarki zaprowadzi głównych bohaterów.

Pierwszą część cyklu przemęczyłam. Ciekawy pomysł na fabułę, wiele ciekawych informacji o świecie (choćby o budowie figury Chrystusa w Rio), ale męczące nagromadzenie szczegółów i sztuczne dialogi. Nie sięgnę po kolejne tomy.

Pierwszą część cyklu przemęczyłam. Ciekawy pomysł na fabułę, wiele ciekawych informacji o świecie (choćby o budowie figury Chrystusa w Rio), ale męczące nagromadzenie szczegółów i sztuczne dialogi. Nie sięgnę po kolejne tomy.

Już chciałam odłożyć, bo na początku znów niepotrzebne, nudzące szczegóły (np. o posiłku bez znaczenia), ale jednak warto było. Zmieniająca się perspektywa narracyjna, pokręcone historie miłosne i trochę realiów życia w Anglii. Wszystko z happy endem. Wciągające.

Już chciałam odłożyć, bo na początku znów niepotrzebne, nudzące szczegóły (np. o posiłku bez znaczenia), ale jednak warto było. Zmieniająca się perspektywa narracyjna, pokręcone historie miłosne i trochę realiów życia w Anglii. Wszystko z happy endem. Wciągające.

Świetna książka dla dzieci (i ich rodziców) o rodzinie z 10- i 12-letnimi dziećmi, w której pojawia się smok Pompon. Prosta, napisana ładnym językiem, bez fajerwerków, a jednak przyjemna w czytaniu, z wieloma zabawnymi sytuacjami.

Świetna książka dla dzieci (i ich rodziców) o rodzinie z 10- i 12-letnimi dziećmi, w której pojawia się smok Pompon. Prosta, napisana ładnym językiem, bez fajerwerków, a jednak przyjemna w czytaniu, z wieloma zabawnymi sytuacjami.

Tak samo wciągająca jak "Skaza". Warto dowiedzieć się, jak kończy się walka Naznaczonej z systemem.

Tak samo wciągająca jak "Skaza". Warto dowiedzieć się, jak kończy się walka Naznaczonej z systemem.

Trochę skojarzyła mi się z „Igrzyskami śmierci”. Wizja współczesnego, nienadmiernie nowoczesnego państwa, w którym ludzie są skazywani na naznaczenie za błędne decyzje, a jako Naznaczeni są obywatelami gorszej kategorii. Dobrze napisana. Z 17-letnią główną bohaterką, wątkiem dojrzewania, wątkiem relacji między rodzeństwem i rodzicami a dziećmi oraz wątkiem miłosnym.

Trochę skojarzyła mi się z „Igrzyskami śmierci”. Wizja współczesnego, nienadmiernie nowoczesnego państwa, w którym ludzie są skazywani na naznaczenie za błędne decyzje, a jako Naznaczeni są obywatelami gorszej kategorii. Dobrze napisana. Z 17-letnią główną bohaterką, wątkiem dojrzewania, wątkiem relacji między rodzeństwem i rodzicami a dziećmi oraz wątkiem miłosnym.

Na pewno nieudanym chwytem reklamowym jest porównywanie bohaterki tej książki do Harry'ego Pottera. Znajdziemy tu trochę ciekawych pomysłów na tworzenie magicznych światów i istot. Jednak Kate i Fion bywają irytujący, nie zawsze rozwój fabuły wydaje się logiczny.

Na pewno nieudanym chwytem reklamowym jest porównywanie bohaterki tej książki do Harry'ego Pottera. Znajdziemy tu trochę ciekawych pomysłów na tworzenie magicznych światów i istot. Jednak Kate i Fion bywają irytujący, nie zawsze rozwój fabuły wydaje się logiczny.

Ciemna strona życia, nie tylko nastolatka. Na pewno chwilami przerysowana historia, ale ileż w niej życiowej prawdy... Chwilami rozwój zdarzeń zaskakuje. Na pewno warto przeczytać.

Ciemna strona życia, nie tylko nastolatka. Na pewno chwilami przerysowana historia, ale ileż w niej życiowej prawdy... Chwilami rozwój zdarzeń zaskakuje. Na pewno warto przeczytać.

Bardzo dobra książka dla tych, którzy kochają konie lub zastanawiają się czasem, co ludzi fascynuje w tych zwierzętach. Dla niezainteresowanych końmi chyba motywy "końskie" będą zbyt uciążliwe. Ciekawa historia o tym, co w życiu jest ważne.

Bardzo dobra książka dla tych, którzy kochają konie lub zastanawiają się czasem, co ludzi fascynuje w tych zwierzętach. Dla niezainteresowanych końmi chyba motywy "końskie" będą zbyt uciążliwe. Ciekawa historia o tym, co w życiu jest ważne.

Właściwie między przeciętna a dobra. Gdzieś to już było, gdzieś to już czytałam, tu trochę inaczej... Chwilami urokliwa, chwilami poetycka na siłę. Warto sięgnąć, by samemu sprawdzić, czy ma sens czytanie kolejnego tomu.

Właściwie między przeciętna a dobra. Gdzieś to już było, gdzieś to już czytałam, tu trochę inaczej... Chwilami urokliwa, chwilami poetycka na siłę. Warto sięgnąć, by samemu sprawdzić, czy ma sens czytanie kolejnego tomu.

Jedna z tych książek, których nie potrafiłam przeczytać jednym tchem, bo świadomość oparcia historii na faktach pogłębiała emocjonalny nacisk utworu; kazała się zatrzymywać i pochylać nad losami bohaterów. Ciekawa formuła narracji przemawia do czytelnika. Dobra lektura nie tylko dla osób zainteresowanych czasami II wojny światowej, ale też zróżnicowaniem etnicznym Europy czy szukających książki o pięknej miłości.

Jedna z tych książek, których nie potrafiłam przeczytać jednym tchem, bo świadomość oparcia historii na faktach pogłębiała emocjonalny nacisk utworu; kazała się zatrzymywać i pochylać nad losami bohaterów. Ciekawa formuła narracji przemawia do czytelnika. Dobra lektura nie tylko dla osób zainteresowanych czasami II wojny światowej, ale też zróżnicowaniem etnicznym Europy...

Początek mnie nieco nudził, ale dotrwałam do czasu, gdy akcja się rozkręciła. Na pewno dobra pozycja dla nastolatków, niekoniecznie tylko takich, którzy z niecierpliwością czekają na lekcje chemii.

Początek mnie nieco nudził, ale dotrwałam do czasu, gdy akcja się rozkręciła. Na pewno dobra pozycja dla nastolatków, niekoniecznie tylko takich, którzy z niecierpliwością czekają na lekcje chemii.

Byłaby lepsza, gdyby pisarka odchudziła ją o jakieś 200 stron - przesyt w naszpikowaniu książki opisami wynikającymi z chęci popisania się erudycją, co jest oczywiście moją subiektywną opinią.

Byłaby lepsza, gdyby pisarka odchudziła ją o jakieś 200 stron - przesyt w naszpikowaniu książki opisami wynikającymi z chęci popisania się erudycją, co jest oczywiście moją subiektywną opinią.

Byłaby lepsza gdyby nie język: po pierwsze - niepotrzebne, irytujące słownictwo włoskie (które niczego nie wnosi, przecież czytelnik wie, że akcja dzieje się we Włoszech; umieszczanie wyjaśnień na końcu książki jest szalenie niewygodne), po drugie - brak prawdopodobieństwa w zakresie słownictwa, wynikające najwyraźniej z zamiłowania autora do wulgaryzmów bądź przekonania, że bez nich książka napisana na podstawie gry nie ma racji bytu.

Byłaby lepsza gdyby nie język: po pierwsze - niepotrzebne, irytujące słownictwo włoskie (które niczego nie wnosi, przecież czytelnik wie, że akcja dzieje się we Włoszech; umieszczanie wyjaśnień na końcu książki jest szalenie niewygodne), po drugie - brak prawdopodobieństwa w zakresie słownictwa, wynikające najwyraźniej z zamiłowania autora do wulgaryzmów bądź przekonania,...

Śmiało powiem, że obowiązkowa lektura każdej nastolatki i każdego rodzica. Aktualna, realistyczna (niestety), potrzebna. A do tego dobrze napisana.

Śmiało powiem, że obowiązkowa lektura każdej nastolatki i każdego rodzica. Aktualna, realistyczna (niestety), potrzebna. A do tego dobrze napisana.

Może i bardzo dobra, ale nie dla współczesnego 10-latka, który mierzy się z nią jako lekturą szkolną. Ironiczny, a miejscami wręcz sarkastyczny humor na pewno poza tokiem rozumowania dziecka. Poza tym wiele słów trudnych dla dziecka XXI wieku. W warstwie moralizatorskiej i fabularnej niewątpliwie wartościowa.

Może i bardzo dobra, ale nie dla współczesnego 10-latka, który mierzy się z nią jako lekturą szkolną. Ironiczny, a miejscami wręcz sarkastyczny humor na pewno poza tokiem rozumowania dziecka. Poza tym wiele słów trudnych dla dziecka XXI wieku. W warstwie moralizatorskiej i fabularnej niewątpliwie wartościowa.

Ja chętnie przygarnę Licho! Może być nawet z Niebożątkiem. No dobrze, parę innych postaci również. Chyba nie można ich nie pokochać.
Nie wiem tylko, czy dla młodego czytelnika książka bez znajomości wcześniejszych części będzie zrozumiała. Wydaje mi się, że jednak adresatem jest dorosły czytelnik serii.

Ja chętnie przygarnę Licho! Może być nawet z Niebożątkiem. No dobrze, parę innych postaci również. Chyba nie można ich nie pokochać.
Nie wiem tylko, czy dla młodego czytelnika książka bez znajomości wcześniejszych części będzie zrozumiała. Wydaje mi się, że jednak adresatem jest dorosły czytelnik serii.

Ciekawy pomysł, wartościowe przesłanie. Zastanawiam się tylko, do kogo właściwie adresowany jest ten utwór, gdyż niektóre fragmenty narracji mogą być niejasne (opowieści o wiedźmie zapisywane kursywą). Czy młody czytelnik się nie pogubi i nie zniechęci? Choć owszem, dodają one tajemniczości i ukazują, jak z lęków tworzą się szkodliwe wierzenia i przesądy.

Ciekawy pomysł, wartościowe przesłanie. Zastanawiam się tylko, do kogo właściwie adresowany jest ten utwór, gdyż niektóre fragmenty narracji mogą być niejasne (opowieści o wiedźmie zapisywane kursywą). Czy młody czytelnik się nie pogubi i nie zniechęci? Choć owszem, dodają one tajemniczości i ukazują, jak z lęków tworzą się szkodliwe wierzenia i przesądy.

Duża dawka humoru i to pomieszanie świata słowiańskich wierzeń i legend z realiami XXI wieku daje mieszaninę, której warto poświęcić czas. Będzie to czas mile spędzony. Zastanawiam się, ile w tej historii rzeczywistych informacji o wierzeniach Słowian, a ile wyobraźni autorki. I kim jest postać, która pojawia się na końcu? Trzeba będzie sprawdzić w kolejnej części.

Duża dawka humoru i to pomieszanie świata słowiańskich wierzeń i legend z realiami XXI wieku daje mieszaninę, której warto poświęcić czas. Będzie to czas mile spędzony. Zastanawiam się, ile w tej historii rzeczywistych informacji o wierzeniach Słowian, a ile wyobraźni autorki. I kim jest postać, która pojawia się na końcu? Trzeba będzie sprawdzić w kolejnej części.