Dziewczynka, która wypiła księżyc

Magiczna, cudowna, niezwykle klimatyczna. Współczesna baśń. Wciągnęła mnie od pierwszej strony. Pochłonęła mnie całkowicie, chciałam wiedzieć, co będzie dalej. Byłam bardzo zaangażowana. Gdy ją odkładałam, to łapałam się na tym, że o niej myślę, że chcę dalej ją czytać. Jestem fanką stworzonego przez Autorkę świata. Bardzo podoba mi się styl Autorki, który przywodzi na myśl baśnie. Zżyłam się z bohaterami, moimi ulubieńcami są Xan, która ma poczucie humoru, zdarzało się że parskałam śmiechem, oraz smok Fyrian. Historia o przyjaźni, o miłości, o odkrywaniu własnej tożsamości. O dorastaniu, dojrzewaniu i jego konsekwencjach. Ta książka skojarzyła mi się z serią Franek i Finka Anety Jadowskiej ze względu na relację Luny ze smokiem, Fyrianem, która jest podobna relacji Finki ze smoczycą, Sznuròwką. Piękna baśń o rodzinie, o miłości i jej konsekwencjach oraz o odwadze, aby spróbować zmienić otaczającą rzeczywistość. Bardzo polecam.

Magiczna, cudowna, niezwykle klimatyczna. Współczesna baśń. Wciągnęła mnie od pierwszej strony. Pochłonęła mnie całkowicie, chciałam wiedzieć, co będzie dalej. Byłam bardzo zaangażowana. Gdy ją odkładałam, to łapałam się na tym, że o niej myślę, że chcę dalej ją czytać. Jestem fanką stworzonego przez Autorkę świata. Bardzo podoba mi się styl Autorki, który przywodzi na myśl...

Książka od której rozpoczęłam swoją przygodę z czytaniem, dla młodszych czytelników w sam raz, chociaż miejscami się wynudziłam

Książka od której rozpoczęłam swoją przygodę z czytaniem, dla młodszych czytelników w sam raz, chociaż miejscami się wynudziłam

Urzekła mnie ta historia i na pewno sięgnę po inne pozycje tej autorki.
Powieść należy do gatunku fantasy, więc wszystko dzieje się w świecie, w którym nic nie działa tak, jak jesteśmy do tego przyzwyczajeni, ale działa logicznie i ma wewnętrzny sens. To już duży plus.
Poznajemy dwie główne rzeczywistości — zorganizowany coś jakby na kształt średniowiecznego grodziska gęsto zaludniony Protektorat (tak go sobie przynajmniej z opisu wyobraziłam),rządzony twardą ręką przez bezwzględną Starszyznę i wszechwiedzące siostry z Wieży oraz niedostępne Moczary, gdzie mieszka wiedźma Xan ze swoimi przyjaciółmi i podopiecznymi. Autorka w kolejnych rozdziałach przeplata perspektywę mieszkańców Protektoratu i wiedźmy, z trzecim wątkiem, w którym mama opowiada dziecku historie o wiedźmie i wyrządzanych przez nią krzywdach, co tworzy konstrukcyjnie taki zgrabny warkoczyk i pozwala czytelnikowi porównywać różne punkty widzenia na te same sytuacje.
Nie chcę spojlerować, więc nie napiszę więcej o fabule, ale książka jest bardzo klimatyczna, opisana ciekawym, inspirującym językiem i jak każda baśń po wielu dramatycznych perypetiach dobrze się kończy. Przynajmniej dla tych bohaterów, którzy zasługiwali na szczęśliwe zakończenie ;)
Rekomendowałabym ją dla dzieci 12+, ewentualnie dla dojrzalszych dziesięciolatków, z asystą rodzicielską, ze względu na drastyczne momentami sceny przemocy, o których warto by było móc z kimś pogadać.

Urzekła mnie ta historia i na pewno sięgnę po inne pozycje tej autorki.
Powieść należy do gatunku fantasy, więc wszystko dzieje się w świecie, w którym nic nie działa tak, jak jesteśmy do tego przyzwyczajeni, ale działa logicznie i ma wewnętrzny sens. To już duży plus.
Poznajemy dwie główne rzeczywistości — zorganizowany coś jakby na kształt średniowiecznego grodziska gęsto...

Cudowna historia. Wzrusza do łez

Cudowna historia. Wzrusza do łez

Bardzo dużo wątków, które na końcu łączą się na siłę. Styl pisania czasem męczący. Książka zdecydowanie nie jest dla młodszych dzieci.

Bardzo dużo wątków, które na końcu łączą się na siłę. Styl pisania czasem męczący. Książka zdecydowanie nie jest dla młodszych dzieci.

Początek był dla mnie trochę ciężki do przebrnięcia. Wiele opisów itp. Pod koniec jednak nie mogłam się oderwać. Dosłownie trzęsłam się z emocji.
Książka, przy której trzeba choć trochę pomyśleć, by skleić ze sobą fakty. Kilka ciężkich momentów, trudnych do zrozumienia. Mimo to bardzo mi się spodobała.

Początek był dla mnie trochę ciężki do przebrnięcia. Wiele opisów itp. Pod koniec jednak nie mogłam się oderwać. Dosłownie trzęsłam się z emocji.
Książka, przy której trzeba choć trochę pomyśleć, by skleić ze sobą fakty. Kilka ciężkich momentów, trudnych do zrozumienia. Mimo to bardzo mi się spodobała.

Bardzo lekka, przyjemna książka

Bardzo lekka, przyjemna książka

W moich oczach książka wspaniała. Intrygujące postacie, wiele wątków, ale każdy z nich zostaje poprowadzony i rozwiązany tak, że nie czułam niedosytu. Bohaterowie nie są spolaryzowani - nawet ktoś o najgorszych negatywnych zachowaniach ma swoje dobre strony i odwrotnie. Bardzo ciekawe rozwiązania odnośnie mocy i rozwoju bohaterów. Magicznie, ale nie cukierkowo - opowieść fantazy, ale do bólu realistyczna w odczuciach bohaterów, ich reakcjach, drodze, świecie - każda decyzja ma swoje konsekwencje. Cudo ♥

W moich oczach książka wspaniała. Intrygujące postacie, wiele wątków, ale każdy z nich zostaje poprowadzony i rozwiązany tak, że nie czułam niedosytu. Bohaterowie nie są spolaryzowani - nawet ktoś o najgorszych negatywnych zachowaniach ma swoje dobre strony i odwrotnie. Bardzo ciekawe rozwiązania odnośnie mocy i rozwoju bohaterów. Magicznie, ale nie cukierkowo - opowieść...

Książka „Dziewczynka, która wypiła księżyc” Kelly Barnhill to opowieść o mieszkańcach Protektoratu, lesie i mokradłach, w których miłość, przeciwności losu przeplatają się z drogą ku wolności. Wielowymiarowe są tu bohaterki np. Przełożona Igniatia szkoląca Siostry Gwiazdy, matka, której szaleństwo staje się jej siłą napędową, nieustraszona smoczyca, dziewczynka, która wypiła księżyc oraz wiedźma. Zresztą w tej książce nic nie jest oczywiste, np. pomagając pomimo dobrych intencji można kogoś skrzywdzić.
Fabuła ukazuje nam walkę dobra ze złem, a raczej manipulacją dostępu do wiedzy, wkładając so głowy tylko strach przed nieznanym, co powodować może bezgraniczny smutek.

Książka „Dziewczynka, która wypiła księżyc” Kelly Barnhill to opowieść o mieszkańcach Protektoratu, lesie i mokradłach, w których miłość, przeciwności losu przeplatają się z drogą ku wolności. Wielowymiarowe są tu bohaterki np. Przełożona Igniatia szkoląca Siostry Gwiazdy, matka, której szaleństwo staje się jej siłą napędową, nieustraszona smoczyca, dziewczynka, która...

Choć pomysł bardzo mi się spodobał, a klimat magicznej baśni, w której nie zabrakło wiedźm, smoków i potworów, zachęcał do dalszego zagłębiania się w historię, tak jednak coś nie do końca grało. Podczas czytania zabrakło mi pewnej "lekkości". Być może to nieodpowiedni dobór słów, sposób składania zdań albo coś innego, nie wiem. Coś jednak sprawiło, że choć bardzo chciałam poznać dalsze losy bohaterów i dać się pochłonąć lekturze to jednak ciężko było mi przez nią przebrnąć.

Choć pomysł bardzo mi się spodobał, a klimat magicznej baśni, w której nie zabrakło wiedźm, smoków i potworów, zachęcał do dalszego zagłębiania się w historię, tak jednak coś nie do końca grało. Podczas czytania zabrakło mi pewnej "lekkości". Być może to nieodpowiedni dobór słów, sposób składania zdań albo coś innego, nie wiem. Coś jednak sprawiło, że choć bardzo chciałam...