Szeptucha

Bardzo dobra książka. Bardzo dobra cała seria. Gdy zaczęłam czytać Szeptuchę to przepadałam i tylko nerwowo szukałam kolejnych części, aby dowiedzieć się co dalej.
Wciągająca powieść z dobrą historią. Pisana fajnym językiem.
Polecam!!

Bardzo dobra książka. Bardzo dobra cała seria. Gdy zaczęłam czytać Szeptuchę to przepadałam i tylko nerwowo szukałam kolejnych części, aby dowiedzieć się co dalej.
Wciągająca powieść z dobrą historią. Pisana fajnym językiem.
Polecam!!

Pokaż mimo to

Na początku byłam dość sceptycznie nastawiona ale wraz z zagłębianiem się w treść coraz bardziej się wciągałam, a teraz no cóż nie pozostało mi nic innego jak sięgnąć po kolejną cześć!

Na początku byłam dość sceptycznie nastawiona ale wraz z zagłębianiem się w treść coraz bardziej się wciągałam, a teraz no cóż nie pozostało mi nic innego jak sięgnąć po kolejną cześć!

Pokaż mimo to

Ciekawa alternatywna rzeczywistość, miły klimat puszcz, ziół i bogów.

Ciekawa alternatywna rzeczywistość, miły klimat puszcz, ziół i bogów.

Pokaż mimo to

Myślałam, że to nie moje klimaty, bo ani młodzieżówek za dużo nie czytam (a to takie YA bym powiedziała), ani fantastyki, ani na słowiańskich wierzeniach się nie znam, a tu proszę bardzo, zaskoczyło całkiem nieźle. Co prawda główna bohaterka może nie wypada zbyt oryginalnie ani ciekawie, ale otoczka i nastrój tej książki, właśnie taki słowiański, sprawił, że nie za bardzo mi to przeszkadzało. Powieść z rodzaju guilty pleasure, na odmóżdżenie się albo, jak w moim przypadku, jako tło do robienia innych rzeczy. Nie oczekiwałam zbyt wiele, bo też to nie jest tego typu książki. To nie żadna twarda, ciężka fantastyka, która proponuje całkiem nowy świat, ale wariacja na temat współczesności w stylu „co by było, gdyby…” – akurat tu, gdyby Polska nie przyjęła chrztu. Myślę, że wątek tego, jak to wpłynęło na nasz kraj we współczesności, jeszcze się wyklaruje w kolejnych tomach, ma wiele do zaoferowania, na to czekam. A na razie – będę miło wspominać i na pewno przesłucham (no bo słuchałam w audiobooku, dlatego mówiłam o tle) kolejne części.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram: https://www.instagram.com/niefikcyjna/

Myślałam, że to nie moje klimaty, bo ani młodzieżówek za dużo nie czytam (a to takie YA bym powiedziała), ani fantastyki, ani na słowiańskich wierzeniach się nie znam, a tu proszę bardzo, zaskoczyło całkiem nieźle. Co prawda główna bohaterka może nie wypada zbyt oryginalnie ani ciekawie, ale otoczka i nastrój tej książki, właśnie taki słowiański, sprawił, że nie za bardzo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyjemna i lekka książka. Główna bohaterka niezbyt inteligentna, ale tematyka jest ciekawa, więc tak czy siak warto sięgnąć.

Przyjemna i lekka książka. Główna bohaterka niezbyt inteligentna, ale tematyka jest ciekawa, więc tak czy siak warto sięgnąć.

Pokaż mimo to

Książka nieco rozczarowuje. Zaczęłam cykl Kwiat Paproci od prequela "Jaga" który był naprawdę ciekawy i wciągający, więc założyłam że główna seria będzie jeszcze lepsza. Niestety "Szeptucha" jest dość nudna. Tak naprawdę ciekawa zaczyna się robić dopiero w połowie jeśli nie później. Postacie są okropnie drętwe i płytkie. Tak naprawdę jeśli chodzi o główną bohaterkę to mogę powiedzieć, że boi się kleszczy i bakterii, a także nie wiedzieć czemu ma nieco bzika na punkcie bycia "starą panną" mimo że ma dopiero 24 lata. A i przepraszam jeszcze bardzo cenna informacja w dodatku przekomiczna, że nosi majtki z Hello Kitty. Ehh... Jeśli chodzi o nią i jej charakter to by było na tyle. Nie zyskała kompletnie mojej sympatii. A o Mieszku wiem może nieco więcej z suchych faktów w stylu, że chce umrzeć, ma tysiąc lat i był kiedyś władcą. Jeśli chodzi natomiast o charakter to mogę jedynie powiedzieć, że jest posępny i drętwy, nieciekawy i kompletnie niezajmujący i nie da się po prostu go lubić. Ciekawa jestem w czym się ta cała Gosia zakochała poza jego cudownymi niebieskimi oczami które patrzą stanowczo chłodno czy jakoś tak. Ach i te muskuły! -_-Ta ich miłość nie jest według mnie wcale wiarygodna. Te wszystkie ich dialogi, za każdym razem byłam po prostu zażenowana czytając je. Zaintrygował mnie koniec, jestem ciekawa co dalej nastąpi w jaki sposób niby Gosia przechytrzy wszystkich i jak to się dalej potoczy. Naprawdę mam nadzieję, że bohaterowie tego cyklu nabiorą jakiejś głębi, może autorka wszystko co najlepsze wepchnęła w pozostałe części. Niewykluczone że kogoś może nawet polubię. Jestem też zła, bo Baba Jaga z prequela bardzo przypadła mi do gustu i na próżno próbowałam się doszukać jakichś podobieństw między młodą Jarogniewą, a tą przedstawioną w tej książce. Cóż pozostaje mi być pełną optymizmu, że pozostałe części mnie nie rozczarują, bo jak zaczęłam już czytać to już wypada skończyć. Chyba, że majteczki z hello kitty i kleszcze dalej będą jednymi z najważniejszych wątków to skapituluje wcześniej.

Książka nieco rozczarowuje. Zaczęłam cykl Kwiat Paproci od prequela "Jaga" który był naprawdę ciekawy i wciągający, więc założyłam że główna seria będzie jeszcze lepsza. Niestety "Szeptucha" jest dość nudna. Tak naprawdę ciekawa zaczyna się robić dopiero w połowie jeśli nie później. Postacie są okropnie drętwe i płytkie. Tak naprawdę jeśli chodzi o główną bohaterkę to mogę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ogromny plus za świat przedstawiony. Za pomysł - za wielu bogów, za słowiańskość i całą magiczną otoczkę. Gorzej z główną bohaterką i jej problemami rodem ze „Zmierzchu”. Niezwykle irytująca kobieta, która zupełnie nie potrafi odnaleźć się w innej sytuacji niż ta jej wymarzona, idealna. Ciężko przebrnąć mi przez opisy zachwytu nad muskulaturą Mieszka, ale rozumiem, że to element romansu. W moim odczuciu ta książka jest nierówna - są rozdziały, które trzymają w napięciu, tworzą aurę tajemnicy i nagle...wchodzi rozdział rozpoczynający się od faktu, że bohaterka ma na sobie majtki z Hello Kitty. Nawet nie wiem czy mam ochotę na więcej.

Ogromny plus za świat przedstawiony. Za pomysł - za wielu bogów, za słowiańskość i całą magiczną otoczkę. Gorzej z główną bohaterką i jej problemami rodem ze „Zmierzchu”. Niezwykle irytująca kobieta, która zupełnie nie potrafi odnaleźć się w innej sytuacji niż ta jej wymarzona, idealna. Ciężko przebrnąć mi przez opisy zachwytu nad muskulaturą Mieszka, ale rozumiem, że to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tematyka jest bardzo ciekawa, dlatego sięgnęłam za tę książkę. Myślę, że przeczytam więcej tomów, ale główna bohaterka mogłaby być mniej irytująca.

Tematyka jest bardzo ciekawa, dlatego sięgnęłam za tę książkę. Myślę, że przeczytam więcej tomów, ale główna bohaterka mogłaby być mniej irytująca.

Pokaż mimo to

Nie miałam wcześniej styczności z autorką, więc stwierdziłam: "A co, spróbuję". No i spróbowałam, lektura jednak spłynęła po mnie jak woda po gęsi - "Szeptucha" to typowy średniak, niewymagające wysiłku szarych komórek, przewidywalne czytadło dla młodych kobiet. Nie mówię, że to źle, tylko... przeciętnie. Nie ratuje tego bynajmniej pseudosłowiański szafaż (nawiasem mówiąc świat przedstawiony tutaj właściwie nie istnieje - wszystko mogłoby się równie dobrze dziać w "realnym", współczesnym świecie, cała ściema z tym, że Polska nadal jest monarchią nie ma znaczenia, a bohaterka mogłaby przyjechać do wsi pod Kielcami i wejść w kontakty z miejscową szeptuchą z piętnastu innych powodów, niemających nic wspólnego z praktyką lekarską), na dodatek główna bohaterka, Gosia, jest niezbyt sympatyczna. Mieszko jest właściwie nijaki, a obsesja bohaterki na jego punkcie niezbyt przekonuje. Szkoda, że samej tytułowej szeptuchy, Baby Jagi, jest tak mało, wydawała się najciekawszą postacią.
Podsumowując - nie polecam i prawdopodobnie nigdy więcej nie wezmę do ręki żadnej z powieści tej autorki.

Nie miałam wcześniej styczności z autorką, więc stwierdziłam: "A co, spróbuję". No i spróbowałam, lektura jednak spłynęła po mnie jak woda po gęsi - "Szeptucha" to typowy średniak, niewymagające wysiłku szarych komórek, przewidywalne czytadło dla młodych kobiet. Nie mówię, że to źle, tylko... przeciętnie. Nie ratuje tego bynajmniej pseudosłowiański szafaż (nawiasem mówiąc...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwielbiam! Książka która wywarła na mnie bardzo duże wrażenie, ale też pokazała inna Polskę. Książka opowiada o młodej lekarce, która musi wyjechać na wieś i wziąć praktyki u szeptuchy. Moją ulubioną postacią jest właśnie Baba Jaga - szeptucha - jej dialogi, wcięcia i zachowanie, sprawiają, że nie możesz się przestać śmiać. Książka jest napisana lekko i nie pozwala odłożyć się na bok. Polecam całym sercem!

Uwielbiam! Książka która wywarła na mnie bardzo duże wrażenie, ale też pokazała inna Polskę. Książka opowiada o młodej lekarce, która musi wyjechać na wieś i wziąć praktyki u szeptuchy. Moją ulubioną postacią jest właśnie Baba Jaga - szeptucha - jej dialogi, wcięcia i zachowanie, sprawiają, że nie możesz się przestać śmiać. Książka jest napisana lekko i nie pozwala odłożyć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to