#me

Ciekawa młodzieżówka. Sara jest inna od swoich klasowych rówieśników. Różni się od nich wyglądem - jest grubą nastolatką w martensach i i rozciągniętych ubraniach. Swoim zachowaniem również nie zjednuje sobie przyjaciół. Jest introwertyczką - wycofaną, nieśmiałą dziewczyną. Jednak nastolatka ma w sobie wiele siły i wspaniałą osobę przy swoim boku.
W "#me" możemy odkryć porażający obraz matki alkoholiczki, osoby miażdżącej swoją córkę słowami, potężnej egoistki.
Podobał mi się sposób w jaki Fabicka napisała tę książkę. Publikacja rzeczywiście aż się prosi o swoją filmową adaptację - Joanna Fabicka to filmoznawczyni, a z zawodu pisarka i scenarzystka filmowa.
Warto zapoznać się z tą lekturą. Polecam nie tylko nastolatkom. Dorośli również dostrzegą, że to mądra i oryginalna historia młodości, która musi przeżyć, rozwinąć się i doczekać lepszego jutra.

Ciekawa młodzieżówka. Sara jest inna od swoich klasowych rówieśników. Różni się od nich wyglądem - jest grubą nastolatką w martensach i i rozciągniętych ubraniach. Swoim zachowaniem również nie zjednuje sobie przyjaciół. Jest introwertyczką - wycofaną, nieśmiałą dziewczyną. Jednak nastolatka ma w sobie wiele siły i wspaniałą osobę przy swoim boku.
W "#me" możemy odkryć...

Właśnie przed chwilą skończyłam czytać tę książkę. To nie jest powieść na jeden dzień . Nie. Mimo, że jest cienka ma tyle emocji, bólu, bezsilności. Skupiamy się (najbardziej) na Sarze i jej matce - Ewie, która ma problem z alkoholem. ,,#Me'' pokazuję co człowiek jest wstanie zrobić pod wpływem używek. Nastoletnia dziewczyna nie ma łatwo. Pusta lodówka, patologiczna matka. To ona musi o siebie zadbać. To ona opiekuję się Ewą.
W mniejszym stopu, ale jednak też książka ukazuje co dana osoba może zrobić tylko po to żeby zostać zaakceptowanym przez otoczenie.
Mamy też miłość. Uroczego Józka, który jest bardzo dojrzały.
Stefan jest cudowny. Co tu dużo mówić! Staruszek wymiata.

To zakończenie.... Bardzo przygnebiające. A może nie? Kurczę. Tak naprawdę to nie dowiadujemy się zbyt dużo. Na pewno nie wyrzucę tej historii z głowy. Będę ją pamiętać bardzo długo. Myślę, iż ta pozycja powinna być lekturą w szkole.
A! I polecam ją raczej 13+ ;).
Sara trzymaj się!

Ps. Mam ochotę się teraz tylko rozpłakać.

Właśnie przed chwilą skończyłam czytać tę książkę. To nie jest powieść na jeden dzień . Nie. Mimo, że jest cienka ma tyle emocji, bólu, bezsilności. Skupiamy się (najbardziej) na Sarze i jej matce - Ewie, która ma problem z alkoholem. ,,#Me'' pokazuję co człowiek jest wstanie zrobić pod wpływem używek. Nastoletnia dziewczyna nie ma łatwo. Pusta lodówka, patologiczna...

Czytałam ją gdy już nie byłam w grupie docelowej odbiorców książki - dlatego, trudno mi oceniać, czy do tych młodszych odbiorców trafi. Nie zawsze pasował mi styl, nie zarywałam nad tą książką nocy, nie popadłam zachwyt - ale też nie miałam wobec lektury tej książki takich oczekiwań.

Czytałam ją z zupełnie innych pobudek. Obserwując problemy moich młodszych znajomych/rodziny (nie problemy urojone, lecz realne dramaty ludzkie) coraz częściej sobie zadaję pytanie, jakie w ogóle są sposoby (o ile są), żeby budować świadomość i wrażliwość. Kampanie kampaniami, akademie akademiami, to nie wystarczy.
Widzę tu ogromną rolę kultury, która, nie oszukujmy się, dość mocno kształtuje nasze spojrzenie na świat, choć nie zawsze jesteśmy tego świadomi. Oglądamy seriale, filmy, czytamy książki i pewne wzorce nam się "opatrują", czegoś się z nich uczymy.

Książka Joanny Fabickiej wpisuje się w to moje marzenie o odpowiedzialnym i wartościowym tworzeniu. Bo czytając, nie będziemy się czuć pouczeni (przecież czytamy dramat, a nie podręcznik), a jednak wyniesiemy z tej lektury te kilka cegiełek do budowania naszej wrażliwości.

Czytałam ją gdy już nie byłam w grupie docelowej odbiorców książki - dlatego, trudno mi oceniać, czy do tych młodszych odbiorców trafi. Nie zawsze pasował mi styl, nie zarywałam nad tą książką nocy, nie popadłam zachwyt - ale też nie miałam wobec lektury tej książki takich oczekiwań.

Czytałam ją z zupełnie innych pobudek. Obserwując problemy moich młodszych...

Dramat w formie jakie lubię. Jest gorzko, ale bez teatralnego przedramatyzowania. Nie zabrakło też cieplejszych momentów dzięki którym kolejne nieszczęścia bohaterów uderzają w czytelnika ze zdwojoną siłą.
Historia Sary jest dobra dla tych, którzy postrzegają bycie nastolatkiem za czas słodkich głupotek, pierwszych miłości i co najwyżej przedramatyzowanych kompleksów. Każdy niesie swój krzyż pański.
Ojciec odszedł kiedy Sara była mała, a jej matka- jest alkoholiczką. Co prawda nie jest to historia dziecka alkoholika ze skrajnej patologii, ale porusza problem jaki niesie życie z "funkcjonującym alkoholikiem". Matka Sary jest znaną w miasteczku dziennikarką. Z wierzchu może wydawać się wyluzowaną, nowoczesną matką. A za zamkniętymi drzwiami- brak stabilizacji, huśtawki nastroju, strach.

Moje drugie podejście do przeczytania książki z dorobku pani Fabickiej spoza cyklu o Rudolfie Gąbczaku. I choć głównym bohaterem jest nastolatką, to czytało mi się to lepiej niż pozycja "dorosła" Fabickiej jak "Second Hand". Główny minus to dla mnie fakt, że ta historia była nieco za krótka. Trafiamy do młynka jakim jest życie Sary, młóci nas, a potem zanim się obejrzymy - wypluwa.

Dramat w formie jakie lubię. Jest gorzko, ale bez teatralnego przedramatyzowania. Nie zabrakło też cieplejszych momentów dzięki którym kolejne nieszczęścia bohaterów uderzają w czytelnika ze zdwojoną siłą.
Historia Sary jest dobra dla tych, którzy postrzegają bycie nastolatkiem za czas słodkich głupotek, pierwszych miłości i co najwyżej przedramatyzowanych kompleksów....

Książka ukazuje życie nastolatki, która mieszka z mamą. Dopiero co zaczęła chodzić do liceum, które nie jest jej marzeniem, ale matka się uparła. Przeżycia Sary, których doświadcza młoda bohaterka otwierają szeroko oczy na świat. Mimo smutnych wydarzeń są momenty gdzie można się pośmiać. Książka nie jest tylko humorystyczna, ale pokazuje prawdę. To nie jest książka gdzie jest pokazana typowa miłość nastolatek gdzie główna bohaterką jest lalunia bogatych rodziców i jest zakochana w wysportowanym i najprzystojniejszym chłopaku w szkole. NIE! Ta książka jest inna, jak się zacznie czytać to się nie wierzy, że tak szybko się kończy. Moim zdaniem brawa duże dla autorki, która napisała w końcu coś oryginalnego. Super książka!

Książka ukazuje życie nastolatki, która mieszka z mamą. Dopiero co zaczęła chodzić do liceum, które nie jest jej marzeniem, ale matka się uparła. Przeżycia Sary, których doświadcza młoda bohaterka otwierają szeroko oczy na świat. Mimo smutnych wydarzeń są momenty gdzie można się pośmiać. Książka nie jest tylko humorystyczna, ale pokazuje prawdę. To nie jest książka gdzie...

Książka porusza wiele istotnych wątków (przykładowo alkoholizm, samotność, wyśmiewanie innych). Sam zamysł bardzo dobry, historię czyta się w miarę szybko. Według mnie na tak cienką książkę autorka dała za dużo problemów/ dramatów. Mimo wszystko polecam:)

Książka porusza wiele istotnych wątków (przykładowo alkoholizm, samotność, wyśmiewanie innych). Sam zamysł bardzo dobry, historię czyta się w miarę szybko. Według mnie na tak cienką książkę autorka dała za dużo problemów/ dramatów. Mimo wszystko polecam:)

Ciemna strona życia, nie tylko nastolatka. Na pewno chwilami przerysowana historia, ale ileż w niej życiowej prawdy... Chwilami rozwój zdarzeń zaskakuje. Na pewno warto przeczytać.

Ciemna strona życia, nie tylko nastolatka. Na pewno chwilami przerysowana historia, ale ileż w niej życiowej prawdy... Chwilami rozwój zdarzeń zaskakuje. Na pewno warto przeczytać.

Trochę chyba za dużo nieszczęść spada na tytułową bohaterkę, ale myślę, że nastolatkom powinna się podobać. Dorośli nie wypadają najlepiej w tej książce, bo właściwie jedyną pozytywną osobą jest bezdomny, z którym zaprzyjaźnia się Sara. Wygląda na to, że we współczesnym świecie nastolatki muszą radzić sobie same, zawodzą rodzice i instytucje. I także o tym jest ta książka.

Trochę chyba za dużo nieszczęść spada na tytułową bohaterkę, ale myślę, że nastolatkom powinna się podobać. Dorośli nie wypadają najlepiej w tej książce, bo właściwie jedyną pozytywną osobą jest bezdomny, z którym zaprzyjaźnia się Sara. Wygląda na to, że we współczesnym świecie nastolatki muszą radzić sobie same, zawodzą rodzice i instytucje. I także o tym jest ta książka.

Żałuję tylko, że na końcu w tej książce jest mnóstwo niedopowiedzeń. Nie dowiadujemy się na przykład, co stało się z potrąconym przez Ewę człowiekiem. Jaki wyrok dostała Ewa? Jak potoczyły się dalsze losy Sary? Co z Józkiem? Co ze Stefanem? Moim zdaniem powieść skończyła się trochę za szybko i dlatego ode mnie ma 8 gwiazdek.

Żałuję tylko, że na końcu w tej książce jest mnóstwo niedopowiedzeń. Nie dowiadujemy się na przykład, co stało się z potrąconym przez Ewę człowiekiem. Jaki wyrok dostała Ewa? Jak potoczyły się dalsze losy Sary? Co z Józkiem? Co ze Stefanem? Moim zdaniem powieść skończyła się trochę za szybko i dlatego ode mnie ma 8 gwiazdek.

Dostałam ją w prezencie z okazji 20tych urodzin. Niby literatura młodzieżowa, a jednak ma przesłanie. Przeczytałam ją w ciąbgu 48h i jestem zarówno zadowolona jak i oburzona. Matka akolholiczka, która co jakiś czas postanawia zmienić się, a potem znowu zatraca się alkoholem. Jej córka - Sara jest w okresie dorastania, jest wysoka i uważa się za grubą. Historia porusza, jak i przeraża..

Dostałam ją w prezencie z okazji 20tych urodzin. Niby literatura młodzieżowa, a jednak ma przesłanie. Przeczytałam ją w ciąbgu 48h i jestem zarówno zadowolona jak i oburzona. Matka akolholiczka, która co jakiś czas postanawia zmienić się, a potem znowu zatraca się alkoholem. Jej córka - Sara jest w okresie dorastania, jest wysoka i uważa się za grubą. Historia porusza, jak...