Pinokio

Osobiście nie przepadam za tą książką, nie przemawiała do mnie nigdy jej historia ani sposób zapisu.
Jednak uważam, że jest to idealna lektura, książka dla młodszych dzieci, które jeszcze nie do końca rozumieją co jest dobre a co nie.
"Pinokio" ma w sobie wiele zachowań, które przez swój wydźwięk zasługują na karę. Za każdym razem gdy główny bohater popełnia jakiś błąd ponosi konsekwencje, co może pomóc zrozumieć dzieciom czym tak naprawdę są konsekwencję oraz to, że ich czyny wcale nie są czymś bezwartościowym, które nie posiadają żadnego znaczenia, bo jest całkowicie odwrotnie.

Polecam tę pozycję wszystkim młodszym osobom by pomóc im zrozumieć pewne zachowania, konsekwencje czy to jak ogólnie działa postępowanie człowieka, że wcale nie wszystko musi kończyć się dobrze, wcale nie wszystko może przejść obojętnie, bo jednak to tak nie działa.

Osobiście nie przepadam za tą książką, nie przemawiała do mnie nigdy jej historia ani sposób zapisu.
Jednak uważam, że jest to idealna lektura, książka dla młodszych dzieci, które jeszcze nie do końca rozumieją co jest dobre a co nie.
"Pinokio" ma w sobie wiele zachowań, które przez swój wydźwięk zasługują na karę. Za każdym razem gdy główny bohater popełnia jakiś błąd...

"Pinokio" autorstwa Carla Collodiego (właściwie Carlo Lorenzini) to dzieło, które zasługuje na szczególne uznanie ze względu na swój głęboki przekaz pedagogiczny. Ujęła mnie przemiana, jaka zachodzi w głównym bohaterze, ale jeszcze bardziej poruszyło mnie to, jak autor ukazuje konsekwencje postępowania. Za każdym razem, gdy Pinokio popełnia coś niewłaściwego, musi ponieść tego konsekwencje.

Co więcej, Pinokio jest postacią o charakterze paradoksalnym, wręcz tragicznym. Ubolewam nad tym, że w powszechnym odbiorze Pinokio często sprowadzany jest jedynie do postaci, której nos rośnie od kłamstw. Owszem, jest to ważny element fabuły, ale warto zwrócić uwagę także na jego wewnętrzną przemianę, która nadaje książce głębi.

Książka jednoznacznie potępia lenistwo i głupotę, a pochwala pracowitość i chęć nauki. Ukazuje, czym jest oddanie i lojalność, jednocześnie przestrzegając przed naiwnością i bezmyślnym postępowaniem.

"Pinokio" to wspaniała lekcja życia, pełna mądrości i wartości, które są aktualne również dziś. Jest to lektura, która zasługuje na to, by być czytana i analizowana nie tylko przez dzieci, ale także przez dorosłych.

- jest to bajka, i należy czytać to jak bajkę -

"Pinokio" autorstwa Carla Collodiego (właściwie Carlo Lorenzini) to dzieło, które zasługuje na szczególne uznanie ze względu na swój głęboki przekaz pedagogiczny. Ujęła mnie przemiana, jaka zachodzi w głównym bohaterze, ale jeszcze bardziej poruszyło mnie to, jak autor ukazuje konsekwencje postępowania. Za każdym razem, gdy Pinokio popełnia coś niewłaściwego, musi ponieść...

Pinokio to bohater książki dla dzieci żyjących w XIX wieku, które dostawały do rąk opowieść o drewnianej marionetce, która aby zmienić się w człowieka musi spełnić sporo warunków. Pamiętajmy, że był to XIX wiek. Inne warunki, inne standardy wychowania, zupełnie inna wrażliwość niż obecnie nasza. Wyobraźmy sobie tamten świat i doceńmy niezwykłość tej książki.
Według dzisiejszych kryteriów to powieść fantasy adresowana do bardzo młodych czytelników. Jest to fantastyczna historia, w której można zauważyć dużo elementów baśniowych. Główny bohater musi stoczyć walkę, a gdy zostaje pokonany, nie ma dla niego litości. Tylko, że tę walkę Pinokio, przez cały czas, toczy z samym sobą, z dziecięcą beztroską, niefrasobliwością, lenistwem, naiwnością, niekonsekwencją.
Świat wykreowany przez włoskiego pisarza musiał wówczas fascynować odbiorców świeżością pomysłów i nieoczekiwanym wykorzystaniem motywów wędrownych funkcjonujących w literaturze od wieków.
I z całą pewnością bardzo intensywnie oddziaływał na wrażliwośc i wyobraźnię dzieci. Dla dzisiejszego czytelnika lektura "Pinokia" może być trochę kłopotliwa. Myślę tu zwłaszcza o warstwie dydaktycznej utworu. Trochę zbyt nachalne i zbyt wprost wyrażone pouczenia mogą wywoływać niechęć i opór młodych czytelników.
Jednak, mimo tego, historia drewnianego pajacyka wrosła w naszą kulturę. Określenie "nos Pinokia" jako synonim bezczelnego kłamstwa funkcjonuje w świadomości społeczeństwa powszechnie i ma się bardzo dobrze.

Historia pajacyka napisana jest lekkim i zabawnym językiem, a sam Pinokio mimo, że jest nicponiem, wzbudza sympatię najmłodszych. Najważniejsza jest jednak metamorfoza pajacyka. Pinokio zawsze żałuje swojego nieposłuszeństwa. Co więcej, uczy nas, że nie ważne, ile błędów w życiu popełnimy, zawsze możemy zawrócić i obrać właściwy kierunek.
Jego historia to opowieść o dorastaniu i trudnej miłości, o stawaniu się odpowiedzialnym i dobrym człowiekiem, o wychodzeniu poza nasze naturalne ograniczenia dzięki sile uczucia, szczególnie tego, którym rodzic obdarza swoje dziecko. Bo przecież to od rodziców dziecko uczy się: tolerancji, troskliwości, miłości, gotowości do poświęcenia dla najbliższych, rezygnacji z własnego egoizmu, wytrwałości, odpowiedzialności i pracowitości.
Tak więc Carlo Collodi stworzył historię mającą wymiar ponadczasowy i uniwersalny.
Spędziłam z tą książką cały dzisiejszy dzień. Podczytywałam ją i równocześnie słuchałam audiobooka w fenomenalnym wykonaniu pani Anny Nehrebeckiej, której interpretacja dodała tekstowi bardzo dużo świeżości.

Pinokio to bohater książki dla dzieci żyjących w XIX wieku, które dostawały do rąk opowieść o drewnianej marionetce, która aby zmienić się w człowieka musi spełnić sporo warunków. Pamiętajmy, że był to XIX wiek. Inne warunki, inne standardy wychowania, zupełnie inna wrażliwość niż obecnie nasza. Wyobraźmy sobie tamten świat i doceńmy niezwykłość tej książki.
Według...

Pierwszy raz słuchałem do snu, gdy babcia i mama czytały mi ją jako dziecko, a teraz przeczytałem jako dorosły i powiem Wam, że jednak czuć, że dużo się zmieniło od 1881, bo wtedy właśnie została napisana książka przez Włocha Carlo.

Książka pouczająca i dość mroczna oraz smutna, ale wiecie co, perfekcyjna dla dziecka - małego charakteru, który się dopiero kształtuje. Zauważyłem, że świat przedstawiony w Pinokio jest dość ponury, niczym delikatniejsza wersja świata Sapkowskiego z Wiedźmina. Na każdym kroku zagrożenie, a naiwny Pinokio co rusz pakuje się w kłopoty. Dobrze, że jest z drewna, bo zwykły chłopiec mógłby gorzej znieść powieszenie za szyję na drzewie...

Świetna przestroga dla dzieci, podsumowując - dobra lektura, która uczy, że trzeba się uczyć, nie można wpadać w złe towarzystwo, trzeba uważać w co się inwestuje swoje pieniądze, trzeba uczyć się na błędach innych i słuchać mądrzejszych od siebie, ufać swojemu sumieniu i nie kraść. A i jeszcze więcej lekcji by się znalazło.

Pierwszy raz słuchałem do snu, gdy babcia i mama czytały mi ją jako dziecko, a teraz przeczytałem jako dorosły i powiem Wam, że jednak czuć, że dużo się zmieniło od 1881, bo wtedy właśnie została napisana książka przez Włocha Carlo.

Książka pouczająca i dość mroczna oraz smutna, ale wiecie co, perfekcyjna dla dziecka - małego charakteru, który się dopiero kształtuje....

Że tak powiem dupy nie urwało (tak, mówię o książce dla dzieci i zgadza się, mam prawie ćwierć wieku na karku). Historia leci w kółko według jednego schematu: Pinokio robi komuś świństwo, wpada przez to w tarapaty, jęczy, że sobie zasłużył, ktoś go ratuje i tak w kółko. Już wersje filmowe (zwłaszcza del Toro w 2022) ciekawiej podchodzą do tej historii. Ciekawie się czyta tę historię ze świadomością, że podobno autor tak naprawdę nienawidził dzieci, a pisał dla nich dlatego, że łatwiej je było zadowolić niż dorosłych.

Że tak powiem dupy nie urwało (tak, mówię o książce dla dzieci i zgadza się, mam prawie ćwierć wieku na karku). Historia leci w kółko według jednego schematu: Pinokio robi komuś świństwo, wpada przez to w tarapaty, jęczy, że sobie zasłużył, ktoś go ratuje i tak w kółko. Już wersje filmowe (zwłaszcza del Toro w 2022) ciekawiej podchodzą do tej historii. Ciekawie się czyta tę...

Pamiętam że czytana w dzieciństwie trochę mnie przerażała -podobnie jak bajki Andersena.

Pamiętam że czytana w dzieciństwie trochę mnie przerażała -podobnie jak bajki Andersena.

Książka ma bardzo dobry przekaz, pokazujący dzieciom, że trzeba się uczyć i starać się być dobrym człowiekiem. Przygody są ciekawe, jest bardzo dużo akcji, ale niektóre sceny są tak brutalne, że jak dla mnie totalnie nie nadają się dla dzieci.
Książka ogólnie okej, ale ja nie jestem fanką całej historii o Pinokiu, więc mnie nie urzekła.

Książka ma bardzo dobry przekaz, pokazujący dzieciom, że trzeba się uczyć i starać się być dobrym człowiekiem. Przygody są ciekawe, jest bardzo dużo akcji, ale niektóre sceny są tak brutalne, że jak dla mnie totalnie nie nadają się dla dzieci.
Książka ogólnie okej, ale ja nie jestem fanką całej historii o Pinokiu, więc mnie nie urzekła.

Słaby powrót do dzieciństwa.
Aktualnie ogrywam Lies of P, więc chciałem przypomnieć sobie książkową wersję Pinokia, jednak nie był to przyjemny powrót.
Dużo stereotypów, zero-jedynkowy świat, granie na poczuciu winy, srogie konsekwencje dla dzieci (a co z dorosłymi?),itp...
Opowieść ta chciałaby pokazać dzieciom co mają robić, by uniknąć kłopotów w dorosłym życiu (ucz się, ośle!),ale niestety to jest tylko bajka i świat jest bardziej złożony. Nie tylko lenistwo i zabawa ma minusy, ale edukacja i zbyt otwarte na innych serce również, jednakże tego w tej powieści już zabrakło.

Słaby powrót do dzieciństwa.
Aktualnie ogrywam Lies of P, więc chciałem przypomnieć sobie książkową wersję Pinokia, jednak nie był to przyjemny powrót.
Dużo stereotypów, zero-jedynkowy świat, granie na poczuciu winy, srogie konsekwencje dla dzieci (a co z dorosłymi?),itp...
Opowieść ta chciałaby pokazać dzieciom co mają robić, by uniknąć kłopotów w dorosłym życiu (ucz się,...

Charakterystyczna kukiełka wyrzeźbiona przez samotnego artystę jako pandemonium wskrzeszenia złych mocy? Oryginał jest brutalny, i żadna z późniejszych adaptacji tego nie ujawniła. Bestialska, nie dlatego, że mamy przerażające sceny, jak z Auschwitz, ale podskórnie sprawia lekkie zaniepokojenie, kiedy drewniany chłopczyk co krok kusi los, aby wylądował w tartaku. Pierwotna wizja jest niepokojąca, ponieważ Pinokio to osoba nieznośna, niesympatyczna i wypełniona łgarstwem, a jak wiemy - kłamstwo ma krótkie nogi, więc dosłownie mamy scenę, gdzie traci stopy! To dosyć bolesny portret dorastania do bycia prawdziwym chłopcem, a nie drewnem bez serca. Nie dziwię się, że jest nielubiany, nie najmilej wspominany, to gorzka lektura z małym dydaktycznym scenariuszem pod koniec serii nieszczęśliwych przygód z kukiełką, która dała się ponosić obcym, złym siłom. Dzieciom bym nie polecał - prędzej nastoletniej, rozwydrzonej młodzieży, aby sprawdzili, co ich czeka, jeśli będą zachowywać się jak niedojrzali chłopcy.

Charakterystyczna kukiełka wyrzeźbiona przez samotnego artystę jako pandemonium wskrzeszenia złych mocy? Oryginał jest brutalny, i żadna z późniejszych adaptacji tego nie ujawniła. Bestialska, nie dlatego, że mamy przerażające sceny, jak z Auschwitz, ale podskórnie sprawia lekkie zaniepokojenie, kiedy drewniany chłopczyk co krok kusi los, aby wylądował w tartaku. Pierwotna...

Tę książkę czytała mi mama. Opowiada ona o przygodach pajaca, który był niegrzeczny i nie słuchał taty. Miał przez to różne przygody, na przykład zmienił się w osła. Najbardziej podobało mi się jak Pinokio stał się chłopcem.

Michał lat 10

Bardzo lubię to nasze wspólne czytanie. Nie tylko spędzamy czas razem, ale też mam okazję przeczytać po raz kolejny lub poznać nowe książki.
Aż trudno mi w to uwierzyć, ale Pinokia czytałam po raz pierwszy. Znam oczywiście tę historię z bajek i książeczek Disneya, jednak oryginalnej książki nie miałam okazji czytać.
To historia napisana pod koniec XIX wieku, a wciąż tak bardzo aktualna. I pewnie będzie tak zawsze.
Autor ciekawie pokazuje nam przywary dzieci, które są nieposłuszne i nie chcą się uczyć. Do dzieci powinny przemówić nieszczęścia jakie spotykają Pinokia.
To było fajne doświadczenie wrócić do tej historii.

Marta

Tę książkę czytała mi mama. Opowiada ona o przygodach pajaca, który był niegrzeczny i nie słuchał taty. Miał przez to różne przygody, na przykład zmienił się w osła. Najbardziej podobało mi się jak Pinokio stał się chłopcem.

Michał lat 10

Bardzo lubię to nasze wspólne czytanie. Nie tylko spędzamy czas razem, ale też mam okazję przeczytać po raz kolejny lub poznać nowe...