Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powstanie w wersji polukrowanej. Autor zgrabnie prześlizguje się na szczegółami procesu prowadzącego do podjęcia decyzji o rozpoczęciu powstania. Owszem, wspomina o kontrowersjach, ale w ogólnikach. Nie cytuje miażdżących opinii o szansach powodzenia czy możliwej pomocy Aliantów do których dowództwo AK miało dostęp. Takie powierzchowne podejście jest zaskakujące o tyle, że w książce znalazło się miejsce na obszerne opisy literatury o powstaniu i pomników wystawionych powstańcom.

Powstanie w wersji polukrowanej. Autor zgrabnie prześlizguje się na szczegółami procesu prowadzącego do podjęcia decyzji o rozpoczęciu powstania. Owszem, wspomina o kontrowersjach, ale w ogólnikach. Nie cytuje miażdżących opinii o szansach powodzenia czy możliwej pomocy Aliantów do których dowództwo AK miało dostęp. Takie powierzchowne podejście jest zaskakujące o tyle, że...

Fascynująca, momentami jak opowieść o Entach, momentami gawenda, ale zawsze opowiadająca o ciekawych zależnościach w lesie. Po przeczytaniu zacząłem zupełnie inaczej patrzeć na las.

Fascynująca, momentami jak opowieść o Entach, momentami gawenda, ale zawsze opowiadająca o ciekawych zależnościach w lesie. Po przeczytaniu zacząłem zupełnie inaczej patrzeć na las.

Sprawnie napisane, dobrze się czyta. Jest klimat. I przede wszystkim jest zabójczy leitmotiv: "zrobiłbym coś złego". Miodzio.

Sprawnie napisane, dobrze się czyta. Jest klimat. I przede wszystkim jest zabójczy leitmotiv: "zrobiłbym coś złego". Miodzio.

Nie tylko świetnie o Tuwimie, ale też bardzo ciekawie o przedwojennych realiach.

Nie tylko świetnie o Tuwimie, ale też bardzo ciekawie o przedwojennych realiach.

Pomysł dobry, realizacja słaba.
Fabuła momentami kupy się nie trzyma, służy tylko ilustracji tezy.

Jednowymiarowe i przewidywalne, porównywanie do Owella to raczej żart. Bohaterowie u Orwella są wielowymiarowi, nie są tylko papierowymi kukiełkami. Nie wspominając, że Orwell miał wizję nie ograniczającą się tylko do przemnożenia razy N tego co każdy widzi dziś; spenetrował znacznie głębiej mechanizmy totalnej inwigilacji.

(Podobne do Blackout w tym sensie, że tam też był pomysł ale realizacja to już papierowe postaci i drewniane dialogi).

Pomysł dobry, realizacja słaba.
Fabuła momentami kupy się nie trzyma, służy tylko ilustracji tezy.

Jednowymiarowe i przewidywalne, porównywanie do Owella to raczej żart. Bohaterowie u Orwella są wielowymiarowi, nie są tylko papierowymi kukiełkami. Nie wspominając, że Orwell miał wizję nie ograniczającą się tylko do przemnożenia razy N tego co każdy widzi dziś; spenetrował...

Niesamowita podróż zakamarkach rosyjskiej duszy. Coś czego zwykła książka historyczna nie jest w stanie przekazać. Po lekturze wiele z tego co dziś dzieje się w Rosji staje się bardziej zrozumiałe.

Niesamowita podróż zakamarkach rosyjskiej duszy. Coś czego zwykła książka historyczna nie jest w stanie przekazać. Po lekturze wiele z tego co dziś dzieje się w Rosji staje się bardziej zrozumiałe.

Zabili go i uciekł. Okraszone psychozami i przemocą wobec dzieci, bo widać zwykłe zabijanie już nie robi wrażenia. Ale czyta się płynnie.

Zabili go i uciekł. Okraszone psychozami i przemocą wobec dzieci, bo widać zwykłe zabijanie już nie robi wrażenia. Ale czyta się płynnie.

Soczysta.

Soczysta.

Cudownie wulgarna. Zaskakująco prawdziwa.

Cudownie wulgarna. Zaskakująco prawdziwa.

Jedno jest pewnie "Obłęd" do właściwy tytuł. Każda z postaci żyje w świecie własnego obłędu. W czasie lektury, szczególnie przy okazji co brutalniejszych opisów, pytałem siebie czy ja w ogólę chcę dalej to czytać. Jednak czytałem, właśnie ze względu na wciągającą atmosferę wszechogarniającego obłędu.

Jedno jest pewnie "Obłęd" do właściwy tytuł. Każda z postaci żyje w świecie własnego obłędu. W czasie lektury, szczególnie przy okazji co brutalniejszych opisów, pytałem siebie czy ja w ogólę chcę dalej to czytać. Jednak czytałem, właśnie ze względu na wciągającą atmosferę wszechogarniającego obłędu.

Trochę dziwnie się to czytało... bo Obłomow przypomina mi mnie samego :D

Trochę dziwnie się to czytało... bo Obłomow przypomina mi mnie samego :D

Zmarnowany temat. Blackout w Europie i USA byłby fantastycznym tłem do analizy zachowania społeczeństw, prawie jak Właca Much, w końcu bez prądu władza zaczyna tracić panowanie nad obywatelami. Tymczasem mamy kilka postaci uganiających się z prawa na lewo, a głównie przesiadujących na naradach i sprawozdania z tychże. Szczytem było streszczenie nudnej jak flaki z olejem prezentacji w powerpointowej.

Zmarnowany temat. Blackout w Europie i USA byłby fantastycznym tłem do analizy zachowania społeczeństw, prawie jak Właca Much, w końcu bez prądu władza zaczyna tracić panowanie nad obywatelami. Tymczasem mamy kilka postaci uganiających się z prawa na lewo, a głównie przesiadujących na naradach i sprawozdania z tychże. Szczytem było streszczenie nudnej jak flaki z olejem...