Obłęd

Książka po prostu koszmarna. Wszystkie trzy tomy to niesamowicie przygnębiające babranie się w najbardziej zwyrodniałych i zdeprawowanych zakamarkach ludzkich umysłów oraz umysłów ofiar tych deprawacji. Kryminał to dla mnie lektura niezbyt ambitna, której zadaniem jest dostarczenie mi rozrywki podczas różnych zajęć domowych, jednak tutaj (pomimo świetnego lektora) nie ma o tym mowy. Słuchałam jej jak jakiejś publicystyki, gdyż przez kilkadziesiąt lat życia, które już mam za sobą, doskonale zdaję sobie sprawę, że takie rzeczy dzieją się naprawdę (ostatnio nawet, wyjątkowo głośny przypadek z pedofilami w elitarnych sferach USA i Wielkiej Brytanii - a jak jest to poważny i głęboko sięgający problem świadczą "tajemnicze" samobójstwa w celach), jednak czytanie o tego typu zjawiskach ze szczegółami - to przekracza granice wrażliwości normalnego człowieka. Zresztą pisanie też, dlatego zastanawiam się czasem co dzieje się w umysłach i jaka jest rzeczywista wiedza (oraz skąd się ona bierze) osób, które tego typu powieści piszą...
Być może przesadziłam dając książce jedną gwiazdkę, ale słowo "beznadziejna" dokładnie odzwierciedla odczucia jakie mi towarzyszyły podczas jej czytania. Stanowczo odradzam - ta książka jest jak trucizna.

Książka po prostu koszmarna. Wszystkie trzy tomy to niesamowicie przygnębiające babranie się w najbardziej zwyrodniałych i zdeprawowanych zakamarkach ludzkich umysłów oraz umysłów ofiar tych deprawacji. Kryminał to dla mnie lektura niezbyt ambitna, której zadaniem jest dostarczenie mi rozrywki podczas różnych zajęć domowych, jednak tutaj (pomimo świetnego lektora) nie ma o...

W opinii innego Czytelnika przeczytałam, że przewidywalna. Ale mnie zaskoczyła. Spodziewałam się czegoś innego. Nie wiem dokładnie w którym momencie zorientowałam się o co chodzi, nie było to jednak w pierwszej połowie. W innej opinii znalazłam stwierdzenie, że czyta się z bólem serca. Myślę, że dobrze ktoś napisał. W kiszące jest dużo cierpienia i robi się przykro. Ogólnie jest to dość dobra pozycja.

W opinii innego Czytelnika przeczytałam, że przewidywalna. Ale mnie zaskoczyła. Spodziewałam się czegoś innego. Nie wiem dokładnie w którym momencie zorientowałam się o co chodzi, nie było to jednak w pierwszej połowie. W innej opinii znalazłam stwierdzenie, że czyta się z bólem serca. Myślę, że dobrze ktoś napisał. W kiszące jest dużo cierpienia i robi się przykro. Ogólnie...

"Jak wiele człowiek potrafi znieść, zanim dokona się w nim całkowity upadek i przeobrazi się w potwora?".
Mocny i mroczny pierwszy tom trylogii, którą na pewno przeczytam do końca. Kawałeczki układanki zgrabnie składają się w spójną całość, odsłaniając czytelnikowi co rusz nowe informacje, przez co całą książkę czyta się z dużym zaciekawieniem, zastanawiając się co będzie dalej. Tytuł godny polecenia.

"Jak wiele człowiek potrafi znieść, zanim dokona się w nim całkowity upadek i przeobrazi się w potwora?".
Mocny i mroczny pierwszy tom trylogii, którą na pewno przeczytam do końca. Kawałeczki układanki zgrabnie składają się w spójną całość, odsłaniając czytelnikowi co rusz nowe informacje, przez co całą książkę czyta się z dużym zaciekawieniem, zastanawiając się co będzie...

Dla osób o mocnych nerwach. Czyta się z bólem na sercu.

Dla osób o mocnych nerwach. Czyta się z bólem na sercu.

Lubię skandynawską literaturę, ale tutaj coś nie zaiskrzyło. Niby wszystko w porządku. Fabuła ciekawa, bohaterka interesująca, a mimo wszystko strasznie ciągnęła mi się ta trylogia.

Lubię skandynawską literaturę, ale tutaj coś nie zaiskrzyło. Niby wszystko w porządku. Fabuła ciekawa, bohaterka interesująca, a mimo wszystko strasznie ciągnęła mi się ta trylogia.

O - błąd, że zdecydowałem się na czytanie tej książki, i że poświęciłem się, aby ją skończyć. Nudna, przewidywalna. Nie moja bajka.

O - błąd, że zdecydowałem się na czytanie tej książki, i że poświęciłem się, aby ją skończyć. Nudna, przewidywalna. Nie moja bajka.

Książka wysłuchana w formie audiobooka. Niestety nie do końca. Nie, właściwe nie niestety. Po prostu po kilkudziesięciu minutach słuchania miałam jej już całkowicie dość.
Przy wypożyczeniu tego audiobooka nie zapoznałam się wcześniej z recenzją książki. Na okładce nie było również napisane że tę trylogię należy czytać razem jak się dowiedziałam z jednego z komentarzy. Być może właśnie dlatego książka ciągnie się niemiłosiernie. Przypuszczam, że losy wszystkich trzech postaci połączą się w końcu i wyjdzie z tego jakaś logiczna całość, ale w pierwszych rozdziałach to skakanie po różnych, wydaje się, niepołączonych historiach jest po prostu irytujące. Być może wątki typu pedofilia, nieszczęśliwe małżeństwo, dzieci zabójcy, itp. też jakoś połączą się w całość i wyjdzie z tego zgrabny kryminał, ja jednak nie planuję kontynuować tej historii. Nie polecam, przynajmniej nie jako audiobook.

Książka wysłuchana w formie audiobooka. Niestety nie do końca. Nie, właściwe nie niestety. Po prostu po kilkudziesięciu minutach słuchania miałam jej już całkowicie dość.
Przy wypożyczeniu tego audiobooka nie zapoznałam się wcześniej z recenzją książki. Na okładce nie było również napisane że tę trylogię należy czytać razem jak się dowiedziałam z jednego z komentarzy. Być...

Na pierwszy rzut oka "Obłęd" wydaje się kolejnym z wielu skandynawskich kryminałów o dziwacznych morderstwach, smutnych policjantach i psychopatycznych zabójcach. I w pewnym stopniu można uznać, że tak właśnie jest. Niemniej elementów wyróżniających tą powieść z masy skandynawskiego barachła jest od groma.
Najbardziej na plus wyróżnia się narracja. Praktycznie cały czas skaczemy pomiędzy perspektywami różnych bohaterów. Oczywiście to samo w sobie nie jest ani oryginalne ani godne zachwytu. Ale to, że narracja każdej z postaci jest zauważalnie różna od innych już mocno podziwiam. To jak zróżnicowane spojrzenie na rzeczywistość i świat ma pani policjant, pani psycholog czy patolog z Jugosławii nie jest wielkim zaskoczeniem. Natomiast to, że autorom udało się to całkiem sprawnie odwzorować to naprawdę sztos.
Kolejnym mocnym punktem jest historia. Mocno odjechana, ale bardziej w stylu Incepcji niż Szybkich i Wściekłych. Dużo symbolizmu, niedopowiedzeń. Aby ogarnąć historię czytelnik musi zwracać uwagę na szczegóły. Co by nie mówić, nie jest to książka do lekkiego, wakacyjnego czytania. Zwłaszcza, że sam punkt wyjścia fabuły nie jest zbyt przyjemny. Zabójstwa dzieci nie są przyjemną rzeczą nawet w fikcji literackiej. Z biegiem czasu śledztwo zatacza coraz szersze kręgi, a wraz z pojawianiem się kolejnych trupów intryga się zagęszcza. I pozostaje gęsta do ostatniej strony. Dawno nie czytałem książki, z której aż tak wylewałby się ciężki klimat beznadziei. I bardzo podoba mi się to, że wydarzenia w "Obłędzie" są spójne z klimatem jaki udało się wytworzyć autorom.
W porównaniu do reszty składowych części powieści nieco słabiej wypadają postacie. Prowadząca śledztwo pani detektyw Jeanette Kihlberg jest dosyć typową silną babką w zdominowanym przez mężczyzn zawodzie. Musi cały czas walczyć o swoje i tego typu motywy. Poza tym jest jednak typowym kulturowym skandynawskim policjantem. Kłopoty rodzinne, kłopoty finansowe, kłopoty z nałogami. Pełen pakiet. Sprawy nie poprawia druga główna bohaterka, Sofia "wstaw-jej-nazwisko". Pomocna dla każdego pani psycholog, której autorzy próbują nadać nieco głębi, ale próby te kompletnie zawodzą. Gdzieś tam jeszcze dodana jest dramatyczna przeszłość, ale również nie daje ona oczekiwanego efektu. W pewien sposób na plus wyróżnia się tytułowa Victoria Bergman. Jej historia jest tak bardzo smutna, że krzywiłem się na widok kolejnych rozdziałów z jej udziałem. Pokładów sadyzmu, którym zostaje poddana Victoria nie umiem ocenić inaczej niż :(.
Postaci drugo- i trzecioplanowe to płotki. Asystent pani detektyw, bałkański patolog czy walnięty prokurator to postacie, które można by opisać jednym zdaniem i tak naprawdę wyczerpie się ich osobowość. Czy to wada? Niby tak, ale nie do końca. Powiedzmy, że nie ujmują oni książce, ale nie stanowią też wartości dodanej.
Nie jest to książka na lekkie czytanko. Książka bardzo zyskuje przy uważnym czytaniu i zwracaniu uwagi na detale. Polecam chociażby dlatego, że sposób prowadzenia narracji jest ciekawym podmuchem świeżości w jednak dość odtwórczym światku skandynawskiej literatury.

Na pierwszy rzut oka "Obłęd" wydaje się kolejnym z wielu skandynawskich kryminałów o dziwacznych morderstwach, smutnych policjantach i psychopatycznych zabójcach. I w pewnym stopniu można uznać, że tak właśnie jest. Niemniej elementów wyróżniających tą powieść z masy skandynawskiego barachła jest od groma.
Najbardziej na plus wyróżnia się narracja. Praktycznie cały czas...

“Obłęd” oraz jego dwie kolejne części miałam pożyczone od mojej mamy, która zachwyca się trylogią. Ja początkowo byłam mocno zaintrygowana, ale nie aż tak zachwycona. Jednak z każdą kolejną stroną napięcie rosło, a ja czułam, że nie mogę się oderwać! Chciałam jak najszybciej dowiedzieć się, kto stoi za sprawą morderstw, jakie dzieciństwo miała jedna z głównych bohaterek i jak daleko sięgają palce możnych, wpływowych ludzi. Przyznaję, że ta powieść to jedna z lepiej skonstruowanych wśród tych, z którymi miałam do czynienia. Może to zasługa tego, że pisało ją dwóch autorów, więc ich myśli były wzajemnie dopełniane, a wyobraźnia podwoiła swoje moce. Faktem jest, że w utworze znajdziemy naprawdę sporo wątków, bohaterów, rozbudowanych portretów psychologicznych i zdarzeń, które aż się proszą o wyjaśnienie. Jak więc zrezygnować z takiej lektury?

Cała recenzja: https://znakomita.com/2020/09/10/obled-38-2020/

“Obłęd” oraz jego dwie kolejne części miałam pożyczone od mojej mamy, która zachwyca się trylogią. Ja początkowo byłam mocno zaintrygowana, ale nie aż tak zachwycona. Jednak z każdą kolejną stroną napięcie rosło, a ja czułam, że nie mogę się oderwać! Chciałam jak najszybciej dowiedzieć się, kto stoi za sprawą morderstw, jakie dzieciństwo miała jedna z głównych bohaterek i...

Mroczna, utrzymana w specyficznym klimacie. Intrygująca na tyle, że chcę przeczytać II część.

Mroczna, utrzymana w specyficznym klimacie. Intrygująca na tyle, że chcę przeczytać II część.