Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„… życie pisze scenariusze lepsze od filmowych. Ale to filmy zostają, nie życie. Filmy, nie kina.” (str.17) Róża prowadzi wypożyczalnie filmów Filmiłości, jedną z ostatnich w mieście. Jej życie, a także życie jej babci, mamy, córki i wnuka kręci się wokół tego, co na ekranie. Każdy z bohaterów odzwierciedla inne pokolenie, inne podejście do kinematografii, każdy wychował się w towarzystwie innego rodzaju filmów. W 1935 babcia oglądała „Dwie Joasie”, w których grała piękna Smosarska, choć mężczyźni zachwycali się nakręconą w Czechosłowacji, dwa lata wcześniej „Ekstazą”, w której doszło do pewnego skandalu. Dziś nikt nie zwróciłby na to uwagi. Mama natomiast chodziła do kina na dramat robotniczo - chłopski „Celuloza”. Róża, która otrzymała swoje imię na cześć rewolucjonistki Róży Luksemburg, w wieku szesnastu lat, zachwyciła się „Jeziorem osobliwości” poszukując w napotykanych mężczyznach podobizny do głównego bohatera. Córka Wanda, a jednocześnie narratorka opowieści, zachwyciła się tańcem Patricka Swayze w „Dirty Dancing”, a jej syn - wnuk Róży, Marlonek, który swoje imię zawdzięcza Marlonowi Brando z „Tramwaju zwanego pożądaniem” - uwielbiał doktor Quinn. Autor prowadzi czytelnika przez historię kina od czasów wojny, czyniąc ją bardzo przystępną dla czytelnika w każdym wieku, aż do czasów współczesnych, w których zapanował „wirus Serialli”. Jednocześnie ubolewa, że „Pięćdziesiąt twarzy Greya” pobiło rekordy frekwencji, a na „Idę” nie poszedł prawie nikt, choć kiedyś na przykład na Kieślowskiego chodziła cała Polska. Jak wyglądała droga filmu z wielkiego ekranu na platformy streamingowe z perspektywy rodziny Róży? Jak zmieniły się - na przestrzeni wielu lat - gusta filmowe? (cd recenzji na fb) https://www.facebook.com/KsiazkaZamiastKwiatka/photos/a.967792129913564/8331349600224410/