Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia uczucia dwojga młodych ludzi. Uczucia, które nigdy nie zostało nazwane.
Bohaterów poznajemy na przestrzeni kilku lat i różnorodnych relacji (głównie toksycznych), w które są uwikłani. Rozumiemy ich pobudki, ale wybory już niekoniecznie. Oboje są nadwrażliwi, pogubieni, rozpaczliwie spragnieni akceptacji i bardzo autentyczni w swoich poszukiwaniach. Ich związek zaś jest jak klosz, jak obrona przed światem.

To proza wnikliwa, szczegółowa, dość intymna. Mało tu dialogów, całość opiera się na niewypowiedzianych słowach, niewykonanych gestach i nienazwanych emocjach. Ale to też proza chłodna, stawiająca czytelnika w roli obserwatora, a nie uczestnika wydarzeń. Zresztą niewiele w tej powieści się dzieje, nie ma zwrotów akcji, nie ma finału. Taka narracja najlepiej oddaje bieg życia bohaterów (i czytelnika, przy okazji).

Obiektywnie rzecz biorąc, to jest dobra literatura, porusza i zostaje w głowie na długo po skończeniu książki. Ale czy mi się podobała? Nie wiem. Jak dla mnie, ta historia jest za zimna. Za dużo w niej dystansu i niedopowiedzeń. A bohaterowie są zbyt ulegli i bezwolni, by można im było kibicować czy współczuć lub choćby tylko polubić.

Historia uczucia dwojga młodych ludzi. Uczucia, które nigdy nie zostało nazwane.
Bohaterów poznajemy na przestrzeni kilku lat i różnorodnych relacji (głównie toksycznych), w które są uwikłani. Rozumiemy ich pobudki, ale wybory już niekoniecznie. Oboje są nadwrażliwi, pogubieni, rozpaczliwie spragnieni akceptacji i bardzo autentyczni w swoich poszukiwaniach. Ich związek zaś...