Mam mieszane uczucia, bo nie ukrywając, gdyby ta książka byłaby z trzy razy krótsza, ale dużo bardziej merytoryczna - byłaby lepsza.

2/3 książki jest o podaniach i legendach, streszcza i analizując je (tak do XIX wieku),brzmi to w porządku, nie? Tylko szkoda, że większość tekstu to po prostu streszczenie ustroju danego państwa, albo że region słynie z ładnych widoków, albo dany władca był taki albo taki iii... Jest to tak bardzo "wikipedia, kopiuj, wklej" w dodatku nie na temat - gdyż wprowadzenie do mitu i tak obejmuje nowe szybkie streszczenie i późnej omówienie dlaczego tak wyglądał - nie ma to sensu. I tylko szarga nerwy.

Ostania 1/3 książki - XIX i XX wiek jest w końcu dobrze zrobiona. Serio, przyjemnie mi się czytało analiz i nawet jak pojawiła się "wikipedia moment" to był tak mały i nie istoty, że nawet nie drażnił. W dodatku wtedy czuć wiedzę autora i jego obycie w temacie. Dla tych ostatnich kilku stron nie żałuję, że udało mi się to przeczytać.

I tylko dla nich oraz pięknych ilustracji ta książka z krytycznego dna urosła do miana znośnej ✨

Mam mieszane uczucia, bo nie ukrywając, gdyby ta książka byłaby z trzy razy krótsza, ale dużo bardziej merytoryczna - byłaby lepsza.

2/3 książki jest o podaniach i legendach, streszcza i analizując je (tak do XIX wieku),brzmi to w porządku, nie? Tylko szkoda, że większość tekstu to po prostu streszczenie ustroju danego państwa, albo że region słynie z ładnych widoków,...

Tło historyczne przedstawiane w trudno strawny sposób...

Tło historyczne przedstawiane w trudno strawny sposób...

Książka jest świetnym zbiorem odnośników do odpowiednich źródeł, jednak natłok historycznych faktów oraz wszelkich powieści i materiałów pisanych wręcz przytłacza, i przykłady wilkołactwa schodzą na drugi plan.

Książka jest świetnym zbiorem odnośników do odpowiednich źródeł, jednak natłok historycznych faktów oraz wszelkich powieści i materiałów pisanych wręcz przytłacza, i przykłady wilkołactwa schodzą na drugi plan.

Całkiem przyjemnie się jej słuchało, chociaż czuję, że autor o wiele bardziej skupiał się na zarysowaniu tła historycznego albo opisywaniu zabytków z miejsca, gdzie wilkołak się pojawił, niż na faktycznych opisach przypadków wilkołactwa. A wstawki o ocenianiu gry aktorskiej albo zdjęć w horrorach o wilkołakach to już w ogóle nie były potrzebne.
Brakowało mi przedstawienia teorii o Zwierzęciu Giewodańskim będącym hieną, tym bardziej, że autor wymienił jakiś nowy gatunek wilka, dziwne i trochę niezrozumiałe dla mnie było też połączenie chorób psychicznych lwów i wilków z obecnością u nich grzywy. Także podejście do mylenia słów określających sexworkerkę i wilczycę było inne niż zazwyczaj spotykałam (raczej dziećmi prędzej zajmie się ta pierwsza, zaś ród królewski będzie wolał mieć w rodzinie tę drugą niż na odwrót).
Sam pomysł zrobienia z książki historycznej audiobooka jest nieco kuriozalny i choć z jednej strony bardzo się cieszę, bo mogłam sobie przesłuchać w ramach abonamentu, to wyszukanie większej ilości informacji o danym przypadku było bardzo trudne, bo myliłam się przy przepisywaniu ze słuchu nazw własnych, a też żeby zrobić jakiekolwiek przypisy albo sięgnąć do wymienionych źródeł to i tak muszę sięgnąć po papierową wersję albo e-booka.
przy okazji zapraszam na bookstagrama: instagram.com/zlyznajek

Całkiem przyjemnie się jej słuchało, chociaż czuję, że autor o wiele bardziej skupiał się na zarysowaniu tła historycznego albo opisywaniu zabytków z miejsca, gdzie wilkołak się pojawił, niż na faktycznych opisach przypadków wilkołactwa. A wstawki o ocenianiu gry aktorskiej albo zdjęć w horrorach o wilkołakach to już w ogóle nie były potrzebne.
Brakowało mi przedstawienia...

Była to pierwsza książka, którą przeczytałem, a właściwie przesłuchałem z tzw. "czarnej trylogii" i byłem pod wielkim wrażeniem zebranego przez autora materiału. Narracja jest ciekawa, chociaż zarys historyczny każdej opowieści wydaje się stosunkowo długi względem omówienia historii właściwej wilka lub wilkołaka.
Styl jednak przypadł mi do gustu i z chęcią sięgnąłem po część pierwszą.

Była to pierwsza książka, którą przeczytałem, a właściwie przesłuchałem z tzw. "czarnej trylogii" i byłem pod wielkim wrażeniem zebranego przez autora materiału. Narracja jest ciekawa, chociaż zarys historyczny każdej opowieści wydaje się stosunkowo długi względem omówienia historii właściwej wilka lub wilkołaka.
Styl jednak przypadł mi do gustu i z chęcią sięgnąłem po...

O treści książki napisano już tutaj wiele. Dlatego, z perspektywy historyka, przedstawię wady i zalety.

Z zalet na pewno warto wymienić gruntowne przygotowanie warsztatowe autora. Ma pojęcie zarówno na temat historii, jak i kultury danych regionów w Europie. Godny podziwu jest też opis ponad 50 przypadków wilkołactwo w Europie, ale.....

Ponad 60% z nich zostało opisanych w jednej publikacji, z której korzystał autor. Wygląda to trochę jak tłumaczenie obcojęzycznego dzieła i oprawianie go w przystępniejszy język. Trochę słaby zabieg. W ogóle bibliografia autora jest bardzo uboga - oprócz kilku dzieł narracyjnych i syntez epokowych niewiele tam znajdziemy, właśnie z powodu wymienionego powyżej. Encyklopedyczność narracji została już w recenzjach wiele razy wspomniana, ale chciałbym też zaznaczyć rozdarcie autora między historią, a etnologią. W jednej chwili autor przedstawia realne dzieje, żeby zaraz potem opowiadać legendę lub mit bez wyraźnego zaznaczenia. Oczywiście wprawny czytelnik to widzi, ale jest to dość poważny błąd dla historyka, jak i etnologa - należy wybrać jedną ścieżkę. W końcu też szkoda, że autor trochę za bardzo skupił się na świecie anglosaskim (Wielka Brytania, Francja) pozostawiając na uboczu równie opasłą w wilki kulturę słowiańską i bałkańską (z pewnością przyczyną znowu jest uboga bibliografia).

O treści książki napisano już tutaj wiele. Dlatego, z perspektywy historyka, przedstawię wady i zalety.

Z zalet na pewno warto wymienić gruntowne przygotowanie warsztatowe autora. Ma pojęcie zarówno na temat historii, jak i kultury danych regionów w Europie. Godny podziwu jest też opis ponad 50 przypadków wilkołactwo w Europie, ale.....

Ponad 60% z nich zostało opisanych...

Historyczny i terytorialny przekrój tego, co o wilkach – a przede wszystkich wilkołakach jest ludzkości wiadome.

Od starożytnych podań, przez średniowieczne legendy, literaturę czasów nowożytnych i zeznania świadków epoki, aż po początki popkultury XX wieku. Autor szczegółowo charakteryzuje podejście do tego zagadnienia w różnym czasie; odwołuje się do historycznych źródeł, szuka pierwowzorów obecnego w kulturze fenomenu wilkołactwa. Przedstawione zostają różne ujęcia nie tylko samej transformacji człowieka w zwierzę, ale też powodów takiego stanu. Obecna kultura najczęściej upatruje w wilkołactwie nadprzyrodzonej mocy, którą człowiek posiadł lub został nią obciążony jako przekleństwem. Bartłomiej Grzegorz Sala pokazuje, że historia zna o wiele więcej wyjaśnień takiego stanu rzeczy – w likantropii doszukiwano się m.in. kary za grzechy, następstwa paktu z siłami zła czy praktyk magicznych lub źródła mocy, którą człowiek sam stara się pozyskać.
Książka jest obszernym kompendium wiedzy, napisanym przystępnie. Na pewno nie rozczaruje pod względem bogactwa treści.

Historyczny i terytorialny przekrój tego, co o wilkach – a przede wszystkich wilkołakach jest ludzkości wiadome.

Od starożytnych podań, przez średniowieczne legendy, literaturę czasów nowożytnych i zeznania świadków epoki, aż po początki popkultury XX wieku. Autor szczegółowo charakteryzuje podejście do tego zagadnienia w różnym czasie; odwołuje się do historycznych...

Podobny koncept co w "W górach przeklętych" jednak bardziej rozbudowany rys historyczny oraz geograficzny mi osobiście bardziej przypadł do gustu. Dodatkowym atutem tej książki jest to że troszkę obala mity na temat wilków i obrazuje zły i wyolbrzymiony wpływ tych pożytecznych zwierząt na ludzi i ich dzieje na przestrzeni wieków. Co do wilkołaków to tutaj już mamy całą plejadę europejskich przypadków! Minusem moim zdaniem jest znów wciąganie postaci z filmów również współczesnych, co mi osobiście do końca nie przypasiło ale wziąłem to jako ciekawostkę.

Podobny koncept co w "W górach przeklętych" jednak bardziej rozbudowany rys historyczny oraz geograficzny mi osobiście bardziej przypadł do gustu. Dodatkowym atutem tej książki jest to że troszkę obala mity na temat wilków i obrazuje zły i wyolbrzymiony wpływ tych pożytecznych zwierząt na ludzi i ich dzieje na przestrzeni wieków. Co do wilkołaków to tutaj już mamy całą...

Moim zdaniem pozycja nieco mniej ciekawa, niż ta o wampirach. To, co w tamtej stanowiło duży atut - ciekawy rys historyczny i opis miejsc powiązanych z postaciami, tutaj zbytnio przeważa, czasem nużąc. Niemniej, same opowieści historyczne, mitologiczne czy te związane z kreacjami literackimi i filmowymi ciekawią. Autor wykonał znaczną pracę, by przedstawić motywy wilkołacze na przestrzeni dziejów w różnych miejscach Europy. Może być to świetny materiał źródłowy, podbudowany bibliografią dla wielbicieli wilkołaków.

Moim zdaniem pozycja nieco mniej ciekawa, niż ta o wampirach. To, co w tamtej stanowiło duży atut - ciekawy rys historyczny i opis miejsc powiązanych z postaciami, tutaj zbytnio przeważa, czasem nużąc. Niemniej, same opowieści historyczne, mitologiczne czy te związane z kreacjami literackimi i filmowymi ciekawią. Autor wykonał znaczną pracę, by przedstawić motywy wilkołacze...

Jako typowa kociara i tak zawsze uważałam że wilki obok ryśa to jedno z najpiękniejszych i najciekawszych zwierząt europy . Europejskie koty nie rozbudziły tak wyobraźni jak Wilki.Tym wyobrażeniom mitom ilegendą poświęcona jest ta pozycja. Autor nie zapomina o tym że wilkołak zajął należne miejsce w popkulturze.
Brak mi tylko jednego opowieści ,legend o wilkach pochodzących z Karpatów. Czyżby mieszkańcy tych ziem nie demonizaowli tego drapieżnika. Pewnie na niektórych terenach pogranicza i karpat wschodnich napad watachy na stado to ulga. W końcu to zwierz którego da się przepędzić. To nie tołhajowie,Wołosi tatarzy orda czy szlacheccy watażkowie. Nikt nie bedzie palił wsi rabował resztek majątku. Kilka opowieśći to za mało. Za to Mieszkańcy dzisiejszej Francji całe stulecia mieli na ich punkcie.

Jako typowa kociara i tak zawsze uważałam że wilki obok ryśa to jedno z najpiękniejszych i najciekawszych zwierząt europy . Europejskie koty nie rozbudziły tak wyobraźni jak Wilki.Tym wyobrażeniom mitom ilegendą poświęcona jest ta pozycja. Autor nie zapomina o tym że wilkołak zajął należne miejsce w popkulturze.
Brak mi tylko jednego opowieści ,legend o wilkach...