W drugim tomie zostajemy przedstawieni nowym motywom fantastycznym, nowym zagadkom, nowym postaciom, a nawet innej lokalizacji na jakiś czas. Rose staje przed niekonwencjonalnymi wyborami sercowymi, świeżymi odkryciami, musi podjąć pewne decyzje, ale także stawić czoła pewnym lękom… Nowym lękom, których wcześniej nie miała.

Jeśli czytaliście już pierwszy tom to wiecie, że Rose jest nieustraszoną, burzliwą, brawurową, sarkastyczną i dumną postacią, ale tutaj przechodzi przemianę, zostaje wystawiona na próbę, rozwija się jej lekkomyślna osobowość. A w tle mamy więcej konfliktów sercowych z Dymitrem oraz Lissę i Christiana, morderstwa, tajemnice i dynamiczną akcję!

W drugim tomie zostajemy przedstawieni nowym motywom fantastycznym, nowym zagadkom, nowym postaciom, a nawet innej lokalizacji na jakiś czas. Rose staje przed niekonwencjonalnymi wyborami sercowymi, świeżymi odkryciami, musi podjąć pewne decyzje, ale także stawić czoła pewnym lękom… Nowym lękom, których wcześniej nie miała.

Jeśli czytaliście już pierwszy tom to wiecie, że...

"Akademia Wampirów" - seria autorstwa Richelle Mead, którą pokochałam całym sercem. Pierwszy tom przeczytałam bardzo szybko i zniecierpliwiona czekałam na kontynuację. Muszę przyznać, że drugi tom "Akademia Wampirów. W szponach mrozu" pochłonęłam jeszcze szybciej. Nie mogłam oderwać się od tej historii! Krótko przypominając fabułę: jest to historia o przyjaciółkach Rose i Liss, gdzie Liss — to księżniczka, która jest wampirem, a Rose jest jej strażniczką — dampirem, czyli półczwowiek półwampir. Znajdziemy tutaj też jeszcze jeden rodzaj wampirów, tak zwanych stygów , które żywią się krwią wampirów i uważani są za bardzo niebezpiecznych martwych istot. To największe zagrożenie, przed którym dampiry chronią swoich przełożonych. Cała akcja odbywa się na terenie Akademii wampirów, miejscem, gdzie dorastają i uczą się wampiry i dampiry. Jest to miejsce przepełnione intryg, plotek i zagadek, jak to w każdej normalnej szkole-internacie. W pierwszym tomie poznaliśmy Dymitra, októrym będzie jeszcze więcej ciekawych informacji. Pojawią się też nowi bohaterowie i zagadkowe zabójstwa. Drugi tom moim zdaniem jest nieco mroczniejszy i jeszcze więcej intryg miłosnych! Koniec książki jest so cute ( mam na myśli ostatni dialog),w opowieśći były też momenty na których ledwo powstrzymywałam łzy. Na podstawie książek jest serial, ale szczerze powiem, że mi bardzo nie przypadł do gustu, bo książka jest o wiele lepsza. Dlatego radzę przeczytać i dopiero obejrzeć serial. W tej serii wampiry pokazane w trochę innej odsłonie, bo nieukrywajmy, ale większość młodzieżowych książek o wampirach przypomina "Zmierzch" lub "Pamiętniki wampirów". Jest to świetny przykład młodzieżowej literatury, który mega polecam przeczytać w wieku 15-16 lat. Moja osobista ocena drugiego tomu to 7/10, bo pierwsza książka mi się spodobała bardziej. W drugiej mamy sporo przypomnień fabuły pierwszego tomu i oczywiście jest to uzasadnione, ale mnie to trochę irytowało, bo czytałam tom 1 dosłownie 2 miesiące temu i wszytko pamiętam. Bardzo polecam do przeczytania:)

"Akademia Wampirów" - seria autorstwa Richelle Mead, którą pokochałam całym sercem. Pierwszy tom przeczytałam bardzo szybko i zniecierpliwiona czekałam na kontynuację. Muszę przyznać, że drugi tom "Akademia Wampirów. W szponach mrozu" pochłonęłam jeszcze szybciej. Nie mogłam oderwać się od tej historii! Krótko przypominając fabułę: jest to historia o przyjaciółkach Rose i...

"Akademia wampirów" to seria ogromnie bliska mojemu sercu, ponieważ po raz pierwszy zetknęłam się z nią ponad dziesięć lat temu, a więc za czasów ówczesnych gimnazjów. Świat dampirów, morojów i strzyg zauroczył mnie do tego stopnia, że całą serię (sześć tomów) czytałam po kilka razy. A potem o wampirach zrobiło się cicho, a ja dorosłam (a przynajmniej postarzałam się :P). Kiedy w tym roku Poradnia K postanowiła wznowić Akademię wampirów w kompletnie nowej odsłonie (okładki),oczywiście, nie mogłam przejść obojętnie. A po ponad dekadzie powrót do ukochanych bohaterów brzmi jak marzenie.

W styczniu premierę miał pierwszy tom, a w czerwcu drugi, czyli "W szponach mrozu", o którym chciałabym teraz co nieco opowiedzieć.

Fabularnie czytelnik śledzi wydarzenia z perspektywy Rose Hathaway, czyli dampirzycy uwielbiającej potyczki słowne i niedającej sobie w kaszę dmuchać. Dziewczyna pod okiem wyjątkowo przystojnego Dymitra szkoli się na strażniczkę Lissy Dragomir, księżniczki oraz najlepszej przyjaciółki. Treningi przebiegają płynnie, choć w głowie Rose panuje istna zawierucha - zauroczenie w nauczycielu nie należy do rzeczy zalecanych uczennicy.

W "W szponach mrozu" Rose na własnej skórze doświadcza brutalności świata realnego. Zaczyna rozumieć powagę sytuacji oraz niebezpieczeństwo, w jakim znalazł się wampirzy świat. Strzygi bezczelnie atakują kolejnych morojów, zabijając ich bez mrugnięcia okiem. Strażnicy (dampiry) nie wyrabiają z ilością zadań. A co w tym czasie robią moroje? Debatują i się kłócą...

Czy Rose udowodni sobie i innym, że dojrzała na tyle, by otrzymać własny srebrny sztylet? Kim jest tajemniczy moroj z królewskiej rodziny - Adrian Iwaszkow? A Dymitr zaakceptuje zaloty dawnej przyjaciółki?

W drugim tomie "Akademii wampirów" Richelle Mead stawia na wartką akcję oraz na emocjonalne, miłosne uniesienia u swoich bohaterów. Podczas czytania miałam wrażenie, jakbym siedziała w pierwszym wagoniku rollercoastera - nagminnie czułam niepokój, niezdrową satysfakcję oraz przeogromne szczęście, że znów wkroczyłam do tego niebezpiecznego, zachwycającego i odurzającego świata.

W "W szponach mrozu" czytelnik lepiej poznaje antagonistów, czyli strzygi, dzięki czemu te krwiożerce bestie stają się bardziej realne. Dość obrazowo przedstawiono ich zachowania, przemianę czy główną motywację. Oraz sposób ich zabijania, czego nieprzerwanie uczy się Rose.

Richelle Mead w tej części otwiera wiele nowych wątków, co skutecznie wzbudza zainteresowanie, i tylko kilka z nich kończy, dzięki czemu aktualnie marzę wyłącznie o kolejnej części. Zwłaszcza po tak angażującym, dynamicznym i przepełnionym akcją zakończeniu. Ogromnie podobało mi się też wprowadzenie do książki świeżego, tajemniczego bohatera - Adriana Iwaszkowa. Autorka rzuca o chłopaku zaledwie strzępek informacji, których odkrywanie wzbudza wręcz chorą rozkosz, szczególnie podczas jego rozmów z Rose.

Oprócz niebezpiecznej, chwytającej fabuły czytelnik doświadcza również całej palety uczuć, śledząc relację między Rose a Dymitrem. Ta zakazana relacja uczeń-trener przyprawia czasami o zawał. Powiem szczerze, że jeszcze nigdy chyba nie kibicowałam żadnej książkowej parze tak bardzo jak właśnie im. Ich rozmowy, treningi czy zachowania względem siebie to coś, czego nawet do końca nie potrafię opisać, bo aż brakuje słów.

Mam nadzieję, że udało mi się przekonać was do sięgnięcia po cykl "Akademię wampirów". Zupełnie nie rozumiem, czemu tak świetna, wciągająca i chwytająca za serce książka posiada aż tak mało adoratorów. Liczę, że to zmienię. :) A tak naprawdę to co zabrania wam sięgnąć po "W szponach mrozu"? Wartka akcja? Cudownie poprowadzona relacja między głównymi bohaterami? Zakazana miłość? Przyjaźń, za którą można się pokroić? Multum zabawnych sytuacji? A może intrygujące postacie z krwi i kości? Nie dajcie się bardziej przekonywać, tylko przeczytajcie!
*ocena może i zawyżona, trudno, ale dla mnie ta seria to zawsze będzie 10/10 :)

"Akademia wampirów" to seria ogromnie bliska mojemu sercu, ponieważ po raz pierwszy zetknęłam się z nią ponad dziesięć lat temu, a więc za czasów ówczesnych gimnazjów. Świat dampirów, morojów i strzyg zauroczył mnie do tego stopnia, że całą serię (sześć tomów) czytałam po kilka razy. A potem o wampirach zrobiło się cicho, a ja dorosłam (a przynajmniej postarzałam się :P)....

"W szponach mrozu" – Zamarznięte Serce, Niespokojne Umysły

Richelle Mead, znana z intrygujących światów i emocjonalnych konfliktów w swoich powieściach, kontynuuje swoją literacką podróż w "W szponach mrozu". Autorce nie brakuje umiejętności budowania intrygujących sytuacji, lecz tym razem nie wszyscy bohaterowie trzymają równy krok z jej ambicjami.

Rose Hathaway, główna bohaterka, jest żywiołową mieszanką emocji, młodzieńczego uporu i nieodpartego zaangażowania. Jej miłość do niewłaściwego mężczyzny i relacja z przyjaciółką ukazują wewnętrzne konflikty typowe dla dojrzewającej młodzieży.

W miarę jak akcja przenosi się do luksusowego kurortu narciarskiego, tajemnice zaczynają wychodzić na wierzch, tworząc intrygującą sieć związków między postaciami. Mead poszerza horyzonty uniwersum swojej powieści, wprowadzając nowych nauczycieli i potencjalnych sojuszników. Jednakże, mimo że istnieje wiele zagadek, ich rozwinięcie pozostaje powierzchowne.

Autorka stawia bohaterów w obliczu nowych zagrożeń, ale niestety tempo akcji nie zawsze nadąża za rosnącym napięciem. Chociaż zamarznięte krajobrazy stanowią malownicze tło, to czasami brakuje dynamiki, która mogłaby jeszcze bardziej wciągnąć czytelnika.

Richelle Mead jest znana ze zdolności tworzenia złożonych postaci i prowadzenia ich przez emocjonalne wzloty i upadki. Niemniej jednak, "W szponach mrozu" może nie być jej najmocniejszym dziełem. Chociaż wciąż oferuje oryginalny świat i obiecuje emocjonujące zwroty akcji, to realizacja nie zawsze dorównuje oczekiwaniom.

"W szponach mrozu" to kontynuacja pełna obiecujących wątków i potencjału, jednak potrzebuje bardziej zdecydowanego tempa i głębszej analizy emocji bohaterów, by osiągnąć pełnię swojego literackiego zamysłu.

Ocena: 4/10

"W szponach mrozu" – Zamarznięte Serce, Niespokojne Umysły

Richelle Mead, znana z intrygujących światów i emocjonalnych konfliktów w swoich powieściach, kontynuuje swoją literacką podróż w "W szponach mrozu". Autorce nie brakuje umiejętności budowania intrygujących sytuacji, lecz tym razem nie wszyscy bohaterowie trzymają równy krok z jej ambicjami.

Rose Hathaway, główna...

Nadal dość lekko się czyta, chociaż zaczyna drażnić główna bohaterka, która jest zwyczajnie kreowana na głupią.
Jednocześnie trochę przeraża fakt, że gdy na świecie trup sieje się gęsto, to nasi bohaterowie szusują po stokach na nartach i flirtują. Fabuła skupia się na nastoletnich problemach, zamiast choćby wypośrodkować problemy w poważniejszymi zagadnieniami.
Do tego wątek Rose – Dmitrij jest naciągany do granic możliwości.

Nadal dość lekko się czyta, chociaż zaczyna drażnić główna bohaterka, która jest zwyczajnie kreowana na głupią.
Jednocześnie trochę przeraża fakt, że gdy na świecie trup sieje się gęsto, to nasi bohaterowie szusują po stokach na nartach i flirtują. Fabuła skupia się na nastoletnich problemach, zamiast choćby wypośrodkować problemy w poważniejszymi zagadnieniami.
Do tego...

Ten tom przypadł mi do g o wiele bardziej niż poprzedni. Więcej się dzieje, bohaterowie rozwijają się.
Strzygi robią się coraz odważniejsze, groźniejsze, podczas gdy wampiry spierają się między sobą i uciekają przed odpowiedzialnością oraz walką. Giną członkowie kolejnych rodzin królewskich. Na skutek tego, wychowankowie Akademii zostają przeniesieni do zimowego kurortu dla arystokracji. A co u naszych bohaterek? Lissa bryluje w towarzystwie a tabletki blokują jej moce. No i oczywiście cieszy się miłością Christiana. Sytuacja Rose jest trochę bardziej skomplikowana. Ona kocha Dymitra, ją kocha Mason, do tego pojawia się jej matka, która jest równie nieznośna jak córka.
Ogólnie fajnie mi się czytało. Cieszę się, że bohaterowie rozwijają się, tylko szkoda, że niektóre ich decyzję przynoszą koszmarne skutki. Mimo że już było kilka podobnych serii to jednak jest na razie ciekawie.

Ten tom przypadł mi do g o wiele bardziej niż poprzedni. Więcej się dzieje, bohaterowie rozwijają się.
Strzygi robią się coraz odważniejsze, groźniejsze, podczas gdy wampiry spierają się między sobą i uciekają przed odpowiedzialnością oraz walką. Giną członkowie kolejnych rodzin królewskich. Na skutek tego, wychowankowie Akademii zostają przeniesieni do zimowego ...

Część II zdecydowanie lepsza od pierwszej :)

Część II zdecydowanie lepsza od pierwszej :)

Właśnie odświeżyłam sobie część drugą. Wspominałam już, że bardzo lubię serie? (Jedyne co mnie w nich denerwuje, to przydługie prologi streszczające tom wcześniejszy. Po co to komu?)
Rose w stosunku do poprzedniej książki zaliczyła pewną przemianę – trochę na lepsze, trochę na gorsze. I mimo że ogólnie bardziej ją lubię niż nie, trochę wkurzałam się, kiedy zachowywała się nieodpowiedzialnie albo jak dziecko (starałam się usprawiedliwiać część z tych akcji jej młodym wiekiem, ale nie wszystko można wybaczyć). Odniosłam wrażenie, że autorka chciałaby, żebyśmy widzieli, że nauczyła się więcej niż w rzeczywistości, ale z drugiej strony czasem głupie ruchy Rose były dla niej wygodne fabularnie.
Z kolei Lissa odkryła w sobie pewną niezależność (bardzo dobrze, tak trzymać 💛),ale to jej ciągłe migdalenie się z Christianem przyprawia o mdłości. Niefajne jest też to, że ignoruje potrzeby Rose, chociaż są podobno tak dobrymi przyjaciółkami. Oczywiście ta druga też mogłaby zasygnalizować, że potrzebuje rozmowy, ale jednak jakoś tak wszystko stoi w miejscu na tej płaszczyźnie.
Dymitra coś mało w tej części i mimo całej sympatii do niego… ideologia zen nie zawsze się sprawdza. Niektórych zachowań nie da się ot tak usprawiedliwić i mimo dobrych chęci czasami nie da się osiągnąć pokoju. Poza tym razi mnie trochę jego niekonsekwencja w relacji z Rose (niby zdaje sobie sprawę, że to na nim ciąży odpowiedzialność, ale od czasu do czasu jednak pozwala sobie na za dużo).
Chyba popadam w moralizatorstwo, dlatego lepiej pomówmy o Adrianie. Ciągle pamiętam, jak po raz pierwszy czytałam serię jako nastolatka i bardziej lubiłam Dymitra, teraz totalnie mi się przestawiło. Do tego stopnia, że ogarniała mnie ekscytacja za każdym razem, kiedy Adrian się pojawiał 🌺. ✨ Absolutna cudowność ✨.
Ogólnie postacie wydają mi się bardziej żywe (zwłaszcza, kiedy chodzi o tło) niż w pierwszym tomie, ale znowu… przeszkadza brak rozmów albo wręcz fałsz i manipulacje. Bo zachowanie Rose w stosunku do Masona (sympatyczny chłopak, ale ma ptasi móżdżek) było naprawdę okropne. Jak można kogoś z takim wyrachowaniem wykorzystywać?
I jak bohaterów mogę pochwalić, a nawet nagrodzić ogromnym serduchem (oto ono: 🤍),tak fabuła stoi gorzej niż wcześniej. W zasadzie całość wydaje się zapychaczem / bonusowym tomem do serii, który opowiada o kilku tygodniach zimy. No nie podoba mi się to, praktycznie nie ruszyliśmy się z miejsca! Poza tym ciągle brakuje mi opisów nauki w tej bądź co bądź SZKOLE (można by nimi zastąpić przydługie peany na temat wystrzałowego kurortu).

Właśnie odświeżyłam sobie część drugą. Wspominałam już, że bardzo lubię serie? (Jedyne co mnie w nich denerwuje, to przydługie prologi streszczające tom wcześniejszy. Po co to komu?)
Rose w stosunku do poprzedniej książki zaliczyła pewną przemianę – trochę na lepsze, trochę na gorsze. I mimo że ogólnie bardziej ją lubię niż nie, trochę wkurzałam się, kiedy zachowywała się...

Nie muszę chyba pisać, że "Akademia wampirów" to jedna z pierwszych serii fantasy, jakie czytałam jeszcze za czasów biblioteki, którą niegdyś odwiedzałam regularnie. Z tego co pamiętam to była to pierwsza seria o wampirach, którą przeczytałam w całości jedna po drugiej. Była to też pierwsza seria, którą przeczytałam w sumie ponad cztery razy!

Dampiry, Moroje i Strzygi, czyli świat pełen niebezpieczeństwa, magii żywiołów i krwi, która łączy wszystkie wcześniej wymienione stworzenia. Dampiry są świetne w walce i mają za zadanie chronić Morojów przed Strzygami, które wybrały nieśmiertelne życie pełne okrucieństwa i żądzy krwi.

W pierwszym tomie poznaliśmy Rose i Lissę, które połączone są niezwykle silną więzią telepatyczną. Nie tylko łączy ich przyjaźń, ale też pocałunek cienia, który pojawił się, kiedy Lissa uratowała Rose z objęć śmierci. W Akademii Świętego Władymira panuje nerwowa atmosfera. Strzygi zrobiły się bardziej zuchwałe i coraz częściej atakują rodziny królewskie. Cała społeczność jest zagrożona.

W tej części gołym okiem można dostrzec zmiany jakie zachodzą w głównych bohaterach powieści. Rose stała się bardziej dojrzałą i odpowiedzialną opiekunką. Chociaż w dalszym ciągu kocha się w swoim mentorze, nie skupia się tylko i wyłącznie na tej relacji. Wielokrotnie pokazuje swoją wolę walki i odwagę, którą wykorzystuje w walce na śmierć i życie.

Ta część to istny rollercoaster emocji i bardzo skomplikowane relacje pomiędzy bohaterami. Jak to jest, że kocha się osobę, która nie odwzajemnia naszych uczuć? Jak to jest spotkać po latach swoją matkę i walczyć z nią w ramię w ramię?

Fabuła pełna niebezpieczeństw, przygód i nastoletniego życia z dala od oczu zwykłych ludzi. Lekki styl pisania autorki, który pokochałam już kilka lat temu! Mam nadzieję, że kiedyś powstanie godna ekranizacja tej historii, bo do tej pory wszystkie zawodzą...

Polecam! Dymitr wciąż jest moim książkowym mężem!

Nie muszę chyba pisać, że "Akademia wampirów" to jedna z pierwszych serii fantasy, jakie czytałam jeszcze za czasów biblioteki, którą niegdyś odwiedzałam regularnie. Z tego co pamiętam to była to pierwsza seria o wampirach, którą przeczytałam w całości jedna po drugiej. Była to też pierwsza seria, którą przeczytałam w sumie ponad cztery razy!

Dampiry, Moroje i Strzygi,...

Richelle Mead to uznana autorka, która sławę zawdzięcza wielu seriom i powieściom skierowanym dla czytelników wszelkiego wieku oraz upodobań gatunkowych. Wszystko zaczęło się jednak, kiedy wielbicielce greckiej mitologii oraz kawy udało się przedstawić światu Akademię Świętego Vladimira. Cykl "Akademia Wampirów" został doceniony na całym świecie, a nieśmiertelność tej historii dowodzą liczne nowe edycje oraz ekranizacje.

Całość traktuje o dwóch wampirzycach, studentkach wspomnianej Akademii. Lissa to wampir czystej krwi, a szlacheckie pochodzenie czyni ją swego rodzaju księżniczką. Prowadząca narrację Rose jest zaś jej strażniczką oraz najlepszą przyjaciółką, a do tego dhampirem, pół-człowiekiem. Więź łącząca dziewczyny objawia się nie tylko szczerą zażyłością, ale i rozmaitymi nadnaturalnymi zdolnościami. Po ucieczce z, a następnie powrocie do szkoły, obie bohaterki zostają wplątane w niebezpieczną grę, której stawką jest życie. Czekają na nie również miłosne problemy, gdy Lissa zaczyna spędzać czas ze szkolnym wyrzutkiem, Rose zaś otrzymuje nowego trenera walki.

W drugim tomie serii, "W szponach mrozu", zagrożenie ze strony Strzyg sprawia, że uczniowie zostają przekierowani do kurortu narciarskiego. Rose nie będzie jednak miała głowy do odpoczynku. Nie dość, że Lissa jest na stałym celowniku wroga, atak Strzyg sprowadza również matkę Rose do Akademii. Relacja córki z rodzicielką nie należy do dobrych. Podobnie mają się również jej sprawy sercowe. Dymitr zdaje się nie odwzajemniać jej uczuć, z kolei Mason daje o swoich jasno do zrozumienia. Na horyzoncie pojawia się też kolejny mężczyzna.

Pisarka podkręciła wątki uczuciowe. Choć nie zabrakło napięcia, walk oraz niebezpieczeństw, pierwsze skrzypce grają tu relacje, są one jednak tak świetnie naszkicowane i zgłębione do perfekcji, że nie robi się mdło. Pozwalają też na wprowadzenie postaci, która bez wątpienia stanie się ulubioną czytelników. Trzeba jednak przyznać, że w przypadku "Akademii Wampirów" wszyscy bohaterowie są niezwykle interesujący i stanowią największy plus tych książek.

Styl autorki pozostaje lekki, opisy wciągają i od lektury jest się trudno oderwać. Bardzo udanym pomysłem okazała się zmiana miejsca akcji, choć Akademia Vladimira nie nudzi i ma jeszcze wiele do zaoferowania, zimowy krajobraz nadał tomowi własny charakter oraz atmosferę.

"W szponach mrozu" dostarcza czytelnikowi tyle samo, jeśli nie więcej, wrażeń i rozrywki co poprzednia powieść z serii. Osobiście nie mogę doczekać się już trzeciego tomu.

https://bezrozbezliscikow.blogspot.com/2023/07/akademia-wampirow-tom-2-w-szponach.html

Richelle Mead to uznana autorka, która sławę zawdzięcza wielu seriom i powieściom skierowanym dla czytelników wszelkiego wieku oraz upodobań gatunkowych. Wszystko zaczęło się jednak, kiedy wielbicielce greckiej mitologii oraz kawy udało się przedstawić światu Akademię Świętego Vladimira. Cykl "Akademia Wampirów" został doceniony na całym świecie, a nieśmiertelność tej...