Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pamiętaj, przeżyją tylko ci, którzy będą walczyć"

Drugi tom sagi o rodzinie Winnych spełnił moje oczekiwania i zaintrygował mnie jeszcze bardziej niż poprzedni tom. Akcja powieści rozpoczyna się od wydarzeń, na których zakończyła się pierwsza część, czyli od 1.09.1939r., dalej wątki bohaterów rozwijają się przez okres II wojny światowej i dalej przez okres powojenny aż po rok 1968. Losy bohaterów krzyżują się już nie tylko w Brwinowie, ale też w Warszawie, opisując wojenną rzeczywistość, a także nie brak opisów losów dalszych krewnych, którzy walczyli na frontach w kraju i zagranicą, a po wojnie ich emigrację do Francji i USA. Te wydarzenia zostały bardzo realistycznie przedstawione i wplecione w codzienne życie bohaterów i nowych postaci. Zaś elementem spajającym poszczególne wątki jest nadal rodzina - to ona jest wartością scalającą, pozwalającą przeżyć najtrudniejsze chwile, do której można powrócić nawet po długiej rozłące. Bardzo polecam tę sagę i z pewnością sięgnę po kolejną jej część.

"Pamiętaj, przeżyją tylko ci, którzy będą walczyć"

Drugi tom sagi o rodzinie Winnych spełnił moje oczekiwania i zaintrygował mnie jeszcze bardziej niż poprzedni tom. Akcja powieści rozpoczyna się od wydarzeń, na których zakończyła się pierwsza część, czyli od 1.09.1939r., dalej wątki bohaterów rozwijają się przez okres II wojny światowej i dalej przez okres powojenny aż po...

"Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie".

"Cień wiatru" czyta się z prawdziwą przyjemnością. Wykreowany świat tętni życiem z pogranicza jawy i snu, a to wszystko na tle urokliwych zakątków XX-wiecznej Barcelony. Akcja powieści owiana jest nutą tajemniczości, grozy, magii. Główny bohater, Daniel Sempere, dzięki temu, że trafia na Cmentarz Zapomnianych Książek, odnajduje książkę zapomnianego pisarza Juliana Caraxa, odkrywa, że ta książka na zawsze odmieni jego życie i niejako czuje się zobowiązany poznać historię życia twórcy książki, a to staje się początkiem niezwykłej przygody, pełnej sekretów, intryg, namiętności, jak również przeklętych i tragicznych miłości. Natomiast reszta bohaterów stanowi różnorodną gamę osobowości, bardzo oryginalnych, budzących pozytywne i negatywne emocje. Bardzo polecam przeczytanie tej pozycji, bowiem fabuła jest niezwykle wciągająca,a dodatkowym atutem jest opatrzenie książki zdjęciami Barcelony Francesca Català-Roca, znakomitego hiszpańskiego fotografika, dzięki czemu literacka wędrówka staje się jeszcze bardziej fascynująca.

"Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie".

"Cień wiatru" czyta się z prawdziwą przyjemnością. Wykreowany świat tętni życiem z pogranicza jawy i snu, a to wszystko na tle urokliwych zakątków XX-wiecznej Barcelony. Akcja powieści owiana jest nutą tajemniczości, grozy, magii. Główny bohater, Daniel Sempere,...

Wreszcie do moich rąk trafiły "Igrzyska śmierci".

Na gruzach Ameryki Północnej powstaje futurystyczne państwo Panem ze stolicą Kapitolem. Podlega mu 12 Dystryktów, które są niewolniczo wykorzystywane prze władze. Kiedyś istniał 13 Dystrykt, ale zbuntował się i został zrównany z ziemią. Władze Panem, by przypominać mieszkańcom pozostałych Dystryktów, że może spotkać ich ten sam los, co roku organizuje Głodowe Igrzyska. Z każdego okręgu zostaje wylosowana dziewczyna i chłopak w wieku od 12-18 lat, są to tzw, trybuci. Są oni wypuszczani na arenę, gdzie są zdani tylko na siebie, muszą zmierzać się z różnymi przeciwnościami i przetrwać w ekstremalnych warunkach. Ale przede wszystkim - z tych Igrzysk żywa może wyjść tylko jedna osoba, wiec trybuci walczą ze sobą na śmierć i życie.
Główną bohaterką, a zarazem narratorką jest Katniss Everdeen. Pochodzi z 12 Dystryktu i mieszka wraz z matką i siostrą Prim. Jest głową rodziny i musi dbać o to, by nie głodowały. Chodzi często na polowania i bardzo dobrze strzela z łuku. Gdy do reprezentacji w Głodowych Igrzyskach zostaje wylosowana jest młodsza siostra, Katniss bez wahania zgłasza się za nią na ochotnika. Z 12 Dystryktu rywalizować z nią będzie Peeta Mellark, chłopak, który już kiedyś jej pomógł i Katniss czuje się jego dłużniczką... Już od wielu lat nikt z 12 Dystryktu nie wygrał Igrzysk. Czy tym razem będzie inaczej?

Książka jest niezwykle wciągająca, i nie wiadomo kiedy dobtarłam z nią do końca. Fabuła pełna zwrotów akcji i ciągłe budowanie napięcia sprawia, że nie można się od niej oderwać. Ciekawe są losy i zmagania bohaterów, których poczynania śledziłam z zapartym tchem.

Bardzo polecam, książka dostarcza wielu wrażeń i emocji, jestem nią zachwycona. Nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po kolejne tomy trylogii.

Wreszcie do moich rąk trafiły "Igrzyska śmierci".

Na gruzach Ameryki Północnej powstaje futurystyczne państwo Panem ze stolicą Kapitolem. Podlega mu 12 Dystryktów, które są niewolniczo wykorzystywane prze władze. Kiedyś istniał 13 Dystrykt, ale zbuntował się i został zrównany z ziemią. Władze Panem, by przypominać mieszkańcom pozostałych Dystryktów, że może spotkać ich...

Wyjątkowa i przepiękna książka.
Zawiera wiele przemyśleń, m.in. na temat:

- miłości, którą trzeba pielęgnować jak cudowny kwiat, by nie umarła,
"Jeśli kochasz kwiat, który znajduje się na jednej z gwiazd, jakże przyjemnie jest patrzeć w niebo. Wszystkie gwiazdy są ukwiecone".

- przyjaźni, która nie przychodzi na zawołanie i trzeba ją oswajać, powoli, krok po kroku, by zbudować na trwałych fundamentach nierozerwalną więź na całe życie.
"Musisz być odpowiedzialny za to co oswoiłeś".

Symbolika "Małego Księcia" jest naprawdę bogata, dotyka wiele sfer ludzkiej egzystencji, odpowiada na najważniejsze pytania.
W książce zostaje też ukazana niepowtarzalna dziecięca wrażliwość, czystość uczuć i umiejętność rozumienia rzeczy trudnych zderzona ze światem dorosłych, w którym liczą się tylko pieniądze, kariera, sława, ze światem pełnym wad i nałogów, w którym straciły na wartości niematerialne.

"Mały Książę" to jedna z moich ulubionych książek, o której nie zapomnę, tak jak zawartych w niej cytatach bogatych w prawdziwą mądrość. Cieszę się, że książka znajduje się w kanonie lektur.

"Dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu".

Wyjątkowa i przepiękna książka.
Zawiera wiele przemyśleń, m.in. na temat:

- miłości, którą trzeba pielęgnować jak cudowny kwiat, by nie umarła,
"Jeśli kochasz kwiat, który znajduje się na jednej z gwiazd, jakże przyjemnie jest patrzeć w niebo. Wszystkie gwiazdy są ukwiecone".

- przyjaźni, która nie przychodzi na zawołanie i trzeba ją oswajać, powoli, krok po kroku, by...

Druga część trylogii – „W pierścieniu ognia” świetnie pokonała poprzeczkę oczekiwań i jest jeszcze lepsza niż „Igrzyska śmierci”!

74 Godowe Igrzyska przeszły do historii z nieoczekiwanym finałem – doczekało się dwójki zwycięzców z 12 Dystryktu, Katniss Everdeen i Peety Mellarka. Teraz czeka ich obowiązkowe odbycie Tournee Zwycięzców, a tymczasem w kilku Dystryktach zostają wzniecane powstania i bunty przeciwko Kapitolowi. Wszystko to się dzieje za sprawą czynu Katniss i Peety, który doprowadził do zmiany regulaminu Igrzysk, co wywołało gniew i chęć zemsty władz Panem. Prezydent Snow nie wierzy Katniss w szczerość jej uczuć w stosunku do Peety. Żąda dowodów, chce by dziewczyna swoim postępowaniem załagodziła nastroje panujące w Dystryktach. Katniss pozbawia się złudzeń, że zwycięstwo w Igrzyskach zapewni jej i jej najbliższym spokój i bezpieczeństwo, wie, że każdy jej ruch jest obserwowany, natomiast ludność w Dystryktach dostrzega w niej podżegaczkę, symbol buntu i coraz bardziej chce się wyzwolić z rąk Kapitolu. Natomiast nieubłaganie zbliżają się 75 Głodowe Igrzyska, „dla przypomnienia buntownikom, że nawet najsilniejsi z nich nie mogą pokonać potęgi Kapitolu”.

„ Katniss Everdeen, dziewczyna, która igra z ogniem, wznieciła iskrę, a ta, nie ugaszona w porę, podpali całe Panem”.

Ta książka jest jeszcze bardziej wciągająca od swojej poprzedniczki. Bogata w wydarzenia budujące napięcie – poznajemy inne Dystrykty i nastroje w nich panujące, witamy w Kapitolu, gdzie panuje przepych i obłuda żyjących w nim mieszkańców, w końcu trafiamy na arenę Igrzysk, w których pełno niebezpiecznych dla bohaterów sytuacji, a nowe postacie (m.in. Finnick, Johanna) w interesujący sposób wplatają się w fabułę. Nie brakuje też wątku miłosnego, a jego zaletą jest to, że stanowi dopełnienie, a nie dominację treści. Katniss nadal nie jest pewna co do swoich uczuć wobec Peety i Gale’a. Obaj odgrywają ważną rolę w jej życiu, ale na razie nie ma czasu na rozterki i podejmowanie decyzji, którego wybierze. Wie, że musi chronić za wszelką cenę swoich najbliższych w niepewnym i trudnym czasie, w jakim przyszło jej się zmierzyć, nawet za cenę swojego życia.

Nadal twierdzę, że jest to jedna z najlepszych serii, jakie czytałam. Bardzo polecam. Książka zapewnia huśtawkę emocji, nie można się od niej oderwać. Teraz zabieram się za „Kosoglosa”. Szkoda, że to już ostatnia część.

„Szkoda, że nie możemy zatrzymać tej chwili, tu i teraz, żeby żyć w niej na zawsze”.

Druga część trylogii – „W pierścieniu ognia” świetnie pokonała poprzeczkę oczekiwań i jest jeszcze lepsza niż „Igrzyska śmierci”!

74 Godowe Igrzyska przeszły do historii z nieoczekiwanym finałem – doczekało się dwójki zwycięzców z 12 Dystryktu, Katniss Everdeen i Peety Mellarka. Teraz czeka ich obowiązkowe odbycie Tournee Zwycięzców, a tymczasem w kilku Dystryktach zostają...

„Jeśli istnieje tylko jeden rodzaj ludzi, to dlaczego nie możemy żyć ze sobą w pokoju? Skoro wszyscy są tacy podobni, czemu schodzą czasem z dobrej drogi i zaczynają gardzić sobą nawzajem?”

Jedyna powieść autorstwa Harper Lee została wydana w 1960r. Jednak na początku wydawnictwa nie wierzyły w sukces tej książki, pojawiały się też pierwsze, trudne w ocenie recenzje. Magazyn „The Atlantic Monthly” określił powieść jako „przyjemną, mało wymagającą lekturę”, zaś sześcioletnią Skaut, główną bohaterkę i narratorkę powieści uznał za mało wiarygodną postać. Mylili się. Otóż książka sprzedała się w wielu egzemplarzach, została przetłumaczona początkowo na 10 języków, zaś rok po premierze otrzymała prestiżową nagrodę Pultizera. I nic dziwnego ani zaskakującego.

Powieść Harper Lee bowiem porusza bardzo ważne kwestie społeczne, tj. rasizm, nietolerancja, brak szacunku i uwrażliwia społeczeństwo na to, w jak pochopny sposób może oceniać innych ludzi, tym samym budując mury między odmiennymi rasami, wywyższając rasę białą nad czarną, rasę panów i niewolników.
Akcja toczy się w latach 30. w USA, w stanie Alabama, w fikcyjnym miasteczku Maycomb. To tu mieszka rodzina Finch: Atticus – ojciec (prawnik), Jem – syn i Jean Louise – córka (nazywana Skautem). To z jej perspektywy poznajemy wydarzenia, które mają miejsce w tej z pozoru spokojnej okolicy. Otóż czarnoskóry Tom Robinson, żonaty i z trójką dzieci na utrzymaniu, zostaje oskarżony przez rodzinę Ewellów o gwałt na córce – Mayelli. Nie było innych świadków oprócz ojca Ewella, zatem słowo białego przeciwko słowu czarnego, wydawać się może z góry skazanego na porażkę. Oskarżonego broni Atticus Finch, który nie wierzy w jego winę i próbuje przemówić do rozsądku skazujących oraz do społeczność Maycomb. Jedni krytykują jego działanie, twierdząc że jest hańbą dla swojej rodziny, zaś drudzy cicho aprobują podejście prawnika, lecz obawiają się wyrazić to głośno. W tamtych czasach, po Wielkim Kryzysie w 1929r. ma miejsce otwarta nietolerancja i wrogość białych w stosunku do czarnych. Harper Lee zaś głęboko przedstawiła ten problem społeczny, pokazując, jakie wśród ludzi panują nierówności, jak łatwo potrafią oskarżyć kogoś na podstawie stereotypów, mając na uwadze kolor skóry, pochodzenie.

Zaś jeśli chodzi o główną bohaterkę i zarazem narratorkę powieści, to jest ona bardzo spostrzegawczą i dociekliwa dziewczynką. Pyta, analizuje, próbuje wyciągać pierwsze wnioski. Chociaż nie wszystkie kwestie w pełni rozumie, to posiada ona typową dla dziecka niewinną świeżość – wiarę w drugiego człowieka i nie osadzanie po pozorach. Można się tu doszukiwać wątków autobiograficznych. Harper Leed orastała w podobnej miejscowości jak Maycomb – w Monroeville. Jej ojciec, Amas Coleman Lee, też był prawnikiem. On także bronił przed sądem dwóch Afroamerykanów niesprawiedliwie posądzonych o morderstwo w 1919 roku. Nie było to jedyne zdarzenie, bowiem kiedy Harper Lee dorastała, często była świadkiem konfliktów na tle rasowym, co znalazło odzwierciedlenie w utworze.

„Zabić drozda” to przełomowa powieść zmieniająca nie tylko podejście i uświadamiająca mentalnie Amerykanów, ale też ludzi na całym świecie. W swej treści nie traci na aktualności, niesie ze sobą mądre przesłanie. Książka powinna być czytana małym dzieciom, ale też dorośli mogliby sięgnąć po tę lekturę. Bardzo polecam.

„Jeśli istnieje tylko jeden rodzaj ludzi, to dlaczego nie możemy żyć ze sobą w pokoju? Skoro wszyscy są tacy podobni, czemu schodzą czasem z dobrej drogi i zaczynają gardzić sobą nawzajem?”

Jedyna powieść autorstwa Harper Lee została wydana w 1960r. Jednak na początku wydawnictwa nie wierzyły w sukces tej książki, pojawiały się też pierwsze, trudne w ocenie recenzje....

Jest to pierwszy tom sagi, który opowiada o fikcyjnej, wielodzietnej rodzinie Winnych z podwarszawskiego Brwinowa. Czas akcji rozpoczyna się przed wybuchem I wojny światowej, zaś powieść kończy się z początkiem wybuchu II wojny światowej. Losy tej rodziny poznajemy wraz z chwilą porodu bliźniaczek, Marii i Anny, podczas którego umiera ich matka. Ojciec rodziny, Stanisław Winny, musi się uporać ze śmiercią ukochanej żony a także z wychowaniem dziewczynek i dwóch starszych synów. Pomagają mu w tym rodzice Stanisława, w ich życiu obecni są również jego bracia i ich rodziny. Wojna i epidemia grypy hiszpanki ciężko doświadcza Winnych i ich sąsiadów, jednak lata 20-lecia międzywojennego dostarczają im chwil radości, ale nie zawsze wszystko wiedzie się po ich myśli.
Chociaż powieść ma w tle wydarzenia z kart Polski, to nie można jej zakwalifikować jako pełna powieść historyczna. Tu fikcja przeplata się z rzeczywistością, zaletą jest wprowadzenie autentycznych postaci, tj. literat Jarosław Iwaszkiewicz, znany przemysłowiec Stanisław Lilpop, dyplomata Tadeusz Wierusz - Kowalski, doktor Janusz Korczak czy dyrektorka żeńskiego gimnazjum im. Cecylii Plater- Zyberkówny Jadwiga Reutt. Te osoby są uczestnikami życia bohaterów i to one m.in. mają wpływ na los wydarzeń i decyzje podejmowane przez nich.
Fabuła jest wielowątkowa, zaś wszystkie postacie barwne i intrygujące. To powieść o zwykłych ludziach, ich problemach, słabościach. Nie są oni czarno - biali, ale na pewno nie są to postacie negatywne, starają się na swój sposób żyć dobrze i być dobrymi ludźmi.
Z przyjemnością sięgnę po kolejną część tej niezwykłej sagi.

Jest to pierwszy tom sagi, który opowiada o fikcyjnej, wielodzietnej rodzinie Winnych z podwarszawskiego Brwinowa. Czas akcji rozpoczyna się przed wybuchem I wojny światowej, zaś powieść kończy się z początkiem wybuchu II wojny światowej. Losy tej rodziny poznajemy wraz z chwilą porodu bliźniaczek, Marii i Anny, podczas którego umiera ich matka. Ojciec rodziny, Stanisław...

"Często byliśmy winni, popełnialiśmy błędy, ale wierzyliśmy, że tak trzeba...".

To trzeci, ostatni tom niezwykłej i poruszającej sagi o wielopokoleniowej rodzinie Winnych, obejmujący początek lat 70. aż do roku 2014.

Rok 1971. W Pruszkowie przychodzą na świat bliźniaczki, Urszula i Julia, kolejne już pokolenie Winnych - córki Basi, wnuczki Mani. To wokół nich skupia się akcja powieści, zaś bohaterom towarzyszymy w ciężkiej rzeczywistości PRLu. Wraz z dziewczynkami w dorastaniu towarzyszy Jeremi, który urodził się tego samego dnia i w tym samym szpitalu, jego losy splatają się z rodziną Winnych, a zwłaszcza z życiem Julii.

Czytelnik poprzez ostatni tom powieści staje się uczestnikiem takich wydarzeń z historii Polski jak masowe strajki, ogłoszenie stanu wojennego, a także upadek komunizmu i pdzychodzący z nim kapitalizm lat 90., również poznaje początki powstania mafii pruszkowskiej, co jest niezwykle interesującym wątkiem. Losy bohaterów zostają ukazane na tle prawdziwych wydarzeń, co czyni całą sagę niezwykle autentyczną.

Niezwykle się cieszę, że mogłam poznać sagę rodziny Winnych, z którą się zżyłam. Niewiele jest takich powieści, które w tak barwny, intrygujący, wzruszający i autentyczny sposób potrfią zaciekawić i pozostawić w pamięci na długo.

To co stanowi sens całej sagi, jest rodzina- podtrzymywanie więzów, pamięć o tradycji, łączenie przeszłości z teraźniejszością, dialog pokoleniowy. Tu rodzina jest fundamentem, opoką, na której można polegać i wzajemnie się wspierać w trudnym momentach życia, a także dzielić chwile radości.
Dużym plusem jest zamieszczenie na końcu powieści drzewa genealogicznego rodziny Winnych, by łatwiej było powiązać w w czasie poszczególne koligacje rodzinne.
Bardzo polecam całą sagę i dodaję do swoich ulubionych.

"Często byliśmy winni, popełnialiśmy błędy, ale wierzyliśmy, że tak trzeba...".

To trzeci, ostatni tom niezwykłej i poruszającej sagi o wielopokoleniowej rodzinie Winnych, obejmujący początek lat 70. aż do roku 2014.

Rok 1971. W Pruszkowie przychodzą na świat bliźniaczki, Urszula i Julia, kolejne już pokolenie Winnych - córki Basi, wnuczki Mani. To wokół nich skupia się...

Jeżeli zastanawialiście się, jak funkcjonuje ISIS od wewnątrz i co skłania młodych imigrantów wychowanych w Europie do dołączenia do ich szeregów, to powinniście sięgnąć po reportaż literacki Asne Seierstad „Dwie siostry”.

To historia dwóch somalijskich sióstr, 19-letniej Ayan i 16-letniej Leili, które wychowywały się w norweskim Baerum wraz z rodzicami i 3 braćmi. Ambitne, pełne marzeń i planów na przyszłość, wydawało się, że na stałe zwiążą swoje losy na europejskiej ziemi. Jednak ich rodzice nie zauważają, że stopniowo oddalają się od reszty rodziny, przyjaciół i norweskiego społeczeństwa. W październiku 2013 roku wraz z pierwszą falą młodych ludzi wyjeżdżają w tajemnicy do Syrii, by w ramach ISIS tworzyć państwo w pełni muzułmańskie. Tam wychodzą obie za mąż za ważnych bojówkarzy walczących w szeregach ISIS. Zrozpaczony ojciec dziewczyn podejmuje heroiczną próbę odnalezienia córek, cały czas towarzyszy mu pytanie, dlaczego one zdecydowały się na ten krok, udając się do kraju ogarniętego wojną, dlaczego uległy fanatyzmowi religijnemu, odcinając się od rodziny i dawnego życia.

Jest to wstrząsający dokument, na którego publikację wyrazili rodzice sióstr, chcąc by świat poznał ich historię i sytuację innych rodzin, które mają podobne doświadczenia. Historię sióstr przedstawiają członkowie rodziny, przyjaciele, koledzy i koleżanki z klasy, nauczyciele i inni, z którymi dziewczyny miały kontakt w Norwegii. Ponadto reportaż zawiera oryginalne wypowiedzi sióstr z ich najstarszym bratem na portalach społecznościowych, dzięki temu można poznać ich emocje i sposób myślenia.

Książka stara się przybliżyć problem, jakim jest niewątpliwie radykalizacja młodzieży muzułmańskiej i jej przystępowanie do organizacji terrorystycznych na Bliskim Wschodzie. Nie ma na to jednej odpowiedzi. Motywy są różne – poszukiwanie tożsamości, sensu życia, przynależności, czy też potrzeba buntu, ale też przebudzenie religijne, przechodzące w ekstremizm, jak w przypadku sióstr. Co ważne, wina nie leży po jednej stronie, nie można jednoznacznie potępiać wyboru dokonanego przez młode dziewczyny, również środowisko i społeczeństwo, w którym się wychowywały, mogło być bardziej wrażliwe na problemy, z którymi musiały się zmagać, wtedy być może nie podjęłyby tak radykalnego wyboru.

Myślę, że warto zapoznać się z tą książką, uzmysławia ona wiele kwestii i stanowi zarazem głębokie studium psychologiczne. Jest to reportaż literak, dlatego w swej formie jest bardziej przystępny niż zwykły reportaż, czyta się go jak prawdziwą powieść. Bardzo polecam.

Jeżeli zastanawialiście się, jak funkcjonuje ISIS od wewnątrz i co skłania młodych imigrantów wychowanych w Europie do dołączenia do ich szeregów, to powinniście sięgnąć po reportaż literacki Asne Seierstad „Dwie siostry”.

To historia dwóch somalijskich sióstr, 19-letniej Ayan i 16-letniej Leili, które wychowywały się w norweskim Baerum wraz z rodzicami i 3 braćmi....

Nie pozwoliły, aby wojna zniszczyła ich marzenia.

Od jakiegoś czasu zaczęłam się interesować tematyką wojenną z punktu widzenia kobiet. Chciałam poznać ich historie, w jaki sposób potraktowały nową rzeczywistość i trudne czasy, w jakich się znalazły. Bo wojna nie dotyczy tylko mężczyzn, również kobiety z narażeniem życia przysłużyły się w walce z okupantem w obronie wolnej Polski, w obronie o własną godność i niezależność. Czytałam już różne wywiady, reportaże, pamiętniki, dzienniki opowiadające o życiu kobiet podczas II wojny światowej. Ostatnio w moich rękach znalazła się książka Łukasza Modelskiego "Dziewczyny wojenne" z serii "Prawdziwe historie" - i nie zawiodłam się.

W książce zostały umieszczone historie jedenastu kobiet. Oto one:
1. Dzidzia Rajewska
2. Magda Rusinek
3. Hala Chlistunow
4. Zenia Żurawska
5. Basia Matys
6. Jagoda Piłsudska
7. Irka Baranowska
8. Wanda Cejkówna
9. Lala Lwow
10. Ala Wnorowska
11. Zosia Wikarska

Na początku każdej historii poznajemy miejsca, w jakich dorastały, czas dzieciństwa, wczesnej młodości, ich początkowe losy. W chwili wybuchu wojny najmłodsza z nich miała 14 lat, najstarsza 21. Wtedy definitywnie musiały dorosnąć, dojrzeć, by zmierzyć się z nową rzeczywistością. A miały przecież swoje plany, ambicje, marzenia, inspiracje. Niektóre chciały ukończyć szkołę, napisać maturę i wybrać się na studia. Rozpocząć karierę zawodową. Wyjść za mąż i założyć rodzinę. Realizować swoje pasje. Można by wymieniać.
Natomiast wojna i okupacja pokrzyżowała im plany, zaczęły więc działać w konspiracji albo szukały pracy, by utrzymać rodzinę przed widmem głodu. Poznały okrucieństwo wojny, często musiały rozstać się ze swoimi najbliższymi, ukrywać się, zmieniać miejsce zamieszkania albo tożsamość. Narażały swoje życie w imię ideałów i wyższych wartości, wykazywały się wielkim heroizmem i odwagą, choć one nie uważały siebie za żadne bohaterki, uznawały, że to po prostu ich obowiązek. Przez pryzmat ich historii poznajemy codzienne życie cywili pod okupacją niemiecką, sowiecką, działanie konspiracji i podziemia, przygotowania do powstania warszawskiego i nastawienie do niego zarówno entuzjastyczne, jak i krytyczne, a potem życie po zakończeniu wojny. Czasy powojenne często okazywały się niezwykle ciężkie dla tych kobiet, ze względu na potrzebę nowego przystosowania się do panujących warunków, jak i do represji, jakie dotknęły niektóre z nich ze strony władz sowieckich.
Książkę czyta się z zapartym tchem, historie są niezwykle wzruszające, pobudzają do myślenia. Dodatkowo książka wzbogacona jest w zdjęcia z prywatnych archiwów bohaterek, prze co można je jeszcze lepiej poznać i wyobrazić sobie ich charaktery i osobowości.
Bardzo polecam zapoznanie się z tą książką. To nie tylko możliwość poznania faktów dotyczących historii. To przede wszystkim poznanie kobiet, które walczyły o swoje marzenia, głęboko wierzące w siłę miłości, przyjaźni i nadziei, które walczyły o godne życie w wolnej ojczyźnie. Takie książki jak "Dziewczyny wojenne" nie pozwolą, by zatraciła się pamięć o ludziach, którym przyszło żyć w tamtych czasach i doświadczyć okrucieństwa, jakie przyniosła wojna.

Nie pozwoliły, aby wojna zniszczyła ich marzenia.

Od jakiegoś czasu zaczęłam się interesować tematyką wojenną z punktu widzenia kobiet. Chciałam poznać ich historie, w jaki sposób potraktowały nową rzeczywistość i trudne czasy, w jakich się znalazły. Bo wojna nie dotyczy tylko mężczyzn, również kobiety z narażeniem życia przysłużyły się w walce z okupantem w obronie wolnej...

Jeżeli chcecie w ciekawy sposób szlifować znajomość j. angielskiego w wakacje i nie tylko - to powinniście sięgnąć po magazyn English matters. Dzięki niemu nie tylko poszerzycie zakres słownictwa, ale przeczytacie wiele interesujących artykułów z różnych dziedzin życia.

To 36 numer magazynu.
Dział This and That - dowiecie się ciekawostek m.in na temat muzeum archeologii Pitt Rivers w Oxfordzie oraz poznacie slangowe zwroty ze słownika Jonathana Green'a.
Dział Planet Earth - artykuł Treasure Hunting - przedstawia realia pracy amatorów-poszukiwaczy skarbów oraz ich wkład w odkrywaniu artefaktów ważnych dla dziedzictwa Unesco.
Dział People and Lifestyle
Maroon 5 - tu bliżej poznacie sławny muzyczny band, o ich początkach w Kara's Flower, członków zespołu (obecnych i byłych) oraz sukces ich płyt i singli na światowym rynku muzycznym.
The Middletons in the Spotlight - przedstawiona zostaje księżna Catherine, etap dzieciństwa, dorastania, edukacji w St. Andrews university, gdzie poznała księcia Williama. Artykuł obrazuje też trudne początki oswajania się Catherine w byciu członkiem rodziny królewskiej oraz życie w świetle fleszy i paparazzi. Można się też dowiedzieć o jej zainteresowaniach, czasie wolnym oraz o jej pracy w rodzinnym biznesie Party Pieces.
Bob Marley: a Rasta Cinderella - jest to wywiad z Kevinem Macdonaldem, reżyserem filmu "Marley", który stanowi nowe spojrzenie na postać Boba Marley'a, na muzyczne dziedzictwo, które pozostawił, ale przede wszystkim, jakim był człowiekiem i jakie wartości reprezentował.
My Capsule is my Castle - na temat hoteli-kapsuł, które są bardzo rozpowszechnione w Chinach i Japonii jako rodzaj zakwaterowania, zwłaszcza skierowanych do tych osób, które mają daleki dojazd do pracy.
Dział Culture
Spice up Your Employability - porady dla tych, którzy szukają stażu, pierwszej pracy. Wskazówki tu przedstawione pomogą dobrze napisać CV, by nie trafiło ono do kosza, jak zaprezentować się na rozmowie kwalifikacyjnej, by z jak najlepszą opinią wystartować.
Corporate Psycho - o tym, jak funkcjonują wielkie korporacje, ich planie działania i marketingu, o konkurencji z innymi firmami.
Varietas Delectat - o sposobach efektywniejszej nauki j. angielskiego, zostało przedstawionych kilka metod, m.in metoda Callana, czy e-learning.
Dział Travel
It's a Man's World - możemy się przenieść myślami na Wyspę Man, poznać miejsca warte odwiedzenia, ciekawostki ( np. dlaczego koty mają krotkie ogony) i specjały tego rejonu, np. Spuds and Herrin (kartofle ze śledziem).

English matters to świetny magazyn dla uczących się j. angielskiego. Dzięki nagraniom MP3 można utrwalić ponownie treść artykułów (nie tylko czytanie, ale i słuchanie) oraz ściągnąć ze strony internetowej listę słówek z magazynu.

Jeżeli chcecie w ciekawy sposób szlifować znajomość j. angielskiego w wakacje i nie tylko - to powinniście sięgnąć po magazyn English matters. Dzięki niemu nie tylko poszerzycie zakres słownictwa, ale przeczytacie wiele interesujących artykułów z różnych dziedzin życia.

To 36 numer magazynu.
Dział This and That - dowiecie się ciekawostek m.in na temat muzeum archeologii...

"Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei (...)
A kiedy trzeba - na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!"

Trzech przyjaciół - Jan Bytnar, Aleksy Dawidowski i Tadeusz Zawadzki - kończą prestiżowe liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. Zdali maturę - przed nimi studia, realizacja życiowych planów.
Są wakacje 1939 roku.
Przyjaciele z upodobaniem oddają się górskim wędrówkom. Wszyscy należą do 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. Pochodzą z rodzin inteligenckich, od zawsze wychowywani w duchu patriotyzmu i wiary w najważniejsze wartości.
Jesienią wybucha wojna.
Ani jeden z nich nie ma wątpliwości, gdzie jest ich miejsce i jakie mają obowiązki. W okupowanej przez Niemców Warszawie prowadzą walkę konspiracyjną w ramach Małego Sabotażu, potem walczą w Grupach Szturmowych. Przyjmują pseudonimy: Rudy, Alek, Zośka.

"Kamienie na szaniec" to wstrząsający dokument poświęcenia, oddania i patriotyzmu młodych Polaków. Rudy, Alek i Zośka oraz wielu ich przyjaciół ginie w obronie niepodległej Polski. Oddają swe bezcenne życie ofiarnie i bez protestów, nie mają wątpliwości, że trzeba walczyć. Stanowią wzór wzajemnego oddania i przyjaźni - organizują Akcję pod Arsenałem, by odbić Rudego z rąk gestapo, a on sam, mimo nieludzkich tortur, nie wydaje nazwisk kolegów.

Ta książka to hołd oddany trzem głównym bohaterom, którzy "w tych niesamowitych latach potrafili żyć pełnią życia", którzy potrafili wcielić w życie dwa wspaniałe ideały: bohaterstwo i służbę.

Lektura stanowi także świadectwo tragedii młodego pokolenia, które na progu dorosłego życia spotkało się z wojną, przemocą, śmiercią najbliższych, koniecznością zabijania, walki, pokonywania własnych lęków, nieludzkim cierpieniem.

To "opowieść o ludziach, którzy potrafią pięknie umierać i pięknie żyć". Wobec tej książki nie można przejść obojętnie, trzeba koniecznie przeczytać i pamiętać o bohaterskich czynach tego młodego pokolenia.

"Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei (...)
A kiedy trzeba - na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!"

Trzech przyjaciół - Jan Bytnar, Aleksy Dawidowski i Tadeusz Zawadzki - kończą prestiżowe liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. Zdali maturę - przed nimi studia, realizacja życiowych planów.
Są wakacje 1939 roku.
Przyjaciele z...