Ci, którzy walczyli

“Wojna przemawia do ludzi wieloma językami, ale zawsze jest to głos bestii”. 

Po raz drugi weszłam do świata rodziny Winnych. Razem z nimi kochałam, płakałam, wzruszałam się i cierpiałam. Trochę obawiałam się czy po ogromnych emocjach wywołanych pierwszą częścią, druga mnie nie zawiedzie. Na szczęście Ałbena Grabowska to mistrzyni słowa i po raz kolejny dałam się porwać burzliwym losom tej rodziny. 

W drugim tomie sagi los nadal nie oszczędza rodziny Winnych. II wojna światowa rozsiewa ród po całym świecie, a komuna i nowe rządy burzą marzenia o wolności. I tak jak to zwykle bywa w życiu, tak w rodzinie Winnych- historia toczy się swoją drogą, a bohaterowie żyją, kochają i chcą czerpać z darowanego im życia jak najwięcej. Rodzą się kolejne bliźniaczki- Kasia i Basia, których losy powoli wysuwają się na pierwszy plan. Ich matka, Mania, nie wie, gdzie przebywa ich ojciec, Paweł. Ostatni raz widziała go, gdy Antoni osłonił go własnym ciałem przed niemieckimi kulami. Rodzą się kolejne dzieci, kolejni Winni umierają, cierpią przez wojnę i komunizm, zakochują się i poszukują swojej życiowej drogi. Kolejne tajemnice wychodzą na jaw, a inne się rodzą.  


Krótko mówiąc- nie ma nudy. Ród Winnych bardzo mocno się rozrasta i ich losy stają się coraz bardziej zawikłane i trudne. Autorka tak pięknie pisze, buduje napięcie w scenach i między postaciami, że ja jestem oczarowana. Czytając nie jestem gdzieś z boku, tylko tam, w Brwinowie. Tęsknię za Pawłem, martwię się o wnuków i synów na froncie, płaczę, gdy ktoś umiera i boję o życie bliskich. Gdy czytałam o cierpieniach w obozach i prześladowaniach, moje serce było rozdarte.  


“Kręciła przecząco głową. Oczywiście, że pamiętała, ale pamięć była jej przekleństwem. Nie chciała pamiętać. Przeszłość była zła. Zło weszło do jej ciała razem z wszczepianymi bakteriami, nieszczęsnymi płodami, wreszcie z ruskim nasieniem i zabrało ze sobą wszystko co dobre”. 


Wszystkie zdarzenia mają tutaj znaczenie, każdy Winny ma piękną, wzruszającą, bolesną historię do opowiedzenia, chyba każdy coś ukrywa i boi się spojrzeć prawdzie w oczy. Cały ten świat z jednej strony jest magiczny, poruszający, niewiarygodny, a z drugiej tak realny, że aż nie mieści się w głowie. Bo ile było takich rodzin Winnych? Mimo że to fikcja literacka, myślę, że takich historii było mnóstwo i przez to chyba serce boli jeszcze bardziej, a wyobraźnia działa na najwyższych obrotach. 


Po drugiej części, mam ochotę na trzecią, bo jestem zakochana w Winnych. Choć więcej w tych historiach smutku i łez to bardzo mnie to porusza i muszę się dowiedzieć czy ta rodzina w końcu zazna spokoju i szczęścia. 

“Wojna przemawia do ludzi wieloma językami, ale zawsze jest to głos bestii”. 

Po raz drugi weszłam do świata rodziny Winnych. Razem z nimi kochałam, płakałam, wzruszałam się i cierpiałam. Trochę obawiałam się czy po ogromnych emocjach wywołanych pierwszą częścią, druga mnie nie zawiedzie. Na szczęście Ałbena Grabowska to mistrzyni słowa i po raz kolejny dałam się porwać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mogę powiedzieć, że u mnie tegoroczne święta upłynęły w towarzystwie rodziny Winnych. Kolejne perypetie bohaterów. Jak odnaleźli się w czasie toczącej się drugiej wojny światowej. Jak każda wojna przynosi straty, tak i tutaj nie obyło się bez poległych. Opisane losy są tak realne, że czytając miałam wrażenie, że jestem obok nich. Wyobraźnia podpowiadała mi wygląd bohaterów i ich ukochanego Brwinowa. Jak w każdej rodzinie są radości, żale i wielkie tajemnice. Polecam.

Mogę powiedzieć, że u mnie tegoroczne święta upłynęły w towarzystwie rodziny Winnych. Kolejne perypetie bohaterów. Jak odnaleźli się w czasie toczącej się drugiej wojny światowej. Jak każda wojna przynosi straty, tak i tutaj nie obyło się bez poległych. Opisane losy są tak realne, że czytając miałam wrażenie, że jestem obok nich. Wyobraźnia podpowiadała mi wygląd bohaterów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kontynuacja ,,Ci, którzy przeżyli”. Równie piękna, ciekawa i wciągająca. Literatura wspaniale opisuje trudną historię naszego kraju. Problemy, z którymi musieli się zmagać ludzie. Ich strach o siebie i najbliższych, o przetrwanie i o losy Polski.

Kontynuacja ,,Ci, którzy przeżyli”. Równie piękna, ciekawa i wciągająca. Literatura wspaniale opisuje trudną historię naszego kraju. Problemy, z którymi musieli się zmagać ludzie. Ich strach o siebie i najbliższych, o przetrwanie i o losy Polski.

Pokaż mimo to

Książka idealnie wpisała się w mój gust literacki. Ta część jeszcze bardziej podobała mi się niż tom I, ze względu na to, że większa część akcji osadzona była w czasie trwania II wojny światowej. Autorka idealnie wplotła dzieje rodzinny Winnych w tragiczne wydarzenia wojenne i rewelacyjnie przywołała klimat tamtych lat. Akcja ani na chwilę nie zwalnia, a piękny język jakim operuje autorka sprawia, że książkę czyta się wyśmienicie.

Książka idealnie wpisała się w mój gust literacki. Ta część jeszcze bardziej podobała mi się niż tom I, ze względu na to, że większa część akcji osadzona była w czasie trwania II wojny światowej. Autorka idealnie wplotła dzieje rodzinny Winnych w tragiczne wydarzenia wojenne i rewelacyjnie przywołała klimat tamtych lat. Akcja ani na chwilę nie zwalnia, a piękny język jakim...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

https://malinowe-story.blogspot.com/2020/11/trylogia-stulecie-winnych-abena.html

Paradoksalnie, drugi tom – choć rozgrywał się na tle drugiej wojny światowej – został najgorzej „rozegrany”. Tomy pierwszy i ostatni czytało mi się znacznie szybciej i sprawniej, ten musiałam niestety trochę przemęczyć. Momentami akcja była strasznie rozwleczona, natomiast pod koniec dostałam tyle informacji zbitych w około 80 stron, że aż czułam się przytłoczona. „Ci, którzy walczyli” jest też najbardziej przyziemną częścią, obdartą z magii, której nie brakuje w pozostałych. Po pierwszym tomie spodziewałam się, że cała saga będzie zawierać elementy fantastyczne – niestety, pod tym kątem zostałam rozczarowana.

Najbardziej bezsensowy wydał mi się wątek Ewy – owszem, porusza problem prześladowania Żydów w czasie wojny, jednak do fabuły ma się nijak. Jedynym plusem tego wątku jest fakt, że Anna w końcu wraca do Brwinowa. Stanisław nico zyskuje w drugim tomie, jednak mimo wszystko nie udało mi się do niego przekonać.

Momentami miałam wrażenie, że autorka sama nieco pogubiła się w czasie akcji – często robiła dygresje, „przeskakiwała” kilka lat do przodu, a potem opisywała coś, np. o rok za wcześnie. Wydaje mi się, że w notatki pani Grabowskiej mogły wkraść się jakieś chochliki, przez co wszystko odrobinę się pomieszało.

6/10
Monika Karolina

https://malinowe-story.blogspot.com/2020/11/trylogia-stulecie-winnych-abena.html

Paradoksalnie, drugi tom – choć rozgrywał się na tle drugiej wojny światowej – został najgorzej „rozegrany”. Tomy pierwszy i ostatni czytało mi się znacznie szybciej i sprawniej, ten musiałam niestety trochę przemęczyć. Momentami akcja była strasznie rozwleczona, natomiast pod koniec dostałam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wojenne i powojenne losy brwinowskiej rodziny. Ich tragiczne losy, ale też i radości. Nestorka rodu nadal wszystko trzyma żelazną ręką. Po Ani i Mani, w kolejnym pokoleniu pojawiają się znów bliźnięta - Basia i Kasia. Książka czyta się sama.

Wojenne i powojenne losy brwinowskiej rodziny. Ich tragiczne losy, ale też i radości. Nestorka rodu nadal wszystko trzyma żelazną ręką. Po Ani i Mani, w kolejnym pokoleniu pojawiają się znów bliźnięta - Basia i Kasia. Książka czyta się sama.

Pokaż mimo to

Ania i Mania oraz cała plejada bohaterów ponownie zagościła w moim sercu. Tym razem zagłębiłam się w czasy powojenne z zakończeniem akcji w 1968 roku.

Zniszczone miasta, rozkładające się zwłoki na ulicach, głód.... Życie toczyło się, ludzie byli biedni, rozdrażnieni, rozbici psychicznie, bali się przyszłości. Szukali swoich zaginionych członków rodziny, znajomych.

Rodzina Winnych również przeżywa ciężkie chwile. Poszczególni bohaterowie podejmują jedne z najtrudniejszych decyzji w życiu. Tajemnice dotąd skrywane powoli wychodzą na jaw, rodzą się kolejni potomkowie, umierają seniorzy…

Wraz z nimi śmiejemy się, płaczemy, przeżywamy każdą sytuację. W tym tkwi fenomen tej powieści. Tutaj nie ma zbyt wielu opisów, nie zagłębiamy się w historię czasów powojennych, stalinowskich. I mimo, że brakuje właśnie tego tła historycznego to książkę czyta się, wręcz chłonie, podobnie jak pierwszy tom. Żal człowiekowi, kiedy przewraca ostatnią stronę i wzdycha myśląc, że to już koniec.

Muszę się przyznać, że zaczęłam również oglądać serial, ale z braku czasu idzie mi to bardzo powoli. Cieszę się tylko, że najpierw przeczytałam książkę, a później sięgnęłam po ekranizację. Cóż teraz przede mną już tylko trzeci ostatni tom i koniec przygody z Winnymi.

Ania i Mania oraz cała plejada bohaterów ponownie zagościła w moim sercu. Tym razem zagłębiłam się w czasy powojenne z zakończeniem akcji w 1968 roku.

Zniszczone miasta, rozkładające się zwłoki na ulicach, głód.... Życie toczyło się, ludzie byli biedni, rozdrażnieni, rozbici psychicznie, bali się przyszłości. Szukali swoich zaginionych członków rodziny, znajomych.
...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest w tej historii coś, co nie pozwala jej odłożyć, mimo niezbyt dobrego warszatu pisarskiego. Zabrakło mi dosłownie pół godziny, by skończyć drugą część "Stulecia Winnych" w jeden wieczór.

Będę szczera - nie znałam Ałbeny Grabowskiej przed powstaniem serialu na podstawie sagi. Do ekranizacji zresztą też podchodziłam sceptycznie, ale w końcu się przełamałam i dzieje rodu Winnych pochłonęły mnie na dobre. Po książki sięgnęłam w drugiej kolejności - szukałam uzupełnienia losów moich ulubionych bohaterów, wytłumaczenia niektórych sytuacji i zachowań. Niestety, na tym polu się zawiodłam. Drugi tom znacznie odbiega od serialu i mam wrażenie (choć może być złudne i stronnicze, w końcu serial obejrzałam najpierw), że w większości przypadków decyzje podjęte przez scenarzystów były jednak lepsze od książkowych pierwowzorów. Szczególnie rozczarował mnie wątek Michała, który jest jednym z moich ulubieńców, spodziewałam się większego podbudowania jego historii i relacji z Anią, wyjaśnienia, dlaczego Ania zniknęła z jego życia bez słowa. W książce niektóre wydarzenia mają miejsce wcześniej i to rzeczywiście nadaje sens całemu wątkowi, to jednak nie zaspokoiło to mojej ciekawości. Brakowało mi należytego rozpoczęcia tego wątku.

Problem "wrzucenia" bohaterów w sam środek jakiejś narracji dotyczy zresztą większości wątków w powieści. Nie raz zastanawiałam się, czy przypadkiem nie skleiły mi się kartki i czy nie ominęłam jakiegoś wprowadzenia do sytuacji. Ponownie - być może jest to powodowane serialem, który część wątków rozszerzył, pozwolił nam nacieszyć się postaciami czy relacjami. W książce sporo tematów jest przedstawionych powierzchownie, skrótowo.

Zaciekawiła mnie za to konstrukcja powieści, która teoretycznie jest podzielona na roczne epizody, ale w ich ramach fabuła często wybiega w przód lub tył, dając szerszy obraz całości. Niestety, czasem trudno złapać sens w tym "skakaniu", postaci też się mnoży.

A jakimś cudem, mimo to, ta książka nie pozwala się odłożyć, wręcz przeciwnie! Każe zostać z bohaterami do samego końca.

Jest w tej historii coś, co nie pozwala jej odłożyć, mimo niezbyt dobrego warszatu pisarskiego. Zabrakło mi dosłownie pół godziny, by skończyć drugą część "Stulecia Winnych" w jeden wieczór.

Będę szczera - nie znałam Ałbeny Grabowskiej przed powstaniem serialu na podstawie sagi. Do ekranizacji zresztą też podchodziłam sceptycznie, ale w końcu się przełamałam i dzieje rodu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Warto przeczytać i zbliżyć się do tamtych czasów

Warto przeczytać i zbliżyć się do tamtych czasów

Pokaż mimo to

Cudowna kontynuacja.
Aczkolwiek Kazimierz lepiej jakby w wojennych zgliszczach pozostał.

Cudowna kontynuacja.
Aczkolwiek Kazimierz lepiej jakby w wojennych zgliszczach pozostał.

Pokaż mimo to