Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Murakami to mistrz spokojnej, naturalistycznej obserwacji. Bez zbędnych emocji rozpościera przed nami życie bohatera, które obserwujemy z naukową wręcz fascynacją. Tempo książek Murakamiego jest niespieszne - wszystko jest tu zatem staranne i ułożone. Piękna, dojrzała proza.

Murakami to mistrz spokojnej, naturalistycznej obserwacji. Bez zbędnych emocji rozpościera przed nami życie bohatera, które obserwujemy z naukową wręcz fascynacją. Tempo książek Murakamiego jest niespieszne - wszystko jest tu zatem staranne i ułożone. Piękna, dojrzała proza.

Dziady to dzieło ważne, piękne i wielopoziomowe. Fakt, Mickiewicz popada tu w skrajną niemalże martyrologię, podając Polskę za Chrystusa narodów, ale to właśnie jest esencją porywczej, romantycznej duszy poeta vates.

Dziady to dzieło ważne, piękne i wielopoziomowe. Fakt, Mickiewicz popada tu w skrajną niemalże martyrologię, podając Polskę za Chrystusa narodów, ale to właśnie jest esencją porywczej, romantycznej duszy poeta vates.

Bardzo lekka, ale interesująca literatura popularnonaukowa o mechanizmach percepcyjnych i psychologicznych człowieka.

Bardzo lekka, ale interesująca literatura popularnonaukowa o mechanizmach percepcyjnych i psychologicznych człowieka.

Nic wyjątkowego, zwykła, lekka, babska literatura.

Nic wyjątkowego, zwykła, lekka, babska literatura.

John Green absolutnie nie jest twórcą literatury ambitnej. Jednak jego książki zachęcają do przemyśleń nad prostymi, codziennymi sprawami, nad którymi często nie mamy czasu się zastanowić.
"19 razy Katherine" to powieść o miłości, przyjaźni, radości z czerpania z życia pełnymi garściami. Lekka, przyjemna, wakacyjna lektura w klimacie zupełnie odmiennym niż "Szukając Alaski" czy "Gwiazd naszych wina". Jest bardzo zabawna, napisana lekkim, ale bardzo porządnym, przyjemnym językiem, który, mimo że posiada sporo z gwary młodzieżowej, nie stara się udawać, że został napisany przez nastolatka. John Green jak zwykle zwraca uwagę na istotne problemy, a swoimi przemyśleniami trafia w samo sedno.
Polecam każdemu.

John Green absolutnie nie jest twórcą literatury ambitnej. Jednak jego książki zachęcają do przemyśleń nad prostymi, codziennymi sprawami, nad którymi często nie mamy czasu się zastanowić.
"19 razy Katherine" to powieść o miłości, przyjaźni, radości z czerpania z życia pełnymi garściami. Lekka, przyjemna, wakacyjna lektura w klimacie zupełnie odmiennym niż "Szukając...

Przeciekawa, przezabawna pozycja o języku polskim. Ciepła, przyjemna rozmowa miłośników polszczyzny, pełna ciekawostek, niuansów i anegdot. Sama przyjemność!

Przeciekawa, przezabawna pozycja o języku polskim. Ciepła, przyjemna rozmowa miłośników polszczyzny, pełna ciekawostek, niuansów i anegdot. Sama przyjemność!

Wyjątkowy pomysł na fabułę i przepiękne miejsce akcji - serce tropikalnej dżungli. Bardzo porządna literatura młodzieżowa.

Wyjątkowy pomysł na fabułę i przepiękne miejsce akcji - serce tropikalnej dżungli. Bardzo porządna literatura młodzieżowa.

Nie wiem czy trafiłam felernie, czy to nie jest autor dla mnie, ale "Podpalaczka" skutecznie zniechęciła mnie do dalszej przygody z Kingiem. Wyjątkowo nudna, niewzbudzająca szczególnych emocji, nie zachwycała ani prowadzeniem fabuły, ani językiem. Zwykła powieść rozrywkowa - nic nadzwyczajnego. Skąd więc ten zachwyt?

Nie wiem czy trafiłam felernie, czy to nie jest autor dla mnie, ale "Podpalaczka" skutecznie zniechęciła mnie do dalszej przygody z Kingiem. Wyjątkowo nudna, niewzbudzająca szczególnych emocji, nie zachwycała ani prowadzeniem fabuły, ani językiem. Zwykła powieść rozrywkowa - nic nadzwyczajnego. Skąd więc ten zachwyt?

Styl Sapkowskiego jest, owszem, piękny. Mistrzowsko operuje polszczyzną, tworząc plastyczne, niezwykle zmysłowe opisy tajemniczego świata i jego bohaterów. Doceniam nawiązania do legend, baśni i podań, które umożliwiają wielopłaszczyznową lekturę. Wbrew temu wszystkiemu, u mnie zachwytu nad Wiedźminem nie było.

Styl Sapkowskiego jest, owszem, piękny. Mistrzowsko operuje polszczyzną, tworząc plastyczne, niezwykle zmysłowe opisy tajemniczego świata i jego bohaterów. Doceniam nawiązania do legend, baśni i podań, które umożliwiają wielopłaszczyznową lekturę. Wbrew temu wszystkiemu, u mnie zachwytu nad Wiedźminem nie było.

Wyjątkowa plastyczność opisów, mistrzowskie wręcz pióro i pełno fantastycznych pomysłów. Schematy opowiadań zdają się jednak z jakiegoś powodu nużyć i nie wciągają czytelnika w historię.

Wyjątkowa plastyczność opisów, mistrzowskie wręcz pióro i pełno fantastycznych pomysłów. Schematy opowiadań zdają się jednak z jakiegoś powodu nużyć i nie wciągają czytelnika w historię.

Ważna, niewątpliwie wartościowa, ale przestarzała. Wykładka pozytywizmu i wyczerpujących opisów Warszawy, prowadzona na kanwie skomplikowanej historii miłosnej Wokulskiego i Izabeli. Trudno jej nie docenić, ale mnie trudno jest również ją uwielbiać.

Ważna, niewątpliwie wartościowa, ale przestarzała. Wykładka pozytywizmu i wyczerpujących opisów Warszawy, prowadzona na kanwie skomplikowanej historii miłosnej Wokulskiego i Izabeli. Trudno jej nie docenić, ale mnie trudno jest również ją uwielbiać.

Muminki nie zestarzeją się nigdy, a i ja nigdy nie będę na nie za stara. Rozczulają, uczą i bawią, a do tego zachwycają pięknym językiem i cudownymi ilustracjami.

Muminki nie zestarzeją się nigdy, a i ja nigdy nie będę na nie za stara. Rozczulają, uczą i bawią, a do tego zachwycają pięknym językiem i cudownymi ilustracjami.

Subtelna, bardzo wyważona książka o miłości w trudnych czasach i trudnych okolicznościach. Murakami jak zwykle pokazuje swoją wybitną umiejętność obserwacji ludzkich zachowań, które w Norwegian Wood są niezwykle naturalne i niewymuszone. Piękna powieść.

Subtelna, bardzo wyważona książka o miłości w trudnych czasach i trudnych okolicznościach. Murakami jak zwykle pokazuje swoją wybitną umiejętność obserwacji ludzkich zachowań, które w Norwegian Wood są niezwykle naturalne i niewymuszone. Piękna powieść.

Chyba nie ma sensu rozwodzić się tutaj nad geniuszem Dostojewskiego, bo jest oczywisty. Wspaniała, psychologiczna powieść o morderstwie, o skomplikowanej, wielowarstwowej psychice Raskolnikowa, zagubionego w świecie, niemogącego pogodzić się z sobą samym. Arcydzieło literatury, obowiązkowa pozycja dla każdego.

Chyba nie ma sensu rozwodzić się tutaj nad geniuszem Dostojewskiego, bo jest oczywisty. Wspaniała, psychologiczna powieść o morderstwie, o skomplikowanej, wielowarstwowej psychice Raskolnikowa, zagubionego w świecie, niemogącego pogodzić się z sobą samym. Arcydzieło literatury, obowiązkowa pozycja dla każdego.

Krótka, treściwa nowela. Detektywistyczną bym jej nie nazwała, ale Llosa jako mistrz prozy opisuje wszystko przepięknym, męskim językiem. Wątek główny średni, za to wątki poboczne to prawdziwe perełki.

Krótka, treściwa nowela. Detektywistyczną bym jej nie nazwała, ale Llosa jako mistrz prozy opisuje wszystko przepięknym, męskim językiem. Wątek główny średni, za to wątki poboczne to prawdziwe perełki.

Jeśli ktoś szuka lekkiej lektury na długie zimowe wieczory, może się zawieść. Pomimo że niejednokrotnie uśmiechałam się przy opisach absurdalnych zachowań Tybetańczyków, to przez większość czasu książka wprawiała mnie w refleksyjny nastrój, zmuszała do zastanowienia się dlaczego nic się nie zmienia, ani na zmiany nie zanosi. Czy to wina Dalajlamy? Mentalności Tybetańczyków? A może komunistycznych Chin? Cóż, myślę, że po przeczytaniu reportażu nie uzyskamy jednoznacznej odpowiedz - na pewno jednak będziemy jej bliżsi. Polecam każdemu ciekawemu świata, zainteresowanemu Kulturą Azjatycką lub polityką. Niezależnie od motywacji, czas na tę lekturę na pewno nie będzie czasem straconym.

Jeśli ktoś szuka lekkiej lektury na długie zimowe wieczory, może się zawieść. Pomimo że niejednokrotnie uśmiechałam się przy opisach absurdalnych zachowań Tybetańczyków, to przez większość czasu książka wprawiała mnie w refleksyjny nastrój, zmuszała do zastanowienia się dlaczego nic się nie zmienia, ani na zmiany nie zanosi. Czy to wina Dalajlamy? Mentalności Tybetańczyków?...

Zupełnie przyzwoita postapokalipsa dla młodzieży. Ciekawy pomysł, nieźle wykreowani bohaterowie. Nie rzuca na kolana, ale również nie odrzuca. Po prostu dobra, oryginalna powieść z popularnego ostatnimi czasy gatunku, jakim jest dystopia.

Zupełnie przyzwoita postapokalipsa dla młodzieży. Ciekawy pomysł, nieźle wykreowani bohaterowie. Nie rzuca na kolana, ale również nie odrzuca. Po prostu dobra, oryginalna powieść z popularnego ostatnimi czasy gatunku, jakim jest dystopia.

Powieść pióra J. K. Rowling okazała się być raczej przeciętna. Bardzo poprawna i pomysłowa, ale fajerwerków nie było. Styl autorki pozostawia według mnie wiele do życzenia, zwłaszcza, gdy przychodzi skonfrontować go z jej popularnością. Można, ale nie trzeba, lekka lektura do rozerwania się.

Powieść pióra J. K. Rowling okazała się być raczej przeciętna. Bardzo poprawna i pomysłowa, ale fajerwerków nie było. Styl autorki pozostawia według mnie wiele do życzenia, zwłaszcza, gdy przychodzi skonfrontować go z jej popularnością. Można, ale nie trzeba, lekka lektura do rozerwania się.