Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa

dosłownie literatura piękna. Tak w warstwie językowej, w warstwie rozwazań. Życiowa, skłania do refleksji

dosłownie literatura piękna. Tak w warstwie językowej, w warstwie rozwazań. Życiowa, skłania do refleksji

Pokaż mimo to

Ciekawa opowieść o podróży 36-letniego mężczyzny w głąb siebie, swoją przeszłość i dawną traumę. Tytułowy Tsukuru za namową swojej dziewczyny spotyka się z dawnymi przyjaciółmi, którzy odtrącili go kilkanaście lat temu bez podania przyczyny. On to wówczas przyjął bez dociekania o przyczynie, ale też popadł w depresję. Mimo pozornego uporania się z tą sytuacją, przez wiele lat tkwiło to w nim jak drzazga. Teraz musi spotkać się dawnymi przyjaciółmi i spróbować to wyjaśnić, żeby otworzyć nowy rozdział w swoim życiu. Książka pokazuje tę podróż. Dodaje jednocześnie pewne elementy magiczne, opowieści niezwiązane z głównym wątkiem. Czuć przez całą książkę atmosferę sennych marzeń i koszmarów. Część opowieści jest silnie związana z rzeczywistością, a część pozostaje marą i fantazją. Ciekawe pokazanie sposobu radzenia sobie z dawnymi traumami.

Ciekawa opowieść o podróży 36-letniego mężczyzny w głąb siebie, swoją przeszłość i dawną traumę. Tytułowy Tsukuru za namową swojej dziewczyny spotyka się z dawnymi przyjaciółmi, którzy odtrącili go kilkanaście lat temu bez podania przyczyny. On to wówczas przyjął bez dociekania o przyczynie, ale też popadł w depresję. Mimo pozornego uporania się z tą sytuacją, przez wiele...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tę książkę Murakamiego czytało mi się bardzo dobrze, bardzo się w nią wciągnęłam. Historia Tsukuru, choć pozornie bezbarwna, bez znaczenia, niczym się nie wyróżniająca, pokazuje nam, jak wydarzenia z naszej przeszłości mogą wpływać na nasze życie w przyszłości.
Nasi rodzice często bagatelizują podobne sprawy. Mówią, że "w takim wieku to normalne", gdy złościmy się na przyjaciółki, albo "znajdziesz sobie nowych znajomych", gdy grupa nas odtrąci. Prawda z kolei jest taka, że to wszystko w nas siedzi, zwłaszcza w tym wrażliwszych osobach, i prędzej, czy później, będzie eskalować.

Tę książkę Murakamiego czytało mi się bardzo dobrze, bardzo się w nią wciągnęłam. Historia Tsukuru, choć pozornie bezbarwna, bez znaczenia, niczym się nie wyróżniająca, pokazuje nam, jak wydarzenia z naszej przeszłości mogą wpływać na nasze życie w przyszłości.
Nasi rodzice często bagatelizują podobne sprawy. Mówią, że "w takim wieku to normalne", gdy złościmy się na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza połowa to dość miałki test o uczuciach głównego bohatera, który utknął na poziomie emocjonalnym zranionego nastolatka.
W połowie książki akcja się rozkręca, ale jest uboga w stosunku do rozległych opisów emocji w pierwszej części.
Zakończenie również uważam za rozczarowanie.

Pierwsza połowa to dość miałki test o uczuciach głównego bohatera, który utknął na poziomie emocjonalnym zranionego nastolatka.
W połowie książki akcja się rozkręca, ale jest uboga w stosunku do rozległych opisów emocji w pierwszej części.
Zakończenie również uważam za rozczarowanie.

Pokaż mimo to

Pisząc opinie o przeczytanych książkach, zawsze uważam, by nie zepsuć czytelnikom zabawy, nie ujawnić zbyt wiele z ich treści.
Tym razem jest to niemożliwe; już sam Murakami postarał się, by nie ujawnić za dużo. Właściwie żadna kluczowa kwestia samej akcji nie jest wyjaśniona do końca. Wiadomo, taki jest znak rozpoznawczy tego Autora: nie jest istotna historia a wszystkie wydarzenia stanowią tylko lekko zarysowane tło dla wykreowania atmosfery, poddania analizie uczuć i fantazji bohaterów, zagłębienia się w jakiś moment ich życia. Rozumiecie: taka powieściowa wersja „obrazów przepływającego świata” w poezji haiku lub drzeworytach ukiyo-e.
Tym razem pod okularem mikroskopu Murakamiego znalazła się starannie wypreparowana historia przyjaźni grupki licealistów. Losy przyjaciół, obserwowane po upływie 20 lat, analiza wzajemnych powiązań, wspólnych pasji i wreszcie nieuchronnych zmian, jakie zawsze są udziałem takich przyjaźni na całym świecie, stanowią całą treść powieści. Skupiając uwagę na powtórnym przeżywaniu tych wydarzeń i myśli, z odległej pozycji człowieka dojrzałego, którego życie toczy się od dawna osobno jakimiś ustalonymi koleinami, Murakami pokazuje jak bardzo ukształtowały nas przeżycia z młodości, jak nadal ważne są dla nas te emocje, urazy i fascynacje, których doświadczyliśmy jako dzieciaki wśród naszych przyjaciół.

Pisząc opinie o przeczytanych książkach, zawsze uważam, by nie zepsuć czytelnikom zabawy, nie ujawnić zbyt wiele z ich treści.
Tym razem jest to niemożliwe; już sam Murakami postarał się, by nie ujawnić za dużo. Właściwie żadna kluczowa kwestia samej akcji nie jest wyjaśniona do końca. Wiadomo, taki jest znak rozpoznawczy tego Autora: nie jest istotna historia a wszystkie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie zawsze to jak wydaje nam się proste nasze życie jest tak samo proste w oczach innych ludzi. Nie zawsze to jak postrzegamy siebie jest takie samo jak postrzegają nas inni. Pragniemy być w grupach, żyjemy dla posiadania przyjaźni. Na pewno każdy z nas kiedyś odwrócił się od przyjaciela z różnych powodów. Książka uświadamia nas, że mimo iż wiele związków kiedyś się kończy, w środku nas zostaje jakaś jego cząstka na zawsze. Ludzie potrzebują zamknięcia różnych etapów aby nie nosić w sobie ciężkiego ducha.
Z ciężarem byłej przyjaźni żył Tsukuru, przyjaciele odwrócili się od niego tak nagle, że ledwo sobie z tym poradził. Zamykając pewien etap w swoim życiu stara się uporządkować to co nieuporządkowane. Dowiedzieć się prawdy. Książka zakończyła się dużym znakiem zapytania, co uważam za plus dla niej. Była pełna smutku oraz zagubienia, więc nie mogła skończyć się inaczej.

Nie zawsze to jak wydaje nam się proste nasze życie jest tak samo proste w oczach innych ludzi. Nie zawsze to jak postrzegamy siebie jest takie samo jak postrzegają nas inni. Pragniemy być w grupach, żyjemy dla posiadania przyjaźni. Na pewno każdy z nas kiedyś odwrócił się od przyjaciela z różnych powodów. Książka uświadamia nas, że mimo iż wiele związków kiedyś się kończy,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sprawnie napisana, dość ciekawa, niemniej im dalej w las tym gorzej. Dialogi katastrofa, jakby wypowiadała je cały czas ta sama osoba. Nie wiem czy w Japonii ludzie porozumiewają się w taki sposób, ale widać, że autor chyba rzadko kiedy ma do czynienia z "żywym człowiekiem".

Sprawnie napisana, dość ciekawa, niemniej im dalej w las tym gorzej. Dialogi katastrofa, jakby wypowiadała je cały czas ta sama osoba. Nie wiem czy w Japonii ludzie porozumiewają się w taki sposób, ale widać, że autor chyba rzadko kiedy ma do czynienia z "żywym człowiekiem".

Pokaż mimo to

To dla mnie pierwsza styczność z twórczością Pana Murakamiego, ale na pewno nie po raz ostatni sięgnę po Jego książki. Ze względu na brak porównania wystawiam 7 gwiazdek.
W książce opisany jest fragment życia tytułowego Tsukuru Tazakiego, który próbuje się uporać z demonami przeszłości. Historia bardzo mnie zaciekawiła szczególnie, że główny bohater był w tym samym wieku co ja, gdy stracił kontakt z przyjaciółmi. Uczucia, przemyślenia, retrospekcje, wspomnienia czy też problemy są opisane w bardzo przystępny i ciekawy sposób. Przez całą książkę odczuwałam emocje jakie towarzyszyły głównemu bohaterowi. Razem z Nim się stresowałam, czułam niepokój, a później w pewnym sensie ulgę.
Sposób w jaki została poprowadzona fabuła jest bardzo czysty i klarowny. Zakończenie było dla mnie delikatnym rozczarowaniem, ale myślę, że po przemyśleniu paru kwestii i zastanowieniu się nad tytułem nie było wcale takie złe.
Myślę, że warto zapoznać się z tą pozycją. Szczególnie, że książka nie jest długa i strasznie szybko się ją czyta ;)

To dla mnie pierwsza styczność z twórczością Pana Murakamiego, ale na pewno nie po raz ostatni sięgnę po Jego książki. Ze względu na brak porównania wystawiam 7 gwiazdek.
W książce opisany jest fragment życia tytułowego Tsukuru Tazakiego, który próbuje się uporać z demonami przeszłości. Historia bardzo mnie zaciekawiła szczególnie, że główny bohater był w tym samym wieku co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Murakami w formie. Charakterystyczna melancholia i ulotność to elementy bez których trudno mi sobie wyobrazić powieści tego autora. Ta nieśmiało mówi, że ideałów nie ma, nie ma układu, który mógłby wiecznie funkcjonować w niezmąconym spokoju.

Murakami w formie. Charakterystyczna melancholia i ulotność to elementy bez których trudno mi sobie wyobrazić powieści tego autora. Ta nieśmiało mówi, że ideałów nie ma, nie ma układu, który mógłby wiecznie funkcjonować w niezmąconym spokoju.

Pokaż mimo to

Zachęcony znanym nazwiskiem autora oraz intrygującym tytułem, sięgnąłem po tę książkę.
Zawiodłem się strasznie. Tłumaczenie jak i treść były tak miałkie, a czasem wręcz denerwujące, że nie potrafiłem się wciągnąć w powieść i czerpać przyjemności z czytania. Styl i opis akcji przypominał wywody na blogu jakiejś rozedrganej nastolatki.
Tu mam też pretensje do tłumaczki, która przetłumaczyła „ksywki” bohaterów paczki dosłownie, zamiast w japońskiej transkrypcji. Źle się czytało dosłowne znaczenia „Biała”, „Niebieski” w stosunku do osób, z których te kolory wywodziły się z ich nazwisk (po polsku brzmi to okropnie sztucznie).
Było kilka ciekawych fragmentów, aforystycznych porównań życia do muzyki czy pędu ludzi na przepełnionych dworcach, jednak to rozwodniona poezja nienadająca większego kunsztu tej książki.

Zachęcony znanym nazwiskiem autora oraz intrygującym tytułem, sięgnąłem po tę książkę.
Zawiodłem się strasznie. Tłumaczenie jak i treść były tak miałkie, a czasem wręcz denerwujące, że nie potrafiłem się wciągnąć w powieść i czerpać przyjemności z czytania. Styl i opis akcji przypominał wywody na blogu jakiejś rozedrganej nastolatki.
Tu mam też pretensje do tłumaczki,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to