Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dystopia. Moim zdaniem lepsza niż "Rok 1984". Bardziej adekwatna do tego, w którą stronę dąży ludzkość.
Świat, który wygląda jak marzenie każdego utopisty. Wolny od przemocy, nienawiści, negatywnych uczuć. Ale czy tylko? Czy zabierając ludziom ich złe cechy nie naruszamy cennej konstrukcji? Opis świata hedonistów, ludzi, którzy zamknięci w swojej bańce szczęścia są pozbawieni prawdziwych doznań i różnorodności, która cechuje nas świat.
Polecam każdemu fanowi dystopi. I nie tylko.

Dystopia. Moim zdaniem lepsza niż "Rok 1984". Bardziej adekwatna do tego, w którą stronę dąży ludzkość.
Świat, który wygląda jak marzenie każdego utopisty. Wolny od przemocy, nienawiści, negatywnych uczuć. Ale czy tylko? Czy zabierając ludziom ich złe cechy nie naruszamy cennej konstrukcji? Opis świata hedonistów, ludzi, którzy zamknięci w swojej bańce szczęścia są...

Najlepsza książka z uniwersum Metro 2033 napisana przez Dmitra Glukhovskiego.
Świat po wojnie atomowej, po zgładzie. Garstka ocalałych schroniła się w moskiewskim metrze, największym bunkrze przeciwatomowym, jaki powstał w Rosji. Świat jest niezdatny do zamieszkania przez ludzi. Jednak i w tym azylu dosięgają ich skutki niszczycielskiej wojny. Mutanty, anomalie, brak jedności wśród ocalałych, a w środku tego główny bohater - Artem, którzy niewiele pamięta ze starego świata przed zagładą, ale musi uratować przed nią swój świat. Czy mu się powiedzie?
Artemowi towarzyszymy podczas podróży przez prawie wszystkie stacje moskiewskiego metra. Nie lada gradka dla osób, które widziały rozmach i piękno moskiewskiego metra (dla całej reszty polecam zdjęcia w googlach). Barwne opisy, dobrze zbudowani bohaterowie, wartka akcja. Gdzie ma być strasznie, jest strasznie. Gdy ma być zabawnie, jest zabawnie. Autor podołał zadaniu w tej książce.
Jedna z lepszych książek postapokaliptycznych.

Najlepsza książka z uniwersum Metro 2033 napisana przez Dmitra Glukhovskiego.
Świat po wojnie atomowej, po zgładzie. Garstka ocalałych schroniła się w moskiewskim metrze, największym bunkrze przeciwatomowym, jaki powstał w Rosji. Świat jest niezdatny do zamieszkania przez ludzi. Jednak i w tym azylu dosięgają ich skutki niszczycielskiej wojny. Mutanty, anomalie, brak...

Moja ulubiona opowieść ze świata Śródziemia Tolkiena. Przepiękna, przepełniona bólem, fatalizmem oraz przeciwnościami losu, które nie zawsze są do pokonania. Uwielbiam.

Moja ulubiona opowieść ze świata Śródziemia Tolkiena. Przepiękna, przepełniona bólem, fatalizmem oraz przeciwnościami losu, które nie zawsze są do pokonania. Uwielbiam.

Piękna książka. Idealna dla dzieci, nastolatków oraz dorosłych, którzy nie wychowali się albo nie pamiętają czasów PRL.
Historia opowiedziana jest z perspektywy małego chłopca, dla którego otaczająca rzeczywistość jest normalnością. Nie mamy tutaj zbędnego tłumaczenia. Sytuacje i rzeczywistość PRL jest wyjaśniona, ale bez zbędnego wchodzenia w szczegóły, po prostu - to rzeczywistość, a rzeczywistości nie trzeba tłumaczyć, tłumaczyć trzeba historię, a to z pewnością nie jest książka historyczna. Możemy dzięki niej zrozumieć tyle, ile mogło zrozumieć dziecko żyjące w tamtym okresie.
Książka może stanowić idealny wstęp do rozmów o socjalizmie w Polsce, stanie wojennym.

Polecam serdecznie. Książka dla każdego.

Piękna książka. Idealna dla dzieci, nastolatków oraz dorosłych, którzy nie wychowali się albo nie pamiętają czasów PRL.
Historia opowiedziana jest z perspektywy małego chłopca, dla którego otaczająca rzeczywistość jest normalnością. Nie mamy tutaj zbędnego tłumaczenia. Sytuacje i rzeczywistość PRL jest wyjaśniona, ale bez zbędnego wchodzenia w szczegóły, po prostu - to...

Piękna, momentami zabawna, wzruszająca opowieść. Powieść w formie listów młodego, nieuleczalnie chorego chłopca, Oskara, przebywającego w szpitalu. Listy w wielkości kierowane są do Pana Boga, którego Oskar poznał dopiero dzięki Pani Róży - obcej kobiecie, która odwiedza dzieci w szpitalu.
Książka doskonała, dla wszystkich. Chociaż nie jestem wrażliwą osobą i rzadko książki odbieram uczuciowo, to podczas lektury tej pozycji, a w szczególności podczas zakończenia, nie umiem powstrzymać się od płaczu.

Piękna, momentami zabawna, wzruszająca opowieść. Powieść w formie listów młodego, nieuleczalnie chorego chłopca, Oskara, przebywającego w szpitalu. Listy w wielkości kierowane są do Pana Boga, którego Oskar poznał dopiero dzięki Pani Róży - obcej kobiecie, która odwiedza dzieci w szpitalu.
Książka doskonała, dla wszystkich. Chociaż nie jestem wrażliwą osobą i rzadko...