Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba najbardziej znana książka Kinga. Przypuszczam, że dzięki ekranizacji Kubricka. Czy bez tego byłaby tak popularna? Z pewnością jest to pozycja bardzo dobra, jednak znam lepsze.

Książka prezentuje historię rodziny Torrance, której głowa - Jack, po osiągnięciu dna przez alkoholizm, próbuje stanąć na nogi. Aby tego dokonać, podejmuje się stróżowania zimą hotelu, położonego wysoko w górach. Hotelu, o którym krążą różne, tajemnicze historie. W tym miejscu ma nadzieję odzyskać spokój ducha, dokończyć swoją sztukę oraz zacieśnić więzy rodzinne z żoną oraz małym synkiem, dzięki spokojowi, jaki ma zapewnić odcięcie od świata.

Powieść jest napisana bardzo dobrym stylem, czyta się ją bardzo szybko, łatwo wczuć się w bohaterów, bardzo łatwo zrozumieć ich i ich motywy. Klaustrofobiczność aż bije z tej książki, czuć ją nie tylko z ciasnych zakamarkach tuneli na placu zabaw czy w pokojach hotelowych. Z każdym rozdziałem świat przedstawiony zmniejsza się. Pomniejsza go odcięcie od świata, a wraz z upływem fabuły zawężamy akcję do kilku, najważniejszych miejsc. Można się poczuć jakby zwierzęta z żywopłotów próbowały nasz osaczyć i zmniejszały nasze pole ucieczki...

Lśnienie to bardzo dobra pozycja. Jest nastrojowa, klimatyczna. Momentami może przerazić i powodować szybsze bicie serca. Do zakończenia nie mogę się przyczepić - King ma swoje wizje zakończeń i mi one się podobają.

Polecam z czystym sumieniem.

Chyba najbardziej znana książka Kinga. Przypuszczam, że dzięki ekranizacji Kubricka. Czy bez tego byłaby tak popularna? Z pewnością jest to pozycja bardzo dobra, jednak znam lepsze.

Książka prezentuje historię rodziny Torrance, której głowa - Jack, po osiągnięciu dna przez alkoholizm, próbuje stanąć na nogi. Aby tego dokonać, podejmuje się stróżowania zimą hotelu,...

Bardzo dobra książka Kinga (gdy już trafię na tę mniej dobrą albo słabą nie omieszkam o tym napisać).

Autor w mistrzowski sposób buduje napięcie i historię od niepozornych szczegółów i postaci po ostateczne zakończenie.

W książce opowiedziana jest historia miasteczka Jerusalem, od momentu powrotu głównego bohatera do jego nieuchronnej zagłady. King powoli i z mozołem buduje nastrój grozy. Akcja jest zawiązywana powoli, bo też nie ma dokąd się śpieszyć, a lepiej wszystko przedstawić i zrozumieć. Zaczynamy od codziennego życia miasteczka, z jego nawykami i miejskimi legendami. Mamy szeryfa, drobną przestępczość, problemy rodzinne i dom, o którym dzieciaki opowiadają, że jest nawiedzony. Właśnie tym domem chce się zająć nasz główny bohater. Jednak okazuje się, że zło nie jest wytworem wyobraźni, a ma rzeczywistą postać, którą nie jest łatwo przezwyciężyć.

W powieści nie ma zbędnych postaci, wątków, nic się nie urywa, a wszystkie wątki splatają się w jedną fabułę i zaciskają wraz z rozwojem. Szczególnie do gustu przypadły mi fragmenty przed zakończeniem akcji, gdy w miasteczku tliło się jeszcze życie, a mieszkańcy próbowali zachować pozory normalności.

Miasteczko Salem swoim stylem bardziej przypomina typowy horror, jednak nie skupia się wyłącznie na straszeniu, a już samo budowanie napięcia i nastroju grozy może wywołać ciarki i uczucie niepokoju. I właśnie w tym autor się specjalizuje - w budowaniu realistycznych postaci i napięcia.

Bardzo dobra pozycja. Jednak nie polecam dla osób, które szukają czegoś, po czym będą się bały iść po ciemku do toalety albo wystawić stopę poza kołdrę. Nie w taki sposób ma straszyć ta książka.

Bardzo dobra książka Kinga (gdy już trafię na tę mniej dobrą albo słabą nie omieszkam o tym napisać).

Autor w mistrzowski sposób buduje napięcie i historię od niepozornych szczegółów i postaci po ostateczne zakończenie.

W książce opowiedziana jest historia miasteczka Jerusalem, od momentu powrotu głównego bohatera do jego nieuchronnej zagłady. King powoli i z mozołem...

Solidny zbiór opowiadań. Oczywiście można powiedzieć, że jedne są lepsze, a drugie gorsze, jednak jest to wyłącznie subiektywna opinia każdego czytelnika, ponieważ każdego straszy co innego, każdy jest podatny na inne doznania.

Warsztatowo, wszystkie opowiadania bardzo dobre. King udowadnia, że potrafi również tworzyć krótkie formy.

Solidny zbiór opowiadań. Oczywiście można powiedzieć, że jedne są lepsze, a drugie gorsze, jednak jest to wyłącznie subiektywna opinia każdego czytelnika, ponieważ każdego straszy co innego, każdy jest podatny na inne doznania.

Warsztatowo, wszystkie opowiadania bardzo dobre. King udowadnia, że potrafi również tworzyć krótkie formy.

Opinia oznaczona jako spoiler, ponieważ książka jest stosunkowo krótka i możliwe, że podane informacje pochodzą z rozwinięcia fabuły i mogą mieć wpływ na odbiór oraz ocenę książki.


Carrie - pierwsza książka Kinga. Jednak to nie od niej zaczęłam swoją przygodę z mistrzem grozy. I bardzo dobrze, bo bym się zniechęciła. Do tej książki trzeba trochę dorosnąć i zaznajomić się z twórczością Kinga lub, mówiąc krótko, wiedzieć, że niekoniecznie ma on w zwyczaju straszyć nas straszydłami i potworami. Bo Carrie nie jest potworem, jest normalną dziewczyną w okresie dorastania, której los nie oszczędza, a jej ponadnaturalne zdolności nie mogą być zinterpretowane jako dar czy przekleństwo, ponieważ dopiero się budzą. Możemy je oceniać wyłącznie z perspektywy okoliczności, w jakich zostaje postawiona (fanatyzm religijny matki, brak równowagi i bezpieczeństwa z powodu braku drugiego opiekuna, odtrącenie ze strony rówieśników).

Carrie niezaprzeczalnie jest postacią tragiczną. I właśnie w tym King jest najlepszy, w budowaniu psychologii i charakterystyki postaci. Czytelnik wierzy w stu procentach, dlaczego matka Carrie jest taką osobą, wie, co ją do tego doprowadziło i wierzy w jej zachowania. Carrie postępuje tak jak postąpiłaby większość z nas. King po prostu potrafi stworzyć realne, wiarygodne postaci z krwi i kości. Więc mimo tego, co uczyniła Carrie i do czego doprowadził ją los, możemy je współczuć. Mamy prawo jej żałować. A opis jej zmagań z otoczeniem i jej rzeczywistością jest po prostu bardzo dobrą opowieścią o niesprawiedliwości i próbie dopasowania inności w ramy tego, co nazywamy normalnym.

Opinia oznaczona jako spoiler, ponieważ książka jest stosunkowo krótka i możliwe, że podane informacje pochodzą z rozwinięcia fabuły i mogą mieć wpływ na odbiór oraz ocenę książki.


Carrie - pierwsza książka Kinga. Jednak to nie od niej zaczęłam swoją przygodę z mistrzem grozy. I bardzo dobrze, bo bym się zniechęciła. Do tej książki trzeba trochę dorosnąć i zaznajomić się...

Ostatni tom sagi o Wiedźminie.
Bohaterowie kończą swoją podróż.
Sądzę, że cała saga jest jedną z lepszych cyklów fantastycznych stworzonych w Polsce. Sapkowski w przemyślany sposób stworzył cały świat, bohaterów oraz ich ścieżki. Każda postać, która pojawia się na kartach powieści jest wiarygodna, każdą kierują jakieś motywy, każda ma swoje cele. Nie mamy tutaj przeszkód wymyślanych na siłę oraz rozwiązań z powietrza. Każda decyzja bohaterów niesie za sobą konsekwencje. Cała historia została stworzona przemyślanie, od początku do końca. Od miłych i przyjemnych opowiadań po coraz trudniejsze i smutniejsze tomy całej sagi. Ale wraz z postępującą powagą i brutalnością Sapkowski nie gubi lekkości pióra, humoru oraz miłych niespodzianek.
Kupuję ten świat, tę historię, to zakończenie.
Wielokrotnie czytałam całą sagę. Ani razu się nie zawiodłam. Z pewnością jeszcze wiele razy udam się w podróż wraz z Geraltem, jego bliskimi i przyjaciółmi. Jedna z moich ulubionych podróży. A do ulubionych miejsc często się wraca.

Ostatni tom sagi o Wiedźminie.
Bohaterowie kończą swoją podróż.
Sądzę, że cała saga jest jedną z lepszych cyklów fantastycznych stworzonych w Polsce. Sapkowski w przemyślany sposób stworzył cały świat, bohaterów oraz ich ścieżki. Każda postać, która pojawia się na kartach powieści jest wiarygodna, każdą kierują jakieś motywy, każda ma swoje cele. Nie mamy tutaj przeszkód...

Czwarty tom sagi o Wiedźminie.
Nowe przeciwności losu rzucają kłody pod nogi naszym bohaterom.
Każdy nowy bohater ma swoją doprecyzowaną historię, każdy jest wiarygodny. Historia choć momentami brutalna jest bardzo rzeczywista. Nie mamy do czynienia z przeszkodami wymyślonymi na siłę, przez co cała akacja jest bardzo rzeczywista.
Czytałam wielokrotnie i jeszcze nie raz będę czytać.

Czwarty tom sagi o Wiedźminie.
Nowe przeciwności losu rzucają kłody pod nogi naszym bohaterom.
Każdy nowy bohater ma swoją doprecyzowaną historię, każdy jest wiarygodny. Historia choć momentami brutalna jest bardzo rzeczywista. Nie mamy do czynienia z przeszkodami wymyślonymi na siłę, przez co cała akacja jest bardzo rzeczywista.
Czytałam wielokrotnie i jeszcze nie raz...

Trzeci tom sagi o Wiedźminie.
Akcja gęstnieje, humor nie zawodzi. Co raz poważniejsze komplikacje potykają naszych bohaterów. Sapkowski dobrze prowadzi bohaterów oraz akcję. Ich rozwój oraz przemiana jest bardzo dobrze zauważalna. Przygody, które ich spotykają nie są wymyślane na siłę, dzięki czemu cała historia wiarygodna.
Cały cykl przeczytałam kilkukrotnie i jeszcze wiele razy będzie dane mi podążać ścieżką wiedźmina, jego bliskich i jego przyjaciół.

Trzeci tom sagi o Wiedźminie.
Akcja gęstnieje, humor nie zawodzi. Co raz poważniejsze komplikacje potykają naszych bohaterów. Sapkowski dobrze prowadzi bohaterów oraz akcję. Ich rozwój oraz przemiana jest bardzo dobrze zauważalna. Przygody, które ich spotykają nie są wymyślane na siłę, dzięki czemu cała historia wiarygodna.
Cały cykl przeczytałam kilkukrotnie i jeszcze...

Drugi tom sagi o Wiedźminie.
Akcja rozwija się, postaci zaprezentowane w poprzednim tomie również mają szanse znacznie się rozwinąć. Sapkowski udowadnia, że książka może być jednocześnie poważna oraz zabawna i przyjemna w odbiorze.
W cyklu każdy znajdzie ulubione postaci, nawet jeśli nie są to główni bohaterowie. Każda z nich jest napisana szczegółowo i przekonująco.
Cały cykl czytałam już wiele razy i z pewnością jeszcze nie raz do niego wrócę.

Drugi tom sagi o Wiedźminie.
Akcja rozwija się, postaci zaprezentowane w poprzednim tomie również mają szanse znacznie się rozwinąć. Sapkowski udowadnia, że książka może być jednocześnie poważna oraz zabawna i przyjemna w odbiorze.
W cyklu każdy znajdzie ulubione postaci, nawet jeśli nie są to główni bohaterowie. Każda z nich jest napisana szczegółowo i przekonująco.
Cały...

Pierwszy tom sagi o wiedźminie.
Towarzyszymy głównym bohaterom w ich życiowej historii. Pierwszy tom jest zawiązaniem konkretnej akcji. Wprowadza większość najważniejszych postaci, opisuje podstawowe tło dalszych wydarzeń. Bohaterzy są bardzo dobrze napisani. Każde z nich jest charakterystyczne, delikatnie przerysowane, ale bez zbytniej przesady. Książkę czyta się lekko, chociaż ściśle zarysowująca się akcja i coraz poważniejsze tematy poruszane z biegiem czasu sprawiają, że nie jest to aż taka przyjemna i niezobowiązująca lektura jak opowiadania. Humor nadal jest obecny, dialogi i zwroty akcji potrafią zaskoczyć.
Pomimo wielokrotnego czytania z pewnością jeszcze nie raz wrócę do tej pozycji.

Pierwszy tom sagi o wiedźminie.
Towarzyszymy głównym bohaterom w ich życiowej historii. Pierwszy tom jest zawiązaniem konkretnej akcji. Wprowadza większość najważniejszych postaci, opisuje podstawowe tło dalszych wydarzeń. Bohaterzy są bardzo dobrze napisani. Każde z nich jest charakterystyczne, delikatnie przerysowane, ale bez zbytniej przesady. Książkę czyta się lekko,...

Drugi tom opowiadań osadzonych w świecie Wiedźmina.
Opowiadania osadzone w quasi-średniowiecznym świecie są bardzo dobrym wprowadzeniem do rzeczywistości i wydarzeń opisanych w samym cyklu. Wszystkie opowiadania są równie dobrze. Sapkowski trzyma poziom. Każda z postaci jest wyrazista, ale przemyślana i dopracowana. Opowiadania są pełne humoru, ale również poważniejszych historii.
Po każdym przeczytaniu uważam, że czas poświęcony na lekturę opowiadań oraz całej sagi z pewnością nie jest czasem straconym. Czytane wielokrotnie, jeszcze nie raz pozwoli mi wrócić do tego fantastycznego świata.

Drugi tom opowiadań osadzonych w świecie Wiedźmina.
Opowiadania osadzone w quasi-średniowiecznym świecie są bardzo dobrym wprowadzeniem do rzeczywistości i wydarzeń opisanych w samym cyklu. Wszystkie opowiadania są równie dobrze. Sapkowski trzyma poziom. Każda z postaci jest wyrazista, ale przemyślana i dopracowana. Opowiadania są pełne humoru, ale również poważniejszych...

Pierwszy tom opowiadań osadzonych w świecie Wiedźmina. Każde opowiadanie trzyma równy, bardzo dobry poziom. Mieszanina ciekawych historii, humoru i realizmu, osadzona w quasi-średniowiecznej otoczce. Czyta się szybko, lekko, przyjemnie. Postaci są zbudowane dobrze, każda jest wyrazista i wyjątkowa.
Książka czytana wielokrotnie i z pewnością jeszcze wiele razy do niej wrócę.

Pierwszy tom opowiadań osadzonych w świecie Wiedźmina. Każde opowiadanie trzyma równy, bardzo dobry poziom. Mieszanina ciekawych historii, humoru i realizmu, osadzona w quasi-średniowiecznej otoczce. Czyta się szybko, lekko, przyjemnie. Postaci są zbudowane dobrze, każda jest wyrazista i wyjątkowa.
Książka czytana wielokrotnie i z pewnością jeszcze wiele razy do niej wrócę.

Oj niedobrze się stało. Przeciętnie bardzo. Odgrzewany kotlet z kury znoszącej aktualnie złote jajka stracił cały smak, wyważenie i finezję pierwowzoru. Przez całką książkę miałam wrażenie, że Geralt nie chce być częścią tej książki i sama miałam identyczne uczucia. Akcja, a właściwe aż trzy wątki powoli się rozwijają przez znaczną część książki, aby pod koniec w oczywisty sposób spleść się ze sobą i szybko rozwiązać.
Brak charakterystycznego humoru, splotu patosu z bezpretensjonalnością, brak wszystkich smaczków. To, że w książce jest Geralt, nie jest w stanie jej uratować przed przeciętnością. Jedynie pod koniec powieści można było odczuć, że Sapkowski zaczął wracać do formy. Gdyby cała książka była napisana w stylu końcowej 1/3 ta pozycja byłaby o wiele lepsza. Ale nie jest. I czy watro męczyć się przez znaczną większość książki dla dobrej końcówki? Moim zdaniem nie. Więc więcej jej nie przeczytam, w przeciwieństwie do całej sagi, do której żywię wielki sentyment.

Oj niedobrze się stało. Przeciętnie bardzo. Odgrzewany kotlet z kury znoszącej aktualnie złote jajka stracił cały smak, wyważenie i finezję pierwowzoru. Przez całką książkę miałam wrażenie, że Geralt nie chce być częścią tej książki i sama miałam identyczne uczucia. Akcja, a właściwe aż trzy wątki powoli się rozwijają przez znaczną część książki, aby pod koniec w oczywisty...

Romantyzm, szczególnie niemiecki chyba nie jest dla mnie. Współczuję Werterowi, że MUSIAŁ cierpieć, jego problemy były takie górnolotne. [sarkazm mode off]

Nie wiem, nie cierpiałam nigdy tak jak on. Ale cierpiałam czytając tę książkę. I cierpi wielu nieszczęsnych uczniów, którzy muszą przeczytać tę pozycję w ramach lektury szkolnej. Wielu z nich więcej po książki nie sięgnie, bo wiele lektur jest bardzo długich, a te cienkie wywołują odrzucenie.

Przynajmniej jest krótka. Cierpimy intensywnie, ale krótko.

Romantyzm, szczególnie niemiecki chyba nie jest dla mnie. Współczuję Werterowi, że MUSIAŁ cierpieć, jego problemy były takie górnolotne. [sarkazm mode off]

Nie wiem, nie cierpiałam nigdy tak jak on. Ale cierpiałam czytając tę książkę. I cierpi wielu nieszczęsnych uczniów, którzy muszą przeczytać tę pozycję w ramach lektury szkolnej. Wielu z nich więcej po książki nie...

Pierwszy tom opowiadań ze Światów Andrzeja Pilipiuka. Opowiadania lekkie, przyjemne, różnorodne w tematyce (historyczne, współczesne, futurystyczno-alternatywne lub fantastyczne). Całość czyta się szybko i miło. Jak przy każdym tomie, należy pamiętać, że autor pomimo wykształcenia historycznego buduje własne alternatywne światy i ich wizje.

Pierwszy tom opowiadań ze Światów Andrzeja Pilipiuka. Opowiadania lekkie, przyjemne, różnorodne w tematyce (historyczne, współczesne, futurystyczno-alternatywne lub fantastyczne). Całość czyta się szybko i miło. Jak przy każdym tomie, należy pamiętać, że autor pomimo wykształcenia historycznego buduje własne alternatywne światy i ich wizje.