Eh już samo zdjęcie jest smutne,widać ,że był chory ale bardzo chciał pracować i pomagać ludziom w hospicjum dla niego była to rzecz bardzo ważna tak i msza i jego posługa kapłańska,myśle że kochał ludzi i każda książka mnie oczarowała ☺️ często w książkach opowiada ,że babcia nauczyła go katolickiego wychowania bo rodzice nie byli wierzący...są śmieszne i smutne momenty ,na pewno każdy powinien poczytać ☺️ ogólnie że jest wesołym człowiekiem

Eh już samo zdjęcie jest smutne,widać ,że był chory ale bardzo chciał pracować i pomagać ludziom w hospicjum dla niego była to rzecz bardzo ważna tak i msza i jego posługa kapłańska,myśle że kochał ludzi i każda książka mnie oczarowała ☺️ często w książkach opowiada ,że babcia nauczyła go katolickiego wychowania bo rodzice nie byli wierzący...są śmieszne i smutne momenty...

Książka napisana jest w formie kilku odrębnych wywiadów z dziennikarką. Pomimo mylącej okładki, książka głownie skupia się na tematyce śmierci (odchodzenia, tego jak rozmawiać z umierającym, czy warto jest "walczyć" czy pogodzić się z nieuchronnym, dla wrażliwszych informacja - opisano w niej jak umiera człowiek fizjologicznie i wiele, wiele innych) oraz bioetyce śmierci (reanimować czy nie, leczyć czy nie...).

Mamy też wątki poboczne dotyczące in vitro, seksu, życia księdza Kaczkowskiego... Niektóre z informacji są wg mnie szokujące (np. ''o świadkach Jehowych, że to religia a nie sekta'' - serio?),inne niepotrzebne (''mam fajnych kolegów gejów w seminarium!'' - OK., można być gejem w seminarium. Najważniejsze to nie grzeszyć aktami płciowymi z tą samą płcią. - O tym ksiądz nie wspomina). Brakuje mi tutaj podkreślonego i wytłumaczonego stanowiska Kościoła Katolickiego - dlaczego tak, a nie inaczej..?

Książkę można przeczytać jeśli kogoś interesują tematy hospicjum, bioetyki i śmierci, ale niekoniecznie trzeba, jeśli chcesz uzyskać rzetelną wiedzę na inne tematy. Warto też przeczytać tym, którzy zastanawiają się czy oddać członka rodziny do hospicjum czy nie...

Ksiądz chciał być postępowy, niby coś sugeruje i próbuje narzucić nowy trend, ale jednocześnie jest posłuszny Kościołowi (i całe szczęście) i niewiele z tego wychodzi. Brakuje mi tutaj zachęty do wiary, a za dużo jest za to przekleństw z ust kapłana na k..., "modnych" tematów i przyznawania się do grzechów (takiego niezdrowego chwalenia "kiedy było się młodym..." czy dziwnych zachowań.

Wszystko w rękach Boga oczywiście, księdza już nie ma wśród nas, jednakże ja dzięki tej książce (między innymi) utwierdziłam się, że nie jestem "fanką" Jego twórczości. Co nie zmienia faktu, że popieram Jego Hospicjum całym sercem. Bo to prawdziwy, troskliwy dom do przejścia na drugą stronę. No i jeśli chodzi o oswajanie śmierci to ksiądz zrobił "dobrą robotę"!

Książka napisana jest w formie kilku odrębnych wywiadów z dziennikarką. Pomimo mylącej okładki, książka głownie skupia się na tematyce śmierci (odchodzenia, tego jak rozmawiać z umierającym, czy warto jest "walczyć" czy pogodzić się z nieuchronnym, dla wrażliwszych informacja - opisano w niej jak umiera człowiek fizjologicznie i wiele, wiele innych) oraz bioetyce śmierci...

Po przeczytaniu tej książki cisną mi się na myśl słowa: nikt tak pięknie nie mówił o śmierci, jak ty. Temat mało poczytny i niełatwy, ale podczas tej rozmowy poruszony w sposób wyważony, bez ściemy, ale też z ogromną empatią i zrozumieniem dla drugiego człowieka, zarówno odchodzącego, jak i jego bliskich. Warta przeczytania.

Po przeczytaniu tej książki cisną mi się na myśl słowa: nikt tak pięknie nie mówił o śmierci, jak ty. Temat mało poczytny i niełatwy, ale podczas tej rozmowy poruszony w sposób wyważony, bez ściemy, ale też z ogromną empatią i zrozumieniem dla drugiego człowieka, zarówno odchodzącego, jak i jego bliskich. Warta przeczytania.

Naprawdę dobra, szczera rozmowa. Z wieloma rzeczami się zgadzam, z niektórymi wręcz odwrotnie. Trudno mi czynić z księdza Jana świętego, był to po prostu mądry, dobry człowiek, który jednak nie był nieomylny. Tutaj niestety czasami wpada we "wszechwiędzący" ton, są to jednak tylko krótkie momenty. Przekazuje za to dużo mądrości, o której warto chwilę pomyśleć.

Naprawdę dobra, szczera rozmowa. Z wieloma rzeczami się zgadzam, z niektórymi wręcz odwrotnie. Trudno mi czynić z księdza Jana świętego, był to po prostu mądry, dobry człowiek, który jednak nie był nieomylny. Tutaj niestety czasami wpada we "wszechwiędzący" ton, są to jednak tylko krótkie momenty. Przekazuje za to dużo mądrości, o której warto chwilę pomyśleć.

Żałuję, że tak książka nie wpadła w moje ręce kiedy mój tata chorował na raka. Polecam każdemu!

Żałuję, że tak książka nie wpadła w moje ręce kiedy mój tata chorował na raka. Polecam każdemu!

Rewelacja, bardzo dobry wywiad, na luzie ale i z powagą.

Rewelacja, bardzo dobry wywiad, na luzie ale i z powagą.

Ksiądz Jan Kaczkowski był niezwykłą postacią. Uwielbiam jego życiowe i często pokrzepiające wypowiedzi, jego mądrość i niezwykłą otwartość na ludzi i na świat. Po każdą książkę z nim w roli głównej sięgam z ogromną przyjemnością.

Ksiądz Jan Kaczkowski był niezwykłą postacią. Uwielbiam jego życiowe i często pokrzepiające wypowiedzi, jego mądrość i niezwykłą otwartość na ludzi i na świat. Po każdą książkę z nim w roli głównej sięgam z ogromną przyjemnością.

"Szału nie ma, jest rak" z ks. Janem Kaczkowskim rozmawia Katarzyna Jabłońska
"Dwa lata temu to był rak nerki, który został operacyjnie usunięty. Tym razem to glejak czwartego stopnia, co zazwyczaj oznacza czternaście miesięcy życia. Ten glejak rośnie mi w mózgu, dopóki jednak pozwoli, chciałbym żyć pełnią życia".
"A jakie mam wyjście? Mam teraz powiedzieć: nie chcę z Tobą rozmawiać, wolę pójść do pokoju, położyć się do łóżka i płakać? Mógłbym tak zrobić, ale nie chcę. Wolę krócej, a intensywniej."
" Czy to, że z Tobą o tym mówię, ma jakiś sens? Gdybym nie był chory, nie pisalibyśmy tej książki, nie mielibyśmy pożywki, żeby się nad tym wszystkim, o czym tu gadamy, zastanawiać. Może tu jest sens".
"Uważam, że człowiek ma prawo chronić siebie przed relacjami, które z jakichś powodów są dla niego szkodliwe".
Ostatni rozdział "Jak umiera ciało?" wbija w fotel.

"Szału nie ma, jest rak" z ks. Janem Kaczkowskim rozmawia Katarzyna Jabłońska
"Dwa lata temu to był rak nerki, który został operacyjnie usunięty. Tym razem to glejak czwartego stopnia, co zazwyczaj oznacza czternaście miesięcy życia. Ten glejak rośnie mi w mózgu, dopóki jednak pozwoli, chciałbym żyć pełnią życia".
"A jakie mam wyjście? Mam teraz powiedzieć: nie chcę z Tobą...

Pozycja, którą warto przeczytać. Poruszane są tu różne tematy, dla ks. Jana nie ma tematów tabu, nie owijała się w bawełnę mówiąc o śmierci, aborcji, eutanazji, seksie czy o kościele katolickim. Książka nie jest gruba, liczy zaledwie 140 stron, ale to wystarczy żeby nie raz uronić jedną czy kilka kropel łez.

Pozycja, którą warto przeczytać. Poruszane są tu różne tematy, dla ks. Jana nie ma tematów tabu, nie owijała się w bawełnę mówiąc o śmierci, aborcji, eutanazji, seksie czy o kościele katolickim. Książka nie jest gruba, liczy zaledwie 140 stron, ale to wystarczy żeby nie raz uronić jedną czy kilka kropel łez.

Po obejrzeniu filmu "Johnny", który mnie bardzo pozytywnie zaskoczył, przeczytałem książkę "Szału nie ma, jest rak".
Jest to zapis wywiadu, który udzielił ks. Jan Kaczkowski zmarły w 2016r. na raka.
Duchowny nieszablonowy, coś jak "Owsiak w sutannie" - na YouTube jest z Nim wywiad jak był na Woodstock 👍
Książka niewielka objętościowo ale poruszająca wiele trudnych tematów: nieuleczalnej choroby, in vitro, eutanazji czy umierania.
Bardzo ciekawa pozycja, dla lekarzy, ludzi którzy mają decyzyjność w szpitalach, hospicjach. Można się czegoś nauczyć od założyciela i byłego Dyrektora Hospicjum, który wybudował je ze swojej inicjatywy, pomimo sprzeciwu swoich zwierzchników kościelnych. Pacjentami są zarówno, katolicy, protestanci, świadkowie Jehowy czy niewierzący. Może wystarczy posłuchać pacjentów i stworzyć im jakieś godne warunki, żeby nie czuli się tak dołująco w tym cholernym szpitalu, wprowadzić trochę rodzinnej atmosfery.
Ja człowiek, który nigdy "nie narzucał się Bogu swoją wiarą" z ciekawością czytałem katolickiego księdza i choć nie ze wszystkim się zgadzam to ją gorąco polecam.

Po obejrzeniu filmu "Johnny", który mnie bardzo pozytywnie zaskoczył, przeczytałem książkę "Szału nie ma, jest rak".
Jest to zapis wywiadu, który udzielił ks. Jan Kaczkowski zmarły w 2016r. na raka.
Duchowny nieszablonowy, coś jak "Owsiak w sutannie" - na YouTube jest z Nim wywiad jak był na Woodstock 👍
Książka niewielka objętościowo ale poruszająca wiele trudnych tematów:...