Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Główny bohater to Gary Stu do kwadratu. Nie mogłam zdzierżyć opisów, jak tego jednego człowieka mogłaby pokonać tylko cała armia, bo taki jest wspaniały. Czytałam blogi pisane przez nastolatki, których postacie miały głębsze portrety psychologiczne. Totalny brak logiki w działaniu głównego bohatera. Nie rozumiem jakie ma motywy, bo autorka nie zagłębia się w nie wcale. Główny bohater po prostu coś robi. Brak głównego motywu, celu. Pozostali bohaterowie po prostu są, a główny bohater po kolei odnosi sukcesy we wszystkim czego się dotknie i chyba zamysł autorki polegał na tym, że mamy siedzieć z otwartą buzią i skandować "o jejku, jaki on wspaniały". Czy pozostali bohaterowie w ogóle byli do czegoś potrzebni poza tym, że są i podziwiają Reza? Jedna była potrzebna do wykreowania wątku romantycznego, ale też pozostawała raczej bierna. Naprawdę nie wiem jak mam oddać jak zła była to książka. Gdyby ktoś zapytał jak nie pisać, to można podać ją jako przykład. Trudno mi zrozumieć, że ktoś zdecydował się to wydać.

Główny bohater to Gary Stu do kwadratu. Nie mogłam zdzierżyć opisów, jak tego jednego człowieka mogłaby pokonać tylko cała armia, bo taki jest wspaniały. Czytałam blogi pisane przez nastolatki, których postacie miały głębsze portrety psychologiczne. Totalny brak logiki w działaniu głównego bohatera. Nie rozumiem jakie ma motywy, bo autorka nie zagłębia się w nie wcale....

Straszliwie przewidywalna, od połowy było wiadomo jak się skończy.

Straszliwie przewidywalna, od połowy było wiadomo jak się skończy.