Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka o życiu samuraja napisana przez samego samuraja. Polecam przede wszystkim ludziom, którzy interesują się Japonią, sztukami walki, samurajami. Innych może znudzić, ponieważ książka ta nie posiada fabuły. Jest raczej starym zbiorem zasad samuraja. Niektóre z nich poparte są przykładami z ich życia codziennego. Nie można więc powiedzieć, że ma ona tylko wyraz moralizatorski, gdyż te krótkie historie są naprawdę ciekawe. Jednak sięgając po tą książkę trzeba mieć na uwadze, że została napisana na początku XVIII w.

Osobiście bardzo mi się podobała. Pokazuje jak ciężkie było życie w dawnej Japonii - nie tylko samurajów. Mam wrażenie, że wytłumaczyła mi też trochę mentalność współczesnych Japończyków.

Szczerze polecam - ale tylko tym naprawdę zainteresowanych tematem, bądź tym, których stare, średnio przystępne teksty nie zrażają.

Książka o życiu samuraja napisana przez samego samuraja. Polecam przede wszystkim ludziom, którzy interesują się Japonią, sztukami walki, samurajami. Innych może znudzić, ponieważ książka ta nie posiada fabuły. Jest raczej starym zbiorem zasad samuraja. Niektóre z nich poparte są przykładami z ich życia codziennego. Nie można więc powiedzieć, że ma ona tylko wyraz...

"Gdyby liczniejsi z nas cenili wyżej jedzenie, radość i pieśni niż złoto i klejnoty, świat byłby weselszy."

Myślę, że to główny przekaz płynący z tej książki. Bo cóż z tego złota, kiedy nie możemy zabrać go ze sobą po śmierci? A chęć jego posiadania prowadzi do zła, które może obrócić się wobec nas samych.

Bardzo cieszę się, że w końcu przemogłam się do przeczytania tej książki. Ląduje ona wśród moich ulubionych. Świetnie napisana. Nic dziwnego, w końcu to Tolkien. Na pewno sięgnę po inne jego pozycje. Szczerze polecam - w każdym wieku! :)

"Gdyby liczniejsi z nas cenili wyżej jedzenie, radość i pieśni niż złoto i klejnoty, świat byłby weselszy."

Myślę, że to główny przekaz płynący z tej książki. Bo cóż z tego złota, kiedy nie możemy zabrać go ze sobą po śmierci? A chęć jego posiadania prowadzi do zła, które może obrócić się wobec nas samych.

Bardzo cieszę się, że w końcu przemogłam się do przeczytania tej...

Krótko: Dla mnie bomba!

Już mniej więcej w połowie wiedziałam, że zostanę fanką Pratchetta. Do tego stopnia, że jeszcze przed ukończeniem książki nabyłam trzy kolejne tomy. Świetny, lekki styl pisania, który sprawia, że czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Określiłabym tą książkę jako "lekka fantastyka".
Jestem zachwycona wykreowanymi przez niego postaciami. Nawet tych uznawanych za "złe charaktery" po prostu nie da się nie polubić.
Bardzo podobały mi się rozgrywki bogów i przedstawienie Śmierci jako postać. Polecam wszystkim, niezależnie od wieku. Naprawdę warto!

Krótko: Dla mnie bomba!

Już mniej więcej w połowie wiedziałam, że zostanę fanką Pratchetta. Do tego stopnia, że jeszcze przed ukończeniem książki nabyłam trzy kolejne tomy. Świetny, lekki styl pisania, który sprawia, że czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Określiłabym tą książkę jako "lekka fantastyka".
Jestem zachwycona wykreowanymi przez niego postaciami. Nawet tych...

Książka której nie czytało mi się łatwo. Nie przepadam za takimi powieściami. Gdyby nie to, że jest na liście 100 książek BBC zapewne bym po nią nie sięgnęła, a nawet jeśli to na pewno bym nie skończyła. Z początku książka mnie wciągnęła. Bardzo podoba mi się styl pisarki. Pisze tak lekko i przyjemnie. Niestety temat nie przypadł mi do gustu. Mniej więcej od połowy główna bohaterka po prostu mnie denerwowała. Wiem, że to cała istota tej książki, ale cóż... Takie tematy po prostu trzeba lubić. Przeczytałam, ale nie czuję się "bogatsza" i na pewno do niej nie wrócę.

Książka której nie czytało mi się łatwo. Nie przepadam za takimi powieściami. Gdyby nie to, że jest na liście 100 książek BBC zapewne bym po nią nie sięgnęła, a nawet jeśli to na pewno bym nie skończyła. Z początku książka mnie wciągnęła. Bardzo podoba mi się styl pisarki. Pisze tak lekko i przyjemnie. Niestety temat nie przypadł mi do gustu. Mniej więcej od połowy główna...

Świetna książka! Była dla mnie dużym zaskoczeniem. Na początku odbierałam ją jak bajkę dla dzieci. Teraz uważam jednak wspaniałe odwzorowanie komunizmu w ZSRR. Bardzo żałuję, że zignorowałam ją w liceum i cieszę się, że nadrobiłam ją teraz. Szczerze polecam!

Świetna książka! Była dla mnie dużym zaskoczeniem. Na początku odbierałam ją jak bajkę dla dzieci. Teraz uważam jednak wspaniałe odwzorowanie komunizmu w ZSRR. Bardzo żałuję, że zignorowałam ją w liceum i cieszę się, że nadrobiłam ją teraz. Szczerze polecam!

"W Japonii życie to przedsiębiorstwo."
Absolutnie obowiązkowa lektura dla wszystkich "fanów" Kraju Kwitnącej Wiśni, którzy swoją wiedzę czerpią z dram, mangi i anime!
Z pokorą i uniżeniem to książka, w której tytuł oddaje całą istotę tej książki. Pokazuje współczesną Japonię. Nie Japończyka-samuraja, ale Japończyka-pracownika, który nie nosi już miecza - a mimo to wciąż jest wierny tym samym zasadom co dawni wojownicy. Pokazuje relacje międzyludzkie, normy, tradycje - po prostu życie współczesnych Japończyków.
Książka całkowicie mnie urzekła! Jest napisana w sposób łatwy, przyjemny i z każdej strony ociekający humorem. Szczerze polecam każdemu!

"W Japonii życie to przedsiębiorstwo."
Absolutnie obowiązkowa lektura dla wszystkich "fanów" Kraju Kwitnącej Wiśni, którzy swoją wiedzę czerpią z dram, mangi i anime!
Z pokorą i uniżeniem to książka, w której tytuł oddaje całą istotę tej książki. Pokazuje współczesną Japonię. Nie Japończyka-samuraja, ale Japończyka-pracownika, który nie nosi już miecza - a mimo to wciąż...

"Dlaczego piloci kamikadze zakładali hełmy?" to książka traktująca o ekonomii poprzez prosty, przystępny każdemu język. Nie powinno się jednak patrzeć na nią jak na książkę "na studia". Porusza ona zagadnienia ekonomiczne, ale jest to ekonomia codzienna, którą możemy zaobserwować dookoła siebie.
Każdy rozdział zaczyna się wprowadzeniem w jakieś "prawo ekonomii", a następnie zadawane są pytania z życia codziennego. Autor próbuje wytłumaczyć nam dlaczego jest tak a nie inaczej. Książka zmusza do zastanowienia się nad otaczającym nas światem. Jeśli interesujące wydaje Ci się:
"Dlaczego światło zapala się, gdy otwieramy lodówkę, a nie zapala się kiedy otwieramy zamrażarkę? Dlaczego telefony komórkowe sprzedaje się za funta, podczas gdy zapasowa bateria do tegoż telefonu kosztuje 19.99? Dlaczego za niektóre usługi zostawiamy napiwki, a za inne nie? Dlaczego linie lotnicze liczą sobie znacznie więcej za bilety kupione w ostatniej chwili, podczas gdy teatry londyńskie postępują odwrotnie? Dlaczego niektóre restauracje oferują darmowe dolewki napojów? Dlaczego sklepikarze już we wrześniu umieszczają na wystawach ozdoby świąteczne? Dlaczego bezrobocie jest o wiele wyższe w Niemczech niż w USA? Dlaczego młode pary w Japonii wydają znacznie więcej na wesela niż młode pary na Zachodzie? Dlaczego ludzie są bardziej skłonni zwrócić pieniądze gdy w kasie ktoś wyda im ze dużo reszty, niż oddać produkt za który omyłkowo nie wzięto od nich pieniędzy?"
I chcesz znaleźć odpowiedzi na wiele, wiele innych pytań to ta książka jest dla Ciebie.
Książka idealna do czytania na raty - np. podczas jazdy autobusem. Polecam.

"Dlaczego piloci kamikadze zakładali hełmy?" to książka traktująca o ekonomii poprzez prosty, przystępny każdemu język. Nie powinno się jednak patrzeć na nią jak na książkę "na studia". Porusza ona zagadnienia ekonomiczne, ale jest to ekonomia codzienna, którą możemy zaobserwować dookoła siebie.
Każdy rozdział zaczyna się wprowadzeniem w jakieś "prawo ekonomii", a...

Bardzo żałuję, że nie trafiłam na tę książkę dużo wcześniej - gdzieś w czasach podstawówki. Stała na mojej półce mniej więcej od drugiej klasy, ale nie za bardzo mnie zachęcała. Sięgnęłam po nią teraz, jako osoba dorosła ze względu na listę BBC. Jakże się cieszę, że nadrobiłam tak odlegle zaległości w lekturze. :)
Z początku czytało mi się ciężko. Tego samego dnia w której zaczęłam przygodę z "Wierzbami", skończyłam książkę o tematyce psychologicznej, poruszającej problem depresji i prób samobójczych. Przez to mój mózg nie chciał przestawić się na świat w którym zwierzęta chodzą z pistoletami, jeżdżą samochodami... mało tego - mają okna z epoki Tudorów. Te właśnie nawiązania do świata współczesnego (szczególnie przy miejscowościach i postaciach) szalenie mi przeszkadzały. Stąd książę, którą zakładałam,że przeczytam w godzinę - dwie góra, czytałam kilka dni póki się z tym nie oswoiłam. Pierwsze rozdziały nie podobały mi się. Kret był płaczliwy i najzwyczajniej mnie wkurzał. Szczur był zbyt pobłażliwy. Książka zaczęła mi się podobać po ucieczce Pana Ropucha (ach, Pan Ropuch! :D). Wreszcie zaczęła się jakaś akcja. I to nie byle jaka! Po za tym sama postać od razu zyskała moją sympatię. Zadufany w sobie pan ropuch, który na jednej stronie potrafi wykrzyczeć zdanie "Ach jakiż to ja jestem wspaniały!" By zaledwie kilka linijek niżej biadolić "Ach, jakie ja jestem nieszczęsne, napuszone, niemądre zwierze!". Po prostu nie da się go nie lubić. Postać sinudoida z tą swoją zmianą humorów! :D
Świat jest dość uproszczony. Naprawienie win przez Pana Ropucha zostało przeprowadzone dość wybiórczo, ale to urok bajek, że nie wszystko musi się ze sobą zgadzać.
Podsumowując: Książka jak najbardziej zyskała moje uznanie. Mam zamiar polecać ją wszystkim swoim krewnym, którzy są na etapie podstawówki. Nie żałuję czasu, którego nad nią poświęciłam.

Bardzo żałuję, że nie trafiłam na tę książkę dużo wcześniej - gdzieś w czasach podstawówki. Stała na mojej półce mniej więcej od drugiej klasy, ale nie za bardzo mnie zachęcała. Sięgnęłam po nią teraz, jako osoba dorosła ze względu na listę BBC. Jakże się cieszę, że nadrobiłam tak odlegle zaległości w lekturze. :)
Z początku czytało mi się ciężko. Tego samego dnia w...