Jesteśmy społecznością, która kocha książki

XX-lecie międzywojenne zaraz po Młodej Polsce to moja ulubiona epoka literacka, niestety "Przedwiośnie" dalece odbiega od moich kanonów mimo, że napisane zostało przez tak wybitnego poetę jak Stefan Żeromski. Z postacią Cezarego Baryki może w gruncie rzeczy uosabiać się niemal każdy nastolatek - bunt, problemy rodzinne, śmierć rodziców. Jedynie oblicze rewolucji jest dla współczesnego dziecka niecodzienne. Dawniej młodzież bardziej angażowała się w sprawy polityczne kraju, teraz jest to mniej praktykowane. Mimo wszystko postać głównego bohatera ma być łącznikiem pomiędzy czytelnikiem a światem powieści. To on ma być pośrednikiem, mamy widzieć jego oczyma, mieć wgląd w jego uczucia. Być może jest to tylko moje zdanie, ale ja wcale tego nie czułam. Nie było mnie w tej powieści, co jest wielkim minusem. Dla mnie książka dobra jest wtedy, gdy głowny bohater/bohaterowie są ukazani w sposób na tyle "otwarty", że każdy może wejść w ich skórę i czuć razem z nimi. Tutaj tego brakuje.

XX-lecie międzywojenne zaraz po Młodej Polsce to moja ulubiona epoka literacka, niestety "Przedwiośnie" dalece odbiega od moich kanonów mimo, że napisane zostało przez tak wybitnego poetę jak Stefan Żeromski. Z postacią Cezarego Baryki może w gruncie rzeczy uosabiać się niemal każdy nastolatek - bunt, problemy rodzinne, śmierć rodziców. Jedynie oblicze rewolucji jest dla...

Nigdy wcześniej czytanie lektury nie było tak przyjemne jak się okazało w przypadku "Zbrodni i kary". Świtna fabuła, świetny rozwój akcji, świetnie ukazany portret psychologiczny głównego bohatera, ogółem książka jest rewelacyjna. Nawiązanie do filozofii Nietzchego - kapitalne. Polecam tę książkę w całej rozciągłości.

Nigdy wcześniej czytanie lektury nie było tak przyjemne jak się okazało w przypadku "Zbrodni i kary". Świtna fabuła, świetny rozwój akcji, świetnie ukazany portret psychologiczny głównego bohatera, ogółem książka jest rewelacyjna. Nawiązanie do filozofii Nietzchego - kapitalne. Polecam tę książkę w całej rozciągłości.

Fantastyczny horror, bez niepotrzebnego rozlewu krwi i rozszarpanych flaków - człowiek boi się pójść sam do kibla, czyli książka osiągnęła pożądany cel.

Fantastyczny horror, bez niepotrzebnego rozlewu krwi i rozszarpanych flaków - człowiek boi się pójść sam do kibla, czyli książka osiągnęła pożądany cel.