Lalka

Ależ to była wyborna i trudna lektura! Tak, była dla mnie trudna- musiałam się zmuszać do czytania. Zapewne wynika to z tego, że język nie ten, co dzisiaj (choć jeszcze piękniejszy), a cała książka stoi klimatem, nie akcją. A klimat ten pokochałam i teraz pusto mi bez niego. Gdyby akcja była lepiej zaplanowana i zwinniejsza, książce wyszłoby to zdecydowanie na plus.
Wszystkim polecam spróbować się za nią zabrać, nie zniechęcać się na starcie, bo naprawdę przyjemnie się ją czyta. Pełna pięknych opisów i wielowymiarowych postaci, które są miodem dla serca. Polecam!

Ależ to była wyborna i trudna lektura! Tak, była dla mnie trudna- musiałam się zmuszać do czytania. Zapewne wynika to z tego, że język nie ten, co dzisiaj (choć jeszcze piękniejszy), a cała książka stoi klimatem, nie akcją. A klimat ten pokochałam i teraz pusto mi bez niego. Gdyby akcja była lepiej zaplanowana i zwinniejsza, książce wyszłoby to zdecydowanie na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia nieszczęśliwej miłości, poświęceń i trudów, dzięki którym główny bohater, Stanisław Wokulski, pragnie zdobyć serce arystokratycznej kokietki. Ciekawe przedstawienie różnych warstw społecznych oraz interesujący bohaterowie. Męczyłem się przy opisach paryskich ulic, ale za to bardzo podobał mi się sposób, w jaki Prus opisywał myśli i emocje Wokulskiego oraz Rzeckiego.

Historia nieszczęśliwej miłości, poświęceń i trudów, dzięki którym główny bohater, Stanisław Wokulski, pragnie zdobyć serce arystokratycznej kokietki. Ciekawe przedstawienie różnych warstw społecznych oraz interesujący bohaterowie. Męczyłem się przy opisach paryskich ulic, ale za to bardzo podobał mi się sposób, w jaki Prus opisywał myśli i emocje Wokulskiego oraz Rzeckiego.

Pokaż mimo to

Jedna z nielicznych lektur, które warto przeczytać. Niewątpliwe arcydzieło przedstawiające doskonale wszystkie idee epoki pozytywizmu. Jedne do czego można się przyczepić to mnogość postaci i niesprecyzowane zakończenie. Czytelnik zastanawia się jak to się właściwie skończyło i kto, kim jest... ale. Kto, co lubi.

Jedna z nielicznych lektur, które warto przeczytać. Niewątpliwe arcydzieło przedstawiające doskonale wszystkie idee epoki pozytywizmu. Jedne do czego można się przyczepić to mnogość postaci i niesprecyzowane zakończenie. Czytelnik zastanawia się jak to się właściwie skończyło i kto, kim jest... ale. Kto, co lubi.

Pokaż mimo to

Klasyk literatury polskiej, co tu dużo mówić. Dobrze oddana psychologiczna głębia postaci. Pamiętniki startego subiekta dość nużące w porównaniu do głównego wątku powieści. Czuć sznyt pisarski Bolesława Prusa, ale niestety czasami czuć, że wydawana była w odcinkach. (szczęśliwie nie jest aż tak nie do zniesienia jak proza Sienkiewicza...)
Ogólnie kawał dobrej literatury, ale powieść mogła być o przynajmniej 100 stron krótsza i nic byśmy na tym nie stracili...

Klasyk literatury polskiej, co tu dużo mówić. Dobrze oddana psychologiczna głębia postaci. Pamiętniki startego subiekta dość nużące w porównaniu do głównego wątku powieści. Czuć sznyt pisarski Bolesława Prusa, ale niestety czasami czuć, że wydawana była w odcinkach. (szczęśliwie nie jest aż tak nie do zniesienia jak proza Sienkiewicza...)
Ogólnie kawał dobrej literatury,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka momentami mnie zanudzała, ale myślę, że było warto ją przeczytać. Nie tylko dlatego że mam z niej we wtorek test ;)) ale dla wielowątkowej, ciekawej fabuły, dobrze rozbudowanych bohaterów, poznania życia jakie toczyło się w XIX wiecznej Warszawie, a także różnic występujących między społeczeństwem w tamtych czasach. Bardzo też podobał mi się sposób narracji wprowadzony przez Bolesława Prusa, tzn. w Lalce występuje dwóch narratorów: jeden anonimowy, wszechwiedzący, natomiast drugi to nie kto inny jak subiekt Rzecki. Całość oceniam na 8 gwiazdek, książka warta przeczytania.

Książka momentami mnie zanudzała, ale myślę, że było warto ją przeczytać. Nie tylko dlatego że mam z niej we wtorek test ;)) ale dla wielowątkowej, ciekawej fabuły, dobrze rozbudowanych bohaterów, poznania życia jakie toczyło się w XIX wiecznej Warszawie, a także różnic występujących między społeczeństwem w tamtych czasach. Bardzo też podobał mi się sposób narracji...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak czytałam te okrutnie długie opisy miejsc, to cierpiałam katusze. Po przeczytaniu całej książki, stwierdziłam, że niesamowicie polubiłam całą historię i Wokulskiego :))

Jak czytałam te okrutnie długie opisy miejsc, to cierpiałam katusze. Po przeczytaniu całej książki, stwierdziłam, że niesamowicie polubiłam całą historię i Wokulskiego :))

Pokaż mimo to

Unpopular opinion. Tak była dla mnie słaba, ze jej nie skończyłam.

Unpopular opinion. Tak była dla mnie słaba, ze jej nie skończyłam.

Pokaż mimo to

gdyby nie pamiętnik subiekta byłą by atrakcyjniejsza

gdyby nie pamiętnik subiekta byłą by atrakcyjniejsza

Pokaż mimo to

Powrót do arcydzieła po bardzo wielu latach. Wielka literatura w znakomitym opracowaniu krytycznym Józefa Bachórza.

Powrót do arcydzieła po bardzo wielu latach. Wielka literatura w znakomitym opracowaniu krytycznym Józefa Bachórza.

Pokaż mimo to

Nareszcie (a może niestety?) skończyłam. Może wyrażenia? Sposób pisania Prusa bardzo mi odpowiadał. Dialogi, opisy miejsc oraz przemyślenia bohaterów są według mnie w bardzo dobrych proporcjach. Prosty język i krótkie zdania sprawiają, że lekturę czyta się łatwo i przyjemnie.
Niestety, co do fabuły mam już nieco gorsze zdanie. Wątki poboczne, m.in wspomnienia starego subiekta czytałam jednym tchem, ale relacje pomiędzy Wokulskim a panną Izabelą... to był koszmar. Nie wiem, być może za bardzo analizowałam te sceny w odniesieniu do współczesności, bądź też chodzi tu o sam fakt mojej awersji to romansów i romantyczności, ale co chwila powtarzałam sobie "Boże, ale on głupi". Belę odbierałam jako tytułową Lalkę - śliczna, ale pusta w środku.
Na koniec wspomnę jeszcze o ostatnim atucie książki, czyli doskonałym zobrazowaniu warstw społecznych ówczesnej Polski. Czytając, bardzo łatwo wyobrazić sobie tamtejsze realia życia. Poza tym, autor w swojej książce zawarł dużo elementów charakterystycznych dla epoki, przez co jej analiza i interpretacja w szkole nie jest trudna :D

Nareszcie (a może niestety?) skończyłam. Może wyrażenia? Sposób pisania Prusa bardzo mi odpowiadał. Dialogi, opisy miejsc oraz przemyślenia bohaterów są według mnie w bardzo dobrych proporcjach. Prosty język i krótkie zdania sprawiają, że lekturę czyta się łatwo i przyjemnie.
Niestety, co do fabuły mam już nieco gorsze zdanie. Wątki poboczne, m.in wspomnienia starego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to